Ferrari WEC: Το come back στους αγώνες αντοχής
ΑΓΩΝΕΣ
Ferrari WEC: Το come back στους αγώνες αντοχής
ΑΓΩΝΕΣH Ferrari επιστέφει στους αγώνες αντοχής, στην επέτειο 100 χρόνων του Le Mans. Ακολουθούμε την ομάδα στον πρώτο της αγώνα.
Καθώς ο ήλιος δύει στο Sebring, τον πρώτο αγώνα της σεζόν, όλοι μένουν με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα μάτια: οι θεατές, η νέα ομάδα, ο ανταγωνισμός. Η Ferrari 499P έχει κερδίσει την pole position στην παρθενική της εμφάνιση.
WHAT CAR
Ο οδηγός Antonio Fuoco ξεσπά σε κλάματα μετά τον χρόνο των 1 min 45.067 sec – όλις δύο δέκατα καλύτερος της Toyota GR010 του Brendon Hartley-, εξωτερικεύοντας ένταση, αδρεναλίνη και χαρά. Ο επικεφαλής της ομάδας, Antonello Coletta, υψώνει τον αντίχειρα έξω από τα πιτ. Μάλλον ήταν ο ιδανικός τρόπος για να επιστρέψει κανείς στο ανανεωμένο Πρωτάθλημα Αγώνων Αντοχής (WEC) 50 χρόνια μετά την 312P, τη χρονιά που ο 24ωρος αγώνας του Le Mans γιορτάζει τον έναν αιώνα ζωής.
Η Ferrari βρίσκεται εδώ επειδή οι νέοι κανονισμοί Le Mans Hypercar (LMH) έχουν μειώσει το κόστος για τους αγώνες πρωτοτύπων σε σχέση με την προηγούμενη κατηγορία LMP1 και δίνουν περιθώρια για λιγότερο ομοιογενή σχέδια. Με ελάχιστο βάρος 1.030 kg και μέγιστη ισχύ 680 PS τα αυτοκίνητα του LMH είναι σημαντικά βαρύτερα, ασθενέστερα και περίπου 10 δευτερόλεπτα πιο αργά στον γύρο του Le Mans από τους προκατόχους τους LMP1.
Οι νέοι κανονισμοί αποτελούν την τέλεια σύνδεση με την αμερικανική IMSA. Τα πρωτότυπα της νέας κατηγορίας LMDh (Le Mans Daytona hybrid) μπορούν να συμμετάσχουν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εχουν πολλά κοινά δομικά στοιχεία μεταξύ τους (υβριδικό σύστημα, αμάξωμα, κιβώτιο ταχυτήτων, ελαστικά), το ίδιο βάρος και ισχύ με τα LMH.
Οι κανονισμοί εφαρμόστηκαν από το 2021, αλλά φέτος είναι η σημαντική χρονιά. Porsche και Cadillac συμμετέχουν στην κατηγορία LMDh, ενώ Toyota, Peugeot, Vanwall, Glickenhaus και Ferrari στην LMH. Αυτά είναι τα 11 αγωνιστικά που θα συμμετάσχουν στα 1.000 μίλια του Sebring. Τη σεζόν 2024 οι BMW και Lamborghini θα ενταχθούν στην κατηγορία LMDh.
Για τη Ferrari η κατηγορία LMH ήταν μονόδρομος. «Επιτρέπει στους κατασκευαστές να εξελίξουν κάθε εξάρτημα και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς», εξηγεί ο Ferdinando Cannizzo, επικεφαλής εξέλιξης των αγωνιστικών Ferrari GT. «Αυτό είναι το αυτοκίνητό μας, οπότε βασικά μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε ό,τι θέλουμε -το πλαίσιο, την ανάρτηση- και να μεταφέρουμε όλη την τεχνογνωσία που έχουμε συλλέξει στους αγώνες GT και τη Formula 1, κάτι που δεν θα ήταν δυνατό διαφορετικά».
