Εμβληματικά μοντέλα που χάθηκαν λόγω των κινητήρων τους
ΝΕΑ
Εμβληματικά μοντέλα που χάθηκαν λόγω των κινητήρων τους
ΝΕΑΣτην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, τα παραδείγματα όπου η αισθητική δεν πήγαινε «σετ» με την τεχνολογική αρτιότητα, ήταν πάρα πολλά και εμείς ξεχωρίσαμε ορισμένα από αυτά ως τα πλέον «τρανταχτά».
Επειδή τα αυτοκίνητα δεν είναι μόνο φωτογραφίες και διαφημιστικές μπροσούρες, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που στην πραγματική ζωή η εικόνα τους δεν ήταν και τόσο καλή.
WHAT CAR
Θεωρητικά, το να κάνει παρουσιάσει κάποια αυτοκινητοβιομηχανία ένα όμορφο μοντέλο, είναι πολύ πιο εύκολο –και μάλλον οικονομικό- από το να έχει το τεχνολογικό εκείνο βάθος που θα του επιτρέψει να διακριθεί σε τομείς που έχουν ιδιαίτερα μεγάλη σημασία στην καθημερινότητα μαζί του.
Ο κινητήρας και η επάρκεια που προσφέρει σε κάθε τομέα αξιολόγησης, είναι στοιχεία σημαντικότερα από ότι η εμφάνιση του αυτοκινήτου και όπως υπογραμμίζουν οι περιπτώσεις που έχουμε συγκεντρώσει εδώ, δεν είναι και λίγα τα μοντέλα που δεν «πήγαν» όσο μακριά θα ήθελαν οι κατασκευαστές τους.
Chrysler Gas Turbine (1963)
Μόλις 50 κατασκευάστηκαν και δόθηκαν σε «ανάδοχους» για να δοκιμαστούν σε πραγματικές συνθήκες. Από τις εκτενείς αυτές δοκιμές, τα συμπεράσματα που εξήχθησαν, μόνο κολακευτικά δεν ήταν για το μοντέλο με την πολύ προχωρημένη τεχνολογία που ήθελε να συνδυάσει τα μηχανικά μέρη του αεροπλάνου με κινητήρα jet, στο περιβάλλον του δρόμου.
Στην πραγματικότητα λοιπόν, το μοντέλο της Chrysler εμφάνιζε μέτριες επιδόσεις, τεράστια κατανάλωση καυσίμου και δύσκολη αλλά και πανάκριβη συντήρηση. Σε όλους αυτούς τους τομείς, ένας V8 είχε πολύ καλύτερες επιδόσεις και συνολική εικόνα, οπότε και με συνοπτικές διαδικασίες, το Gas Turbine μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Hillman Imp (1963)
Το Imp είχε τις προδιαγραφές να γίνει ένα πολύ επιτυχημένο μοντέλο και να σημειώσει ιδιαίτερα μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ήταν ελαφρύ, διασκεδαστικό στην οδήγηση και όσο ευρύχωρο χρειαζόταν για να καλύψει τις ανάγκες τεσσάρων επιβατών- και να ανταγωνιστεί το Mini που ανέκαθεν ήταν το σημείο αναφοράς.
Ο αλουμινένιος υδρόψυκτος τετρακύλινδρος των 875 κ.εκ. που ήταν τοποθετημένος στο πίσω μέρος, προσέφερε μεν την επάρκεια της ισχύος που χρειαζόταν το μικρό Imp, ήταν όμως απελπιστικά αναξιόπιστος. Ξεκινώντας με θέματα υπερθέρμανσης, το μικρό μοτέρ νομοτελειακά πήγαινε πολύ γρήγορα στην ανάγκη αντικατάστασης και ο κάτοχος σε εκείνη της αλλαγής αυτοκινήτου.
NSU Ro80 (1967)
Ο κινητήρας Wankel του Ro80 ήταν ίσως η πιο αδύναμη περίπτωση κινητήρα του είδους σε αυτοκίνητο. Χωρίς ίχνος υπερβολής, ήταν ο λόγος για τον οποίο η εταιρεία που τον κατασκεύασε οδηγήθηκε στη χρεωκοπία (αν και τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή).
