Live Κίνηση
Περισσότερα
FORMULA 1

F1 GP Αυστρίας: Η καρδιά της Ferrari (+video)

Ελλάδα 3:04
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΣΥΡΕΤΕ

F1 GP Αυστρίας: Η καρδιά της Ferrari (+video)

FORMULA 1

F1 GP Αυστρίας: Η καρδιά της Ferrari (+video)

FORMULA 1

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2022 φαίνεται ότι μας επιφυλάσσει ακόμη αρκετές ανατροπές. Η Ferrari έχει καταφέρει στους δύο τελευταίους αγώνες να ανακόψει την επέλαση της Red Bull. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά του Leclerc να πάρει την νίκη στην έδρα των Αυστριακών. Μία μεγάλη νίκη με ξεχωριστή σημασία.

Advertisement
Advertisement

Τον Ιούνιο του 1923 διεξάγεται στην Ραβένα το παρθενικό Circuito del Savio. Στην πρώτη θέση τερματίζει μία Alfa Romeo RL. O εικοσιπεντάχρονος οδηγός της έχει καταγωγή από την γειτονική Modena και βρίσκεται στις τάξεις της Μιλανέζικης εταιρίας από το 1920. Αυτή είναι η πρώτη του νίκη.

Το πλήθος που έχει συρρεύσει για να παρακολουθήσει τον αγώνα είναι μεγάλο και περιλαμβάνει όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ανάμεσα στους θεατές βρίσκονται ο κόμης και η κόμισσα Baracca. Ο εκλιπών γιός τους, Francesco ήταν ο πιο διάσημος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών της Ιταλίας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Advertisement
Advertisement

Η κόμισσα πλησιάζει τον νεαρό οδηγό και του χαρίζει μία υπογεγραμμένη φωτογραφία του γιού της. Στο μαχητικό του Fransesco είναι ζωγραφισμένο ένα μαύρο άλογο ανασηκωμένο στα πίσω πόδια, το οικογενειακό έμβλημα των Baracca. “Χρησιμοποίησέ το. Για καλή τύχη“, παροτρύνει η κόμισσα τον οδηγό.

Εκείνος θα συμμετέχει σε αρκετούς αγώνες κερδίζοντας 11 φορές. Όμως, το 1932 αποφασίζει να αφοσιωθεί στην προετοιμασία των αγωνιστικών της αγαπημένης του Alfa Romeo. Στις 10 Ιουλίου του 1932 το Cavallino Rampante του Baracca κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του επάνω σε αγωνιστικά αυτοκίνητα. Συγκεκριμένα στις δύο Alfa 8C που θα πετύχαιναν το 1-2 στις 24 ώρες του Spa.

Advertisement

Το αλογάκι βρισκόταν επάνω σε μια κίτρινη ασπίδα εμπνευσμένη από τον θυρεό της Modena. Στο κάτω άκρο βρίσκονταν τα αρχικά SF του οίκου που είχε ιδρύσει εκείνος ο πρώτος νικητής στο Savio του 1923. Το όνομα του ήταν Enzo και τα αρχικά σήμαιναν δύο λέξεις οι οποίες θα ταυτίζονταν με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό Scuderia Ferrari.

Ένα κομμάτι ιστορίας

Χθες συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από εκείνη την ημέρα. Μέσα σε αυτό το διάστημα ο μικρός αγωνιστικός οίκος που είχε ιδρύσει ο Enzo Ferrari, ανεξαρτητοποιείται από την Alfa Romeo και κατασκευάζει τα δικά του αγωνιστικά αυτοκίνητα. Αργότερα, επεκτείνεται και στην παραγωγή αυτοκινήτων δρόμου, ώστε να χρηματοδοτεί με τα έσοδα την συμμετοχή του στους αγώνες.

Advertisement

Τα αυτοκίνητα αυτά έγιναν συνώνυμα της πολυτέλειας και της ταχύτητας. Μετατράπηκαν σε αντικείμενα πόθου εκατομμυρίων ανθρώπων. Αφίσες με μοντέλα τους κοσμούσαν τα παιδικά δωμάτια. Οι τυχεροί που μπορούσαν να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο με το Cavallino στο καπό… ελάχιστοι. Το όνομα της Ferrari γιγαντώθηκε. Και η Scuderia (το αγωνιστικό τμήμα δηλαδή) συμμετείχε στις σημαντικότερες διοργανώσεις του παγκόσμιου μηχανοκίνητου αθλητισμού με τεράστια επιτυχία.

Αυτό είναι κάτι που αρκετοί ξεχνούν σήμερα. Η Ferrari είναι πρωτίστως μία αγωνιστική ομάδα και έπειτα μία εταιρία παραγωγής αυτοκινήτων δρόμου. Οι αγώνες δεν είναι ένα εργαλείο marketing για την Ferrari. Είναι συνυφασμένοι με την ύπαρξή της. Είτε πρόκειται για Grand Prix, είτε για αγώνες αντοχής. Και φυσικά, ξεχωριστή θέση κατέχει το πρωτάθλημα της Formula 1 στο οποίο η ιταλική ομάδα συμμετέχει ανελλιπώς από το 1950.

