Με το Ariel Nomad Sport σε εκτός δρόμου διαδρομές
ΔΟΚΙΜΕΣ
Με το Ariel Nomad Sport σε εκτός δρόμου διαδρομές
ΔΟΚΙΜΕΣΝιώθεις ανία; Βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια και θα ήθελες να ξεδώσεις με κάτι εντελώς διαφορετικό; Αυτό το υβρίδιο αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στην πλήξη. Είναι ο μόνος ιός που πραγματικά θέλεις να κολλήσεις…
Το Nomad «ανατριχιάζει» όσο ο καιρός του πάει κόντρα, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με μια ξύλινη λέμβο που δέρνεται ανελέητα από τα ορμητικά κύματα της θυμωμένης θάλασσας. Ή ακόμη καλύτερα, όπως όταν βρίσκεσαι έξαφνα κάτω από ντους με κρύο νερό. Δεν αστειεύομαι. Σκαρφαλώνοντας στην κορυφή του βουνού πριν την αυγή, με τη γαλήνη της νύχτας να πλανάται ακόμη στον αέρα, ο ουρανός είναι εκείνος που εξαφανίζεται πρώτος. Είναι η στιγμή όπου οι απόμακροι λόφοι και η σκοτεινή αύρα παίρνουν λάμψη από τα πίσω φώτα αυτού του ιδιότυπου οχήματος, με τη βροχή να αποτελεί μόνιμη συντροφιά. Το Nomad είναι πιο «αδιάβροχο» από το Ariel Atom , με τον ίδιο τρόπο που μια μικρή τρύπα σε ένα υποβρύχιο είναι καλύτερη από μια αντίστοιχη μεγάλη…
WHAT CAR
Μπορεί βέβαια να διαθέτει μια ανθεκτική στην υγρασία οθόνη και διαφανή πλαστικά πάνελ τοποθετημένα στις πλευρές του πλαισίου, αλλά τίποτα πάνω του δεν κλείνει, δεν σε απομονώνει από τον εξωτερικό κόσμο. Σημειώστε δε ότι δεν υπάρχουν πόρτες και οροφή (μπορείτε προαιρετικά να τοποθετήσετε ένα ελαστικό ύφασμα). Στην Α515, βόρεια του Ashbourne, το σπρέι από τη βροχή σύντομα κατακλύζει το αυτοκίνητο. Οι πλευρικοί άνεμοι πνέουν ανεξέλεγκτα, νιώθεις ότι βρίσκεσαι έξω με τις σταγόνες του νερού να μαστιγώνουν τόσο εσένα όσο και το Ariel. Μπορείτε αλήθεια να οδηγήσετε ένα Caterham στη βροχή με την οροφή κατεβασμένη και να διατηρηθείτε στεγνός; Φυσικά όχι. Ε λοιπόν, στο ανοιχτό Nomad είστε ακόμη περισσότερο εκτεθειμένος στα φυσικά φαινόμενα. Ηξερα από το προηγούμενο βράδυ ότι δεν επρόκειτο να δουλέψω σήμερα. Οι καιρικές προβλέψεις (τουλάχιστον μετά τις 9 π.μ.) ήταν ευνοϊκές. Επιπλέον, δυστυχώς ο χρόνος μας τελείωσε. Η Ariel μας ζήτησε -και με το δίκιο της- να επιστρέψουμε το αυτοκίνητο μετά από τόσους μήνες που μας έκανε παρέα στο περιοδικό. Είχα λοιπόν μια τελευταία ευκαιρία να τονώσω λίγο ακόμη τον οργανισμό μου με αδρεναλίνη. Η αφορμή αυτή τη φορά δόθηκε από έναν φίλο ο οποίος ζει και εργάζεται στο Peak District, με μεγάλη εμπειρία στις μοτοσικλέτες εκτός δρόμου, αλλά το κυριότερο, το λευκό ημερολόγιό μου τη συγκεκριμένη ημέρα.
