Οι καλύτεροι Ιταλικοί κινητήρες
ΝΕΑ
Οι καλύτεροι Ιταλικοί κινητήρες
ΝΕΑΉ για να είμαστε ακριβείς, μερικοί από τους καλύτερους κινητήρες από τη Ιταλία, μια και η παράδοση των «γειτόνων» στην παραγωγή μηχανικών συνόλων είναι ξακουστή στα πέρατα του κόσμου.
Μια δεκάδα κινητήρων θα μπορούσε άνετα να «καλυφθεί» από κινητήρια σύνολα της Ferrari αλλά για την πολυφωνία του θέματος, ξεχωρίζουμε και κάποιους ακόμα.
WHAT CAR
Μπορεί να μην ανήκουν όλοι σε κάποιο supercar αλλά ο καθένας από τους κινητήρες της λίστας αυτής με τον τρόπο του, ήταν σημαντικός. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν ισχυροί κινητήρες σχεδιασμένοι για σπορ και αγωνιστικά αυτοκίνητα και από την άλλη, βρίσκουμε λιγότερο ενδιαφέρουσες από την άποψη της μηχανολογίας προτάσεις, που στην εποχή τους αλλά και για τα αυτοκίνητα που προορίζονταν, έκαναν με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους. Όπως και να το δει κανείς, κάθε ένας από τους κινητήρες αυτούς, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον και όλους σας τους παρουσιάζουμε με χρονολογική σειρά.
Alfa Romeo 8C
Ο κινητήρας με τους 8 κυλίνδρους σε σειρά, που σχεδιάστηκε από τον Vittorio Jano (1891-1965) για την Alfa Romeo 8C του 1931, ήταν ουσιαστικά δύο τετρακύλινδροι ενωμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο. Ο κινητήρας αυτός ήταν πίσω από τις νίκες της εταιρείας στον 24ωρο αγώνα του Le Mans από το 1931 έως και το 1934, ενώ χρησιμοποιήθηκε και σε πολλά ακόμα αγωνιστικά αυτοκίνητα της εταιρείας. Αυτός ο κινητήρας, ήταν «πίσω» από τις πρώτες επιτυχίες της Alfa Romeo στα πρώιμα χρόνια των Grand Prix και της Formula 1.
Alfa Romeo TwinCam
Με το διπλό εκκεντροφόρο επικεφαλής και το κράμα από αλουμίνιο για την κατασκευή του, ήταν σχεδιασμένος από τον Giuseppe Busso (1913-2006) και έκανε το ντεμπούτο του στην Alfa Romeo Giulietta του 1954. Στην πρώτη του αυτή εκδοχή, είχε χωρητικότητα 1.290 κ.εκ. που έχει μείνει και στην ιστορία ως η μικρότερη που χρησιμοποιήθηκε εκείνη την εποχή σε αυτοκίνητο παραγωγής. Με αυξημένη τη χωρητικότητα στα 1.962 κ.εκ., το ίδιο μοτέρ τοποθετήθηκε και στην GTV του 1971, ενώ ο η σημασία του κινητήρα αυτού, υπογραμμίζεται με τον καλύτερο τρόπο καθώς σε αυτόν οφείλεται και η εμφάνιση των μεταγενέστερων Twin Spark.
Ferrari Colombo V12
Το 125 S ήταν το πρώτο αυτοκίνητο δρόμου που φόρεσε το σήμα Ferrari και κάτω από το καπό του είχε τον V12 του 1,5 λίτρου. Το δημιούργημα του Gioacchino Colombo (1903-1988) παρουσιάστηκε το 1947 και στις δεκαετίες που ακολούθησαν εξελίχθηκε αρκετά, μέχρι τη χωρητικότητα των 4,9 λίτρων. Τελευταία του εφαρμογή ήταν στην 412i, συμπτωματικά το ίδιο έτος κατά το οποίο ο Colombo έφυγε από τη ζωή. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, ο Colombo V12 τοποθετήθηκε σε πάρα πολλά σπορ αυτοκίνητα της Ferrari, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης σειράς 250 και της 365 GTB/4 Daytona.
Lancia V4
Για περισσότερο από μισό αιώνα, η Lancia παρήγαγε πάρα πολλούς κινητήρες V4 με μικρή περιεχόμενη γωνίας. Αυτή η απίστευτα συμπαγής διάταξη επιτρέπει και στους τέσσερις κυλίνδρους να λειτουργούν μέσα σε έναν ιδιαίτερα περιορισμένο χώρο, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται ιδιαίτερα ανθεκτικό το μηχανικό σύνολο και με περιορισμένο σημαντικά το βάρος του. Ο τελευταίος V4 της Lancia, τοποθετήθηκε στη Fulvia του 1963, ενώ μια ειδική έκδοση δημιουργήθηκε για τη Fulvia Coupe HF. Με αυτό το αυτοκίνητο η Lancia κυριάρχησε στο Διεθνές Πρωτάθλημα Κατασκευαστών του 1972, το θεσμό που προηγήθηκε του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι.
