F1: Νικώντας από τις τελευταίες θέσεις του grid (+video)
FORMULA 1
F1: Νικώντας από τις τελευταίες θέσεις του grid (+video)
FORMULA 1Η pole position είχε ανέκαθεν μεγάλη σημασία στην F1. Άλλωστε, τέσσερις στις δέκα φορές ο οδηγός που έχει πάρει πρώτος την καρό σημαία έχει ξεκινήσει από την πρώτη θέση του grid. Υπάρχουν, όμως, και μερικές εξαιρέσεις.
Και δεν αναφερόμαστε, φυσικά, σε νίκες από την δεύτερη ή τρίτη θέση εκκίνησης. Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με περιπτώσεις οδηγών που κέρδισαν ξεκινώντας εκτός δεκάδας. Σίγουρα, για να κατορθώσει ένας οδηγός κάτι τέτοιο χρειάζεται και μία αρκετά μεγάλη δόση τύχης. Ποιος είπε, όμως, ότι η τύχη δεν είναι και εκείνη μέρος του παιχνιδιού;
WHAT CAR
Όλοι οι οδηγοί της λίστας μας έχουν ξεκινήσει από την 14η θέση εκκίνησης και κάτω. Παρά ταύτα κατάφεραν να κερδίσουν, χαρίζοντας μας μερικές αξέχαστες στιγμές. Από την λίστα απουσιάζουν νικητές του Indy500 το οποίο παλιότερα αποτελούσε επίσημο αγώνα του πρωταθλήματος. Ας δούμε, λοιπόν, με αντεστραμμένη σειρά του οδηγούς που είδαν πρώτοι τη σημαία του τερματισμού ενώ είχαν ξεκινήσει από το πίσω μέρος του grid.
6. Olivier Panis-Grand Prix Μονακό 1996. Θέση εκκίνησης: 14
Όσο και αν φαίνεται περίεργο η 14η θέση εκκίνησης δεν είναι και τόσο άσχημη. Οι Alan Jones, Jenson Button, Johnny Herbert Lewis Hamilton και Max Verstappen έχουν όλοι κερδίσει αγώνες ξεκινώντας από αυτήν. Όμως, αν έπρεπε να διαλέξουμε μία νίκη από την 14η θέση του grid θα ήταν αυτή του Olivier Panis στο βροχερό Μονακό του 1996.
Ο αγώνας ήταν επεισοδιακός με μόλις τρεις οδηγούς να βλέπουν την καρό σημαία. Η Ligier-Mugen Honda που οδηγούσε ο Panis δεν μπορούσε ούτε για αστείο να συγκριθεί με τα μονοθέσια των κορυφαίων ομάδων. Όμως, ο Γάλλος οδήγησε υπέροχα στο βρεγμένο, επιδεικνύοντας ταχύτητα αλλά και σύνεση. Αυτή θα ήταν η μοναδική νίκη στην καριέρα του Olivier και η τελευταία για Γάλλο οδηγό μέχρι ο Gasly να κερδίσει την Monza του 2020.
5. Fernando Alonso-Grand Prix Σιγκαπούρης 2008. Θέση εκκίνησης:15
Πρόκειται για το διαβόητο crashgate το οποίο έδωσε στον Alonso μία εντελώς απρόσμενη νίκη. Οι Briatore-Symonds είχαν δώσει εντολή στον teammate του Alonso, Nelson Piquet Jr να ρίξει την Renault του στον τοίχο της στροφής 17 κατά τον 14ο γύρο. Το αντάλλαγμα ήταν η διατήρηση του Βραζιλιάνου στην ομάδα και για το 2009.
Ο Βραζιλιάνος συμφώνησε και έτσι στον 14ο γύρο “έχασε” το μονοθέσιο του στο προσυμφωνημένο σημείο. Η συγκεκριμένη στροφή δεν είχε επιλεχθεί τυχαία. Καθώς δεν υπήρχε γερανός στο σημείο εκείνο, μία σύγκρουση εκεί θα σήμαινε αυτομάτως και την έξοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας. Επιπλέον, με τους τότε κανονισμούς για το Safety Car κανένας οδηγός δεν μπορούσε να μπει στα pits -χωρίς penalty- μέχρι όλα τα μονοθέσια να βρίσκονται πίσω από το SC.
Ο Alonso είχε κάνει ήδη την δική του στάση πέντε γύρους πριν το ατύχημα. Το σχέδιο δούλεψε για την Renault και ο Fernando θα έπαιρνε μία απρόσμενη νίκη. Όμως, λίγους μήνες μετά ο απολυμένος από την Renault, Piquet θα αποκάλυπτε όλο το παρασκήνιο. Οι τιμωρίες για τους Briatore-Symonds ήταν βαρύτατες, ενώ ο Alonso την γλίτωσε ισχυριζόμενος ότι δεν γνώριζε τίποτε για το σχέδιο αυτό. Τα συμπεράσματα δικά σας.
4. Michael Schumacher-Grand Prix Βελγίου 1995. Θέση εκκίνησης:16
Μία από τις μεγαλύτερες νίκες της καριέρας του Schumacher. Ο Γερμανός είχε ατύχημα στις κατατακτήριες δοκιμές το οποίο τον είχε ρίξει στην 16η θέση. Όμως, ο Michael δεν το έβαλε κάτω. Οδήγησε εκπληκτικά από τον πρώτο γύρο κερδίζοντας συνεχώς θέσεις. Όταν ο Coulthard αντιμετώπισε ένα σπάνιο πρόβλημα αξιοπιστίας στην κραταιά τότε Williams, ο δρόμος προς την νίκη είχε ανοίξει για τον Γερμανό.
