Live Κίνηση
Περισσότερα
FORMULA 1

F1 GP Ολλανδίας: Περί προσαρμοστικότητας

Ελλάδα 3:01
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΣΥΡΕΤΕ

F1 GP Ολλανδίας: Περί προσαρμοστικότητας

FORMULA 1

F1 GP Ολλανδίας: Περί προσαρμοστικότητας

FORMULA 1

Μία πορτοκαλί θάλασσα περίμενε εδώ και τρεις ημέρες τη νίκη του Max Verstappen. Και ο πρωταθλητής ανταποκρίθηκε. Αυτή τη φορά με την κρίσιμη συμβολή της ομάδας του.

Advertisement
Advertisement

Ταλέντο, ιπποδύναμη, αεροδυναμική αποδοτικότητα, διαχείριση ελαστικών. Πόσες φορές έχετε ακούσει ή διαβάσει τις παραπάνω λέξεις κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ο Α ή ο Β οδηγός κέρδισε; Υπάρχει, όμως, μία ακόμη λέξη η οποία χρησιμοποιείται πολύ σπάνια. Μία λέξη η έννοια της οποίας εμπεριέχεται -για όσους γνωρίζουν πραγματικά- σε όλες τις παραπάνω.

Προσαρμοστικότητα. Ασφαλώς, μία φράση όπως “η ομάδα αυτή είναι πολύ προσαρμοστική” δεν είναι το ίδιο ελκυστική με άλλες του στιλ “αυτός ο οδηγός είναι ταλεντάρα” ή “ο κινητήρας εκείνος έχει πιο πολλά άλογα”. Δεν κάνει το ίδιο γκελ, δε συγκινεί το ίδιο. Όπως και να το κάνουμε. Είναι, όμως, πολύ πιο ουσιαστική. Και τελικά, τις περισσότερες φορές, ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι στον κόσμο μας. Όσο κι αν επιλέγουμε να την αγνοούμε.

Adapt or die

Advertisement
Advertisement

Ας πάρουμε το παράδειγμα του Daniel Ricciardo. Ο Αυστραλός ήταν ανέκαθεν ένας από τους ταχύτερους οδηγούς στο grid. Υπό την αίρεση ότι είχε ένα σταθερό εμπρός μέρος στο μονοθέσιο του. Με διαφορετικούς τρόπους, όλα τα μονοθέσια που είχε οδηγήσει μέχρι και την Renault ταίριαζαν στις “προδιαγραφές” του. Και ο Daniel ήταν όχι μόνο θεαματικός αλλά και αποτελεσματικός με εκείνα.

Ώσπου ήρθε η ώρα να οδηγήσει για την McLaren. Τυχαίνει για δύο χρόνιες σερί να έχει μονοθέσια τα οποία δεν του δίνουν τις πληροφορίες που θέλει από τον εμπρός άξονα. Τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Σημαίνει αυτό ότι ο Daniel έγινε κακός οδηγός ξαφνικά; Όχι. Αρκούν αυτές οι δύο κακές σεζόν για να “τελειώσουν” την καριέρα του Ricciardo; Ναι!

Advertisement

Απλώς, αυτό που αποδείχτηκε είναι πως υπάρχουν περισσότεροι παράγοντες ικανοί να περιορίσουν την απόδοσή του Daniel από ότι ενός Verstappen, ενός Leclerc ή ενός Hamilton. Ο Ricciardo μπορεί να είναι ανίκητος εάν το μονοθέσιο του συμπεριφέρεται εντός ορισμένων βολικών, για εκείνον, πλαισίων. Τι συμβαίνει, όμως, όταν το αυτοκίνητο δεν ανταποκρίνεται στις “απαιτήσεις”; Πήραμε την απάντηση πρόσφατα. Η ομάδα σου είναι διατεθειμένη να σου πληρώσει μια ολόκληρη χρονιά ως αποζημίωση για να σε αντικαταστήσει με κάποιον οδηγό ο οποίος δεν έχει οδηγήσει ακόμη σε Grand Prix F1.

Advertisement

Η λέξη-κλειδί εδώ είναι η προσαρμοστικότητα. Ή μάλλον η έλλειψη αυτής. Ο Ricciardo δεν είναι ο μόνος οδηγός στο grid που έχει τέτοιου είδους προβλήματα. Το ίδιο συμβαίνει διαχρονικά με τον Perez σε άλλους τομείς της οδήγησής του. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Vettel όταν ο Γερμανός “έπεσε” σε μονοθέσια με ιδιαίτερα ασταθές πίσω μέρος. Ακόμη και πρωταθλητές του παρελθόντος είχαν τέτοιου είδους αδυναμίες. Τι σχέση, όμως, έχει η καριέρα του Ricciardo με όσα συνέβησαν χθες στο Zandvoort;

Ένα ακόμη masterclass

Ασφαλώς και έχει υπό την έννοια ότι ο οδηγός και η ομάδα που κέρδισαν στην Ολλανδία αποδεικνύουν συνεχώς ότι μπορούν και προσαρμόζονται καλύτερα από όλους σε εναλλασσόμενες συνθήκες. Για τον Verstappen έχουμε γράψει άπειρες φορές. Θα μπορούσαμε να γράψουμε ξανά ένα σωρό κομπλιμέντα.