Χαζεύω τη μακριά και χαμηλή 499P στο γκαράζ της Ferrari, με την κόκκινη και κίτρινη βαφή που παραπέμπει στην παλιά 312P. Μια καθαρή σχεδίαση την οποία η Ferrari άρχισε να δοκιμάζει στο Fiorano μόλις τον περασμένο Ιούλιο, η 499P (499cc ανά κύλινδρο, Prototype) περιλαμβάνει μονοκόκ και αμάξωμα από ανθρακονήματα, έναν V6 twin-turbo 3,0 lt που στέλνει 680 PS στους πίσω τροχούς και έναν ηλεκτροκινητήρα 272 PS στον εμπρός άξονα.
Ωστόσο η συνολική ισχύς περιορίζεται ηλεκτρονικά: μέχρι τα 120 km/h λειτουργεί μόνο ο βενζινοκινητήρας (άρα το αγωνιστικό είναι πισωκίνητο) και κατόπιν η συνδυαστική ισχύς ηλεκτρικού μοτέρ και θερμικού κινητήρα δεν ξεπερνά τους 680 PS. Με αυτά τα δεδομένα η τετρακίνηση αξιοποιείται μόνο στις ευθείες και σε τρεις γρήγορες στροφές στην πίστα του Sebring.
Γρήγορα θα ξεχωρίσεις τον χαρακτηριστικό ήχο της 499P από τον ανταγωνισμό, τόσο κατά την επιτάχυνση όσο και στην επιβράδυνση. Αν δεις τα on-board πλάνα, θα ακούσεις την ενεργοποίηση του ηλεκτρικού μοτέρ, με το έντονο σφύριγμα να ξεχωρίζει παράξενα από τον ρυθμό του εμβολοφόρου V6.
Ο Nicklas Nielsen ήταν ο δεύτερος που οδήγησε το νέο αγωνιστικό. «Εχουν γίνει τεράστιες αλλαγές από τότε και θα υπάρξει κάτι που μπορούμε να βελτιώσουμε μετά από αυτό τον αγώνα», λέει στο CAR. «Κοιτάξτε όμως πόσα χρόνια εμπειρίας έχουν οι ανταγωνιστές μας στους αγώνες πρωτότυπων, ειδικά η Toyota. Αλλοι κατασκευαστές έχουν αφιερώσει τουλάχιστον έναν χρόνο στην εξέλιξη του αυτοκινήτου, οπότε αυτό που κάναμε σε μόλις οκτώ μήνες είναι πραγματικά εκπληκτικό».
Και ενώ η σχεδίαση είναι νέα, η Ferrari επέλεξε να βασιστεί στη μακροχρόνια σχέση της με την AF Corse -τον συνεργάτη της στην κατηγορία GT του WEC-, αν και η ομάδα έχει επεκταθεί και ενισχυθεί σημαντικά, συμπεριλαμβανομένου και ανθρώπινου δυναμικού από την F1.
Ο Nielsen προέρχεται από τους αγώνες GT έχοντας ανέβει επίπεδα από το Ferrari Challenge, αλλά δεν έχει εμπειρία στην κατηγορία πρωτότυπων και συμπληρώνει τους Antonio Fuoco και Miguel Molina στο μονοθέσιο νούμερο 50. Στο άλλο γκαράζ ο Alessandro Pier Guidi, o πρώην οδηγός της Formula 1 Antonio Giovinazzi και ο Βρετανός James Calado μοιράζονται το 51. Ο τελευταίος είχε μια άτυχη στιγμή στα δοκιμαστικά.
«Τα ελαστικά ήταν κρύα (σ.σ.: οι θερμαντήρες ελαστικών περιέργως απαγορεύονται στο WEC για περιβαλλοντικούς λόγους), πήγαινα χαλαρά, με τέταρτη ταχύτητα, και είχα ένα σπινάρισμα», εξηγεί ο Calado. Η επακόλουθη απώλεια ελέγχου τον έστειλε στον τοίχο της στροφής 1 και ενώ η πρόσκρουση δεν ήταν τεράστια το πλαίσιο υπέστη ζημιά – για τον αγώνα θα γίνει αλλαγή πλαισίου.
