Test: McLaren P1 με 737 ίππους
ΔΟΚΙΜΕΣ
Test: McLaren P1 με 737 ίππους
ΔΟΚΙΜΕΣEχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από τη στιγμή που η McLaren παρουσίασε την P1, η οποία άλλαξε τα δεδομένα στον μαγικό κόσμο των hypercars. Μπορεί πλέον να αποτελεί ένα collectors item, αλλά αυτό δεν μας χάλασε τα σχέδια να βρεθούμε μαζί της για μια καλοκαιρινή περιήγηση στο νυχτερινό Λονδίνο. (Δημοσιεύτηκε στο τεύχος 11 της Eλληνικής έκδοσης του Car Magazine – *Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη)
Του: Chris Chilton
Φωτογραφίες: Mark Riccioni
Απόδοση: Κώστας Χαριάτης
WHAT CAR
(Είναι αρκετά παράδοξο το όλο concept. Να βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι ενός από τα πιο brutalμοντέλα της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και να περιφέρεσαι σε περιβάλλον με αυστηρότατα όρια ταχύτητας όπως αυτό του Λονδίνου).
Η βρετανική μητρόπολη έχει μια ιδιαίτερη λάμψη αργά το βράδυ:τα περισσότερα αξιοθέατά της φωτίζονται μοναδικά, ενώ οι δρόμοι σχεδόν αδειάζουν από τα εκατοντάδες χιλιάδες οχήματα που κινούνται την υπόλοιπη ημέρα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα πω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα οδηγώντας την P1 σε αυτό το περιβάλλον. Θα προτιμούσα να βρίσκομαι σε μια ορεινή διαδρομή ή σε κάποια από τις πολλές πίστες που υπάρχουν πέριξ της πρωτεύουσας.
Αλλά πάντα υπάρχει κάτι μαγικό οδηγώντας τη νύχτα, ακολουθώντας την ιδανική γραμμή που μάταια προσπαθείς να βρεις υπό το φως του ήλιου, χαζεύοντας την αντανάκλαση της McLaren στις πανάκριβες βιτρίνες του Knightsbridge, κοιτώντας τα κόκκινα φανάρια μέσα από τον καθρέφτη καθώς πιέζεις, όσο σου επιτρέπει η συνείδησή σου, το πόδι στο πεντάλ του γκαζιού μέσα στους δρόμους της πόλης. Απόψε έχω αποκλειστικά δική μου την P1 και έναν φωτογράφο που με περιμένει στην καρδιά του Λονδίνου. Βέβαια, το πρόγραμμα είναι αρκετά πιεστικό, καθώς η McLaren μας διέθεσε το hypercar της μόνο για κάποιες ώρες.
(Κοιτώντας τη λίγο προτού πέσει το σκοτάδι, δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα μοναδικής σχεδίασης μοντέλο)
Το πρωί θα πρέπει να το επιστρέψουμε στη βάση του, στο Τεχνολογικό Κέντρο της εταιρείας στο Woking. Με τη συγκεκριμένη McLaren, με αριθμό κυκλοφορίας P1 OOV, έχουμε ξανασυναντηθεί στο παρελθόν, όταν τον Μάιο του 2014 την παρέλαβα από το Μιλάνο και έζησα μαζί της μοναδικές διαδρομές στις Ιταλικές Αλπεις, προτού φτάσω στο Μαρανέλο για να συναντήσω έναν από τους σημαντικότερους ανταγωνιστές της, τη LaFerrari. Κοιτώντας την λίγο προτού πέσει το σκοτάδι, δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα μοναδικής σχεδίασης μοντέλο. Παρά τα 40.000 km που έχει γράψει, το γυαλισμένο μαύρο ματ αμάξωμά της συνεχίζει να προκαλεί, όπως και η τεράστια πίσω αεροτομή. Έχουμε δώσει ραντεβού με τον φωτογράφο στο Ανατολικό Λονδίνο κι εγώ ακόμα βρίσκομαι στην αντίθετη πλευρά της πόλης. Καθώς η ώρα δεν είναι απαγορευτική, αποφασίζω να κινηθώ από τον περιφερειακό M25 αντί να διασχίσω το κέντρο. Βρίσκω την ιδανική θέση οδήγησης και βάζω σε λειτουργία τον V8 κινητήρα.