Advertisement

Ωστόσο, πιστεύουμε ότι μία φράση που έχει πει ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο συνοψίζει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο το ποιος είναι ο Max Verstappen. “Δεν υπάρχει αυτό που λένε οδηγικό στιλ. Προσαρμόζεσαι στο αυτοκίνητο που διαθέτεις“. Όταν ένας 24χρονος εκφράζει τόσο εύστοχα την πεμπτουσία της αγωνιστικής οδήγησης, τι παραπάνω μπορούμε να πούμε εμείς; Άλλωστε η πορεία του στο σπορ το αποδεικνύει.

Ο Max θα εξασφαλίσει τον δεύτερο τίτλο του φέτος, μάλλον πριν τελειώσει ο Οκτώβριος. Μπορεί κάποιοι να πουν ότι το φετινό πρωτάθλημα του ήταν “εύκολο”. Κάθε άλλο, θα πούμε εμείς. Φαίνεται εύκολο επειδή εκείνος εξακολουθεί να λειτουργεί στο υψηλό επίπεδο που έχει εδώ και χρόνια. Απλώς, οι άλλοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν.

Το ίδιο ισχύει και για την ομάδα του. Η Red Bull μπορεί να μην έχει την ιστορία της Ferrari, της McLaren ή της Mercedes στους αγώνες. Έχει “βάλει τα γυαλιά”, ωστόσο, σε όλες τις παραπάνω στο πως πρέπει να λειτουργεί μια αγωνιστική ομάδα. Στην οργάνωση, στην επιλογή προσωπικού, στη στρατηγική, ακόμη και στην επικοινωνία.

Θεωρίες συνωμοσίας

Θα έπρεπε να το περιμένουμε. Το VSC που προκλήθηκε από την εγκατάλειψη του Tsunoda προκάλεσε πολλά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Διάφορες θεωρίες συνωμοσίας ήθελαν τη Red Bull να συνεννοείται με την AlphaTauri ώστε ο Verstappen να βγει πάλι μπροστά από τις Mercedes μετά το δεύτερο pit-stop του.

Ας δεχτούμε ότι σε έναν σπορ στο οποίο θεωρείται άθλος η σωστή οργάνωση μίας ομάδας –και η Ferrari φρόντισε να μας το υπενθυμίσει άλλη μια φορά με το τραγικό pit-stop του Sainz– η Red Bull κατάφερε να το ενορχηστρώσει όλο αυτό με τη junior ομάδα της. Ας δεχτούμε επίσης ότι όλη αυτή η συνεννόηση έγινε κρυφά χωρίς team radio ή χωρίς κάποια κίνηση που να πιάσουν οι δεκάδες κάμερες στην πίστα.

Είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε όλα τα παραπάνω αρκεί κάποιος να μας πείσει ότι ο Verstappen απειλούταν ουσιαστικά από τις Mercedes. Επειδή τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν το σενάριο. Οι Hamilton και Russell βρίσκονταν στη hard γόμα με την οποίαν σκόπευαν να τελειώσουν και τον αγώνα. Ας υποθέσουμε ότι το pit-stop για hard του Max γινόταν υπό κανονική ροή αγώνα.

Η διαφορά του Verstappen από τον Hamilton ήταν στα 16 δευτερόλεπτα ενώ ο Russell βρισκόταν ακόμη 2,5 πιο πίσω πριν το VSC. Το πιθανότερο ήταν ότι θα έβγαινε ανάμεσά τους. Αλλά ακόμη και τρίτος να έβγαινε ο Max με ποιον τρόπο οι δύο Mercedes θα κρατούσαν πίσω τους μία Red Bull η οποία θα είχε κατά τουλάχιστον δέκα γύρους πιο φρέσκια γόμα; Μία Red Bull η οποία ακόμη και στα χέρια του Perez μετά την αλλαγή σε hard ήταν ταχύτερη κατά 3 δέκατα από τις Mercedes; Στο σενάριο χωρίς VSC η Mercedes πάλι χάνει από τον Verstappen.

Να σταματήσει κανείς ή να μην σταματήσει;

Άλλωστε η γερμανική ομάδα σωστά αποφάσισε να φωνάξει τους οδηγούς της κατά το VSC για δεύτερο pit-stop. Οπότε είχαμε ένα νέο κεφάλαιο στον αγώνα με τον Verstappen να αμύνεται με τη hard έχοντας μια διαφορά 12 δευτερολέπτων από τις Mercedes με τα medium. Παρά τις διαφορετικές γόμες, ο ρυθμός με τον οποίον έπεφτε η διαφορά έδειχνε ότι ο Hamilton δε θα προλάβαινε να φτάσει τον Verstappen πριν την καρό σημαία.

