Συγκριτική δοκιμή: Ferrari 296 GTB vs McLaren Artura
ΔΟΚΙΜΕΣ
Συγκριτική δοκιμή: Ferrari 296 GTB vs McLaren Artura
ΔΟΚΙΜΕΣFerrari και McLaren, δύο ανταγωνιστές με βαριά ονόματα, χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή υβριδικού supercar με ηλεκτρικά υποβοηθούμενο V6 κινητήρα. Ποια τα καταφέρνει καλύτερα;
Ακριβώς όπως ένα βρεγμένο οδόστρωμα εξισορροπεί τη διαφορά των ταλαντούχων οδηγών με τους αντιπάλους που διαθέτουν καλύτερα αγωνιστικά, έτσι και το Peak District στην καρδιά της Μ. Βρετανίας αποτελεί το καλύτερο σημείο δοκιμής των Ferrari 296 GTB και McLaren Artura – άλλωστε η διαφορά ισχύος τους φτάνει τους 150 PS.
WHAT CAR
Σίγουρα δεν πρόκειται για άμεσους ανταγωνιστές, αλλά τα δύο αυτοκίνητα έχουν τόσα κοινά που θα ήταν αβλεψία να μην τα δοκιμάσουμε μαζί. Αμφότερα χρησιμοποιούν 3λιτρο V6 με δύο turbo τοποθετημένα ανάμεσα στη μεγάλη γωνία 120° των δύο σειρών κυλίνδρων.
Στροφάρουν έως τις 8.500 rpm, ενώ τα κιβώτια διπλού συμπλέκτη οκτώ ταχυτήτων που περιέχουν ηλεκτροκινητήρα αξονικής ροής καθώς και πραγματικές σχέσεις μετάδοσης είναι άμεσα συγκρίσιμα, όπως και οι μπαταρίες 7,4 kWh οι οποίες ενισχύουν την απόδοση και επιτρέπουν αμιγώς ηλεκτρική κίνηση μέχρι τα 130 km/h.
Εννιά χρόνια μετά τα καθαρόαιμα υβριδικά hypercar LaFerrari και P1, τα Artura και 296 φέρνουν την plug-in υβριδική τεχνολογία στη βασική γκάμα. Ωστόσο η αίσθηση που προσφέρουν με αυτή την τεχνολογία είναι συναρπαστικά διαφορετική. Ξεκινάω τη μέρα με τη McLaren, έρποντας σιωπηλά στις 6.30 π.μ. με την μπαταρία πλήρως φορτισμένη, σαν διαρρήκτης που περνάει μέσα από υπνοδωμάτιο.
Υπάρχουν πολλά νέα πράγματα εδώ: όχι μόνο ολόκληρο το σύστημα μετάδοσης αλλά και το κατάλληλο πλαίσιο από ανθρακονήματα (βοηθώντας τη McLaren να ζυγίζει 1.498 kg με υγρά, μόνο 46 kg περισσότερα από τη μη υβριδική 570S και περίπου 75 kg λιγότερα από την αλουμινένια Ferrari), η νέα ηλεκτρική αρχιτεκτονική, το πολύ βελτιωμένο σύστημα πολυμέσων και τα νέα χειριστήρια του συστήματος μετάδοσης κίνησης και ανάρτησης ομαδοποιημένα σε δύο (όχι ιδιαίτερα ποιοτικές) θέσεις γύρω από τον πίνακα οργάνων.
Παρ’ όλα αυτά η Artura εξακολουθεί να αποπνέει αίσθηση McLaren, από τον σχεδιασμό μέχρι τη θέση οδήγησης. Το αριστερό πεντάλ είναι αισθητά μαλακό, το παρμπρίζ είναι χαμηλό και η ορατότητα εξαιρετική και το μόνο που κάνω είναι να σηκώσω ελαφρώς το τιμόνι και να ρίξω τους ώμους μου λίγο προς τα πίσω. Επιλέγω το πρόγραμμα Hybrid και αναμένω απλά την έκρηξη του V6 – η μετάβαση είναι μερικές φορές ομαλή, άλλες λίγο ανώμαλη. Η μουσική υπόκρουση είναι μάλλον ένα σκληρό industrial techno παρά μιούζικαλ, αλλά προσδίδει πραγματική βαρύτητα σε ένα αυτοκίνητο που έτσι κι αλλιώς δίνει προτεραιότητα στον χαρακτήρα και όχι στο φαίνεσθαι.
