Τι συμβαίνει τώρα με τον Schumacher;
FORMULA 1
Τι συμβαίνει τώρα με τον Schumacher;
FORMULA 1O πρώην επικεφαλής γιατρός της F1, Gary Hartstein, ρίχνει φως στο σκοτάδι γύρω από την πορεία της υγείας του Michael Schumacher – 88 ημέρες μετά τον τραυματισμό του άτυχου Γερμανού. Όπως πάντα προσεκτικός στις διατυπώσεις αλλά και τις κρίσεις του.
ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΣΕΪΤΑΝΙΔΗ (twitter.com/SeitanF1)
WHAT CAR
Αξίζει όμως να σημειωθεί πως μιλάει ανοιχτά για λανθασμένες κινήσεις στα αρχικά στάδια αντιμετώπισης του ατυχήματος.
Αρχικά ο Βρετανός τοποθετήθηκε σχετικά με τα σενάρια που θέλουν τον Schumi να έχει χάσει περίπου το 25% του βάρους του: «Αυτό είναι πιθανό ή καλύτερα, το πιθανότερο. Υπάρχουν λόγοι που συμβαίνει. Ο τραυματισμός, οι εγχειρήσεις, οι εβδομάδες που η ζωή του Michael Schumacher κρεμόταν από μία κλωστή. Τέτοιες καταστάσεις προκαλούν μεγάλο στρες στον οργανισμό. Όχι ψυχολογικό αλλά σωματικό στρες. Παράλληλα, προκαλείται απελευθέρωση αντίστοιχων ορμονών. Αυτές έχουν διαμορφωθεί στην πορεία των χρόνων, όσο το είδος μας εξελίσσεται, για τέτοιες καταστάσεις ισορροπίας ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Προκαλούν την ατροφία μυών και τη δημιουργία αμινοξέων, τα οποία το σώμα χρησιμοποιεί ως “καύσιμο”. Το πρόβλημα είναι πως αν αυτές παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αντικατασταθεί η μυϊκή μάζα – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Η μυϊκή λοιπόν μάζα του Michael έχει μειωθεί σημαντικά απ’ όταν σταμάτησε η παροχή αναισθητικών. Σε αυτό το σημείο, η ατροφία από την ακινησία κατατρώει τους μύες. Αυτή η ακινησία, αναπόφευκτη για ασθενή που βρίσκεται σε κώμα, αναγκάζει τους μύες σε απώλεια της δυνατότητας ενστικτωδών ερεθισμάτων, που είναι τόσο απαραίτητα για την τις καθημερινές λειτουργίες. Παρότι οι ασθενείς που βρίσκονται σε καταστολή, δέχονται εντατικές φυσικοθεραπείες, αυτές έχουν ως στόχο την πρόληψη της σκλήρυνσης των αρθρώσεων, όχι τη διατήρηση της μυϊκής μάζας.
Μπορεί όμως να υπάρξει και ένας ακόμα παράγοντας που να παίξει σημαντικό ρόλο. Βλέπετε, ο εγκέφαλος μας, κατά τη διάρκεια του ύπνου μας, δημιουργεί μία αυξητική ορμόνη. Αυτή βοηθά το σώμα να διατηρηθεί ή να δυναμώσει, παρέχοντας πρωτεΐνη στους μύες. Είναι πολύ πιθανό, να μην υπάρχει πια αυτή η έκκριση, λόγω της διακοπής των κύκλων αφύπνισης/ύπνου. Ή έστω αυτή να έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, στερώντας από τον οργανισμό ένα πολύ σημαντικό “τροφικό” ερέθισμα.
Το θετικό σε αυτό τον τομέα, είναι πως οι επιπτώσεις από τα παραπάνω, δεν είναι δραματικές. Τουλάχιστον όχι άμεσα. Για να είμαι σαφής, ένας ασθενής σε καταστολή δεν χρειάζεται πραγματικά τους μύες του, εκτός από αυτούς του διαφράγματος. Αυτό, που είναι διαρκώς ενεργό, όπως η καρδιά, αντιστέκεται καλύτερα στην ατροφία, χωρίς να μπορεί όμως να την αποφύγει. Και το να έχεις ένα μηχάνημα να εξασφαλίζει την αναπνοή σου, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να επηρεαστεί και το διάφραγμα από αυτή την ατροφία. Δυστυχώς, υποθέτοντας ακόμα πως ο Michael παραμένει σε μηχανική υποστήριξη, είναι σε ένα βαθμό πιθανό να έχει υποστεί και διαφραγματική ατροφία πια.