Ολα έτοιμα λοιπόν. Το Ariel και εγώ θα παρασύραμε τον Boyd και τη δίτροχη Honda του (παρεμπιπτόντως το Civic έχει δανείσει τον κινητήρα του στο πίσω μέρος του Nomad) σε ορισμένες από τις πιο θεαματικές πράσινες ζώνες του Ηνωμένου Βασιλείου. Το πρωί ξύπνησα προτού χτυπήσει το ξυπνητήρι, σχεδόν υποσυνείδητα, προφανώς από την αγωνία πώς θα είναι η εμπειρία να οδηγείς το «αγρίμι» στο κατάλληλο περιβάλλον. Φόρεσα λοιπόν αμέσως μια ζεστή φανταχτερή φόρμα, σαν εκείνες που χρησιμοποιούσαν παλιά οι εκπαιδευτές, φτιαγμένη από αξιόπιστο κερωμένο βαμβάκι. Εννοείται ότι παράλληλα προμηθεύτηκα τα Belstaff αγωνιστικά γάντια τα οποία αποτελούν απαραίτητο εξοπλισμό σε τέτοιες ακραίες συνθήκες. Ακόμη και ο σκύλος μου με κοίταζε απορημένος από το παράθυρο του σπιτιού, προτού βρεθεί για λίγο στο σκληρό, σχεδόν αφιλόξενο, κάθισμα του Ariel. Η απόφαση να κινηθείς βόρεια με ερωτηματικό τον καιρό εμπεριέχει ομολογουμένως ρίσκο, αλλά δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ότι κρύβονται έντονες συγκινήσεις πίσω από αυτό.
Η αλήθεια είναι πως το Ariel μιλά στις αισθήσεις σου: Ο αναλογικός χαρακτήρας, η απουσία ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου, το αγωνιστικό στήσιμο της ανάρτησης, η ρύθμιση των φρένων, η υπερστροφή όποτε το θελήσεις, όλα συντείνουν στη συγκλονιστική εμπειρία οδήγησης. Προσθέστε στα προηγούμενα και την αυθόρμητη χαρά που παρέχει απλόχερα το απογυμνωμένο αμάξωμα και έχετε μπροστά σας ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Ακριβώς νότια του Buxton, διατηρώ μια κρυφή επιφύλαξη πως αυτό το υπέροχο στην άσφαλτο αυτοκίνητο θα είναι απελπιστικά κακό μακριά από αυτή. Τα σύννεφα και η βροχή απομακρύνθηκαν και ο ήλιος τελικά ανέβηκε πάνω από την κορυφογραμμή, ωστόσο οι δρόμοι εξακολουθούν να είναι υγροί και η άσφαλτος ακόμη σχετικά κρύα. Με δεύτερη σχέση στο κιβώτιο το Ariel κλίνει εύκολα την τροχιά του σπινάροντας με τρέλα τους πίσω τροχούς στην κορυφή της στροφής, ενώ ο κινητήρας της Honda δοκιμάζει τα ελαστικά Yokohama σε αυτές τις συνθήκες. Σαν να ξυπνάω σιγά σιγά. Πιο κάτω, λίγο έξω από το Crowdecote, η άσφαλτος μοιάζει να βυθίζεται κάτω από δύο ιδανικές Αλπικές φουρκέτες με τη θέα να αποτυπώνει στο πίσω μέρος του μυαλού σου ανεξίτηλες εικόνες.Πριν από μερικούς μήνες, όταν οδήγησα για πρώτη φορά αυτό το ιδιαίτερο τετράτροχο χωρίς να γνωρίζω ακόμη τα χούγια του, το Ariel ομολογώ πως ήταν τρομακτικό σε τέτοιες συνθήκες. Χωρίς ABS ή σύστημα ελέγχου ευστάθειας ένιωθα φόβο σε κάθε στροφή, ενώ δεν σας κρύβω ότι σκεφτόμουν διαρκώς την καταστροφή, ακόμη και τον θάνατο. Ωστόσο η αμεσότητα του Nomad, πολύ περισσότερο η ωμή ανόθευτη συμπεριφορά του, σε μετατρέπουν σε κυρίαρχο στον τρόπο που ελέγχεις τις κοντρολαρισμένες κινήσεις του. Μέσα σε λίγες μέρες γίνεσαι αναπόφευκτα μέρος του οδηγικού πυρετού που σου προσφέρει αφειδώς, μέχρι μάλιστα σε σημείο να «κλειδώνεις» τα φρένα ή να εξωθείς ακόμη παραπέρα τα όρια και των δύο αξόνων σε κάθε καμπή.