Ακούγεται συγγενικός του παλιού V8, αλλά η απόκριση είναι φανερά αναβαθμισμένη. Η υστέρηση των 3.000 rpm που χαρακτήριζε όλες τις προηγούμενες McLaren «νέας εποχής» είναι δραστικά μειωμένη, η επιτάχυνση από τις μεσαίες στροφές είναι πολύ πιο δυνατή. Δείχνει ανά πάσα στιγμή έτοιμη, με έναν τρόπο που το λαμπρό 570S απλώς δεν μπορεί να ακολουθήσει. Εδώ νιώθεις ότι κάτω από το καπό στεγάζεται πραγματική… μανία!
Στους ήσυχος επαρχιακούς δρόμους το κακό οδόστρωμα θα το νιώσεις αρκετές φορές, όμως στη θέση Comfort η ανάρτηση διατηρεί την ελαστικότητα και τον έλεγχο που πάντα προσδιόριζε τη McLaren και συγχρονίζεται τόσο όμορφα με το υδραυλικά υποβοηθούμενο τιμόνι. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο τιμόνι της McLaren αλλά η αναλογική σαφήνεια της ανάδρασης είναι ακόμη ξεχωριστή. Το πάχος της επενδεδυμένης με alcantara στεφάνης, η σταθερότητα περιστροφής από τέρμα σε τέρμα και η αναλογική λεπτομέρεια δημιουργούν εμπιστοσύνη στις οδικές συνθήκες του Peak District.
Στον μικρόκοσμο της Ferrari η 296 GTB αντιπροσωπεύει τον 21ο αιώνα: μοντέρνα, εκφραστική σχεδίαση -που ωστόσο παραπέμπει στην παράδοση- και ένα υβριδικό σύστημα μετάδοσης υψηλής τεχνολογίας από μια ομάδα έρευνας και εξέλιξης που βρίσκεται στο σταυροδρόμι μεταξύ βενζίνης και ηλεκτρισμού. Στην έκδοση Assetto Fiorano διαθέτει αναβαθμισμένη ανάρτηση για χρήση στην πίστα, με παθητικά αμορτισέρ και μικρότερο βάρος, χάρη σε καλούδια όπως το πολυκαρβονικό πίσω παρμπρίζ και τα εσωτερικά πλαίσια των θυρών από carbon.
H θέση οδήγησης είναι χαμηλή και πολύ καλή, αν και τα καθίσματα δεν προσφέρουν ιδιαίτερη στήριξη της μέσης. Υπάρχουν πολλοί ψηφιακοί διακόπτες στο τιμόνι, γύρω από το manettino δεν αναγράφονται πλέον τα προγράμματα οδήγησης, ενώ μας λείπει το φυσικό μπουτόν εκκίνησης.
Με το καλημέρα η Ferrari προσφέρει ξεκάθαρη απόκριση κάνοντας τη McLaren να δείχνει κάπως νωχελική. Από το σφιχτό brake-by-wire πεντάλ φρένου (εντυπωσιακό, δεδομένου ότι -σε αντίθεση με τη McLaren- συνδυάζεται με ανάκτηση ενέργειας), μέχρι τη μικρότερη διαδρομή των paddles, το κούμπωμα των σχέσεων και το τιμόνι που είναι εξαιρετικά γρήγορο και χειρουργικά ακριβές. Οι αλλαγές κατεύθυνσης είναι εκπληκτικές, σχεδόν νομίζεις ότι διαθέτει τετραδιεύθυνση. Αρκεί να κουνήσεις τους καρπούς σου και νιώθεις ότι στρίβει όχι μόνο το ρύγχος αλλά ολόκληρο το αυτοκίνητο.
Με τα συγκεκριμένα αμορτισέρ δεν είναι, όμως, σε απόλυτη σύμπνοια με το βρεγμένο επαρχιακό οδόστρωμα, δείχνοντας νευρική στις αντιδράσεις της – σίγουρα εξαρτάται πολύ περισσότερο από το τερέν σε σχέση με τη McLaren. Παρόλο που δεν επιβεβαιώνεται από τις διαστάσεις, η 296 δείχνει φαρδιά, κάτι που επίσης σε συγκρατεί να την αφήσεις να ξεκολλήσει σε αυτές τις στενές διαδρομές ανάμεσα στις ξερολιθιές. Ωστόσο γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στους δρόμους της Ουαλίας η οδηγική της συμπεριφορά ήταν απλώς επική.
