Οδηγούμε το Dodge Challenger στην Αμερική
ΔΟΚΙΜΕΣ
Οδηγούμε το Dodge Challenger στην Αμερική
ΔΟΚΙΜΕΣΟ V8 πνέει τα λοίσθια. Για να θρηνήσουμε τον θάνατό του, παίρνουμε ένα Dodge Challenger σε ένα ταξίδι μέσα από μια άλλη μεγάλη παράδοση των ΗΠΑ, τα μπλουζ.
Οι Αμερικανοί γνωρίζουν από φυσικές καταστροφές και επικίνδυνα μετεωρολογικά φαινόμενα: «Σοβαρή προειδοποίηση καταιγίδας βρίσκεται σε ισχύ για την Copiah, το Lawrence και την κομητεία Simpson».
WHAT CAR
Η ειδοποίηση εμφανίζεται στο σύστημα πλοήγησης νωρίς το βράδυ, δίνοντας τη θέση της σε έναν λεπτομερή χάρτη καιρού που εμφανίζει σκούρα κόκκινα μέτωπα, μοβ καταιγίδες και κίτρινες προβολές ραντάρ.
Οταν είχαμε μπει στον I-55 κατευθυνόμενοι νότια, το KLEB 1600 AM προέβλεπε απλώς καταρρακτώδη βροχή με τοπικές πλημμύρες. Τώρα που τα φαινόμενα έχουν προφανώς επιδεινωθεί οι αυτοκινητιστές παροτρύνονται να αναζητήσουν ασφαλή μέρη για να σταματήσουν και η ταξιδιωτική οδηγία αρχίζει να δείχνει μια λίστα με καταφύγια ανεμοστρόβιλων. Μετά τον τυφώνα «Κατρίνα» οι άνθρωποι στον αμερικάνικο Νότο λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τέτοιες ανακοινώσεις.
Η πιο πρόσφατη καταστροφή συνέβη τον Μάρτιο, όταν ένας ανεμοστρόβιλος με ταχύτητα 313 km/h έπληξε την κωμόπολη Rolling Fork, περίπου 50 km δυτικά της πόλης Yazoo, αφήνοντας στο διάβα του 17 νεκρούς. Οταν περνάμε μέσα από τη μικρή πόλη τρεις μήνες αργότερα, εξακολουθεί να καλύπτεται από ξεριζωμένα δέντρα, εγκαταλελειμμένα κτίρια και κατεστραμμένα ηλεκτροφόρα καλώδια. Φαίνεται ότι η Μητέρα Φύση, εξοργισμένη από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, έχει αρχίσει να τρώει τα παιδιά της.
Το αυτοκίνητο για το ταξίδι μας στη χώρα των μπλουζ είναι η τελευταία έκδοση R/T Scat Pack Widebody του Dodge Challenger, σε χρώμα πιο μαύρο κι από Μαύρη Τρύπα. Πρόκειται για έναν γοητευτικό αναχρονισμό από ένα περιβαλλοντικά αμαρτωλό παρελθόν, αν και ο εξηλεκτρισμός έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να γίνει mainstream. Εδώ -από το Μέμφις του Τενεσί μέχρι τη Νέα Ορλεάνη και τη Λουιζιάνα– ακόμη και τα υβριδικά αντιμετωπίζονται με καχυποψία.
Οταν ενημερώσαμε έναν σερίφη -ο οποίος πρέπει ακόμα να μπερδεύει το όπλο με το ραντάρ- που μας είχε σταματήσει ότι το περιπολικό του, ένα Dodge Charger, πρόκειται να αντικατασταθεί από ένα ολοκαίνουριο Dodge EV το επόμενο έτος σχεδόν ξέσπασε σε κλάματα και ορκιζόταν ότι θα προτιμούσε να εγκαταλείψει το Σώμα παρά να οδηγεί EV. «Δεν έχουμε καμία υποδομή εδώ, φίλε!».
Αυτό που έχουν στο Μισισιπί σε αφθονία είναι σόγια, καλαμπόκι, σιτάρι, ρύζι και βαμβάκι. Και, δυστυχώς, φτώχεια. Με την ανεργία υψηλή, οι υποβόσκουσες αναταραχές μερικές φορές κλιμακώνονται σε συγκρούσεις μεταξύ μειονοτικών ομάδων. Για πάρα πολλούς η εκπαίδευση είναι ελλιπής, η υγειονομική περίθαλψη δαπανηρή και η φροντίδα για τους ηλικιωμένους δυσεύρετη.