Εδώ πρέπει να μη ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερα γυμνασμένους 45άρηδες στον πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως όταν (κι αν) σταματήσει η ανάγκη μηχανικής υποστήριξης, η επιστροφή του διαφράγματος του σε φυσιολογικά επίπεδα, δεν θα αποτελέσει πρόβλημα. Όσο για τους υπόλοιπους μύες του σώματος του, αν ξυπνήσει, η ίδια ακόρεστη όρεξη να πιέζει τον εαυτό του, θα τον βοηθήσει να ανακτήσει τη μυϊκή μάζα που είχε».
Επόμενο θέμα, οι λόγοι για τους οποίους ο Schumacher δεν έχει μεταφερθεί σε άλλο νοσοκομείο: «Από ιατρικής πλευράς, έχοντας περάσει τη δραματική περίοδο όπου η αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση απειλούσε τη ζωή του και έχοντας πλέον ξεπεράσει κι άλλα προβλήματα που προκαλούν αντίστοιχους κινδύνους, λογικά ο ασθενής μπορεί να μεταφερθεί και μάλιστα αρκετά μακριά. Βέβαια η μεταφορά θα πρέπει να έχει προετοιμαστεί προσεκτικά αλλά ακόμα και πολύωρες πτήσεις είναι εφικτές για διασωληνομένους, όπως ο Michael. Γιατί λοιπόν είναι ακόμα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Γκρενόμπλ; Υποθέτω γιατί θα πρέπει να βρίσκεται ακόμα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και ακόμα με μηχανική υποστήριξη. Παράλληλα, δείχνει πως το περιβάλλον του, η οικογένεια του, νιώθει σιγουριά για την ποιότητα της φροντίδας την οποία λαμβάνει.
Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου πως τα κρεβάτια στις ΜΕΘ είναι περιορισμένα και πως κάθε μέρα μπορεί να προκύπτουν ανάγκες φροντίδας νέων ασθενών. Αυτό απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη καθώς οι γιατροί καλούνται να αποφασίσουν ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να βελτιωθεί η κατάστασή του με την παραμονή του στη μονάδα. Οι ασθενείς που βρίσκονται σε “χρόνια κρίσιμη κατάσταση”, όπως ο Michael, που λογικά χρειάζονται μηχανική υποστήριξη για να παραμείνουν εν ζωή, δημιουργούν μεγάλο προβληματισμό. Όσο περνάει ο καιρός, οι πιθανότητες ανάκαμψης λιγοστεύουν και δεν αποκλείεται, κάποια στιγμή –η οποία δεν είναι πολύ μακριά- οι γιατροί να αποφασίσουν πως ένα νέο περιστατικό μπορεί να έχει μεγαλύτερη ανάγκη το κρεβάτι στη ΜΕΘ απ’ ότι ο Michael. Βάσει της κλινικής του κατάστασης και της υπάρχουσας πρόγνωσης. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας λόγος για τον οποίο να οργανωθεί η μεταφορά του σε μία ιδιωτική κλινική ή σε ένα περιβάλλον αντίστοιχο της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας το οποίο να “στηθεί” σπίτι του. Τέλος, όπως έχω αφήσει να εννοηθεί σε προηγούμενα κείμενα, θεωρώ πως έχουν υπάρξει σοβαρά λάθη στην αρχική διαχείριση του Michael – άποψη που στηρίζω σε πηγές που έχουν πρόσβαση στις απαιτούμενες πληροφορίες. Επειδή αυτά τα “κενά” στις διαδικασίες θα μπορούσαν και πιθανότατα το έκαναν, να επιδεινώσουν την κατάσταση του Michael, είναι πιθανό το προσωπικό του νοσοκομείου της Γκρενόμπλ να νιώθει την υποχρέωση να ΜΗΝ πιέσει την οικογένεια να μεταφερθεί ο Michael, παρά την τρομερά κακή πρόγνωση».
Ο Gary Hartstein ξεκίνησε την εμπλοκή του με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό το 1990, από το 1997 έως το 2004 ήταν βοηθός του εξαιρετικού Sid Watkins, μέχρι το 2007 ήταν αυτός επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου ενώ από το 2008 έως το 2012 είχε το ρόλο του συντονιστή διάσωσης στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Τώρα εργάζεται στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λιέγης, στο Βέλγιο ενώ μπορείτε να διαβάζετε τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του, στο προσωπικό του blog.
