Το ασημένιο βέλος πίσω στην Audi
ΝΕΑ
Το ασημένιο βέλος πίσω στην Audi
ΝΕΑΣτα χέρια της Audi βρίσκονται πλέον τρία από τα πέντε προπολεμικά αγωνιστικά μονοθέσια Silver Arrow της Auto Union. Τελευταία προσθήκη το Type D twin-supercharger, το οποίο κατασκευάστηκε το 1939. Η ιστορία του είναι αρκετή για να γεμίσει τις σελίδες ενός βιβλίου, καθώς μετά την ήττα της Γερμανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα ίχνη του χάθηκαν στη Σοβιετική Ένωση.
Το 1934 η Auto Union και η Mercedes-Benz εισήλθαν στο χώρο του διεθνούς μηχανοκίνητου αθλητισμού, με αγωνιστικά που είχαν φουτουριστική σχεδίαση και ασημί αμάξωμα. Τα μονοθέσια της Mercedes-Benz είχαν τον κινητήρα τοποθετημένο μπροστά, ενώ αυτά της Auto Union πίσω. Πιλότοι όπως οι Μπερντ Ροζμάγιερ, Τάτσιο Νουβολάρι και Χανς Στουκ χάρισαν στην Auto Union σημαντικές επιτυχίες, ξεπερνώντας ταχύτητες 300 km/h. Μάλιστα στις ευθείες της πίστας AVUS του Βερολίνου, το μονοθέσιο του Ροζμάγιερ άγγιξε τα 380 km/h!
WHAT CAR
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η μεν Mercedes-Benz κατάφερε να διασώσει σχεδόν όλα τα αγωνιστικά της αυτοκίνητα, όχι όμως και η Auto Union. Τα εργοστάσια στο Ζβικάου κατεδαφίστηκαν και τα «ασημένια βέλη» μεταφέρθηκαν στη Σοβιετική Ένωση ως μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων. Φυσιολογικά λοιπόν χάθηκαν τα ίχνη τους.
Όταν η Auto Union AG (πρόγονος της σημερινής Audi) επανιδρύθηκε στο Ίνγκολσταντ το 1949, τα αγωνιστικά… καμάρια της εταιρείας θεωρήθηκαν ως μη ανακτήσιμα. Μόλις ένα Type C παρέμενε σε γερμανικό έδαφος. Είχε παραχωρηθεί σε μουσείο του Μονάχου πριν τον πόλεμο, αργότερα όμως υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες για τον εντοπισμό ενός αγωνιστικού Auto Union στη Σοβιετική Ένωση. Ο συλλέκτης Πολ Κάρασικ (με καταγωγή από τη Ρωσία και μετανάστης στις ΗΠα) αποφάσισε να αναζητήσει τα χαμένα αυτοκίνητα. Μετά από 10 χρόνια έρευνας στη Σοβιετική Ένωση, κατάφερε να εντοπίσει ό,τι απέμεινε από δύο Auto Union Silver Arrow σε Ρωσία και Ουκρανία και να τα αγοράσει.
Οι κινητήρες, τα σασί, οι άξονες και τα κιβώτια μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο Κάρασικ αναζήτησε συμβουλές από ειδικούς, ανάμεσά τους και από το τμήμα ιστορικών αυτοκινήτων της Audi. Το ένα από τα δύο μονοθέσια αναπαλαιώθηκε με τις προδιαγραφές του Type D με μονό κομπρέσορα του 1938, ενώ το άλλο ως Type D του 1939 με διπλό κομπρέσορα. Η ισχύς του πρώτου κινητήρα ήταν 420 PS, ενώ του δεύτερου (με την προσθήκη επιπλέον κομπρέσορα) ανέβηκε στα 485 PS.
Κατασκευάστηκαν πιστά αντίγραφα του αμαξώματος και των δύο Silver Arrows, καθώς κανένα μέρος τους δεν «επέζησε» μετά από τόσες δεκαετίες. Το πρώτο ολοκληρώθηκε το 1993 και το δεύτερο μετά από ένα χρόνο. Η πρώτη τους δημόσια εμφάνιση έγινε στον αγώνα Eifel Classic, στο Νίρμπουργκρινγκ, τον Οκτώβριο του 1994. Το μονοθέσιο προδιαγραφών 1938 με το μονό κομπρέσορα διατηρήθηκε στην κατοχή της Audi, η οποία το αγόρασε το 1998. Το άλλο επέστρεψε στη Φλόριντα και το 2000 ο Κάρασικ το πούλησε σε άλλον συλλέκτη, από τον οποίο το απέκτησε πριν λίγες εβδομάδες η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία.
Το τρίτο Auto Union Silver Arrow που πέρασε στην κατοχή της Audi είναι ένα Type C/D. Βρισκόταν στο Μουσείο Αυτοκινήτων της Ρίγα, στη Λετονία, μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. «Πριν από 20 χρόνια δεν θα μπορούσαμε ούτε να ονειρευτούμε κάτι τέτοιο. Η άφιξη και του τρίτου μονοθεσίου είναι μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές του έργου μας», δήλωσε ο Τόμας Φρανκ, επικεφαλής του τμήματος ιστορικών αυτοκινήτων της Audi.[nggallery id=298]
Μεταχειρισμένα αυτοκίνητα σαν καινούργια από την Volkswagen Bank