Οι 375 συνολικά P1 που έχουν κατασκευαστεί είναι όλες αριστεροτίμονες, ενώ παρά το γεγονός ότι ο οδηγός δεν ασφυκτιά στο εσωτερικό, δυσκολεύεται με την περιμετρική ορατότητα, ιδίως προς τα πίσω, λόγω των μεγάλων C-pillars. Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στο ταμπλό, παρατηρώ ότι ο δείκτης της αυτονομίας για την μπαταρία δείχνει μόλις 4 χιλιόμετρα, οπότε πατάω το κουμπί φόρτισης, το IPAS (Instant Power Assist System), για να κερδίσει ο ηλεκτροκινητήρας ισχύ από αυτόν της εσωτερικής καύσης. Αποτέλεσμα, η αυτονομία να αυξηθεί στα 10 km καθώς ήδη έχω αρχίσει να ταξιδεύω ανατολικά.
Η P1 χρησιμοποιεί ως βάση τον twin-turbo κινητήρα-πασπαρτού των 3,8 lt, με οκτακύλινδρη διάταξη V, ο οποίος έχει τοποθετηθεί σε πολλά μοντέλα της φίρμας, από την παλαιότερη 12C μέχρι την τωρινή 570GT. Η βασική διαφορά κρύβεται στην απόδοση του συγκεκριμένου συνόλου, η οποία είναι 737 PS με 73,4 kgm ροπής. Δίπλα του βρίσκεται ένας ηλεκτρικός κινητήρας μόνιμου μαγνήτη που αποδίδει επιπλέον 179 PS και 26,5 kgm ροπής. Συνολικά, η υβριδική διάταξη αποδίδει 916 PS και ροπή 91,7 kgm, που μεταφέρονται στους πίσω τροχούς.
Παρά τις παραπάνω εκρηκτικές τιμές, όμως, το παράδοξο είναι ότι σε χαμηλές ταχύτητες, όπως τα 110 km/h και με την 7η σχέση στο κιβώτιο, η απόκριση δεν είναι η αναμενόμενη και απογοητεύει τον οδηγό. Τα δύο turbo χρειάζονται αρκετό χρόνο για να απελευθερώσουν την ισχύ του κινητήρα, αλλά ακόμη και τότε η επιτάχυνση δεν αποτελεί σημείο αναφοράς. Επαναλαμβάνω την ίδια διαδικασία με 6η, χωρίς ουσιαστική διαφορά. Με 5η το «θηρίο» αρχίζει και ξυπνά. Δοκιμάζω το ίδιο με 4η, με ελαφρά στριμμένους τους τροχούς, και τα πίσω ελαστικά αρχίζουν να βγάζουν μια αμυδρή ποσότητα καμένου κολλώδους μείγματος, συνοδευόμενα από τον γνωστό ήχο των λινών του πέλματος.
Σίγουρα μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τον χειριστή της P1 σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους αυτοκινητόδρομους της Μ. Βρετανίας. Υπάρχουν μικρότερα περιθώρια γι’ αυτό το είδος της «ανόητης» οδήγησης καθώς ταξιδεύουμε προς το κέντρο του Λονδίνου, κατά μήκος του A20. Η κυκλοφορία εξακολουθεί να είναι αρκετά πυκνή. Κινούμαστε με χαμηλές ταχύτητες, με τους υπόλοιπους οδηγούς να χαζεύουν το μοναδικό δημιούργημα από το Woking. Αρκετοί από αυτούς μας συνοδεύουν μέχρι το πρώτο σημείο φωτογράφησης, την περιοχή του Canary Wharf, το νέο οικονομικό κέντρο της πρωτεύουσας. Η πρώτη ερώτηση των περισσότερων σχετικά με τη McLaren P1 δεν ήταν ούτε πόση ιπποδύναμη έχει ούτε ποιες είναι οι επιδόσεις της, αλλά πόσο κοστίζει. Σημεία των καιρών; Αρχικά τους ενημερώνω ότι η τιμή ξεπερνά το 1,5 εκατ. ευρώ, αλλά κατόπιν σκέφτομαι πως από τη στιγμή που το βρετανικό hypercar σταμάτησε την παραγωγή του αυτομάτως θεωρείται συλλεκτικό και σπάνιο.
