Hagglunds Bandvagn: Μία ημέρα με το όχημα διάσωσης της Ε.Μ.Α.Κ (+video)

Το είδαμε να πρωταγωνιστεί στα δελτία ειδήσεων, όταν οι συνθήκες (καιρικές και ειδικές) ήταν σχεδόν εχθρικές για τον άνθρωπο. Αν η ελπίδα είχε την μορφή… οχήματος, είναι αυτή του ερπυστριοφόρου της Hägglunds.

Περάσαμε μία ημέρα στην 1^η Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών της Πυροσβεστικής για να δούμε από κοντά και να πάρουμε την αίσθηση τις κίνησης από το ερπυστριοφόρο όχημα διάσωσης.

Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες του Hägglunds Bandvagn (Χάνγκλουντς Μπάντβαγκν) από τα πρακτορεία ειδήσεων να περνά μέσα από χιόνια, να επιπλέει σε πλημμυρισμένα κομμάτια γης και να μεταφέρει με ασφάλεια ανθρώπους μας κίνησαν την περιέργεια. Πόσο δύσκολο είναι να οδηγηθεί το… σωτήριο όχημα; Ποιες είναι οι δυνατότητες του; Και το σημαντικότερο: Ποιοι είναι η άνθρωποι, που το χειρίζονται; Τι ιστορίες έχουν διηγηθούν; Ξεναγοί μας, ο Πυρονόμος Λ.Σπανός και ο Υπαρχιπυροσβέστης Χειριστής Αν.Κώνστας και οι δύο φιλόξενοι, πολύ πρόθυμοι να μας βοηθήσουν και να μας δείξουν τις δυνατότητες του οχήματος, παρά τον φόρτο δουλειάς τους (επισκεφτήκαμε την 1^η Ε.Μ.Α.Κ μετά από ένα δύσκολο περιστατικό και μόλις είχε τελειώσει η κακοκαιρία «Μήδεια»).

Το «άρμα»

Δεν απορήσαμε γιατί το φωνάζουν «άρμα» και όχι Χάνγκλουντς, όπως είναι η μάρκα του. Το Σουηδικό αρθρωτό όχημα (αποτελείτε από δύο μονάδες) είναι τελικά… Ελληνικό ή καλύτερα Ελληνικής μετασκευής. Από όχημα του στρατού της Βόρειας Ευρώπης έγινε όχημα διάσωσης της πυροσβεστικής ή της ΕΜΑΚ. Αυτό φαίνεται και από τον χρωματισμό ο οποίος είναι εσωτερικά χακί. Στην Ελλάδα βάφτηκε στα χρώματα της πυροσβεστικής, αλλάχθηκε και το Hägglunds Bandvagn «φορά» εξακύλινδρο μοτέρ Mercedes turbo diesel 3449 κ.εκ., 136 ίππων. Μην βιαστείτε να κρίνετε την απόδοση αφού μετρά η αξιοπιστία και βοηθά πολύ το σύστημα μετάδοσης (αυτόματο) με πολύ κοντές σχέσεις, το οποίο μεταδίδει την κίνηση τόσο στο εμπρός, όσο και στο πίσω κομμάτι. Έτσι είτε το εμπρός κομμάτι «τραβά» το πίσω είτε το πίσω κομμάτι σπρώχνει το εμπρός. Επομένως δεν θα χαθεί ποτέ η κίνηση και η πρόσφυση. Το όχημα φορά ελαστικές ή μεταλλικές ερπύστριες. Συνήθως κινείται σε πολύ σαθρά εδάφη και στο σκληρό τερέν χρειάζεται προσοχή για να μην κοπούν και αυτό μπορεί να ακινητοποιήσει το όχημα. Υπάρχουν δύο ίδια ρεζερβουάρ καυσίμου ώστε ο χειριστής να υπολογίζει την απόσταση κίνησης σε μία ανάγκη. Είναι επίσης αμφίβιο και μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα 5 χλμ σε λιμνάζοντα νερά.