Υπάρχουν πολλές αφορμές για να τραγουδάς μπλουζ, αλλά ακόμα και αυτή η παραδοσιακή μουσική δεν είναι η δύναμη που ήταν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της τουριστικής βιομηχανίας «Trail of the Blues».
Τα πολύ διαδεδομένα άλλοτε μπαρ είναι πιο δύσκολο να βρεθούν και ενώ προηγουμένως ο κυρίαρχος ήχος της ζωντανής μπλουζ μουσικής ήταν αυτός των ποδιών που χτυπούσαν ρυθμικά το έδαφος σε συνδυασμό με παλαμάκια, τώρα τα συνθεσάιζερ και οι βαριά ενισχυμένες ηλεκτρικές κιθάρες πνίγουν οτιδήποτε πιο οργανικό και αναλογικό.
Ο παραλληλισμός με τα V8 muscle cars γίνεται σχεδόν αυτονόητα. Το Challenger που οδηγούμε, για παράδειγμα, διαθέτει κινητήρα με ωστικές ράβδους, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την εποχή της Daimler-Chrysler.
Βασίστηκε αρχικά στην πλατφόρμα LC, η οποία διέθετε ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση δανεισμένη από τη Mercedes E-Class και διπλά ψαλίδια εμπρός, όπως η S-Class εκείνης της εποχής. Η ανανεωμένη πλατφόρμα LA βγήκε στην παραγωγή το 2015, διατηρώντας και τα δύο αυτά στοιχεία, και παραμένει στην παραγωγή μέχρι σήμερα.
Στη θέση του αρχικού αυτόματου κιβωτίου πέντε ταχυτήτων ορισμένες εκδόσεις χρησιμοποιούν ένα κιβώτιο οκτώ ταχυτήτων, αρχικά της ίδιας της Chrysler και στη συνέχεια της ZF. Διατίθεται επίσης ένα μάλλον «βαρύ» μηχανικό 6τάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων της Tremec.
Οι αγοραστές μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε τρεις διαφορετικούς κινητήρες Hemi V8: τον βασικό 5.7, τον υπερτροφοδοτούμενο 6.2 από το Hellcat και την έκδοση 6,4 lt που τοποθετείται στην έκδοση Scat Pack.
Το Challenger σε όλες τις μορφές του δίνει προτεραιότητα στην εμφάνιση και τον θόρυβο. Δεν δίνει καμία προτεραιότητα στην άνεση, καθώς η ανάρτηση σε πληροφορεί για κάθε επιφανειακή ατέλεια του οδοστρώματος. Το ESP, ακόμα και σε πλήρη λειτουργία, δεν μπορεί να σταματήσει το ουρλιαχτό των ελαστικών (305/35 All Season Performance Pirelli) όταν πρέπει να διαχειριστούν τη ροπή των 644 Nm που φτάνει μέσω ενός διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης κάθε φορά που πιέζεις βαθιά το γκάζι στο πάτωμα.
Ακόμα και στο πιο συγκρατημένο πρόγραμμα οδήγησης, το Auto, κάθε αναστροφή είναι μια πρόσκληση για υπερστροφή ισχύος, κάθε ανέβασμα από 1η σε 2η σχέση προκαλεί ένα διασκεδαστικό «ψάρεμα» και κάθε kickdown προκαλεί λίκνισμα των γοφών ανάλογο ενός bluesman σε έκσταση.
\Σε μεγάλο βαθμό αυτή είναι η γοητεία του. Οταν σχεδιάστηκαν αυτοκίνητα όπως το Challenger, η κρίση καυσίμων της δεκαετίας του ’70 ήταν παρελθόν, οι Big Three του Ντιτρόιτ στοιχημάτιζαν στους καταλύτες και τους κινητήρες ντίζελ που υποτίθεται ότι θα έσωζαν τον πλανήτη και τα καύσιμα ήταν πάμφθηνα.
Αλλά τότε όλα άρχισαν να τραβούν προς την αντίθετη κατεύθυνση: η οικονομική κρίση χτύπησε το 2007, η κλιματική αλλαγή είναι πλέον αδύνατον να αγνοηθεί, η Toyota χτύπησε χρυσό με το Prius και το Tesla Model S έκανε τα mainstream αμερικάνικα σεντάν να φαίνονται περιβαλλοντικά ανεύθυνα και οδηγικά θαμπά. Ο συνδυασμός παραλίγο να γονατίσει ανεπιστρεπτί την αυτάρεσκη τριάδα του Ντιτρόιτ. Πλέον τα V8 muscle cars αναπόφευκτα βρίσκονται στον δρόμο της εξόδου, πρώτα τα Dodge και σύντομα και η Chevrolet Camaro.