Και καθώς οι συνθήκες καλυτερεύουν αρχίζει να ζωντανεύει, συνδυάζοντας τις αστραπιαίες αντιδράσεις με το κράτημα και την ισορροπία. Επιτίθεται σε ένα ανηφορικό τμήμα με φουρκέτες σαν ξυράφι που το κόβει σε κορδέλες. Είναι επίσης εκπληκτικά ικανή να βγάζει την τεράστια ισχύ στον δρόμο, με software και hardware να συνεργάζονται απρόσκοπτα. Το σύστημα μετάδοσης είναι εκπληκτικό, γεμάτο ενέργεια.
Ανταποκρίνεται ακαριαία στο δεξί πόδι του οδηγού περνώντας εν ριπή οφθαλμού από τις χαμηλές στις μυώδεις μεσαίες στροφές λειτουργίας, για να κορυφωθεί στις 8.500 rpm. O ήχος είναι πολύ πιο πολύπλευρος από αυτόν της McLaren, με υπαινιγμούς χροιάς V6, εκπνοές των turbo που θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν το soundtrack μιας αερομαχίας από το «Star Wars», και εντελώς βίαιη απόδοση που επισκιάζει ακόμη και τον V8 της ιταλικής εταιρείας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για κινητήρα της Ferrari και ότι στην προκειμένη περίπτωση το downsizing αποτελεί αναβάθμιση!
Στη μήκους 3,6 km πίστα του Cadwell, μια ιδιαίτερα απαιτητική διαδρομή με τρομακτικά γρήγορα κομμάτια, που σίγουρα δεν ενδείκνυται για αρχάριους, η 296 μπορεί να ξεδιπλώσει τις αρετές της. Ολα όσα λειτούργησαν ενάντια στη Ferrari την προηγούμενη μέρα και την έκαναν να δείχνει νευρική, αρχίζουν να ανατρέπονται υπέρ της. Μοιάζει με αιχμηρό νυστέρι, ό,τι πλησιέστερο στα βίντεο των F-16 στο YouTube όπου ο πιλότος γυρνά τον κόσμο γύρω από τον άξονά του.
Είναι τόσο εύπλαστη, τόσο άμεση: Η 296 πηγαίνει εκεί που θέλεις, ανεξάρτητα από την άποψη των νόμων της Φυσικής! Το κατά 50 mm κοντύτερο μεταξόνιο σε σχέση με την F8 βοηθά στο φλικάρισμα στις πιο αργές στροφές και ενώ απαιτούνται πιο γρήγορα αντανακλαστικά σε περίπτωση που βρει πρόσφυση μέσα στο powerslide συγκριτικά με την Tributo, διαθέτει μια εξωπραγματική ισορροπία αντίδρασης και σταθερότητας στα πιο γρήγορα κομμάτια.
Η ηλεκτρική υποβοήθηση είναι εξαιρετικά ακριβής, αν και λίγο πιο τεχνητή σε αίσθηση σε σχέση με της McLaren, και τα φρένα είναι πολύ δυνατά, ενώ μπορείς να βασιστείς στο εμπρός μέρος την ώρα που το διαφορικό κλειδώνει επιθετικά. Για ένα αυτοκίνητο που μπορεί να είναι τόσο επιδεικτικό, είναι εκπληκτικό το πόσο καλά θα πατήσει σε κάθε γρήγορη στροφή της πίστας. Ενας έμπειρος οδηγός θα ξεπεράσει τα 240 km/h στις ευθείες και θα νιώσει την αεροδυναμική στον… σβέρκο του, περισσότερο στη Ferrari η οποία παράγει μεγαλύτερη αρνητική άντωση στον πίσω άξονα.
Ενώ η 296 είναι το αυτοκίνητο που θα προτιμούσαμε για οδήγηση στην πίστα, η Artura θα ήταν η καλύτερη επιλογή για να τη μάθεις. Η απόδοση της McLaren επισκιάζεται εύκολα από τη Ferrari, αλλά σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο η Artura θα λογιζόταν ως απρεπώς γρήγορη. Το πρόγραμμα Sport τής δίνει στην πίστα του Cadwell περιθώρια να «ανασάνει», λόγω της μαλακότερης ρύθμισης της ανάρτησης.
