Συγκριτική δοκιμή: Ineos Grenadier vs Land Rover Defender vs Ford Ranger
ΔΟΚΙΜΕΣ
Συγκριτική δοκιμή: Ineos Grenadier vs Land Rover Defender vs Ford Ranger
ΔΟΚΙΜΕΣΕίναι το Grenadier, το νέο παλιό Defender του Sir Jim Ratcliffe, το καλύτερο 4×4 μακράν; Η Land Rover και η Ford έχουν διαφορετική άποψη.
Απόλυτη αμεροληψία. Μια πεντακάθαρη κριτική ικανότητα, αμόλυντη από προκαταλήψεις. Διανοητικά τείχη, ουρανομήκη και γεροχτισμένα, πάνω στα οποία η προκατάληψη σκορπίζει σαν σάπιο φρούτο. Αυτή είναι η ψυχολογική και νοητική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η συντακτική ομάδα του CAR πριν από οποιαδήποτε δοκιμή.
WHAT CAR
Μια κατάσταση που διατηρείται με παγωμένα λουτρά, εβδομάδες διαλογισμού σε ερημικά βουνά και μακράς διάρκειας περιπάτους σε ερημιές χωρίς wi-fi. Το οφείλουμε στα αυτοκίνητα. Το χρωστάμε στον εαυτό μας. Το χρωστάμε σε εσάς.
Μόνο που μας αρέσουν τα αυτοκίνητα, οπότε δεν είναι ακριβώς έτσι. Αντίθετα, όπως τα σκληρά εργαζόμενα στομάχια των αγελάδων, το μυαλό μας έχει πιθανότατα ήδη απορροφήσει εκατοντάδες ώρες υλικού από τον ειδικό Τύπο, από τα εταιρικά press kits και από συζητήσεις μεταξύ μας εκτός πρωτοκόλλου πριν καν πλησιάσουμε τα εν λόγω μηχανήματα.
Και κάπως έτσι, πριν ακόμα ξεκινήσει η συγκεκριμένη συγκριτική δοκιμή, είχα αποφασίσει ότι το Grenadier μοιάζει οδηγικά με το παλιό Defender, καθιστώντας το ελάχιστα ενδιαφέρον για οποιονδήποτε δεν είναι ιδιοκτήτης μιας αγροτικής ή κτηνοτροφικής μονάδας.
Είχα αποφασίσει επίσης ότι το Ranger θα δώσει μια καλή μάχη πριν πέσει τιμητικά και μείνει πιο πίσω, «προδομένο» από την έλλειψη πολυτέλειας που του προσδίδει η τιμή του και από την ανάρτηση με φύλλα σούστας στο πίσω μέρος. Και το Defender θα φτάσει σίγουρα και εύκολα στη νίκη. Απλό.
Μόνο που, καθώς αρχίζουμε να εντρυφούμε, τρέχοντας πάνω στην καψαλισμένη από τον ήλιο άσφαλτο και εισχωρούμε στη βραχώδη, δύσβατη και δίχως ολωσδιόλου χωμάτινη καρδιά του Peak District, η αρχική μου υπόθεση αρχίζει να μπάζει νερά, σαν υποβρύχιο που έχει αποτύχει στον τεχνικό έλεγχο.
Το Ranger απλά αρνείται να βγει από την εξίσωση και το Grenadier αποδεικνύεται ότι είναι ένα από τα από τα πιο χαρισματικά αυτοκίνητα που έχουμε οδηγήσει όλη τη χρονιά. Ωρα γι’ αυτό το παγωμένο μπάνιο… Μικρό, ελαφρύ, συμπαγές. Είμαστε σθεναροί υποστηρικτές της αντίληψης «less is more», αρθρογραφόντας τακτικά για τις αρετές της απλότητας των πραγμάτων.
Αλλά όπως οι διαιτολόγοι που κάνουν δίαιτα κέτο και τους παρουσιάζεται μια τραγανή χωριάτικη φρατζόλα, ακόμα ζεστή από τον φούρνο, έτσι κι εμείς, όταν μας δείχνουν ένα τεράστιο έντονα βαμμένο pick-up, με τις άκρες του σμιλεμένες σαν ζυγωματικά από πλαστικό χειρουργό, είναι αδύνατον να αντισταθούμε. Χριστέ μου, αυτό το Ford φαίνεται υπέροχο σε αυτήν τη Wildtrack έκδοση, με το Cyber Orange χρώμα του να λάμπει στο ημίφως της αυγής.