Advertisement

Υπό αυτό το πρίσμα δεν είναι δυνατόν να δούμε την χθεσινή νίκη του Leclerc ως μία ακόμη επιτυχία της Ferrari. Ο συμβολισμός της είναι υψηλός. Τόσο λόγω του τρόπου με τον οποίον ήρθε όσο και λόγω του οδηγού που βρισκόταν πίσω από το τιμόνι όταν έπεφτε η καρό σημαία. Στο πλάι της F1-75 με τον αριθμό 16 βρισκόταν το ίδιο σύμβολο όπως ήταν ακριβώς επάνω στις δύο Alfa Romeo το 1932. Το αυθεντικό Cavallino Rampante.

Charles Leclerc

Μπορεί από το 1950 να έχουν οδηγήσει οι μεγαλύτεροι θρύλοι της F1 για λογαριασμό της Ferrari. Μπορεί οι Niki Lauda και Michael Schumacher να έχουν δώσει τις περισσότερες επιτυχίες στο Cavallino μετά από μεγάλες περιόδους παρακμής. Όμως, κανείς τους δεν ενσάρκωνε ακριβώς εκείνο το πρότυπο οδηγού που εξέφραζε πλήρως τα πιστεύω του Enzo. Του οδηγού που  θα λατρευτεί άνευ όρων από τα εκατομμύρια των tifosi ανά την υφήλιο.

Ο Charles Leclerc ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το πρότυπο. Ο “ταπεινής” καταγωγής Μονεγάσκος έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου από την αρχή της καριέρας του για να φτάσει σε αυτή τη θέση. Μία θέση για την οποίαν, κρίνοντας εκ των υστέρων, έμοιαζε προορισμένος από την στιγμή που γεννήθηκε. Δεν θα μπορούσε να πετύχει κάποιος άλλος από τον Charles αυτήν την επετειακή νίκη για λογαριασμό της Scuderia. Για να το πράξει, όμως, δεν αρκούσε να κερδίσει έναν μεγάλο αντίπαλο όπως ο Max Verstappen. Έπρεπε να “κερδίσει” και το ίδιο του το αυτοκίνητο.

Με 15 γύρους να απομένουν η Ferrari έμοιαζε να έχει σίγουρο το 1-2 μέσα στο σπίτι της Red Bull. Ο Leclerc έλεγχε τον ρυθμό από την πρώτη θέση και ο Carlos Sainz Jr ετοιμαζόταν να προσπεράσει τον Max Verstappen στην στροφή 4. Όμως, τα πράγματα πολύ σπάνια είναι απλά όταν μιλάμε για τη Ferrari. Από την PU της F1-75 του Ισπανού θα έβγαινε καπνός, ενώ λίγο αργότερα το σταθμευμένο στην έξοδο διαφυγής μονοθέσιο θα τυλιγόταν στις φλόγες. Πιθανότατα, λόγω της καταστροφής ενός εκ των δύο ηλεκτροκινητήρων. Αμέσως, οι παλμοί ανέβηκαν επικίνδυνα σε όλους όσοι ακολουθούν πιστά την Scuderia. Ο εφιάλτης της αναξιοπιστίας είχε επιστρέψει και το ερώτημα στο μυαλό όλων ήταν ένα: Θα αντέξει η Ferrari του Charles;

Όπως ο Michael

Μετά την λήξη του VSC τα πράγματα έμοιαζαν να χειροτερεύουν για την Ferrari. “Το πεντάλ του γκαζιού είναι περίεργο” θα ειδοποιούσε την ομάδα ο Leclerc στον γύρο επανεκκίνησης. “Όλα φαίνονται εντάξει” ήταν η απάντηση τους Marcos Padros από το pitwall με την οποίαν ο Leclerc θα συμφωνούσε. Με επτά γύρους να απομένουν για την καρό σημαία, ο Leclerc θα έχανε το apex της στροφής 3. “Τι συμβαίνει με το πεντάλ του γκαζιού;” ρωτάει και πάλι ανήσυχος τον μηχανικό του.

Αυτό που συνέβαινε ήταν πως το πεντάλ δεν επανερχόταν πλήρως, όταν ο Charles το άφηνε στις ζώνες φρεναρίσματος. Παρέμενε κολλημένο στο 20-30% της διαδρομής του. Δεν ήταν μόνο το ότι έστελνε τον Charles με περισσότερα χιλιόμετρα από ότι ήθελε στις στροφές. Από ένα σημείο και μετά άρχισε να επηρεάζει και το κατέβασμα των ταχυτήτων. Στα σύγχρονα αυτοματοποιημένα συστήματα της F1, το πατημένο γκάζι έκανε την μονάδα επεξεργασίας να απορρίπτει τα κατεβάσματα του Charles πριν το φρενάρισμα.