Σε σύγκριση με τη Ferrari GTE που οδηγούσε πριν, η 499P είναι πιο άνετη, σύμφωνα με τον Calado. Εχει καλύτερη θέση οδήγησης, πληθώρα επιλογών ρυθμίσεων στο τιμόνι -σχεδόν επιπέδου F1-, η διαφορά αρνητικής άντωσης είναι τεράστια, όπως και της απόδοσης χάρη στον ηλεκτροκινητήρα μπροστά. «Πιθανώς 14 δευτερόλεπτα στον γύρο», επισημαίνει χαμογελώντας.
Παρασκευή πρωί, ημέρα αγώνα, και μοιράζομαι ένα αμαξάκι γκολφ -ό,τι καλύτερο και σκιερό στις τεράστιες τσιμεντένιες εκτάσεις του Sebring- με τον Giovinazzi. Ο Ιταλός έχει οδηγήσει στο παρελθόν σε GT και LMP2, ενώ γνωρίζει καλά τα υβριδικά συστήματα χάρη στην F1 και τη Formula E.
Από τη δική του οπτική, η 499P είναι πιο αργή. Επισημαίνει την αύξηση του βάρους κατά περίπου 200 kg έναντι της F1, τη μείωση της κάθετης δύναμης και της ισχύος και το γεγονός ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει περισσότερο τα κερμπ στις στροφές. Το σημαντικότερο, όμως, είναι η πνευματική προσέγγιση που απαιτεί μεγαλύτερη προσαρμογή.
«Οδηγείς γνωρίζοντας ότι θα παραδώσεις στον συμπαίκτη σου, άρα θέλεις να προφυλάξεις το αυτοκίνητο, τα ελαστικά, τα πάντα. Ο πρώτος γύρος με κρύα ελαστικά θα είναι δύσκολος, όπως και η κίνηση των GT και LMP2 καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα – πρέπει να είσαι συνεπής και να χάνεις λιγότερο χρόνο από τους άλλους», λέει ο Giovinazzi. Ολοι οι οδηγοί LMH της Ferrari είναι πιο συνηθισμένοι να τους προσπερνούν σε αυτοκίνητα GT παρά να προσπερνούν αυτοί με πρωτότυπο, και αυτό συνιστά μια πιθανή αδυναμία.
Περπατάμε μέχρι την πρώτη στροφή πριν από τη μεσημεριανή εκκίνηση (με rolling start), σε μια τεράστια έκταση από το ίδιο μπετόν που τοποθετήθηκε για το αρχικό αεροδρόμιο το 1941, καθώς ένας μακρινός αλλά ολοένα αυξανόμενος βόμβος υψώνεται από το τελείωμα του γύρου σχηματισμού. Οταν το αυτοκίνητο ασφαλείας βγαίνει στα πιτς, ο Fuoco είναι επικεφαλής του αγώνα, με το νούμερο 50 της Ferrari και τους ανταγωνιστές να τα δίνουν όλα ευθύς εξαρχής.
Τα μονοθέσια χάνονται στο βάθος της πίστας, όμως μόλις στον έκτο γύρο μια Ferrari 488 της «μικρής» κατηγορίας GTE Am βγαίνει από τον δρόμο, χτυπά με το πίσω μέρος της τις προστατευτικές μπαριέρες και αναποδογυρίζει. Ευτυχώς ο οδηγός είναι καλά, αλλά η έξοδος του αυτοκινήτου ασφαλείας στην πίστα συνεπάγεται την ελαχιστοποίηση της διαφοράς που έχει χτίσει η προπορευόμενη 499P.
Σαν να μην έφτανε αυτό, της επιβάλλεται ποινή για προσπέρασμα υπό συνθήκες αυτοκινήτου ασφαλείας και επιπλέον 5 sec ποινής για παράβαση κανονισμών στο pit-stop. Σύντομα η Toyota θα καταλάβει τις δύο πρώτες θέσεις, οι Ferrari, Cadillac και Porsche δείχνουν ικανές για μια θέση στο βάθρο, αφού το Glickenhaus εγκαταλείπει στα μέσα του αγώνα και τα Peugeot αντιμετωπίζουν μηχανικά προβλήματα από την έναρξη κιόλας του αγώνα.