Το Challenger θα είναι μια πραγματική απώλεια. Αυτός ο ατμοσφαιρικός κινητήρας με βαλβίδες επικεφαλής σε εθίζει όπως το «Terraplane Blues» του Robert Johnson ή το «No Particular Place to Go» του Chuck Berry. Και εδώ, στην πατρίδα των μπλουζ, αισθάνεται σαν στο σπίτι του.
Πριν εξαπλωθεί στο Δέλτα και ενωθεί με τον Κόλπο του Μεξικού, ο πανίσχυρος Μισισιπής ελίσσεται μέσα από αραιοκατοικημένες και πλούσιες αλλά χωρίς περίγραμμα αγροτικές περιοχές που συνορεύουν με τη Λουιζιάνα και το Αρκάνσας, όπου οι εκκλησίες ξεπερνούν αριθμητικά τις κατοικίες και τα γιγαντιαία ρομποτικά γεωργικά μηχανήματα κάνουν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.
Ακόμα και εδώ, στην κοιτίδα της, η ζωντανή μουσική μπλουζ είναι όλο και πιο δύσκολο να βρεθεί, αλλά από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά φεστιβάλ και μπορείτε πάντα να βασιστείτε σε hotspots όπως το Clarksdale, το σπίτι του Ground Zero Blues Club, ακριβώς απέναντι από το Μοουσείο Delta Blues (το συνιστούμε ανεπιφύλακτα), το κατάστημα Cat Head Delta Blues & Folk Art του Roger Stolle, το Bad Apple Blues Club και το Red’s Lounge.
Στη διασταύρωση των παλαιών αυτοκινητοδρόμων 49 και 61, τρεις μπλε κιθάρες που κρέμονται ψηλά σε έναν στύλο κυκλοφορίας υπενθυμίζουν ότι, σύμφωνα με τον μύθο, ο Robert Johnson έκλεισε σ’ εκείνο το σημείο συμφωνία με τον Διάβολο. Με αντάλλαγμα την ψυχή του, ο μέχρι πρότινος μέτριος μουσικός έγινε μέσα σε ένα βράδυ ένας από τους πιο γνωστούς κιθαρίστες της περιοχής, μέχρι που ο Σατανάς απαίτησε το χρέος του και ο RJ πέθανε ξαφνικά εντελώς μόνος.
Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι μύθοι σε αυτά τα μέρη. Σε ορισμένες υποβαθμισμένες περιοχές της Νέας Ορλεάνης η λατρεία βουντού λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη και η πίστη στο παραφυσικό είναι διαδεδομένη σε όλη τη Λουιζιάνα – με μουσική που ταιριάζει μάλιστα, όπως το «Black Ghost Blues» του Lightnin’ Hopkins, το «I Put a Spell on You» του Screamin’ Jay Hawkins ή το «Ghost Creepin’ Blues», ευγενική προσφορά της St Louis Bessie Mae Smith. Δυστυχώς, μεγάλο μέρος του βάθους και του πλούτου της μουσικής ιστορίας της περιοχής δεν εκπροσωπείται πλέον επαρκώς.
Ακόμη και στο κέντρο του Μέμφις, το οποίο έχει πολλά μπλουζ-μπαρ, θα είστε τυχεροί αν βρείτε ένα μέρος που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Συνήθως αναμασούν φιλικά προς τους τουρίστες κομμάτια από τους BB King, Johnny Cash και Elvis. Επισκεπτόμαστε όσες από τις βασικές τοποθεσίες μπορούμε να χωρέσουμε στο σφιχτό πρόγραμμά μας, από το Peabody Hotel, την Beale Street και τα στούντιο ηχογράφησης Sun στο Μέμφις μέχρι τη γαλλική συνοικία στη Νέα Ορλεάνη.
Αλλά τα ωμά, αυθεντικά μπλουζ, είτε μελαγχολικά είτε σαγηνευτικά και παλλόμενα, είναι πλέον δυσεύρετα. Οχι μόνο επειδή τα συνθεσάιζερ και οι ενισχυτές τείνουν να απομακρύνουν το πνεύμα από τις μελωδίες, αλλά και επειδή τα μπλουζ αναμειγνύονται ελεύθερα και φυσικά με γκόσπελ και μπάγιου, bluegrass και pop, rock ‘n’ roll και R&B, southern soul και country, folk και funk, jazz και zydeco, boogie-woogie και μπαλάντες, μουσική βάλτου και φυσαρμόνικα, ragtime – ακόμη και τραγούδια από την παράδοση του minstrel.