Δεν διαθέτει την ξυραφένια αίσθηση της Ferrari, παραμένει όμως πάντα ήρεμη στις στροφές απορροφώντας τα κερμπς και ενθαρρύνοντας τον οδηγό να δουλέψει σκληρά το εξαιρετικά λεπτομερές τιμόνι για να μεταφέρει το βάρος στις αλλαγές κατεύθυνσης. Με το νέο, ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό εύκολα θα στρίψει με τα τέσσερα, ενώ θα συγχωρήσει περισσότερο σε σχέση με τη Ferrari όταν βρει πρόσφυση.
Όλοι αναφέρουν την υποστροφή της McLaren, ιδιαίτερα στις γρήγορες στροφές, όπως και στην περίπτωση της 570S, αλλά για μένα είναι μέρος της εμπειρίας και της ισορροπίας. Νιώθεις το όριο, αφήνεις στιγμιαία το γκάζι για να βοηθήσεις στην τοποθέτηση του πίσω μέρους και σανιδώνεις μαζεύοντας γρήγορα χιλιόμετρα με μια μικρή υπερστροφή. Είναι διαδραστική, διαχυτική και όμορφα ισορροπημένη, καθώς και πιο σταθερή από την 570S.
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ferrari είναι ένα πραγματικό όπλο στην πίστα. Νιώθεις πως η McLaren με τη συνολικά μαλακότερη αίσθηση είναι στημένη για βρεγμένο οδόστρωμα, σε αντίθεση με τη Ferrari η οποία προσφέρει την απόλυτη απόκριση ενός προγράμματος οδήγησης πίστας. Το πιο αργό σύστημα διεύθυνσης έχει ένα νεκρό σημείο γύρω από το κέντρο στις πιο κλειστές στροφές, ενώ η 296 απλά «οργώνει» στο apex.
Παρ’ όλα αυτά, μετά από μια μέρα στην πίστα, όλοι συμφωνούμε στο πόσο εύχρηστη και προσιτή είναι η McLaren. Παρά την αλλαγή τεχνολογίας, η Artura δείχνει σαν μια πιο ήπια εξέλιξη της 570S. Είναι το αυτοκίνητο με το οποίο θα μπορούσες να ζήσεις καθημερινά και σε όλες τις συνθήκες και, δεδομένης της σημαντικής διαφοράς τιμής, αυτό μπορεί να ακούγεται ιδανικό για πολλούς υποψήφιους πελάτες.
Η Ferrari έχει κάνει το πιο μεγάλο βήμα σε σύγκριση με την ήδη εξαιρετική F8 Tributo, από τον κινητήρα μέχρι την αμεσότητα και την απόλυτη ικανότητα του πλαισίου της. Αποδίδει σε υψηλότερο επίπεδο, καταφέρνει να ενθουσιάσει τον οδηγό και παρά το γεγονός πως το πακέτο Assetto Fiorano την καθιστά περισσότερο απόλυτη στον δρόμο, η 296 είναι ο αδιαφιλονίκητος νικητής της δοκιμής.
MCLAREN ARTURA
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 2.993 cc, V6, TWIN-TURBO ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΤΗΡΑΣ, 680 PS @ 7.500 rpm, 720 Νm@ 2.250 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΔΙΠΛΟΥ ΣΥΜΠΛΕΚΤΗ, 8 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΟΥΣ
0-100 KM/H: 3,0”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 330 km/h
ΒΑΡΟΣ: 1.395 kg στεγνή
ΤΙΜΗ: από 216.200 ευρώ (στη Μ. Βρετανία)
FERRARI 296 GTB
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 2.992 cc, V6, TWIN-TURBO ΒΕΝΖΙΝΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΤΗΡΑΣ, 830 PS @ 8.000 rpm, 740 Nm @ 6.250 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΔΙΠΛΟΥ ΣΥΜΠΛΕΚΤΗ, 8 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΠΙΣΩ
0-100 KM/H: 2,9”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: >330 km/h
ΒΑΡΟΣ: 1.470 kg (στεγνή)
ΤΙΜΗ: από 270.000 ευρώ (στη Μ. Βρετανία)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Συγκριτική δοκιμή: Audi RS Q8 vs BMW X6 M vs Jaguar F-Pace SVR vs Porsche Cayenne Coupe GTS
Συγκριτική δοκιμή: BMW i4 M50 Gran Coupe vs Ford Mustang Mach-E GT
Συγκριτική δοκιμή: BMW X1 sDrive18i vs Mercedes GLA 200