Καιρός για κουβέντα με τον Antonella Coletta. Για το αφεντικό της ομάδας, το Sebring έχει να κάνει με την απόκτηση εμπειριών και την απόδειξη της αξιοπιστίας της 499P σε μια πίστα με ανώμαλο οδόστρωμα, το οποίο δεν ταλαιπωρεί μόνο την ανάρτηση αλλά και τον κινητήρα και το κιβώτιο ταχυτήτων, δεδομένου του πόσο συχνά χάνουν πρόσφυση τα ελαστικά και αυξάνονται στιγμιαία οι στροφές λειτουργίας του κινητήρα.
Ο στόχος; «Πρώτος στόχος είναι να φτάσουμε στο τέλος – έχουμε δει ανταγωνιστές να έχουν ένα δύσκολο πρώτο Σαββατοκύριακο. Θέλουμε να το αποφύγουμε αυτό», λέει ο 56χρονος. Ο δεύτερος στόχος; «Μια θέση στο βάθρο».
Στις 5.10 μ.μ., τα Toyota βρίσκονται δύο γύρους μπροστά όταν χτυπά η καταστροφή για τη Ferrari Νο 51: ο Pier Guidi ακουμπά ένα αυτοκίνητο GTE Am στη στροφή 16, περιστρέφεται κατά μήκος της πίστας και χτυπά μια Porsche 911 προτού σταματήσει την πορεία του. Το πίσω αριστερό ελαστικό είναι κλαταρισμένο, κομμάτια του αμαξώματος κείτονται διάσπαρτα στην πίστα.
Πίσω στα πιτ οι μηχανικοί ορμούν στο πίσω μέρος του μονοθεσίου που μοιάζει σαν να το έχει δαγκώσει καρχαρίας. Το Νο 51 επιστρέφει στον αγώνα, αλλά σύντομα θα ξαναμπεί στα πιτ για ένα 20λεπτο σέρβις. Σε αυτή την πίστα, πάντως, μπορείς να παρακολουθήσεις τον αγώνα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα περίμενες.
Απολαμβάνεις τις μονομαχίες στο στενό κομμάτι ανάμεσα στα ψηλά κερμπ, εθίζεσαι με τη διαδρομή από τη φουρκέτα στη στροφή 7 και τις γρήγορες, με τέρμα γκάζι, απόλυτη αφοσίωση και εμπιστοσύνη στην αρνητική άντωση, στροφές 8 και 9.
Η ατμόσφαιρα είναι επίσης απίστευτη: pick-up, αυτοκινούμενα, αμερικανικές σημαίες που κυματίζουν κάτω από τον καυτό ήλιο και μια διάχυτη τσίκνα από τα BBQ. Οι πιστοί της Ferrari δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Ο οπαδός της F1, Franco Filice, βρίσκεται για πρώτη φορά στο Sebring για να δει πώς θα τα πάει η αγαπημένη του ομάδα με την 499P.
Ο Adam Fetterman έρχεται εδώ από τότε που ήταν περίπου 8 ετών και θυμάται να παρακολουθεί τη Ferrari 512 BB. «Η Toyota συνθλίβει τον ανταγωνισμό, αλλά η Ferrari έχει κάνει καλή δουλειά και έχει ενδιαφέρον να τη βλέπεις να επιστρέφει με τόσους άλλους κατασκευαστές. Αυτό είναι συναρπαστικό», φωνάζει για να ακουστεί πάνω από τα ουρλιαχτά των κινητήρων. Μαζί του ο γιος του και ο πατέρας του, κάποτε περήφανος ιδιοκτήτης μιας Ferrari.
Kατευθυνόμαστε προς την περιοχή του Green Park, όπου οι θαυμαστές έχουν στήσει όχι μόνο αυτοσχέδιες πλατφόρμες θέασης, αλλά και ολόκληρα μπαρ. Η ατμόσφαιρα φαίνεται εξαιρετικά καλή παρά -ή ίσως εξαιτίας- των πολλών πεταμένων μπουκαλιών μπίρας και των άδειων κονσερβών. Εκεί συναντάμε τρεις ενήλικες ντυμένους αγελάδες.