Είναι νωρίς το πρωί όταν ανεβαίνω στο Ranger (λατρεύω αυτές τις χειρολαβές στις μπροστινές κολόνες). Θέλω να σηκώσω το κάθισμα ψηλά για να βλέπω καλύτερα τις μακρινές γωνίες του φορτηγού, αλλά αν σηκώσω το κάθισμα γέρνει προς τα εμπρός, σε μια μάλλον άβολη θέση.
Το αόριστα ρετρό εσωτερικό είναι αισθητά λιγότερο ιδιαίτερο από αυτό του Grenadier και λιγότερο ακριβό από αυτό του Defender. Τέλος πάντων. Είναι ένα ωραίο μέρος για να βρίσκεσαι, με το εμπνευσμένο από τη Mustang κάθετο τοίχωμα του ταμπλό να είναι καλυμμένο με πλέγμα και τις κίτρινες ραφές να κάνουν πολύ καλή δουλειά αντισταθμίζοντας το μονότονο μαύρο πλαστικό.
Η συνδεσιμότητα του τηλεφώνου είναι γρήγορη, η οθόνη του οδηγού είναι εύκολα κατανοητή και η μεγάλη κάθετη οθόνη αφής βρίσκεται ένα βήμα πριν χαρακτηρίσεις τη λειτουργία της περίπλοκη. Το προσαρμοζόμενο cruise, ωστόσο, επιβραδύνει ανεξήγητα για τα πάντα και δεν υπάρχει καμία ηχητική προτροπή για να επιβεβαιώσεις ότι έχεις κουμπώσει την όπισθεν, οπότε ελέγχεις ακατάπαυστα την οθόνη.
Η Ford διαψεύδει τις απαισιόδοξες προσδοκίες μας ξανά και ξανά καθώς κόβουμε δρόμο μέσα από την πρωινή ομίχλη. Αυτή η διαδρομή το βολεύει, βέβαια, καθώς είναι ως επί το πλείστον ομαλή και ρέουσα. Είναι επίσης στεγνή, κάτι που βοηθάει όταν έχεις έναν πίσω άξονα με φύλλα σούστας και καθόλου βάρος στον χώρο φόρτωσης εκτός από έναν φορητό υπολογιστή και μια τσάντα με ένα μήλο μέσα.
Αλλά εκεί που περίμενα υποτονικές επιδόσεις, ακατάστατη υπερστροφή και αδιάφορο τιμόνι, το Wildtrack ανταποκρίνεται με μια συνεκτική οδηγική εμπειρία που στην πραγματικότητα ξεπερνά το Defender σε έλεγχο αμαξώματος και το πλησιάζει σε αίσθηση τιμονιού.
Υπάρχει μια χάρη στον τρόπο με τον οποίο το Ford ελίσσεται και η αίσθηση της εύθραυστης ισορροπίας μειώνεται όλο και περισσότερο όσο αυξάνεται η ταχύτητα (οι κακοτράχαλοι αστικοί δρόμοι είναι η νέμεσή του). Το τιμόνι είναι φυσικό σε αίσθηση, αρκετά άμεσο και, αν και τα όριά του είναι χαμηλά, είναι σωστά οριοθετημένα.
Κινείται από τον V6 ντίζελ των 237 PS που στέλνει τη ροπή του στον έναν ή και τους δύο άξονες (δική σας η απόφαση να επιλέξετε κίνηση στους δύο ή στους τέσσερις τροχούς, καθώς και κανονικές ή κοντές σχέσεις) μέσω ενός αυτόματου κιβωτίου 10 σχέσεων. Και μολονότι ποτέ δεν το αισθάνεσαι πραγματικά γρήγορο, δεν είναι ούτε αργό: τα 8,7″ για το 0-100 km/h είναι διόλου αμελητέα τιμή, ενώ πάντα έχεις στη διάθεσή σου μπόλικη διαθέσιμη ροπή χωρίς να καις ιδιαίτερα (η κατανάλωση στο τέλος της ημέρας σταμάτησε στα 10 lt/100 km).