Αρα η τιμή μπορεί να διπλασιαστεί ή και να τριπλασιαστεί, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της εταιρείας. Συνεχίζουμε τη νυχτερινή μας περιπλάνηση στους δρόμους της μητρόπολης, φτάνοντας κοντά στην Downing Street, όπου βρίσκεται η επίσημη κατοικία της πρωθυπουργού Teresa May. Με την πολύτιμη βοήθεια της Αστυνομίας περνάμε μπροστά από το κτίριο με τον αριθμό 10 και κατόπιν οδεύουμε προς τη διασημότερη πλατεία της Ευρώπης, την Piccadilly Circus, από την οποία πλέον απουσιάζουν οι τεράστιες φωτισμένες πινακίδες που την έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο, δίνοντας τη θέση τους σε μια ενιαία, γιγάντια και καμπυλοειδή οθόνη. Παρέα μας στη συγκεκριμένη διαδρομή μια Mercedes-AMG C63, με πέντε ενθουσιασμέ-νους νεαρούς που αναζητούσαν απεγνωσμένα μια άτυπη κόντρα από φανάρι σε φανάρι. Και πού να ήξεραν ότι βρισκόμασταν σε αμιγώς ηλεκτροκίνητη λειτουργία. Βέβαια, με τα συνεχόμενα «πάτα-άσε» η μπαταρία αδειάζει εντελώς.
(Ακινητοποιώ το αυτοκίνητο και με τη βοήθεια του launch control αποφασίζω να δώσω μία ακόμη ευκαιρία στις αντοχές του εγκεφάλου μου, με ένα άτυπο 0-100 km/h)
Η ώρα περνάει, έχει φτάσει ήδη 03.00 π.μ. Τώρα αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι, με τους έρημους δρόμους να μοιάζουν έτοιμοι να πάρουν τον ρόλο της δικής μου προσωπικής πίστας. Μπορεί να μην έχω την ευκαιρία να πιέσω στο 100% την P1, αλλά τουλάχιστον θα μπορώ να κινηθώ σε ρυθμούς και ταχύτητες που τις υπόλοιπες ώρες είναι απαγορευτικές και αδιανόητες. Αφήνουμε το Piccadilly και στη συνέχεια στρίβουμε αριστερά, γύρω από το πολυκατάστημα Harrods, στην πανάκριβη περιοχή του Knightsbridge, όπου συχνά πυκνά πλούσιοι Αραβες εγκαταλείπουν τις υψηλές θερμοκρασίες της Μέσης Ανατολής και κάνουν διακοπές στη βρετανική πρωτεύουσα επιδεικνύοντας τα supercar τους, αξίας αρκετών εκατομμυρίων ευρώ.
Αρπάζω την ευκαιρία, εκμεταλλεύομαι τα πράσινα φανάρια και νιώθω ότι βρίσκομαι στο σετ του Blade Runner ως κυνηγός ανδροειδών replicants που ψάχνουν στην έρημη πόλη τα επόμενα θύματά τους.Διασχίζουμε την λεωφόρο Cromwell, περνάμε έξω από το σπίτι του Alfred Hitchcock και σύντομα φτάνουμε στο Hammersmith, όπου παραμένει άθικτο το πιο σημαντικό στοιχείο της γειτονιάς: οι τοπικές παμπ. Κατόπιν, με εμφανή τον ενθουσιασμό μας από τις αρετές της P1, φτάνουμε στην πέτρινη γέφυρα Richmond, η οποία κατασκευάστηκε τον 18ο αιώνα, συνδέοντας τις περιοχές του νοτιοδυτικού Λονδίνου με το κέντρο.
(Η P1 μοιάζει με λυσσασμένο σκυλί, έτοιμο να ξεσκίσει ό,τι βρεθεί μπροστά του. Σε αυτό παίζει φυσικά σημαντικό ρόλο το μικρότερο -κατά 450 kg- συνολικό βάρος της McLaren).