«Το 1993 κάποιος ντύθηκε αγελάδα και όλοι τον κέρναγαν μπίρες», εξηγεί ένας δάσκαλος δημοτικού σχολείου που θα προτιμούσε να μην κατονομαστεί. «Από του χρόνου θα φοράμε όλοι κοστούμια αγελάδας», αποφάσισαν και κάπως έτσι γεννήθηκε ένα ολόκληρο κοπάδι… Σπάζοντας το πρωτόκολλο οι αγελάδες μάς προσφέρουν, μάλιστα, μια μπίρα!
Ο τερματισμός του αγώνα συνοδεύεται με εντυπωσιακά βεγγαλικά και πανηγυρική ατμόσφαιρα. Ο Mike Conway κατακτά τη νίκη για την Toyota, 2 sec μπροστά από τον ομόσταβλο Brendon Hartley. Η Ferrari με το Νο 50 τερματίζει τρίτη, δυο γύρους πίσω από τα Toyota και 10 sec μπροστά από την Cadillac. Η δεύτερη Ferrari τερματίζει στη 12η θέση της γενικής κατάταξης.
H pole position και το βάθρο στο ντεμπούτο της 499P είναι αρκετά σημαντικά και ο ανταγωνισμός το γνωρίζει. «Σήμερα είναι μόνο η αρχή του μεγάλου αγώνα που έρχεται για το 2023», συνοψίζει ο Kamui Kobayashi της Toyota μετά τον αγώνα. Τα αστέρια σίγουρα ευθυγραμμίζονται για την εκατονταετηρίδα του Le Mans αυτό το καλοκαίρι…
ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ HYPERCAR
TOYOTA GAZOO RACING
Στην κατηγορία από το 2021, είναι το απόλυτο μέτρο αναφοράς.
GR010 Hybrid Hypercar: 3.5 lt V6 TWIN TURBO ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Οδηγοί: Mike Conway, Kamui Kobayashi, Jose Maria Lopez, Sébastien Buemi, Brendon Hartley, Ryo Hirakawa
FERRARI AF CORSE
Φέρνει τεχνογνωσία και εμπειρία από τα GT3 και την F1.
499P Hypercar: 3.0 lt V6 TWIN TURBO ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Οδηγοί: Antonio Fuoco, Miguel Molina, Nicklas Nielsen, Alessandro Pier Guidi, James Calado, Antonio Giovinazzi
CADILLAC RACING
Στην IMSA από το 2017. Οι κανονισμοί επέτρεψαν τη συμμετοχή στο WEC και την επιστροφή στο Le Mans μετά από 20 χρόνια.
V-LMDh: 5.5 lt V8 ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ LMDh
Οδηγοί: Earl Bamber, Alex Lynn, Richard Westbrook
PORSCHE PENSKE MOTORSPORT
Ο πολυνίκης του θεσμού κατέχει το απόλυτο ρεκόρ στον αγώνα του Le Mans.
963 LMDh: 4.6 lt V8 TWIN TURBO ΚΑΙ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ LMDh
Οδηγοί: Kevin Estre, Andre Lotterer, Laurens Vanthoor, Dane Cameron, Michael Christensen, Frédéric Makowiecki
FLOYD VANWALL RACING TEAM
Νέα εταιρεία με όνομα που παραπέμπει στις δόξες των 50s με Stirling Moss και Tony Brooks.
680 Hypercar: 4.5 lt V8 ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Οδηγοί: Tom Dillmann, Esteban Guerrieri, Jacques Villeneuve
PEUGEOT TOTAL ENERGIES
Οι νέοι κανονισμοί έφεραν πίσω τους νικητές του Le Mans το 2009.
9X8 Hypercar: 2.6 lt V6 TWIN TURBO ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Οδηγοί: Paul di Resta, Mikkel Jensen, Jean-Eric Vergne, Loic Duval, Gustavo Menezes, Nico Muller
GLICKENHAUS RACING
Με δύο σεζόν εμπειρίας στα Hypercar και κατάταξη πίσω από τις Toyota και Alpine.