Η κατάσταση ήταν κρίσιμη. Ο Leclerc έπρεπε να επιστρατεύσει κάθε ικμάδα του ταλέντου και της επινοητικότητάς του για να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό. Ένας Θεός ξέρει πως, αλλά ο Charles τα κατάφερε περίφημα. Όπως ο Michael Schumacher στην Βαρκελώνη του 1994 όταν η B194 είχε κολλήσει στην πέμπτη ταχύτητα για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα.

Υπεροχή σε όλους τους τομείς

Όμως, ο Leclerc και η Ferrari θύμισαν χθες την χρυσή εποχή του Michael στην Scuderia από την αρχή του αγώνα. Ήδη μετά το Sprint Race πολλοί είχαν εκπλαγεί όταν άκουσαν τον Leclerc στο team radio να λέει στην ομάδα ότι “Μπορούμε να τους κερδίσουμε”. Στην επιφάνεια τίποτε δεν δικαιολογούσε μία τέτοια αισιοδοξία. Όμως ο Charles ήξερε καλύτερα.

Είχαμε γράψει χθες ότι η Ferrari φάνηκε να έχει καλύτερο ρυθμό με τα medium στο Sprint μετά τους πρώτους 6-7 γύρους. Το Σάββατο, αυτό, δεν είχε γίνει τόσο εμφανές στην πίστα για δύο λόγους. Αρχικά ήταν η εσωτερική μάχη μεταξύ Leclerc-Sainz ακριβώς πάνω στην κρίσιμη στιγμή που το πλεονέκτημα της F1-75 θα έμπαινε στο παιχνίδι. Αυτό εξασφάλισε πολύτιμο χρόνο στον Verstappen.

Επιπλέον, ο λόγος για τον οποίον ο Sainz είχε φτάσει τόσο κοντά στον Leclerc έτσι κι αλλιώς ήταν η γενικότερη προσέγγιση του τελευταίου. Ο Charles ήθελε να διαφυλάξει ελαστικό στους πρώτους γύρους του Sprint ώστε να επιτεθεί αργότερα. Εάν είχε επιτεθεί από την αρχή στον Verstappen ίσως να ξεκινούσε πρώτος εχθές.

Στον αγώνα, με πλήρες φορτίο καυσίμου το πλεονέκτημα της Ferrari μεγεθύνθηκε. Στο rear-limited σικρουί της Red Bull η Ferrari ήταν κυρίαρχη, όντας εξαιρετική στις επιταχύνσεις χωρίς μάλιστα να τρώει τα πίσω ελαστικά της. Επίσης, χάρη στη νέα πίσω πτέρυγα της F1-75 το πλεονέκτημα ταχύτητας στις ευθείες της RB18 είχε εξαφανιστεί. Για τον Verstappen τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο λόγω της έντονης φθοράς στα πίσω Pirelli, medium ή hard.

Ο  δε Leclerc είχε πάρει το μάθημά του από το Σάββατο. Δεν περίμενε στην αρχή παρά ξεκίνησε αμέσως να επιτίθεται στον Verstappen. Ο πρωταθλητής θα δεχόταν τρία προσπεράσματα από τον Charles στην διάρκεια του αγώνα. Ιδίως το πρώτο του Leclerc στην στροφή 4 ήταν φανταστικό δείχνοντας πώς δύο αυτοκίνητα μπορούν να χωρέσουν εκεί χωρίς να ακουμπήσουν.

Η καρδιά της Ferrari

Και η ομάδα, όμως, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Σε αντίθεση με τους τελευταίους αγώνες, η Ferrari τα πήγε εξαιρετικά στην Αυστρία από την αρχή του τριημέρου. Βρήκε από νωρίς την ιδανική ισορροπία στην F1-75 και δεν παρασύρθηκε από το εσπευσμένο pit-stop του Verstappen. Παρέμεινε προσηλωμένη στο πλάνο της φέρνοντας τους οδηγούς της 12 γύρους αργότερα. Οι άνθρωποι της Scuderia είχαν πίστη στον ανώτερο ρυθμό της F1-75 και του Charles. Και δικαιώθηκαν.

Βέβαια, αυτού του είδους οι αγώνες θα πρέπει να επαναληφθούν πολλές φορές μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος αν η Ferrari θέλει να προβληματίσει σοβαρά μια καλολαδωμένη μηχανή όπως αυτή της Red Bull. Για την ώρα, όμως, οι tifosi μπορούν να χαρούν με τη μεγάλη νίκη του Charles Leclerc. Ο Μονεγάσκος είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Scuderia στην φετινή μάχη. Τίποτε δεν έχει τελειώσει. Με όλο το δράμα, την πολιτική, τα ζενίθ και τα ναδίρ, η καρδιά της Ferrari χτυπάει ακόμη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Leclerc: Μπορεί να εμπιστεύεται ακόμη την Ferrari;
F1 GP Αυστρίας: Μπορεί η Ferrari να κερδίσει τον Verstappen; (+video)
F1 GP Αυστρίας: Ηρωική νίκη Leclerc!