Το υπερσπάνιο turbine car που «έκαιγε»… τεκίλα
ΝΕΑ
Το υπερσπάνιο turbine car που «έκαιγε»… τεκίλα
ΝΕΑΤο Chrysler Turbine χρησιμοποιούσε αεροστρόβιλο ο οποίος «στρόφαρε» έως τις 45.700 σ.α.λ. – Μόνο δύο μονάδες ανήκουν σε ιδιώτες, μία από τις οποίες βρίσκεται στο γκαράζ γνωστού παρουσιαστή.
Στα μέσα του περασμένου αιώνα, πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες πίστευαν πως το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμένο και αργά ή γρήγορα τα αυτοκίνητα θα αντλούσαν κίνηση από αεριοστρόβιλους – γνωστoί και ως jets ή gas turbines. Υπολόγισαν ωστόσο χωρίς τον… ξενοδόχο και συγκεκριμένα τις αλόγιστες εκπομπές οξειδίων του αζώτου, τον παραγόμενο θόρυβο και το υψηλό κόστος των υλικών του.
WHAT CAR
Προτού, ωστόσο, στραβώσει το πράγμα, μόνο λίγες δεν ήταν οι εταιρείες που επιχείρησαν να επενδύσουν στους αεροστρόβιλους: Ανάμεσα σε αυτές, συναντάμε τη Fiat με το Turbina (1954), τη GM με τα «ιπτάμενα» Firebirds και τη Renault με το Étoile Filante. Κανένα από αυτά, όμως, δεν ξεπέρασε τη φάση του πρωτότυπου.
Τη διαφορά έκανε η Chrysler. Το 1954 πήρε ως καμβά ένα Plymouth και το εξόπλισε με κινητήρα jet. Εννέα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα μεταξύ 1963 και 1964, η αμερικανική εταιρεία ανέπτυξε ένα σπορ κουπέ μοντέλο σχετικής τεχνολογίας με την ονομασία Chrysler Turbine. Συνολικά κατασκευάστηκαν 55 μονάδες, οι περισσότερες εκ των οποίων παραδόθηκαν σε καταξιωμένους test drivers ώστε να τις αξιολογήσουν. Αυτή τη στιγμή μόνο δύο ανήκουν σε ιδιώτη, μία από τις οποίες μόλις… βρήκε νέο ιδιοκτήτη.
Οι 45.700 στροφές και η… τελικά ως καύσιμο
Οι αεροστρόβιλοι κατά κανόνα έχουν αρκετά απλό σχεδιασμό. Υπάρχει ένας θάλαμος καύσης, ένας συμπιεστής και ένας στρόβιλος. Μια μάζα αέρα οδηγείται από το τμήμα εισαγωγής στον συμπιεστή και στη συνέχεια καταλήγει στο θάλαμο καύσης όπου αναμιγνύεται με εγχυόμενο καύσιμο και επιτυγχάνεται η καύση. Τα καυσαέρια προκαλούν την περιστροφή του στροβίλου, ο οποίος συνδέεται με τον συμπιεστή μέσω κοινού άξονα. Ως καύσιμο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάθε υγρό που είναι φορέας ενέργειας: Κηροζίνη, JP-4 (καύσιμο πολεμικής αεροπορίας), βενζίνη, diesel κ.ο.κ.
Τα ενδεδειγμένα ήταν κηροζίνη ή diesel, αλλά ο Πρόεδρος του Μεξικό, Adolfo Lopez Mateos, (1958-1964) επέλεξε μια διαφορετική οδό: Κατάφερε να κινήσει το Chrysler Turbine κάνοντας χρήση… τεκίλας!
Σημειώστε πως ένας παλινδρομικός κινητήρας αποτελείται από περίπου 300 κινητά μέρη, όταν στον αεριοστρόβιλο δεν ξεπερνούν τα 60.
Οι αεριοστρόβιλοι αναπτύσσουν υψηλές στροφές. Έτσι και εκείνος του Chrysler Turbine παρήγαγε 131 ίππους στις 36.000 σ.α.λ. ενώ ο κόφτης άγγιζε τις 45.700! Η μέγιστη ροπή έφτανε τα 576 Nm, αλλά η επιτάχυνση στα 100 χλμ./ώρα από στάση απαιτούσε 12 δευτερόλεπτα. Η κίνηση έφτανε στους τροχούς μέσω αυτόματου κιβωτίου 3 σχέσεων.
Όσον αφορά τον σχεδιασμό του δίθυρου hardtop μοντέλου, υπεύθυνος ήταν ο Eldwood Engel ο οποίος είχε υπηρετήσει για 14 χρόνια στη Ford. Έτσι, οι σχεδιαστικές αναφορές στα μοντέλα της τελευταίας ήταν αναπόφευκτες. Ενδεικτικό είναι το πίσω μέρος με τα μεγάλα στρογγυλά φώτα.
Στο εσωτερικό η κεντρική κονσόλα είχε το σχήμα τουρμπίνας, ενώ στη βάση της υπήρχαν κάποιοι διακόπτες για τη ρύθμιση του κλιματισμού. Η κεντρική κονσόλα μάλιστα επεκτεινόταν έως το πίσω μέρος, ανάμεσα στα καθίσματα των επιβατών (κατασκευασμένα από βακέτα).
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόλις 9 μονάδες του Chrysler Turbine, μόνο δύο εκ των οποίων κατέχονται από ιδιώτες. Το ένα ανήκει από το 2009 στον γνωστό παρουσιαστή Jay Leno, ενώ το έτερο μόλις βρήκε νέο κάτοχο.
Τα στοιχεία του τυχερού δεν έχουν αποκαλυφθεί.
Διαβάστε ακόμα:
Women’s World Car of the Year: Διάκριση για τα Peugeot 208 και 2008
Το 2022 το νέο μοντέλο της Jeep
Alfa Romeo: Οι γυναίκες που αγωνίστηκαν με τα αυτοκίνητά της