Η βροχή ήρθε, μάλιστα, να τον βοηθήσει ακόμη περισσότερο. Για αρκετούς γύρους θα είχε μία συγκλονιστική μονομαχία με τον Hill, φορώντας slicks σε βρεγμένο οδόστρωμα. Τελικά, θα εκμεταλλευόταν το Safety Car -και το λάθος του Hill στο pitlane- για να πάρει μία διάσημη νίκη. Να σημειώσουμε ότι 22 χρόνια νωρίτερα ο Jackie Stewart είχε καταφέρει να κερδίσει το Grand Prix της Νότιας Αφρικής ξεκινώντας, επίσης, από την 16η θέση του grid.
3. Kimi Raikkonen-Grand Prix Ιαπωνίας 2005. Θέση εκκίνησης: 17
Ίσως η πιο δημοφιλής νίκη του Kimi. Ο Φιλανδός μπορεί να είχε ήδη χάσει το πρωτάθλημα του 2005 από τον Alonso. Η MP4-20 μπορεί να ήταν το ταχύτερο μονοθέσιο στο πρωτάθλημα, όμως ήταν και εξαιρετικά εύθραυστη. Αυτό είχε κοστίσει πολλούς βαθμούς στους Raikkonen-McLaren. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Kimi βρισκόταν εκείνη την περίοδο στο αποκορύφωμά του.
Και στην Suzuka του 2005 είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε μία σπάνια οδηγική παράσταση. Ξεκινώντας από την 17η θέση ο Raikkonen “κατάπιε” τους πάντες στο πέρασμά του. Μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο είχε μόνο την Renault του Fisichella μπροστά του. Του έριξε το “dummy”, ο Ιταλός τσίμπησε και ο Kimi πέρασε εντυπωσιακά από την εξωτερική της στροφής 1. Η νίκη ήταν δική του.
2. Rubens Barrichello-Grand Prix Γερμανίας 2000. Θέση εκκίνησης: 18
Η πρώτη νίκη του Rubens μπορεί να άργησε να έρθει. Ήταν, όμως, βγαλμένη από παραμύθι. Οι κατατακτήριες στο Hockenheim είχαν διεξαχθεί σε μικτές συνθήκες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με ένα πρόβλημα στην Ferrari του Barrichello, καταπόντισαν τον Βραζιλιάνο στην 18η θέση εκκίνησης.
Στον αγώνα της Κυριακής ο Rubens οδήγησε εξαιρετικά ανεβαίνοντας γρήγορα μέχρι την τρίτη θέση. Όμως, οι McLaren των Hakkinen-Coulthard ήταν ήδη πολύ μπροστά. Ώσπου θα ερχόταν η πρώτη “Θεία παρέμβαση”. Ένας απολυμένος εργαζόμενος της Mercedes θα έμπαινε στην πίστα προκαλώντας την έξοδο του Safety Car. Ο Rubens θα έμπαινε στο παιχνίδι για την νίκη.
Λίγο πριν το τέλος ήρθε και το δεύτερο χτύπημα για τις McLaren με την μορφή της βροχής στο Hockenheim. Όχι, όμως, σε όλη την -αχανή τότε- πίστα παρά μόνο στο σύμπλεγμα του Motodrom. Ο Rubens, σε αντίθεση με τους οδηγούς της McLaren, ρίσκαρε κρατώντας τα λάστιχα για στεγνό. Ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί κάθε φορά που περνούσε από τον αργό τρίτο τομέα. Όμως έπαιρνε πίσω τον χαμένο χρόνο στις μεγάλες ευθείες του γερμανικού σιρκουί. Ο Βραζιλιάνος δικαιώθηκε. Κλαίγοντας από συγκίνηση θα έπαιρνε την πρώτη του καρό σημαία.
1. John Watson-Grand Prix Δυτικών ΗΠΑ 1983. Θέση εκκίνησης:22
Ο master του να κερδίζει από το πίσω μέρος του grid, όμως, ακούει στο όνομα John Watson. Ο Βορειοϊρλανδός έχει καταφέρει δύο φορές να πάρει πρώτος την καρό σημαία ξεκινώντας εκτός δεκάδας. Το 1982 στο Detroit κέρδισε από την 17η θέση. Ένα χρόνο αργότερα έμελλε να σημειώσει ένα ρεκόρ το οποία κρατάει ακόμη. Νικητής από την 22η θέση εκκίνησης.
Ήταν στις 27 Μαρτίου του 1983 όταν ο Watson έπαιρνε την θέση του στο grid του Long Beach. Πίσω του βρισκόταν ο ομόσταβλός του, Niki Lauda. Η McLaren δεν είχε καταφέρει να κάνει τα Michelin να δουλέψουν στις κατατακτήριες. Έτσι, οι δύο οδηγοί ξεκινούσαν από τις θέσεις 22 και 23 αντίστοιχα.
Όμως, το μειονέκτημα των Michelin έναντι των Goodyear και Pirelli στα δοκιμαστικά (ναι, τότε υπήρχαν τρεις κατασκευαστές ελαστικών) μετατράπηκε σε πλεονέκτημα στον αγώνα. Οι δύο McLaren μπορούσαν να πιέζουν χωρίς να φθείρουν τα ελαστικά τους. Οι Watson και Lauda θα σημείωναν ένα ανεπανάληπτο 1-2, προσπερνώντας τους πάντες στο πέρασμά τους. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη αλλά και η τελευταία νίκη στην καριέρα του Watson.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Alonso: Πώς έβαλε φωτιά στη silly season της F1
Bottas: Μύησε την κοπέλα του στην F1 (+video)
FIA: Επικυρώθηκαν οι αλλαγές για το 2023 και η νέα φόρμουλα των PU για το 2026