Το Ro80 εκθειάστηκε από κοινό και ειδικούς για όλα του τα χαρακτηριστικά, από την άνεση των επιβατών, την ευρυχωρία και την οδική συμπεριφορά του. Η αεροδυναμική του σχεδίαση και το ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, ήταν δύο από τα highlights του μοντέλου. Τα προβλήματα που αντιμετώπισε η εταιρεία όμως με τους απογοητευμένους ιδιοκτήτες, ήταν τεράστια, με τον Wankel κινητήρα να χρειάζεται ολική ανακατασκευή σχεδόν κάθε 15.000 χιλιόμετρα.
Lancia Gamma (1976)
Η Lancia έχει μια αξιοζήλευτη κληρονομιά όσον αφορά την καινοτομία, η οποία όμως σε μερικές περιπτώσεις οδήγησε σε αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα. Η Gamma είναι μια τέτοια περίπτωση, με τη μηχανολογική προσέγγιση να είναι τελικά και το στοιχείο που δεν επέτρεψε στο μοντέλο να κάνει την πορεία που είχε προδιαγραφεί από την εταιρεία.
Μια αστοχία μηχανολογική, η οποία όταν το τιμόνι «τερμάτιζε» οδηγούσε σε απομάκρυνση του ιμάντα χρονισμού από τους οδηγούς του, έφερνε σε απόγνωση τον ιδιοκτήτη που κατόπιν είχε να αντιμετωπίσει επισκευή βαλβίδων και εμβόλων του κινητήρα. Ήταν προφανώς μια πολύ ακριβή επισκευή που προκαλούνταν από μια κίνηση πολύ συνηθισμένη στην καθημερινή οδήγηση του αυτοκινήτου μέσα σε αστικό περιβάλλον.
Mercedes 300SD (1979)
Η Mercedes S-Class ήταν πάντα πρωτοπόρος όσον αφορά τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την ασφάλεια. Με στόχο να πετύχει την ανώτερη διάκριση και στον τομέα της κατανάλωσης καυσίμου, η Mercedes παρουσίασε την πρώτη έκδοση της S-Class με κινητήρα turbo diesel.
Με στόχο να πετύχει ιδιαίτερα υψηλές πωλήσεις στις ΗΠΑ, το μοντέλο «έπεσε» πάνω στη δραματική μείωση της τιμής των καυσίμων μετά την πετρελαϊκή κρίση, που το έβαλε άμεσα σε μειονεκτική θέση, μια και όποιος το επέλεγε, θα είχε να αντιμετωπίσει τις μέτριες επιδόσεις που προσέφεραν οι 110 ίπποι του κινητήρα, χωρίς ουσιαστικό όφελος στο κόστος για το καύσιμο.
Chevrolet Camaro (1982)
Η Camaro της Chevrolet είναι ακόμα και σήμερα ένα πολύ όμορφο αυτοκίνητο που θα μπορούσε με σύγχρονα μηχανικά μέρη να διατίθεται ακόμα. Οι επιλογές που έδινε η Chevrolet σε ότι είχε να κάνει με τον κινητήρα, ήταν μάλλον άστοχες και όπως φάνηκε στη συνέχεια «σημάδεψαν» το αυτοκίνητο, βγάζοντάς το από το φάσμα του ενδιαφέροντος κάθε υποψήφιου αγοραστή της κατηγορίας.
Στη βασική του έκδοση, αυτή το θαυμάσιο αμάξωμα με την κομψή -για τα αμερικανικά πρότυπα- αισθητική και την καλαίσθητη κατανομή των όγκων, έπρεπε να περιμένει από τους… 92 ίππους του τετρακύλινδρου των 2,5 λίτρων να το κουνήσει. Η τελική των 160 χλμ./ώρα ήταν απλά μια υπενθύμιση της αδυναμίας του.