Ναι, η προσπάθεια που καταβάλλει το σύστημα κίνησης μοιάζει ασυντόνιστη σε σχέση με τον ρυθμό που μαζεύεις ταχύτητα, με αποτέλεσμα μερικές φορές να νομίζεις ότι ο δρόμος είναι πλημμυρισμένος με μελάσα, αλλά μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για ένα τεράστιο αυτοκίνητο με βάρος 2.519 kg. Λίγο πιο κάτω αρχίζουν οι στροφές και ξαφνικά το Ranger είναι λίγο λιγότερο ευτυχισμένο.
Οι φουρκέτες δυσκολεύουν τον πίσω άξονα. Οταν βγαίνει από κλειστές στροφές, περνάει από φάσεις ελάχιστα αποσβεσμένης ταλάντωσης και γίνεται πραγματικά αλλοπρόσαλλο, ειδικά αν έχεις απενεργοποιήσει το σύστημα ελέγχου σταθερότητας (συγγνώμη, δεν θα ξανασυμβεί). Η έλλειψη μόνιμης τετρακίνησης, ενώ είναι αναμφίβολα λογική για το είδος του αυτοκινήτου, εδώ μπορεί να σε πιάσει στα πράσα.
Τουλάχιστον η ενεργοποίηση και των δύο αξόνων είναι τόσο γρήγορη και εύκολη όσο το να ανοίξεις το ραδιόφωνο. Αυτό πρέπει να είναι το σημείο. Ο χάρτης μας, με τη βοήθεια ενός τοπικού ήρωα, μας έφερε σε ένα αρχαίο βραχώδες μονοπάτι που οδηγεί στην πλαγιά του λόφου -μια πράσινη σήραγγα γεμάτη ογκόλιθους-, απότομο και μόλις και μετά βίας αρκετά φαρδύ για ένα Caterham.
Σχεδόν μπορείς να φανταστείς τη χαρά στο «πρόσωπο» του Grenadier, σαν παιδί με ένα παγωτό στο μέγεθος του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το Defender από την άλλη, μοιάζει ψύχραιμο και σίγουρο, σχεδόν προσβεβλημένο που δεν μπορούσαμε να βρούμε κάτι πιο ακραίο. Και το Ranger; Εξετάζουμε το ενδεχόμενο να το αφήσουμε πίσω. Το Ranger είναι εντυπωσιακό στον δρόμο, αλλά το ίδιο ήταν και ο προκάτοχός του. Εχει εξαιρετική συμπεριφορά και μας αρέσει ο δυνατός ντίζελ κινητήρας και το εκλεπτυσμένο κιβώτιο ταχυτήτων των 10 σχέσεων.
Εκτός δρόμου, όμως; Ανησυχούμε μήπως είναι πολύ μακρύ και δεν έχει την απαιτούμενη ευελιξία ή τη σωστή απόσταση από το έδαφος. Αποφασίζουμε να το πάρουμε και να επανεκτιμήσουμε την κατάσταση στην πορεία. Ανεβαίνω στο Grenadier, θεωρώντας ότι το πιο εξόφθαλμα εκτός δρόμου αυτοκίνητο θα έπρεπε να πάει πρώτο.
Αν έχει έστω και λίγη ουσία που να υποστηρίζει το στυλ, το Ineos θα πρέπει να είναι ασταμάτητο. Δωρικό, μπρουτάλ, μάχιμο και με μια αισθητική που είναι ταυτόχρονα οικεία, αλλά σαν κάποιος να πέρασε σε ένα πρόγραμμα σχεδίασης τεχνητής νοημοσύνης τα ονόματα όλων των χρηστικών 4×4 που θα μπορούσε να σκεφτεί, από το παλιό Defender μέχρι το πρώτο στρατιωτικό Humvee, το Grenadier μοιάζει περισσότερο με πολεμικό όχημα παρά με κανονικό επιβατικό.