Στο εμπρός κομμάτι μπορούν να μεταφερθούν έως 6 άτομα τα οποία απολαμβάνουν την… υπηρεσιακή ή την άνεση σωτηρίας. Στο πίσω μεταφέρεται ο εξοπλισμός ασφαλείας ο οποίος ποικίλει ανάλογα την αποστολή. Το μισό εμπρός μέρος ανασηκώνεται ώστε να γίνεται πιο εύκολα η προσέγγιση και το πέρασμα εμποδίων. Το εσωτερικό είναι αυστηρά στρατιωτικό με την θέση οδήγησης (είναι απλά ένα κάθισμα) με πολλές προειδοποιητικές λυχνίες γύρω, ασύρματο, GPS, αλλά και απλή πυξίδα. Περιμέναμε δύο μοχλούς για το σύστημα διεύθυνσης, αλλά το Hägglunds είχε κανονικό τιμόνι, δύο πεντάλ (γκάζι φρένο) και τον μοχλό του αυτόματου κιβωτίου.

Κίνηση σε… εμπόδια

Ο χειριστής εποπτεύει τον χώρο από ψηλά και είναι εύκολο να δει το ανάγλυφο του εδάφους, ώστε να τοποθετήσει το όχημα. Στην κίνηση κυριαρχεί ο θόρυβος από τις ερπύστριες, τον κινητήρα αλλά και τα υδραυλικά. Ιδιαίτερα μόλις σηκώσαμε το εμπρός μέρος για να ανεβούμε στις… τσιμεντένιες κερκίδες. Με ελάχιστο πάτημα στο γκάζι το Hägglunds ανέβηκε εύκολα και βρεθήκαμε (χωρίς να προσπαθήσουμε) στην κορυφή των τσιμεντένιων καθισμάτων του μικρού γηπέδου. Η αλήθεια είναι πως φοβηθήκαμε λίγο καθώς το ύψος ήταν μεγάλο, το τσιμέντο μπορούσε να καταστρέψει τις ερπύστριες και η υψομετρική διαφορά ίσως να έκανε ζημιά στην άρθρωση. Κατεβήκαμε με την όπισθεν και κινηθήκαμε προς την πλευρά ενός χωμάτινου εμποδίου. Η κίνηση στην άσφαλτο ήταν θορυβώδης και χωρίς αίσθηση. Μάλιστα νομίζαμε πως κινούμαστε με 70 χλμ και μία ματιά στο ταχύμετρο αποκάλυψε πως δεν ξεπερνούσαμε τα… 30. Το τιμόνι (αρκετά ελαφρύ) έδινε την κατεύθυνση και το όχημα αντιδρούσε με κάποια καθυστέρηση. Φτάσαμε στην αρχή του εμποδίου και ανεβήκαμε αργά στην κορυφή του, όπου και τολμήσαμε να στρίψουμε και να κινηθούμε πλάγια. Ο φόβος ήταν αυτός που περιόρισε την κίνησή μας και όχι οι δυνατότητες του οχήματος. Επιστρέψαμε στο χώρο στάθμευσης του Hägglunds για τη συνέχεια της φωτογράφισης και για να μάθουμε περισσότερα για τους χειριστές του.

Εντυπωσιασμένοι από τις δυνατότητες του οχήματος ρωτήσαμε τους Κους Κώνστα και Σπανό ποια ήταν η πιο δύσκολη αποστολή, που έχουν βρεθεί ως χειριστές του άρματος. Για τον πρώτο ήταν οι αποστολές κατά την κακοκαιρία με το όνομα «Αριάδνη» λόγω συνθηκών και καταστροφών Για τον δεύτερο η αποστολή στο σημείο συντριβής του αεροσκάφους της Helios Airways κοντά στο Γραμματικό Αττικής. Εκεί ήταν τόσο η δυσκολία του τερέν όσο και η τρομακτική εικόνα του περιστατικού. Όσο για το τι τους δημιουργεί άγχος σε μία αποστολή εκεί τα δύο μέλη της Ε.Μ.Α.Κ μας έδωσαν μία απάντηση με αίσθημα ευθύνης: «Το δύσκολο είναι η παραμονή σε κίνηση. Να μην ακινητοποιηθεί το όχημα από λάθος, βλάβη ή τις συνθήκες. Όσοι έχουν πρόβλημα περιμένουν από εμάς να βοηθήσουμε δεν θέλουμε να έχουμε ένα ακινητοποιημένο όχημα, που δεν μπορεί να κάνει κάτι».