Range Rover diesel (1986)
Το κλασικό Range Rover είναι δικαίως ένα αυτοκίνητο ορόσημο και στην έκδοσή του με τον V8 βενζινοκινητήρα, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό από πολλούς. Μετά από 16 χρόνια στην αγορά, η εταιρεία αποφάσισε να το προσφέρει και σε έκδοση με κινητήρα diesel 2,4 λίτρων προφανώς θέλοντας να εκμεταλλευτεί τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης τεχνολογίας, που θα επέτειναν τις εκτός δρόμου ικανότητες του μοντέλου.
Όμως, ο συνδυασμός των μέτριων επιδόσεων με τις αλλεπάλληλες τεχνικές αδυναμίες που οδηγούσαν το μοντέλο τακτικά στο συνεργείο για επισκευές, «στιγμάτισαν» τη συγκεκριμένη έκδοση και φυσικά δεν «πήγε» εμπορικά όμως αναμενόταν από την εταιρεία.
Hummer H1 (1992)
Το Hummer εξελίχθηκε για στρατιωτικό όχημα και ως τέτοιο, όφειλε να είναι «άφθαρτο» εκτός από αλεξίσφαιρο και γενικότερα, ανθεκτικό. Στην πορεία, αποδείχτηκε πως με τον κινητήρα diesel που επιλέχθηκε για να διατεθεί στην αγορά, το σκληροτράχηλο στην όψη, μόνο τέτοιο δεν ήταν μια και στον 8ο κύλινδρο από ένα λάθος στη διαδικασία της χύτευσης, παρουσιαζόντουσαν ρωγμές στον κορμό. Η αντικατάσταση με άλλο κινητήρα ήταν προφανώς μονόδρομος, με ότι και αν σήμαινε αυτό στην εμπορική πορεία του μοντέλου- που εν προκειμένω, μάλλον περιορισμένη θα ήταν έτσι και αλλιώς.
Mazda RX-8 (2003)
Η οικονομική καταστροφή της NSU που ήταν από τις τελευταίες εταιρείες που ασχολήθηκαν με τον κινητήρα Wankel, απέτρεψε πολλές άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες από το να τον εξελίξουν και να τον χρησιμοποιήσουν. Προφανώς, ο λόγος ήταν καλός. Η τελευταία στη σύγχρονη εποχή που ασχολήθηκε με τον περιστροφικό κινητήρα, ήταν η Mazda που κοντά στο Millennium παρουσίασε το RX-8.
Ήταν ένα μοντέλο χαρισματικό από πολλές απόψεις και με πραγματικά εξελιγμένο κινητήρα, σημαντικά πιο ανθεκτικό από ότι στο παρελθόν. Ακόμα και έτσι όμως, προφανώς και τα 100.000 χιλιόμετρα που κατά μέσο όρο το μοτέρ ήθελε «λύσιμο» προκειμένου να αποκατασταθεί η απώλεια συμπίεσης (που διαχρονικά είναι το μεγάλο πρόβλημα των Wankel), για τη σύγχρονη εποχή, παρέμεναν λίγα.
BMW Σειρά 3 (2004)
Ο κινητήρας που στην Ε90 ήταν ένας καλός λόγος για να πάρει ο κάτοχος τα βουνά, ήταν ο diesel Ν47. Εκτός του χαρακτηριστικού ήχου, ο κινητήρας αυτός παρουσίαζε ένα επιπρόσθετο κροτάλισμα από την καδένα που χρησιμοποιούσε (αντί για ιμάντα) στο σύστημα χρονισμού.
Η φθορά της καδένας ήταν τέτοια που χρειαζόταν σχετικά τακτικά αντικατάσταση και με δεδομένο το ότι βρισκόταν στο πίσω μέρος του κινητήρα, η διαδικασία ήταν αρκετά ακριβή για να γίνει από τα συνεργεία του επίσημου δικτύου. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο ίδιος diesel κινητήρας χρησιμοποιήθηκε και στη Σειρά 1 (E81) αλλά και στη Σειρά 5 (E60).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τα παλιότερα ονόματα της πιάτσας
Είναι περίεργα αλλά τα θέλουμε πολύ!
Τα πιο τολμηρά κάμπριο που έχουμε δει ποτέ
