Από τις πίστες της F1 στους δρόμους της πόλης!
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
Από τις πίστες της F1 στους δρόμους της πόλης!
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑΕδώ έχουμε μερικά από τα πιο «χτυπητά» παραδείγματα για τη μεταφορά της τεχνογνωσίας των αγωνιστικών αυτοκινήτων της F1 και όχι μόνο, σε μοντέλα που προορίζονται για χρήση σε δημόσιους δρόμους.
Τα αυτοκίνητα που έχουμε εδώ, είναι για όσους λένε πως δεν μπορούν να συνδυαστούν τα χαρακτηριστικά των αγωνιστικών αυτοκινήτων πίστας σε αυτοκίνητα δρόμου.
WHAT CAR
Δεν είναι μόνο η αεροδυναμική ή η τεχνολογία στη λειτουργία του κινητήρα και της ανάρτησης. Είναι ένα πακέτο στοιχείων που με προηγμένη μηχανολογικά προσέγγιση, μπορούν να έρθουν στα καθημερινά μας αυτοκίνητα. Εντάξει, στη λίστα που ακολουθεί, μπορεί να μην έχουμε τυπικά δείγματα «καθημερινών» αυτοκινήτων αλλά καταλαβαίνετε…
Aston Martin Valkyrie
Η Valkyrie έχει σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον ιδιοφυή αεροδυναμιστή- μηχανικό της Red Bull, Adrian Newey. Ο V12 κινητήρας του μοντέλου, με τις ευλογίες της Cosworth, μπορεί και περιστρέφεται έως και τις 11.000 σ.α.λ. δίνοντας κορυφαίες επιδόσεις σε ένα hypercar που μοιάζει να έχει βγει από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Αντίστοιχα και το εσωτερικό του μοιάζει με αγωνιστικού αυτοκινήτου, ενώ όπως αποκαλύφθηκε, ο οδηγός της Valkyrie είναι απαραίτητο να φοράει ωτασπίδες κατά την κίνηση του αυτοκινήτου, μια και η ηχητική χροιά του κινητήρα θα παραπέμπει στο παρελθόν των αγώνων αυτοκινήτου- και δη, της F1.
BAC Mono
H Briggs Automotive Company, έχει το δικό της μονοθέσιο για το δρόμο και το αποκαλεί ακριβώς έτσι: Mono. Το μοντέλο που διαθέτει ένα από τα πιο εντυπωσιακά εσωτερικά και ιδιαίτερα, το συγκεκριμένο ψηφιακό πίνακα οργάνων, είναι από τις περιπτώσεις που θα μπορούσε άνετα να μπει σε πίστα αγώνων και να «περάσει» για κανονικό αγωνιστικό, με μερικά αυτοκόλλητα πάνω του.
Tο Mono φορά το τετρακύλινδρο turbo σύνολο των 2,3 λίτρων, που έχει δεχτεί τις περιποιήσεις της Mountune και αποδίδει 332 ίππους, με τη μέγιστη τιμή της ροπής να ξεπερνά τα 400 Nm. Το συνολικό του βάρος, ορίζει μια αναλογία πραγματικά εξωφρενική: 1,7 κιλά/ ίππο.
Caparo T1
Το Caparo T1 ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο που είχε δοκιμάσει το τηλεοπτικό Top Gear ξεπερνώντας ακόμη και το Koenigsegg CCX. Στην τελευταία εκδοχή του, το Τ1 αποδίδει περισσότερους από 700 ίππους, με τον V8 κινητήρα των 2,8 λίτρων να αποδίδει περίπου 700 ίππους (μια και ποτέ δεν ανακοινώθηκε επισήμως η ακριβής απόδοση).
Τα 100 χλμ./ώρα από στάση, έρχονται σε χρόνο μικρότερο των 2,5 δευτερολέπτων, ενώ και η τελική του ταχύτητα ξεπερνά τα 330 χλμ./ώρα. Η εταιρεία αντιμετώπισε πολλά προβλήματα «νεότητας» με το αυτοκίνητο, που τελικά ήταν και αυτά που την καταδίκασαν σε οικονομικό μαρασμό την εταιρία παραγωγής (το 2014).
Ferrari F50
O V12 των 4,7 λίτρων στο πίσω μέρος της F50, είχε το ίδιο μπλοκ με τον V12 που χρησιμοποιούσε στα μονοθέσιά της 641 F1 η εταιρεία. Ένα ακόμα «ακραίο» χαρακτηριστικό ήταν το ότι η πίσω ανάρτηση του αυτοκινήτου ήταν απευθείας συνδεδεμένη με τον κινητήρα, καθώς είχε βάσεις στήριξης πάνω του.
Η F50 δημιουργήθηκε για να γιορτάσει την 50ή επέτειο της Ferrari και τότε ήταν ότι πιο κοντά υπήρχε στον κόσμο της αυτοκίνησης, σε μονοθέσιο της Formula 1. Για να τονιστεί η διάθεσή της να «συνδέεται» με το αγωνιστικό μονοθέσιο της εποχής, η F50 δεν είχε υδραυλικό τιμόνι, υποβοηθούμενα φρένα και ABS αλλά έκανε εκτεταμένη χρήση εξελιγμένων συνθετικών υλικών.