Κατευθυνόμενοι βόρεια από τη Νέα Ορλεάνη, η πρώτη μας διανυκτέρευση γίνεται στο Vicksburg, κάτω από το σκοτεινό, καφέ από τη λάσπη, ποτάμι, όπου ένα σκάφος-καζίνο, μερικά εστιατόρια με λιπαρά πιάτα και μερικά μοτέλ μηδενικών αστέρων είναι τα βασικά αξιοθέατα. Η αποζημίωση έρχεται την επόμενη μέρα με τη μορφή ενός «μπουκέτου» σχεδόν άδειων από κίνηση και πραγματικά διασκεδαστικών οδηγικά δρόμων που κατευθύνονται προς το Greenville, περνώντας από το Εθνικό Καταφύγιο Αγριας Ζωής της Dahomey.
Ο μετρητής θερμοκρασίας γράφει 32oC και η απίστευτη υγρασία συνεχίζει να ενεργοποιεί τον αυτόματο υαλοκαθαριστήρα, αλλά με τον κλιματισμό σε πλήρη λειτουργία μπορούμε ακόμα να ακούσουμε το γρύλισμα V8 και τον ραδιοφωνικό σταθμό Bluesville του BB King.
Το Challenger διαθέτει ένα «τουμπανιασμένο» ηχοσύστημα Harman Kardon με 19 ηχεία, δύο subwoofer και ενισχυτή 900 watt, έτοιμο να τα βάλει στα ίσια με τα δεκάδες ντεσιμπέλ που ξεχύνονται από τη σπορ εξάτμιση. Με τα παράθυρα κατεβασμένα και τέρμα το γκάζι, το Dodge μπορεί να μετατρέψει ολόκληρους δρόμους και πλατείες σε αρένες συναυλιών.
Η επιβεβαίωση του εργοστασιακού χρόνου επιτάχυνσης 5,1” για το 0-100 km/h, ο οποίος συνοδεύεται από τον καπνό των ελαστικών που προσπαθεί να δαμάσει το launch control, θα κατέστρεφε τη μεσημεριανή ραστώνη στο Benoit και το Beulah, αλλά εδώ έξω, στη μέση του πουθενά, η καταιγιστική επιτάχυνση από τα 80 έως τα 160 km/h, με αλλαγές από 3η σε 4η σε 5η και τις στροφές σταθερά πάνω από τις 6.000 rpm μας κάνουν να νιώθουμε σαν παιδιά σε roller coaster.
H έκδοση Scat Pack διαθέτει τέσσερα διαφορετικά προγράμματα οδήγησης, διάφορα χρονόμετρα επιτάχυνσης και πέδησης και μια λεπτομερή οθόνη παροχής ισχύος/ροπής. Τα προγράμματα Auto, Custom, Sport και Track ενεργοποιούν ή απενεργοποιούν τα χειριστήρια αλλαγής ταχυτήτων και παραμετροποιούν το τιμόνι, την ανάρτηση, το κιβώτιο ταχυτήτων και την πρόσφυση σύμφωνα με τις προτιμήσεις σας.
Οι σχετικές πληροφορίες απεικονίζονται με μπάρες, ψηφιακές ενδείξεις και αναλογικά δεδομένα που κυμαίνονται από τη γωνία διεύθυνσης κατά τη διάρκεια του χρόνου αντίδρασης του οδηγού και τις αποστάσεις ακινητοποίησης έως την αύξηση της πίεσης, την ταχύτητα στο 400άρι, τους χρόνους γύρου σε πίστα και τις θερμοκρασίες των υγρών.
Εχουμε μια σπάνια ευκαιρία να δοκιμάσουμε πώς μοιάζουν αυτά τα καντράν όταν προσπαθείς να βάλεις όλη αυτή τη δύναμη και τη ροπή στον δρόμο. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεσαι πολύ χώρο για να παλέψεις με όλη αυτή την ωμή δύναμη ενώ προσπαθείς να διατηρήσεις την ορμή από την κορυφή της στροφής μέχρι την έξοδο.
