Εθνικός… προβληματισμός
ΝΕΑ
Εθνικός… προβληματισμός
ΝΕΑΕνα από τα θέματα που συζητήθηκαν ιδιαίτερα την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν η παρουσίαση της Fiat, ενός πρότζεκτ το οποίο ξεκινάει με ένα μικρό sedan και στο μέλλον θα συνεχιστεί και με εκδόσεις hatchback, station wagon κ.λπ.
Η Fiat, λοιπόν, αποφάσισε να ονομάσει το συγκεκριμένο πρότζεκτ Aegea: ένα ελληνικό όνομα, κάτι που συνηθίζει το ιδιαίτερα αγαπητό στην Ελλάδα ιταλικό γκρουπ. Να θυμίζω τα Lancia Ypsilon, Kappa, Thesis, Thema, Delta, Musa κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι υποδεχτήκαμε με θέρμη αυτό το νέο πρότζεκτ με το ελληνικό όνομα «Αιγαίο» και με αυτή τη διάθεση το πρωτοδημοσιεύσαμε στα site μας.
WHAT CAR
Η προσγείωση, όμως, από τον ενθουσιασμό στο… σοκ ήταν ανώμαλη όταν διαβάσαμε το αγγλόφωνο δελτίο Τύπου της Fiat, που αιτιολογούσε την επιλογή του ονόματος «Αιγαίο» με την εξής πρόταση: «Hence the name of the project -Fiat Ægea- pays tribute to Turkey, which has always played a strategic role for Fiat Chrysler Automobiles and represents a symbolic bridge between East and West…». Με λίγα λόγια, η Fiat αφιέρωσε το όνομα «Αιγαίο» στους επί 50 χρόνια συνεργάτες της, Τούρκους.
Κάνοντας ρεπορτάζ στο συγκεκριμένο θέμα, έγινε σαφές ότι οι Ιταλοί δεν ήθελαν να προκαλέσουν τους γείτονές τους (εμάς δηλαδή), επιδεικνύοντας όμως μια εντελώς ανιστόρητη συμπεριφορά, η οποία, όπως και να το κάνουμε, δεν δικαιολογείται από μια τόσο μεγάλη εταιρεία. Σίγουρα κάποιος από την εταιρεία έκανε μια τεράστια μπαρούφα δημιουργώντας αναστάτωση, αφού -όπως έμαθα- και η ελληνική εισαγωγική εταιρεία της Fiat, παρότι είναι θυγατρική της, αντέδρασε έντονα.
Είμαι πεπεισμένος ότι τελικά οι Ιταλοί, όταν βγάλουν στην παραγωγή το αυτοκίνητό αυτό, που θα παράγεται στην Τουρκία, δεν θα το ονομάσουν «Αιγαίο». Αν το κάνουν, εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε πάλι…
Από την άλλη πλευρά, και πέρα την όποια «εθνική διάθεση», το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο πίσω είμαστε στην παραγωγική διαδικασία. Οταν οι εξ Ανατολών γείτονες προσέφεραν έδαφος για να προσελκύσουν επενδύσεις, όπως αυτή στην Πούρσα, εμείς είχαμε τους συνδικαλιστές να περιμένουν στο αεροδρόμιο τους εν δυνάμει επενδυτές, που ακόμα ήταν στη φάση το μελετών και των αναζητήσεων στην Ελλάδα.
Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να το βάλουν στα πόδια, για να γλιτώσουν την όποια «ταξική μάχη» που θα εφάρμοζαν κάποιοι -και καλά- αριστεροί σοσιαλιστές μόνο και μόνο για να το παίξουν «φίλοι» με την εργατιά. Αλήθεια, για κοιτάξτε γύρω σας.
Μια από τα ίδια δεν συμβαίνει και σήμερα;