Το Grenadier δείχνει τις προθέσεις και τον χαρακτήρα του από τη στιγμή που μπαίνεις μέσα και χτυπάς την πόρτα για να κλείσει (το να μην τη χτυπήσεις δεν είναι επιλογή – μόνο αν ακουστεί στον διπλανό νομό θεωρείς ότι η δουλειά έχει γίνει). Παίρνει όλα όσα ήταν σωστά από το παλιό Defender, αλλά προσθέτει μέγεθος για αυξημένο εσωτερικό χώρο (μπορείς επιτέλους να ακουμπήσεις το αριστερό σου χέρι στην κουπαστή του παραθύρου, για παράδειγμα) και δοκιμασμένα υψηλής ποιότητας υλικά από αξιόπιστους προμηθευτές.
Μπορεί λοιπόν να είναι ένα Ineos, αλλά τα πραγματικά σπουδαία καθίσματα είναι της Recaro, ο εξαιρετικός βενζινοκινητήρας από την BMW και το περίπου άψογο κιβώτιο ταχυτήτων της ZF. Πάνω σε αυτές τις υγιείς βάσεις το Ineos στη συνέχεια χτίζει τον δικό του χαρακτήρα: ο πίνακας οργάνων είναι απών (όλα όσα χρειάζεστε βρίσκονται στην κεντρική οθόνη, με το ταχύμετρο να ξεχωρίζει στην επάνω δεξιά γωνία), ένας πίνακας διακοπτών πάνω από το κεφάλι σου που θυμίζει αντίστοιχο στρατιωτικού αεροπλάνου και γοητευτικά παράθυρα τύπου σαφάρι.
Το Grenadier κι εγώ ταξιδεύουμε πάνω σε ένα κύμα μεταξένιας δύναμης του straight-six. Καθώς ανηφορίζουμε, τα πράγματα δυσκολεύουν. Η επιφάνεια, αρχικά πετρώδης αλλά σχετικά βατή, γίνεται πιο κακοτράχαλη, όλο και πιο ανώμαλη μέχρι που τα ελαστικά BFGoodrich προσπαθούν να υπερπηδήσουν κοτρόνες στο μέγεθος ενός φούρνου μικροκυμάτων.
Την ίδια στιγμή ο πράσινος τείχος των φυτών μάς πιέζει σαν πρέσα σκουπιδιάρικου. Οι θάμνοι και τα δέντρα με τα αγκαθωτά κλαδιά στριγγλίζουν πάνω στο αμάξωμα σαν καρφιά σε μαυροπίνακα. Προσπαθώ να διατηρήσω μια στοιχειώδη ορμή και να επιλέξω τη βέλτιστη γραμμή όπου μπορώ. Θα έπρεπε να είμαι αγχωμένος, αλλά το Grenadier είναι εντελώς ατάραχο. Η τεράστια εκτός δρόμου ικανότητά του μόλις που ενοχλείται.
Εχεις πολύ περισσότερους άσους στο μανίκι σου, από το κλειδώσεις τα διαφορικά και να επιλέξεις τις κοντές σχέσεις μέχρι να ενεργοποιήσεις τον «εργάτη». Αλλά το Grenadier δεν χρειάζεται τίποτα από αυτά. Είναι τόσο στο στοιχείο του εδώ, όσο μια 911 GT3 RS στις γρήγορες στροφές της Suzuka. Η διαδρομή αρνείται να γίνει πιο εύκολη, με μεγάλα νεροφαγώματα και πεσμένα δέντρα στον δρόμο μας, μαζί με μια εξίσου απότομη κατάβαση που σε φέρνει πίσω στον πολιτισμό.
Και τα τρία αυτοκίνητα περνούν χωρίς προβλήματα και στην επόμενη κοιλάδα η διαδρομή ανοίγει σε ένα πατημένο κομμάτι με χαλίκι γύρω από ένα λατομείο που μοιάζει με σεληνιακό τοπίο. Η επιβλητική ανάρτηση του Grenadier, η αίσθηση χρηματοκιβωτίου, η δομική του ακεραιότητα, σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Σε κάνουν να λαχταράς να οδηγήσεις μαζί του στο πυρωμένο εσωτερικό της Αυστραλίας, στον άγονο νότο του Μαρόκου, στα κακοτράχαλα ορεινά μονοπάτια της Καλιφόρνιας.