Ferrari Flat 12
Το 1970, η Ferrari δημιούργησε έναν επίπεδο 12κύλινδρο κινητήρα, με έξι κυλίνδρους που εκτείνονταν οριζόντια από κάθε πλευρά του στροφαλοθαλάμου και προοριζόταν για τα μονοθέσια της Formula 1. Με τη διάταξη αυτή εξασφαλίζεται πολύ χαμηλό κέντρο βάρους και αυτό ήταν που θέλησε να εκμεταλλευτεί η Ferrari τοποθετώντας μια εκδοχή του στη Berlinetta Boxer το 1973. Αυτό ήταν και το πρώτο κεντρομήχανο μοντέλο της Ferrari. η πρώτη του εκδοχή ήταν χωρητικότητας 4,4 λίτρων, ενώ στην εξέλιξή του έφτασε έως τα 4,9 λίτρα. Ο κινητήρας αυτός, χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις εκδόσεις της Testarossa που έμεινε στην παραγωγή έως το 1996.
Ferrari F140
Όπως και το μικρότερο F136, ο κινητήρας Ferrari F140 V12 είναι τακτικός νικητής στα βραβεία International Engine of the Year (θεσμός στον οποίο ψηφίζει και ο “δικός μας”, Νίκος Κουνίτης) και αυτό είναι το μεγαλύτερο «παράσημό του». Είναι στην παραγωγή από το 2002 με χωρητικότητα που κυμαίνεται από 6,0 έως 6,5 λίτρα, με τη δυνατότερή του εκδοχή να αποδίδει πάνω από 800 ίππους. Παρά το μέγεθός του, είναι ικανός να στροφάρει έως τις 9.500 σ.α.λ. Με τον κινητήρα αυτό, η Ferrari παρουσίασε την Enzo ενώ τώρα τοποθετείται στην 812 Superfast.
Fiat S76
Την πρώιμη εποχή της αυτοκίνησης, η μέθοδος για την αύξηση της ισχύος ήταν μόνο μια και είχε να κάνει με την ανάλογη αύξηση στη χωρητικότητα του κινητήρα. Κάπως έτσι λοιπόν, η Fiat το πήγε «στα άκρα» δημιουργώντας ένα μοτέρ… 28,4 λίτρων για το S76 του 1910, προκειμένου να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας που είχε τότε το Blitzen Benz με ένα κινητήρα 21,5 λίτρων. Το Fiat που έχει μείνει στην ιστορία με το παρατσούκλι «The beast of Turin», μπορούσε να ξεπεράσει τα 210 χλμ./ώρα. Τα τελευταία χρόνια, ένα ανακατασκευασμένο «Κτήνος του Τορίνο» συμμετέχει τακτικά σε αγωνιστικές δραστηριότητες ιστορικών αυτοκινήτων και έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να το δούμε σε δράση «όπως τότε».
Fiat Σειρά 100
Ο κινητήρας της Σειράς 100 της Fiat έχει τέσσερις κυλίνδρους και έκανε το ντεμπούτο του το 1955, με χωρητικότητα 633 κ.εκ. Η εξέλιξή του, έφτασε να είναι 1.050 κ.εκ. και το είδαμε σε όλο του το μεγαλείο, στο Autobianchi A112 Abarth, όπου με τους 71 ίππους στην έκδοση δρόμου, κατάφερνε πολλά στα χέρια των «νέων και ανήσυχων» της εποχής του. Αρκετά αργότερα, το 1989 το είδαμε στο Fiat Cinquecento και η τελευταία του εφαρμογή ήταν στο διάδοχο μοντέλο, Seicento. Προφανώς και δεν ξεσήκωνε τα πλήθη με την απόδοσή του αλλά έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στα οικονομικά της εταιρείας, μια και παρήχθη σε αρκετά εκατομμύρια μονάδες.
Fiat TwinAir
Ο δικύλινδρος της Fiat, ήταν ένα τεχνολογικό «διαμάντι». Έκανε την παρθενική του εμφάνιση το 2011 και έρχεται έως και σήμερα στο προσκήνιο, καθώς η Fiat προσφέρει το Panda με το συγκεκριμένο μοτέρ, που είχε την ιδιαιτερότητα την ταυτόχρονης παλινδρόμησης των δύο εμβόλων αλλά με την τροφοδοσία να γίνεται εναλλάξ ανάμεσά τους. Στη μορφή του με τα 875 κ.εκ. είναι ένα από τα μικρότερα σε χωρητικότητα μηχανικά σύνολα παγκοσμίως, ενώ ως «παράσημο στο πέτο» έχει το βραβείο του Κινητήρα της Χρονιάς το 2011. Αξίζει να σημειωθεί πως η τεχνολογία μεταβολής χρονισμού και βυθίσματος των βαλβίδων που είχαμε δει στα MultiAir σύνολα της Fiat, ήταν εξαρχής σχεδιασμένα να «δουλέψουν» πάνω στον TwinAir. Η τεχνολογία αυτή διατέθηκε και στον Όμιλο Schaeffler, μέσω του οποίου έφτασε στην JLR και στους κινητήρες της σειράς Ingenium.
Lamborghini V12
Το V12 μηχανικό σύνολο που έκανε το ντεμπούτο του στο Aventador του 2011 ήταν αναμφισβήτητα νέο σε όλα τα στοιχεία του. Με χωρητικότητα 6,5 λίτρα, το μίνιμουμ την απόδοσή του ήταν οι 700 ίπποι. Η κορυφαία του εκδοχή είναι στο ιδιαίτερα περιορισμένης παραγωγής hypercar, Essenza SCV12, στο οποίο η απόδοση είναι 820 ίπποι σε ατμοσφαιρική εκδοση, χωρίς κάποια μορφή υπερτροφοδότησης (turbo ή supercharger).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το Hennessey Venom F5 σε δοκιμές με τέρμα γκάζι (+video)
Rivian: Αυτονομία με 480 ευρώ το μήνα
Η Mercedes «τελειώνει» τα στέισον βάγκον
