F1 GP Αυστραλίας: Αγγίζοντας την τελειότητα (+video)
FORMULA 1
F1 GP Αυστραλίας: Αγγίζοντας την τελειότητα (+video)
FORMULA 1Μία κουβέντα πολύ μεγάλη για οποιονδήποτε, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Όμως ο κύριος Φερστάπεν ήταν σήμερα στο Άλμπερτ Παρκ απλά τέλειος.
Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση των όσων διαδραματίστηκαν σήμερα στην Μελβούρνη, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Κατ’ αρχάς πώς ορίζεται η τελειότητα την οποίαν ισχυριζόμαστε ότι άγγιξε σήμερα ο Μαξ;
WHAT CAR
Ορισμένοι θα πουν ότι αυτό που αποκαλούμε τελειότητα είναι κάτι θεωρητικό, κάτι άπιαστο. Μία κατάσταση την οποίαν μπορούμε μόνο να φανταστούμε και όχι να βιώσουμε πραγματικά. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ένα σπορ με τόσες μεταβλητές όπως η F1. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να πει κανείς ότι ο τάδε ή ο δείνα οδηγός «ήταν τέλειος» σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή;
Το παραπάνω ερώτημα είναι εύλογο. Ωστόσο επιδέχεται απάντησης. Αρκεί κάποιος να αποδεχτεί το ότι η τελειότητα συνίσταται στο να αντιμετωπίζεις πολλές επιμέρους προκλήσεις άριστα. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες ήταν αυτές οι προκλήσεις και πόσο καλά τα κατάφεραν οι κορυφαίοι οδηγοί στις σημερινές κατατακτήριες.
Μεταξύ σφύρας και άκμονος
Το Άλμπερτ Παρκ είναι μια πολύ ιδιαίτερη πίστα. Θεωρητικά είναι ένα σιρκουί πόλης. Ωστόσο δεν έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα απαντήσει κανείς σε Μονακό, Μπακού ή ακόμη και στην πίστα που φιλοξενούσε το GP Αυστραλίας μέχρι και το 1995, στην Αδελαΐδα.
Η χάραξη -ιδίως μετά τις πρόσφατες αλλαγές- είναι αρκετά γρήγορη ενώ υπάρχουν και πολλές έξοδοι διαφυγής. Το μίγμα στροφών υψηλής και χαμηλής ταχύτητας είναι όπως ενός κλασσικού σιρκουί. Κατά συνέπεια δεν έρχονται στο προσκήνιο η ακρίβεια και τα οριακά περάσματα δίπλα από τους τοίχους.
Αντιθέτως το Άλμπερτ Παρκ ανταμείβει εκείνους τους οδηγούς οι οποίοι μπορούν να κρατήσουν το απόλυτο μέτρο σε όλη τη διάρκεια του γύρου. Δεν υπάρχουν «καθοριστικές» στροφές τύπου Tabac ή Pouhon. Ο οδηγός πρέπει να… σερφάρει σε πολλά μεσαία κύματα και όχι σε δύο-τρία μεγάλα.
Κάπου εδώ θα πρέπει να εισάγουμε στην εξίσωση και την C5 γόμα της Pirelli η οποία έχει τον ρόλο της soft σε αυτό το τριήμερο. Η πιο μαλακή γόμα του φάσματος δυσκόλεψε τους περισσότερους στον έναν γρήγορο γύρο. Στην αρχή της προσπάθειας δεν έδινε αρκετή πρόσφυση στον εμπρός άξονα (ιδίως στην RB20) και αυτό οδηγούσε σε υποστροφή.
Εάν κανείς προσπαθούσε να πιέσει πιο επιθετικά στην αρχή για να ανεβάσει θερμοκρασία στα εμπρός ελαστικά τότε θα υπερθέρμαινε τα πίσω μέχρι το τέλος του δεύτερου τομέα. Το αποτέλεσμα θα ήταν υπερστροφή στο υπόλοιπο του γύρου. Ήταν μία πολύ λεπτή ισορροπία από ένα ελαστικό το οποίο ταιριάζει γάντι με τον διττό χαρακτήρα της πίστας.
Η πρόκληση της Ferrari
Όσο κι αν μοιάζει περίεργο η SF-24 ήταν το μονοθέσιο εκείνο το οποίο έδειξε να λειτουργεί πιο άνετα σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες. Οι Λεκλέρ και Σάινθ ήταν ταχύτατοι σε όλες τις περιόδους ελεύθερων δοκιμών με όλες τις γόμες.
Μία απόδειξη της καταπληκτικής δουλειάς που έγινε στο Μαρανέλο με το φετινό μονοθέσιο. Η SF-24 είχε -όπως υποσχόταν ο Βασέρ- ένα πολύ ευρύ φάσμα στο σετάρισμά της. Καμία σχέση με την δύστροπη περσινή SF-23. Το κόκκινο μονοθέσιο είχε την ταχύτητα για την pole σήμερα.
Θεωρητικά το ίδιο ίσχυε και με την Red Bull RB20. Εξάλλου πώς είναι δυνατόν να ξεγράψει κανείς το απόλυτο φετινό φαβορί από την μάχη της pole; Ωστόσο το τριήμερο ξεκίνησε δύσκολα για τους πρωταθλητές.