SCG 007 LMH Hypercar: 3.5 lt V8 TWIN TURBO ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Οδηγοί: Roman Dumas, Ryan Briscoe, Olivier Pla
ΤΟ HYPERCAR ΤΗΣ FERRARI
ΠΛΑΙΣΙΟ: Το νέο μονοκόκ από carbon αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της 499Ρ με ανάρτηση βασισμένη σε διπλά ψαλίδια. Τα μπροστινά είναι ενσωματωμένα στο πλαίσιο, τα πίσω στηρίζονται στο κέλυφος του κιβωτίου ταχυτήτων.
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Ο 3λιτρος V6 κινητήρας με εμπεριεχόμενη γωνία 120° έχει αρκετές ομοιότητες με αυτόν της Ferrari 296 GTB. Αποτελεί φέρον στοιχείο του πλαισίου και μεταφέρει την κίνηση μέσω 7τάχυτου σειριακού κιβωτίου ταχυτήτων.
ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Η μπαταρία των 900V βρίσκεται ακριβώς πίσω από τον οδηγό, ο ηλεκτροκινητήρας (με μονή σχέση μετάδοσης) μεταφέρει την κίνηση στους εμπρός τροχούς, μόνο όμως μετά τα 120 km/h. Τα φρένα είναι τεχνολογίας Brake-by-wire με σύστημα ανάκτησης ενέργειας.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Το Centro Stile με επικεφαλής τον Flavio Manzoni ανέλαβε τον σχεδιασμό του μονοθεσίου. Λέγεται πως η Ferrari Daytona SP3 αποτέλεσε εν μέρει πηγή έμπνευσης για το design του αμαξώματος.
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ: Ο κινητήρας μεταφέρει έως 680 PS στους πίσω τροχούς και ο ηλεκτροκινητήρας 272 PS στους εμπρός. Ωστόσο, οι κανονισμοί περιορίζουν τη μέγιστη απόδοση ισχύος στους 680 PS. To ελάχιστο βάρος του μονοθεσίου είναι 1.030 kg.
Η ΠΙΣΤΑ ΤΟΥ SEBRING
Το Sebring International Raceway είναι η παλαιότερη μόνιμη πίστα «αγώνων δρόμου» (σε αντίθεση με τους αγώνες σε οβάλ πίστες) στη Βόρεια Αμερική. Κατασκευάστηκε το 1950 μεταξύ Orlando και Miami στο Hendricks Field, μια εκπαιδευτική αεροπορική βάση βαρέων βομβαρδιστικών. Η πίστα είχε αρχικά μήκος 5,2 μιλίων (8,4 km), αλλά σήμερα δεν ξεπερνά τα 3,74 μίλια (6,0 km), ενώ διαθέτει 17 στροφές.
Οι Ralph Deshon και Fritz Koster ήταν οι νικητές του πρώτου αγώνα του Sebring το 1950 οδηγώντας ένα Crosley Hot Shot που είχαν δανειστεί από τον θεατή Victor Sharpe. Αργότερα, το 1959, το Sebring έγινε η πρώτη πίστα των ΗΠΑ που φιλοξένησε αγώνα F1 -ήταν ο αγώνας όπου ο Jack Brabham έμεινε από βενζίνη και στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής σπρώχνοντας το μονοθέσιό του στον τερματισμό.
Η πίστα, όμως, είναι δημοφιλής για τους 12ωρους αγώνες αντοχής του πρωταθλήματος IMSA που διεξάγονται εδώ από 1952, ενώ προστέθηκε στο καλαντάρι της FIA από το 2019 ως ο αγώνας 1.000 μιλίων του Sebring, με 268 γύρους και χρονικό περιορισμό 8 ωρών. Αμφότεροι οι αγώνες -της IMSA και του WEC- διεξάγονται τον Μάρτιο και κάποιες ομάδες συμμετέχουν και στους δύο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Οδοιπορικό στο Μαρόκο με το Dacia Duster
Οδηγούμε το αρχέτυπο Renault 5
Συγκριτική δοκιμή: Countach vs Countach!