Πολύ σύντομα πατάμε ξανά την άσφαλτο. Αφελώς συνδυάζω μερικές απότομες τιμονιές με βαθύ πάτημα του γκαζιού. Κι ενώ προηγουμένως αποδείχτηκε στιβαρό και αδιαπέραστο από τους κραδασμούς, στον δρόμο είναι ξεκάθαρο ότι μένει μετεξεταστέο.
Το αργό, πολύστροφο, με μια βαθιά απέχθεια στην επαναφορά τιμόνι, με κάνει να παλεύω για να ανακτήσω κάτι που να μοιάζει έστω και αμυδρά με σταθερή πορεία. Με τον καιρό μαθαίνεις τις αδυναμίες του, φυσικά. Αλλά, αν οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε το σύστημα διεύθυνσης να είναι άμεσο, εύκολο, γραμμικό, ακριβές, αυτό δεν είναι του Grenadier.
Στον αντίποδα, η διαβίωση στον πλανήτη Defender είναι εύκολη. Η άρνηση της Land Rover να παραχωρήσει έστω και ένα γραμμάριο από την εκτός δρόμου ικανότητά της μπορεί να προκαλεί έκπληξη μερικές φορές (με τίμημα βέβαια το βάρος, την πολυπλοκότητα, τις εκπομπές CO2, την τιμή και τη δίψα για καύσιμο), αλλά τουλάχιστον έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικά ικανό αυτοκίνητο, με απολαυστική οδική συμπεριφορά, το οποίο μπορεί να πάει παντού και να εξερευνήσει ακόμα και το φεγγάρι, αν το κόστος μεταφοράς ήταν λιγότερο απαγορευτικό.
Εχει τους επικριτές του, αλλά όλοι όσοι ξέρω θέλουν ένα Defender. Ολοι. Το στιβαρό και ταυτόχρονα πολυτελές παρουσιαστικό του μοιάζει αόριστα οξύμωρο, αλλά το αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο, με την προσεκτικά καλλιεργημένη ωφελιμιστική του ατμόσφαιρα να προσθέτει ένα επίχρισμα ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής, παρότι πρόκειται για ένα πολύ ακριβό, πολύ πολυτελές αυτοκίνητο.
Εξωτερικά είναι εντυπωσιακό, αλλά αν μη τι άλλο το εσωτερικό είναι ακόμη καλύτερο: όμορφο και με ασύλληπτους αποθηκευτικούς χώρους. Οι πόρτες είναι διάστικτες με χοντρές κεφαλές μπουλονιών, η μπάρα στο ταμπλό θα κρατήσει τον συνοδηγό στη θέση του από τις αναπηδήσεις καθώς διασχίζετε τη Ναμίμπια και η επιλογή των υλικών είναι άψογη. Μερικά από τα σκληρά χυτά πλαστικά θα έμοιαζαν με παρείσακτους σε ένα Range Rover, αλλά εδώ είναι τέλεια, όπως και τα ψηφιακά όργανα με τη βουρτσισμένη μεταλλική εμφάνιση και τα όμορφα κουμπιά που θυμίζουν πολύ τα Lego Duplo.
Τα καθίσματα είναι όλη την ημέρα άνετα και η επιβλητική θέση οδήγησης τόσο σωστή που θα μπορούσες να κάνεις εκατοντάδες χιλιόμετρα σε μία μέρα με αυτό το πράγμα χωρίς άγχος. Τούτων λεχθέντων, τα καθίσματα προσφέρουν μηδενική πλευρική στήριξη, η οποία είναι μια πολύ καλή ένδειξη για την ισορροπία μεταξύ οδήγησης και χειρισμού.
Το τιμόνι είναι εντάξει: τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Είναι όμορφα ζυγισμένο και ακριβές, βοηθώντας τον οδηγό να τοποθετήσει αυτό το μαστόδοντο χωρίς προσπάθεια, αλλά δεν είναι ούτε τόσο γρήγορο ούτε τόσο επικοινωνιακό όσο ιδανικά θα ήθελες. Το πεντάλ φρένου είναι επίσης σχετικά αδρανές, με μεγάλη αρχική διαδρομή. Είναι σχεδόν σαν το αυτοκίνητο να προσπαθεί να σε συντονίσει στο μήκος κύματός του.