Στην Ευρώπη, οποιοδήποτε Dodge -ακόμη και αυτό που δεν το οδηγείς σαν να προσπαθείς να διαφύγεις μετά από ληστεία- θα ήταν μαγνήτης για την Αστυνομία, αλλά στις ΗΠΑ καμουφλάρεται ανάμεσα σε θηριώδη pick-up υψηλής απόδοσης, ημιφορτηγά Kenworth και Peterbilt φαινομενικά απρόσβλητα από τα όρια ταχύτητας και έναν στρατό από βιαστικά SUV.
Ειδικά στην πολυσύχναστη κυκλοφορία των αυτοκινητόδρομων, οι 492 PS και τα 644 Nm ροπής σαφώς δεν αρκούν για να αποκρούσουν το σμήνος από αγριεμένα Tesla που κυβερνούν τους δρόμους όσο προσεγγίζεις μεγάλες πόλεις όπως το Μέμφις, το Τζάκσον και η Νέα Ορλεάνη. Με μήκος πάνω από πέντε μέτρα, το τετραθέσιο «αεροσκάφος» ευρείας ατράκτου και βάρους 1.917 kg που κατασκευάστηκε στο Οντάριο του Καναδά δεν είναι αυτό που λες «αυτοκίνητο πόλης».
H σπορ ανάρτηση και το υδραυλικό τιμόνι δεν είναι προσανατολισμένα στο κυνήγι της σφήνας σε δρόμους με βαριά κυκλοφορία. Τα φρένα, ωστόσο, με αυτές τις κόκκινες τετραπίστονες δαγκάνες της Brembo κάνουν τη δουλειά με ελάχιστο θόρυβο και μέγιστη απόδοση. Αν προσπαθήσεις να αξιολογήσεις το Challenger με καθαρά ορθολογικούς όρους τελικά χάνεις το νόημα του αυτοκινήτου.
Φαίνεται όμως να είναι απολύτως συμβατό με τη μουσική και την πολιτιστική μαγεία που με έφερε εδώ, όπως χιλιάδες προσκυνητές πριν από μένα, για να απολαύσω τοπία που περιλαμβάνουν τη βαλτώδη και απομονωμένη ύπαιθρο του Audubon μεταξύ Baton Rouge και Natchez, όπου εξακολουθεί να ανθεί η βιομηχανία γαρίδας, ή το πλούσιο Δέλτα του Μισισιπή που ευθυγραμμίζει τον ποταμό πριν συναντήσει τη Νέα Ορλεάνη και γίνει ένα με τη θάλασσα. Σαν να βλέπεις σπαράγματα από ταινίες τύπου «Gone with the Wind» και «A Streetcar Named Desire».
Ο ρομαντισμός μάλλον χάνεται αν αναλογιστείς ότι η Dodge ελέγχεται πλέον από τη Stellantis, έναν όμιλο στον οποίο ευδοκιμούν κυρίως ευρωπαϊκά χάτσμπακ. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, ο όμιλος είναι αρκετά ευρύς για να αγκαλιάσει μάρκες τόσο διαφορετικές όσο η Maserati και η Abarth, η Jeep και η Lancia και σχεδιάζει να μεταφέρει την ισχύ και τη ροπή του εμπορικού σήματος της Dodge στον ηλεκτρικό αντικαταστάτη του Challenger.
Εν τω μεταξύ, θα μας λείψει ο μοναδικός θόρυβος εισαγωγής και εξαγωγής, η ενίοτε ανυπόμονη ροή ενέργειας που εκλύεται από οκτώ μεγάλους κυλίνδρους, η μυρωδιά της καμένης βενζίνης και η στιβαρή αίσθηση ενός εμφατικά μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων. Ευελπιστούμε όμως ότι όπως το μπλουζ συνεχώς εξελίσσεται και προσαρμόζεται καθώς τα γούστα και η τεχνολογία αλλάζουν, έτσι και το πνεύμα της Dodge θα αντέξει στη νέα εποχή.
TECH – DODGE CHALLENGER R/T
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 6.410 cc, V8, 492 PS/6.100 rpm, 644 Nm/4.100 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΟ 6 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΟΥΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΔΙΠΛΑ ΨΑΛΙΔΙΑ (Ε), ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ (Π)
0-100 KM/H: 5,1”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 283 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 13,1 lt/100 km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 5.029/1.923/1.420 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.951 mm
ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ: 453 lt
ΒΑΡΟΣ: 1.917 kg
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Οδηγούμε το νέο Peugeot 408 στις ΗΠΑ
Οδηγούμε το Ineos Grenadier
Οδηγούμε τα GWM WEY 03 & ORA 03 στην Ιταλία