Η ηλιοφάνεια ξεχύνεται πάνω από ένα τοπίο το οποίο λάμπει από δροσιά. Ο κινητήρας, ζεστός και ετοιμοπόλεμος τώρα, γεμίζει ιδανικά τον κόσμο μου. Ο πρωινός αέρας τσουρουφλίζει τα μάγουλά μου και δάκρυα χαράς τρέχουν ασταμάτητα από τα μάτια μου. Συνειδητοποιώ πως ο εγκέφαλός μου είναι 150% πιο ζωντανός απ΄ όσο θα ήταν ποτέ στο γραφείο. Χωρίς μάλιστα να έχω πάρει καν πρωινό. Με τον Boyd δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από να πάρουμε μερικά απαραίτητα εργαλεία στο Ariel, να συσκευάσουμε μια τρόμπα ελαστικών και να περάσουμε μερικές ονειρεμένες στιγμές παρέα με το πιο περίεργο όχημα που έχει επισκεφτεί ποτέ τους λόφους. Η βρετανική ύπαιθρος δεν είναι μια απλή υπόθεση, αφού ελλοχεύουν περισσότεροι κίνδυνοι σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κράτος. Ποδηλάτες βουνού, έμπειροι αναβάτες, οδηγοί 4Χ4, ιδιοκτήτες γης – δεν θέλουν και πολύ για να σε βάλουν στο μάτι προκαλώντας εντάσεις και αφόρητη πίεση μέχρις σημείου να σε αποτρέψουν να κινηθείς σε ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές. Ο Boyd πάντως δείχνει πρόθυμος να κρατήσει τα μονοπάτια ανοιχτά, έστω και αν ανησυχεί λίγο όσο κατευθύνεται στους λόφους με ένα αυτοκίνητο που παραπέμπει σε buggy του αμερικανικού στρατού.Θέσαμε εξαρχής απαράβατο κανόνα πριν ξεκινήσουμε να κινηθούμε κοντά στα βράχια, εκεί όπου υπάρχουν πιο ασφαλή περάσματα. Εκεί δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας είτε να κολλήσουμε (παρότι το Nomad είναι δικίνητο και δεν διαθέτει υποπολλαπλασιασμό σχέσεων) είτε να παγώσουμε. Μετά από βουτιά σε νερόλακκο (ήπια σε σχέση με το τι θα ακολουθήσει), σκαρφαλώνουμε προς τα πάνω ακολουθώντας μια υποτυπώδη χάραξη γεμάτη βαθειά λάσπη οποία αφήνει τα αποτυπώματά της ανάμεσα στις μεγάλες φτέρες.
Νιώθω τον θωρακισμένο κλωβό του Nomad να περιπλανιέται στη μέση του πουθενά και το τιμόνι να τραβά απαλά τα χέρια μου καθώς οι εμπρός τροχοί ακολουθούν τη διαδρομή. Περιμένω ανυπόμονα την άρνηση του Ariel, την αντίστασή του στα φυσικά εμπόδια, αντ’αυτών όμως εκείνο προχωρά ακάθεκτο με τον κινητήρα να δίνει τον τόνο και τα ελαστικά να βρίσκουν πρόσφυση όχι μόνο μέχρι εκεί που βλέπουν τα μάτια σου αλλά και μέχρι εκεί που δεν μπορεί να διανοηθεί ο εγκέφαλός σου. Πίσω από την κοιλάδα που εκτείνεται εμπρός μας ανακαλύψαμε ένα πατημένο σκληρότερο τερέν που σου επιτρέπει να αναπτύξεις μεγαλύτερες ταχύτητες κίνησης, το οποίο διαπερνά τις κορυφές καταλήγοντας σε πλημμυρισμένες νερολακκούβες, ουσιαστικά σε ένα εντυπωσιακό πέρασμα ακόμη και με τρίτη σχέση στο κιβώτιο. Το Ariel εκτοξεύεται μέσα από τα λιμνάζοντα ύδατα με το ανάλογο εφέ που αφήνουν πίσω τα καυτά καυσαέρια του. Στον υποτυπώδη «θάλαμο διακυβέρνησης» τόσο το πρόσωπο όσο και ο δεξιός ώμος μου ποτίστηκαν ήδη από λάσπη, δεν μπορώ όμως να συγκρατήσω τα γέλια μου. Ο Boyd δικαιολογημένα εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο λόγω των οδηγικών δυνατοτήτων του, της καλής γνώσης της διαδρομής αλλά και της μελετημένης ανάρτησης της μοτοσικλέτας του. Με ρωτάτε ακόμη αν διασκεδάζω; Εννοείται! Τα αστείρευτα γέλια μου τίθενται προς απάντησή σας.