Αν πας με τα νερά του η οδήγηση είναι αβίαστη, ο κόσμος γλιστράει δίπλα στο παράθυρό σου σαν ένας αργά κυλιόμενος διάδρομος, καθώς το ηχοσύστημα ρίχνει τους καρδιακούς παλμούς και η συντριπτική φινέτσα του διώχνει την ένταση από τις σφιγμένες ωμοπλάτες σου.
Στις παρατεταμένες στροφές που θα μπεις με υπερβολικό ενθουσιασμό οι κλίσεις είναι έντονες, φυσικά, και ο κινητήρας του δουλεύει πάντα υπερωρίες για να πας πραγματικά γρήγορα. Αλλά ο ήπια υβριδικός 6κύλινδρος ακούγεται υπέροχα, δουλεύει σχεδόν στο ρελαντί στα 110 km/h (μόλις με 1.500 rpm) και συνεργάζεται με τη ρευστή οδήγηση για να δημιουργήσει ένα πολύ συμπαθητικό, εξαιρετικά χαλαρωτικό αυτοκίνητο δρόμου.
Και εκτός δρόμου; Τόσο ταλαντούχο που σχεδόν αφαιρεί τη διασκέδαση από την εξίσωση. Είναι τόσο ικανό στο δύσβατο έδαφος, που δεν μπορείς να φανταστείς τι είδους έδαφος πρέπει να διασχίσεις για να του βάλεις μια πραγματική πρόκληση. Η εμπειρία ωστόσο δεν είναι αναλογική.
Το αυτοκίνητο κάνει τόσο καλά τη δουλειά, που νιώθεις περιττός, κάτι που πιθανότατα το καθιστά την καλύτερη επιλογή για ανθρώπους είτε άπειρους είτε που απλά δεν ενδιαφέρονται για τις αποχρώσεις της οδήγησης εκτός δρόμου. Φυσικά η λέξη «αναλογικό» είναι το μεσαίο όνομα του Grenadier.
Το σκοτάδι έχει πέσει, αλλά τα κάρβουνα ενός φλογερού ηλιοβασιλέματος καίνε στον ουρανό πίσω μου. Ηταν μια μεγάλη, δύσκολη μέρα, πνιγμένη στη σκόνη. Λασπωμένο και γρατζουνισμένο από κλαδιά, το Grenadier φαίνεται φανταστικό. Πηγαίνοντας σπίτι με αυτό έχω μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία.
Η κούραση με κάνει να νιώθω ότι όλα έχουν χαθεί. Υπάρχει κάτι υπνωτιστικό σε αυτό το αυτοκίνητο: ο θόρυβος από τα ανοιγόμενα φινιστρίνια, ο βόμβος των ελαστικών παντός εδάφους, το ταμπλό με το όργανο για το υψόμετρο και την πυξίδα που επιβεβαιώνει την αδυσώπητη πορεία προς τα ανατολικά και πιο κοντά στο επίπεδο της θάλασσας.
Το Grenadier αποπνέει χάρισμα όπως ένα αποσμητικό χώρου σκορπάει στην ατμόσφαιρα νούφαρα και ευδαιμονία. Με τον straigh-six της BMW είναι όσο σβέλτο χρειάζεται. Ταξιδεύω με 140 km/h και, όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν, προσπερνάω αέρα μεγάλες σειρές από πιο αργά αυτοκίνητα.
Οταν μπεις στον ρυθμό, όταν μάθεις να δίνεις στο τιμόνι πιο ομαλές γωνίες για να αποφύγεις τις παρεμβολές από το παρανοϊκό σύστημα ελέγχου σταθερότητας, γίνεται ένα διασκεδαστικό αν και παράξενο αυτοκίνητο δρόμου. Ευρύχωρο, στιβαρό, όμορφο και με έναν παράγοντα ευεξίας που έρχεται σε αντίθεση με τη χρηστικότητά του, απογειώνει την καθημερινότητα με την ογκώδη γοητεία του.
Το Grenadier δημιουργήθηκε για να καλύψει τον χώρο γύρω από το παλιό Defender, για να είναι όλα όσα το νέο Defender δεν είναι. Με δεδομένο το ευρύ φάσμα του καινούριου Defender και την προφανή απήχησή του, αυτό λογικά καθιστά το Ineos μια εξειδικευμένη πρόταση.