Ήδη από το FP1 η RB20 έμοιαζε έξω από τα νερά της. Αιφνιδίασε τον Φερστάπεν ο οποίος τραυμάτισε το πάτωμα και έχασε πολύ χρόνο από το FP2. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι πρωταθλητές ήταν κοινά με των υπολοίπων στην χρήση της soft γόμας. Υποστροφή στην αρχή του γύρου που μετατρεπόταν σε υπερστροφή στο τέλος.
Πριν το FP3 αφαίρεσαν φτερό από το πίσω μέρος ώστε να μετριάσουν τις παρενέργειες από την C5. Αυτό έφερε τον Φερστάπεν πολύ πιο κοντά στον Λεκλέρ. Ωστόσο ο Μονεγάσκος παρέμενε μέχρι και πριν το Q2 φαβορί για την pole.
Η τελειότητα
Ο Σάινθ, από την άλλη, ήταν εξαιρετικός από την αρχή του τριημέρου. Παρά το ότι είχε μόλις δύο εβδομάδες στη διάθεσή του για να αναρρώσει πλήρως, ο Ισπανός απέδωσε σε κορυφαίο επίπεδο. Και μάλιστα δεν έχανε σημαντικά από τον Λεκλέρ -όπως συνήθως- όταν οι δύο οδηγοί περνούσαν σε προσομοιώσεις qualifying. Ήταν φανερό ότι η Ferrari ήταν πολύ πιο «εύκολη» από την Red Bull σήμερα.
Αντιθέτως ο Φερστάπεν έπρεπε να πάει πολύ βαθιά για να βρει τα τελευταία πολύτιμα δέκατα που θα του έδιναν την pole. «Μέχρι και το Q2 το μονοθέσιο μας δεν έμοιαζε ικανό για την pole» δήλωσε ο Ολλανδός μετά το τέλος της διαδικασίας. Δεν είναι υπερβολή. Μπορεί η Red Bull να ήταν γρήγορη. Ωστόσο η Ferrari πάντα έδειχνε να έχει το κάτι παραπάνω. Για αυτό και οι Σάινθ-Λεκλέρ είχαν την άνεση να κάνουν το Q2 με χρησιμοποιημένη soft γόμα.
Όταν, όμως, έφτασε η στιγμή της αλήθειας στο Q3 τα δεδομένα άλλαξαν. Ο Μαξ οδήγησε ακριβώς όπως του ζητούσαν η πίστα, το μονοθέσιο και τα ελαστικά. Καμία υπερβολή, καμία δραματική διόρθωση. Τέλεια και συνεχής ροή κινήσεων από την αρχή μέχρι το τέλος του γύρου. Όλα υπό έλεγχο, λες και ο Ολλανδός είχε κάνει δεκάδες γύρους υπό αυτές τις συνθήκες.
Και είναι αυτό ακριβώς που καταδεικνύει το μεγαλείο της σημερινής pole του Φερστάπεν. Ο Μαξ κατάφερε να αντιμετωπίσει άριστα όλες τις προκλήσεις όταν μετρούσε. Ήδη ο πρώτος του γύρος στο Q3 ήταν εκπληκτικός. Ο δεύτερος γύρος ήταν ακόμη καλύτερος και εκείνος που άγγιξε, κατά την ταπεινή μας άποψη, την τελειότητα σήμερα.
Οι διεκδικητές
Από την άλλη ο Λεκλέρ υπέπεσε σε υπερβολές κατά το Q3 οι οποίες του κόστισαν. Ο Σάινθ τα πήγε πολύ καλύτερα αν και είχε και εκείνος της στιγμή του στην είσοδο της 9. Εκεί ο Κάρλος έχασε 4 δέκατα σε σχέση με τον Φερστάπεν. Παρά ταύτα κατάφερε να πάρει ένα δέκατο πίσω μέχρι το τέλος του γύρου. Πράγμα που αποδεικνύει το ότι η Ferrari μπορούσε να πάρει την pole σήμερα.
Ο Νόρις είχε επίσης μία εξαιρετική προσπάθεια στο Q3 και θα ξεκινήσει τρίτος αύριο έπειτα από την ποινή που πήρε ο Πέρεζ. Όσο για τον Πιάστρι, ο τοπικός ήρωας έπεσε στην ίδια παγίδα με τον Λεκλέρ. Προσπάθησε να δώσει το κάτι παραπάνω, να φύγει από την απόλυτη ισορροπία που απαιτούσε η διαδρομή. Και εκείνη τον τιμώρησε. Όσο μπορεί να θεωρηθεί τιμωρία η 5η θέση εκκίνησης αύριο. Σίγουρα, πάντως, οι McLaren ήταν ανώτερες τόσο των Aston Martin όσο και των Mercedes σήμερα.
Με την στρατηγική αύριο να δείχνει σχεδόν σίγουρη στο ένα pit-stop με συνδυασμό medium-hard, ο Φερστάπεν είναι φυσικά το απόλυτο φαβορί. Μπορεί η Ferrari να έχει πολύ καλό race pace. Ωστόσο όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν οδηγό ο οποίος βρίσκεται για τέταρτη συνεχή χρονιά στο αποκορύφωμά του -ή μήπως αυτό είναι τελικά το φυσιολογικό του; – χρειάζεσαι και μεγάλη δόση τύχης για να τον κερδίσεις.