Εκεί, το 1992 τοποθετήθηκε η πρώτη κάμερα που κατέγραφε τους οδηγούς που παραβίαζαν τα όρια ταχύτητας. Από τότε έχουν πολλαπλασιαστεί, κάτι που παραδόξως με κάνει να κινηθώ χαλαρά, διότι δεν γνωρίζω πού βρίσκονται οι υπόλοιποι «σπιούνοι». Ο αυτοκινητόδρομος M3 μας καλεί απεγνωσμένα καθώς περνάμε μπροστά από το κτίριο του ιπποδρόμου που βρίσκεται στο πάρκο Kempton. Απέχουμε μόλις 16 km από το κέντρο της τρίτης πολυπληθέστερης πόλης της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά στις 03.45 το πρωί οι δρόμοι είναι εντελώς άδειοι. Κατεβάζω από 5η σε 2η σχέση, πατάω βαθιά το γκάζι, αλλάζω σε 3η και 4η, τα g της επιτάχυνσης με κολλούν στο κάθισμα και νιώθω λες και οδηγώ μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Η όρασή μου θολώνει και οι παλμοί της καρδιάς μου ανεβαίνουν σε επικίνδυνα επίπεδα.
Όντας σίγουρος ότι κανένας από τους κατοίκους δεν έχει ξυπνήσει από τον εκκωφαντικό ήχο που παράγει ο κινητήρας της McLaren P1, επαναλαμβάνω την ίδια κίνηση ξανά και ξανά. Αλλά δεν αρκούμαι σε αυτό. Ακινητοποιώ το αυτοκίνητο και με τη βοήθεια του launch control αποφασίζω να δώσω μία ακόμη ευκαιρία στις αντοχές του εγκεφάλου μου, πραγματοποιώντας ένα άτυπο 0-100 km/h. Είχα δηλώσει στο παρελθόν, οδηγώντας τη Bugatti Chiron, ότι κανένα από τα υπόλοιπα hypercars, συμπεριλαμβανομένης και της P1, δεν αφήνει την πρωτόγνωρη αίσθησή της κατά την επιτάχυνση. Τώρα όμως δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτά που είχα δηλώσει και γράψει. Μπορεί η Chiron να υπερτερεί σχεδόν παντού σε ότι αφορά τα νούμερα των επιδόσεων, αλλά το κάνει με πιο «χαλαρό» ρυθμό.
Η P1 μοιάζει με λυσσασμένο σκυλί, έτοιμο να ξεσκίσει ό,τι βρεθεί μπροστά του. Σε αυτό παίζει φυσικά σημαντικό ρόλο το μικρότερο -κατά 450 kg- συνολικό βάρος της McLaren. Επιστρέφω με αργούς ρυθμούς στο σημείο παράδοσης, με την P1 να ξεθυμαίνει μετά τη νυχτερινή της περιήγηση. Ο φύλακας στην κεντρική πύλη μού δείχνει από τις κάμερες κλειστού κυκλώματος τη θέση στάθμευσης, δίπλα σε μια 720S. Αλήθεια, πόσο όμοια μπορεί να είναι σε σχέση με την P1; Θα το ανακαλύψω κάποια άλλη στιγμή.
SPECS:
Ferrari 812 Superfast
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 3.799 cc ,V8 TwinTurbo
735 PS @ 7.500 r pm, 73.4 kgm @ 4.000 rpm
ΗΛΕΚΤΡΙΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 179 PS, 26.5 kgm
ΣΥΝΔΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ: 916PS
ΣΥΝΔΙΑΣΤΙΚΗ ΡΟΠΗ: 91,7KGM
ΚΙΒΩΤΙΟ: Αυτόματου (Διπλού Συμπλέκτη) 7 Σχέσεων
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: Στους πίσω τροχούς
ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΑΝΑΡΤΗΣΗ: Διπλά ψαλίδια (E ) Διπλά ψαλίδια (Π)
0-100 KM/h: 2.8”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 350 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 8.3 lt/100 km
CO2: 194 g/km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 4,588/1,946/1,188 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.670 mm
ΒΑΡΟΣ: 1,395 Kg