McLaren F1
Η McLaren F1 έκανε ντεμπούτο στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και ήταν ένα φιλόδοξο concept της McLaren και του θρυλικού σχεδιαστή της Gordon Murray, που είχαν συνεργαστεί επιτυχώς και για πολύ καιρό στο πλαίσιο του πρωταθλήματος της F1. Ο ταλαντούχος σχεδιαστής έφερε την τριθέσια McLaren F1 (με τον οδηγό στο κέντρο) να έχει έναν ατμοσφαιρικό V12 κινητήρα χωρητικότητας 6,1 λίτρων με απόδοση 627 ίππων και 650 Nm ροπής, στην πλάτη της καμπίνας.
Το μοτέρ συνδυάζεται με ένα 6άρι χειροκίνητο κιβώτιο και η κίνηση μεταδίδεται στους τροχούς του πίσω άξονα, ενώ το συνολικό βάρος του αυτοκινήτου ήταν 1.240 κιλά. Για τα δεδομένα της εποχής που παρουσιάστηκε, η McLaren F1 με την τελική της ταχύτητας να είναι 386,4 χλμ./ώρα, ήταν το πιο γρήγορο μοντέλο του είδους με ατμοσφαιρικό κινητήρα.
Mercedes AMG One
Αν θέλει να περιγράψει κανείς την AMG One με ελάχιστες λέξεις, μπορεί απλά να πει πως μιλάμε για ένα διθέσιο αγωνιστικό αυτοκίνητο της Formula 1, με έγκριση τύπου για κυκλοφορία στους δημόσιους δρόμους (και όχι αποκλειστικά για χρήση πίστας). Η AMG One χρησιμοποιεί τον υβριδικό V6 turbo με τη χωρητικότητα των 1,6 λίτρων απευθείας από το μονοθέσιο της F1 του Lewis Hamilton.
Το υβριδικό σύνολο ολοκληρώνουν τέσσερις ηλεκτρικοί κινητήρες: ένας στον τούρμπο, ένας στον κινητήρα και δύο στους μπροστινούς τροχούς. Η συνολική απόδοση που ξεπερνά τους 1.000 ίππους, υπόσχεται μεγάλες συγκινήσεις, όσους πρόλαβαν και αγόρασαν το μοντέλο της Mercedes-AMG, του οποίου όλη η παραγωγή έχει προπωληθεί.
Tramontana R
Ίσως να το αδικεί η φωτογραφία αλλά εδώ έχουμε μάλλον την πλέον άσχημη περίπτωση αυτοκινήτου του είδους. Η ισπανική εταιρεία Tramontana, παρουσίασε το R της μέσα στο 2009, το οποίο ήταν στην πραγματικότητα μία ρουκέτα από ανθρακονήματα. Η πηγή του «κακού» ήταν ένας V12 κινητήρας της Mercedes-Benz ο οποίος για την περίσταση απέδιδε 760 άλογα.
Αργότερα και όσο ήταν ακόμα «ενεργή» η Tramontana, είχε κυκλοφορήσει την είδηση πως θα ετοιμάσει και μια δυνατότερη εκδοχή με τον ίδιο κινητήρα (χωρητικότητας 5,5 λίτρων) που θα είχε απόδοση 888 ίππους. Από τότε μέχρι σήμερα, το εμπνευσμένο από τα αγωνιστικά μονοθέσια αυτοκίνητο της Tramontana, δεν έχει κυκλοφορήσει και πολύ, διαψεύδοντας και τις προσδοκίες της ίδιας της εταιρείας που είχε θέσει στόχο την παραγωγή έως και 12 αυτοκινήτων το χρόνο (ένα το μήνα).
Yamaha OX99-11
Αυτό το μικρό αριστούργημα με την υπογραφή της Yamaha, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, είχε ένα κινητήρα V12 τοποθετημένο στο κέντρο, από –ναι, καλά μαντέψατε- μονοθέσιο της F1 που το 1989 η Ιαπωνική εταιρεία με την τεράστια απήχηση στον κόσμο των δύο τροχών, είχε ως «πετράδι στο στέμμα» των δραστηριοτήτων της.
Ο κινητήρας με τη χωρητικότητα των 6,0 λίτρων, απέδιδε με εμφατικό τρόπο (γυρίζοντας πάνω από τις 10.000 σ.α.λ.) περισσότερους από 400 ίππους, που ήταν πραγματικά ακραία ισχύς για το μέγεθος του αυτοκινήτου με το περίεργο όνομα. Καθώς το κόστος ήταν τεράστιο, το OX99-11 παρήχθη μόλις σε τρεις μονάδες και έκτοτε έχει μείνει μόνο να στολίζει τα βιβλία της ιστορίας που έχουν να κάνουν με τις ακραίες προτάσεις της αυτοκίνησης.
Lance Tag Heuer Porsche 930: Το πραγματικό «Widow Maker» πρωτότυπο
Τη δεκαετία του 1980, η Porsche προμήθευε τη McLaren με κινητήρες turbo V6, που είχαν χωρητικότητα 1,5 λίτρων και ήταν ικανοί για απόδοση της τάξης των 1.000 ίππων. Όπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, για τις ανάγκες της εξέλιξης του κινητήρα, η McLaren αξίωσε από την Porsche να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο δοκιμών, οπότε και μας προέκυψε ένα μοντέλο που έπρεπε να είναι κανείς πραγματικά γενναίος για να το οδηγήσει απαιτητικά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ειδική άδεια οδήγησης για όσους έχουν supercars;
Ανάκληση-μαμούθ από εταιρεία supercars!
Η Alfa Romeo ετοιμάζει συλλεκτικό supercar