Το Nomad πάνω σε αυτό το ολοένα πιο πρωτόγονο τοπίο δείχνει σαν άγριο ζόμπι έτοιμο για μάχη, (το σωληνωτό άκαμπτο πλαίσιο επιστρατεύει εκτός από αλουμίνιο το ίδιο άφθαρτο υλικό που χρησιμοποιείται στους κώνους κυκλοφορίας), καλυμμένο από λάσπη φιγουράρει τώρα στην κορυφή του Peak District. Η ευκολία με την οποία αντιμετωπίζει το Ariel και σχεδόν όλες τις επιφάνειες εδάφους είναι πραγματικά εντυπωσιακή – ακόμα και ο Boyd, ο οποίος ενδιαφέρεται ελάχιστα για τα αυτοκίνητα δεν μπορεί να κρύψει τον θαυμασμό του. Δεν βλέπουμε κανένα άλλο όχημα στο διάβα μας, με εξαίρεση βέβαια κάποια εξ ορισμού αργά και βαριά Land Rover που σου προσφέρουν τόση διασκέδαση εδώ, σαν να προσπαθείς να παίξεις ποδόσφαιρο 5×5 φορώντας μπότες πεζοπορίας. Το Ariel αποτελεί μια απλούστερη, ανάλαφρη προσέγγιση. Είναι σαφώς πιο εύκολο στην οδήγηση, με υγιή αναλογία ισχύος / βάρους, εξαιρετική ανάρτηση της Fox και κυρίως συγκρατημένο απόβαρο, αναμφισβήτητα καταλυτικό στοιχείο τόσο για τις εντός όσο και τις εκτός δρόμου εξορμήσεις.Καθώς τρώμε προσπαθούμε αμφότεροι να βάλουμε τις σκέψεις μας σε τάξη, κυρίως τα συναισθήματά μας σε μια εύλογη σειρά, εκστασιασμένοι ακόμη από ό,τι βιώσαμε σήμερα. Συμπερασματικά πρόκειται για δύο μοναδικές στιγμές ευεξίας στην άρρηκτη σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ ανθρώπου και μηχανής: Πρώτα, το γρήγορο δασικό κομμάτι στο οποίο το Ariel είναι σαν να αγνοεί τους νόμους της αδράνειας, με τόσο grip που σε προτρέπει να χρησιμοποιήσεις το fly-off χειρόφρενο προκειμένου να το γυρίσεις. Κατόπιν, δεν μπορεί να μην κατακλύζει το μυαλό σου εκείνη η απότομη ανάβαση της πλαγιάς με τους βράχους μεγέθους αγριόχοιρων να σε περιστοιχίζουν.