Άρα και στο σενάριο αυτό οι Mercedes χάνουν από τον Verstappen. Ώσπου έρχεται η εγκατάλειψη του Bottas λίγους γύρους μετά για να ανακατέψει και πάλι την τράπουλα με το Safety Car. Η Red Bull παρά το ότι ο Verstappen βρίσκεται μπροστά τον φωνάζει για αλλαγή σε χρησιμοποιημένα soft. Η υπεύθυνη στρατηγικής, Hannah Schmitz παραχωρεί την πρωτοπορία στις Mercedes εξασφαλίζοντας, όμως, την καλύτερη γόμα στον οδηγό της. Προσαρμόστηκε, δηλαδή, στις απαιτήσεις τις στιγμής.

Και τι κάνουν στην Mercedes για αυτό; Ότι έκαναν και πέρσι στο Άμπου Ντάμπι με τον Hamilton. Δίνουν εντολή στους οδηγούς τους να παραμείνουν έξω, λες και βρίσκονται στο Μονακό. Λες και δεν είχαν δει πώς οι Red Bull κατάπιναν τους πάντες στην ευθεία του Zandvoort όποτε αποφάσιζαν να “ανοίξουν” λίγο παραπάνω τις PU.

Ο Toto Wolff είπε αργότερα ότι το σενάριο αυτό το είχαν συζητήσει στο briefing και είχαν αποφασίσει ότι έπρεπε να δράσουν έτσι σε μια τέτοια περίπτωση. Δηλαδή, ο επικεφαλής της Mercedes θέλει να μας πει ότι είχαν προκρίνει μια λύση πριν από κάποιες ώρες θεωρητικά, χωρίς να έχουν τα δεδομένα του αγώνα στα χέρια τους. Και επειδή το είπαν τότε, έπρεπε και να γίνει, ασχέτως του τι συνέβαινε στην πίστα.

Εικόνες από το μέλλον

Όμως, ο Russell -ευτυχώς για εκείνον- διαφώνησε την ώρα του αγώνα. Το pit-stop για soft το ζήτησε ο ίδιος, δεν του το πρότεινε η ομάδα. Και ανταμείφθηκε με τη δεύτερη θέση. Φυσικά, τη νύφη πλήρωσε ο Hamilton ο οποίος ήταν ανήμπορος να αμυνθεί με τα medium. Η Mercedes θα μπορούσε να πετύχει το 2-3. Τελικά, οι W13 τερμάτισαν στο 2-4. Μικρή ζημιά θα πείτε. Μάλλον, όμως, ο Hamilton θα διαφωνούσε μαζί σας.

Η δυσαρέσκειά του Βρετανού ήταν εμφανής. Όχι μόνο σε όσα είπε στο team radio. Κυρίως τη στιγμή που τον προσπερνούσε ο Russell. Ο Hamilton έκανε μια απότομη κίνηση προς τα δεξιά ακριβώς μόλις ο teammate του έβγαινε από το slip stream. Μία κίνηση που έδειχνε την απογοήτευσή του για την τελική εξέλιξη ενός αγώνα τον οποίον μπορεί και να πίστευε ότι θα κέρδιζε μετά το VSC.

Έχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι ο Russell δεν είναι Bottas. Όχι μόνο από άποψη ταχύτητας. Ο Russell είναι αποφασισμένος να καθιερωθεί στην F1, είναι αποφασισμένος να αφήσει το στίγμα του. Και για να το πράξει αυτό πρέπει να κερδίσει τον Hamilton.

Φαίνεται στον τρόπο που οδηγεί, στον τρόπο που μιλάει. Φαίνεται στο ότι πήρε μια απόφαση στρατηγικής επάνω του επειδή όπως κάθε οδηγός που σέβεται τον εαυτό του κοιτάει τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ αγώνα και πώς θα μεγιστοποιήσει την δική του απόδοσή του. Έτσι γίνεσαι πρωταθλητής.

Όλα τα άλλα περί “ομαδικότητας” και “συναδελφικότητας” είναι καλά για PR. Δεν έχουν, ωστόσο, καμία σχέση με το πώς λειτουργεί ένας οδηγός αγώνων. Στο Zandvoort πήραμε μία γεύση από το όχι και πολύ μακρινό μέλλον. Για την ώρα, όμως, η εποχή που διανύουμε είναι ξεκάθαρα η εποχή του Max Verstappen.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Di Grassi: Προσποιητή η οικολογική συνείδηση του Vettel
F1 GP Ολλανδίας: Μία μεγάλη επίδοση (+video)
F1 GP Ολλανδίας: Ο Verstappen και πάλι στην κορυφή