Το Defender είναι, χωρίς έκπληξη ίσως, το καλύτερο αυτοκίνητο. Αλλά αν λαχταράτε για κάτι λιγότερο γυαλισμένο, πιο ιδιοσυγκρασιακό και πιο σκληρό, τότε το Grenadier δεν πρέπει να το παραβλέψετε. Απλά φροντίστε να κάνετε ένα test drive. Για πολλούς το τιμόνι θα είναι από μόνο του ανασταλτικός παράγοντας.
Και το Ranger; Υπέροχο στην οδήγηση, εύκολο στην κανονική ζωή, οικογενειακό και αρκούντως σκληρό για τους περισσότερους, το Ford κάνει τα άλλα δύο να φαίνονται αχρείαστα ακριβά. Σίγουρα διαθέτει πολλά από τα χαρίσματα των άλλων δύο. Αυτό που όμως δεν διαθέτει είναι τη γοητεία του Defender, πόσο μάλλον του Grenadier.
ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
- LAND ROVER DEFENDER 110: Ενα επίπεδο συνδυασμού οδικής φινέτσας και εκτός δρόμου ικανότητας αδιανόητο για μόλις μία ή δύο γενιές πριν
- INEOS GRENADIER: Τεράστιες δυνατότητες, τεράστια γοητεία και επίσης τεράστιο το ίδιο ως αυτοκίνητο. Αλλά η οδική συμπεριφορά θα σας ενοχλήσει.
- FORD RANGER: Εξαιρετική σχέση αξίας/τιμής και εξαιρετικά ικανό εντός και εκτός δρόμου. Βρίσκεται μόνο στην τρίτη θέση επειδή δεν γίνεται αλλιώς.
TECH – FORD RANGER WILDTRAK V6 3.0 ECOBLUE
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 2.993 cc, V6, TURBODIESEL, 241 PS/3.250 rpm, 600 Nm/1.750-2.250 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΑΥΤΟΜΑΤΟ, 10 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ/ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΡΟΧΟΥΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ (Ε) ΦΥΛΛΑ ΣΟΥΣΤΑΣ (Π),
0-100 KM/H: 8,7”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 180 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ TEST: 10,8 lt/100 km
CO2 : 265 g/km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 5.370/1.918/1.884 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 3.270 mm
ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ: 219 mm
ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ: –
ΒΑΡΟΣ: 2.358 kg
ΤΙΜΗ: ΑΠΟ €41.230
TECH – INEOS GRENADIER 3.0 TURBO FIELDMASTER
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 2.998 cc, i6, TURBO, 286 PS/4.750 rpm, 450 Nm/1.750-4.000 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΑΥΤΟΜΑΤΟ, 8 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΡΟΧΟΥΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΑΚΑΜΠΤΟΣ ΑΞΟΝΑΣ (Ε/Π)
0-100 KM/H: 8,6”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 160 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ TEST: 15,7 lt/100 km
CO2 : 326 g/km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 4.896/1.930/2.036 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.922 mm
ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ: 264 mm
ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ: 2.035 lt
ΒΑΡΟΣ: 2.744 kg
ΤΙΜΗ: ΑΠΟ €93.930 (Ισπανία)
TECH – LAND ROVER DEFENDER 110 P400 MHEV
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 2.996 cc, i6, TURBO, 400 PS/5.500-6.500 rpm, 550 Nm/2.000-5.000 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΑΥΤΟΜΑΤΟ, 8 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΡΟΧΟΥΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ (Ε/Π)
0-100 KM/H: 6,1”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 191 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ TEST: 14,8 lt/100 km
CO2 : 242 g/km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 4.758/1.996/1.967 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 3.022 mm
ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ: 291 mm
ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ: 543 lt
ΒΑΡΟΣ: 2.401 kg
ΤΙΜΗ: ΑΠΟ €99.989
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Συγκριτική δοκιμή: CUPRA Formentor vs KIA EV6 vs Peugeot 408
Συγκριτική δοκιμή: Chevrolet Corvette Z06 vs Porsche 911 GT3 RS
Porsche 911 S/T vs Porsche 901: Χάσμα 60 ετών