Ότι το Nomad καταφέρνει να αποδρά ταχύτατα υπό όλες τις συνθήκες λίγο πολύ το περιμέναμε. Φοβόμουν ότι η απότομη ανάβαση απαιτεί αρκετή τεχνική, καθώς το βρεγμένο έδαφος κάθε άλλο παρά φιλικό αποδείχτηκε. Κι όμως όχι. Τα αμορτισέρ της Fox στην ανάρτηση του Nomad απορροφούν τα έντονα χτυπήματα, την ίδια στιγμή που ο πίσω άξονας αρνείται να εγκαταλείψει την επιθυμητή τροχιά. Ακόμη και ο πολύπαθος συμπλέκτης, ο οποίος υπέμεινε τα πάνδεινα, ειδικά όταν άλλαζα βίαια τις τρεις πρώτες σχέσεις στην προσπάθεια να ελέγξω τον ρυθμό μέσω του αριστερού πεντάλ, αρνείται να παραδώσει πνεύμα. Μετά από την αποχαιρετιστήρια… βουτιά σε μπόλικο στάσιμο νερό (το μόνο που απαιτείται να προσέχεις σε ανάλογες περιπτώσεις είναι η διατήρηση της μύτης του αυτοκινήτου έξω από το υγρό στοιχείο προκειμένου να προστατέψεις την μπαταρία και το κουτί με τις ασφάλειες), βγαίνουμε επιτέλους σε μια κορυφογραμμή. Στα βορειοδυτικά βλέπουμε τα ψηλά κτίρια και τις καμινάδες του Μάντσεστερ μέσα από ένα κενό ανάμεσα στους λόφους. Σταματάμε για ξεκούραση ίσως στον πιο χαρακτηριστικό τοίχο της Αγγλίας. Το τηλέφωνό μου βρίσκει σήμα μετά από πολλές ώρες στέλνοντας υπενθύμιση για μια συνάντηση η οποία αρχίζει μόλις σε 15 λεπτά. «Όχι σήμερα, συγγνώμη – Νιώθω πολύ απασχολημένος τώρα με τόσα έντονα συναισθήματα εδώ πάνω, στην κορυφή του κόσμου…».
KEY TECH
Το αλουμινένιο σωληνωτό πλαίσιο χρησιμοποιεί ενισχυμένες συγκολλήσεις και συνδυάζεται με πολυαιθυλένιο, διακρίνεται για την ανθεκτικότητά του όπως επίσης και την έλλειψη περιττού βάρους. Εξοπλισμένο κυρίως με τα απαραίτητα, ελαφρύ σαν πούπουλο, παίρνει ζωή από έναν δοκιμασμένο και αξιόπιστο ατμοσφαιρικό κινητήρα έμμεσου ψεκασμού πολλαπλών σημείων της Honda, ο οποίος έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του στα Civic αμερικανικών προδιαγραφών. Για την αναπνοή του κινητήρα φροντίζει ένα χειροποίητο σύστημα εισαγωγής και εξαγωγής. Η κίνηση μεταφέρεται στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου έξι σχέσεων, ενώ στον πίσω άξονα συναντάμε διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης. Το Nomad Sport δίνει άλλη έννοια στην αγωνιστική χρήση, κάτι που αποδεικνύουν περίτρανα τόσο η ρυθμιζόμενη ανάρτηση όσο και τα αγωνιστικά φρένα από ανοξείδωτο χάλυβα με τετραπίστονες δαγκάνες και αεριζόμενους δίσκους αλλά και το σύστημα διεύθυνσης. Οι αλουμινένιοι τροχοί είναι 18”, ενώ το ρεζερβουάρ καυσίμου χωράει 49 lt αμόλυβδης βενζίνης.
TECH
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 2.354 cc, i4, 238 PS @ 7.500 rpm, 27,6 kgm @ 4.400 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΟ 6 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΠΙΣΩ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΡΥΘΜΙΖΟΜΕΝΑ COILOVERS, JRi ΑΜΟΡΤΙΣΕΡ (Ε) / ΔΙΠΛΑ ΨΑΛΙΔΙΑ (Π)
|0-100 KM/H: 3,6’’
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 200 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ TEST: 9,2 lt/100 km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 3.556/1.854/1.499 mm
ΒΑΡΟΣ: 658 kg
ΤΙΜΗ: 64.000 ευρώ (στη Μεγάλη Βρετανία), 70.600 ευρώ (στιςΗΠΑ)
Διαβάστε ακόμα:
Test: Νέο Land Rover Defender D240
Test: BAC Mono “Isle of Bac”
Οδηγούμε το Morgan Plus Six
