Ο Μίλτος Τεντόγλου στο newsauto
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
Ο Μίλτος Τεντόγλου στο newsauto
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑΕίχαμε καταλάβει πόσο διαφορετικός είναι ο Μίλτος Τεντόγλου από τα συνηθισμένα πρότυπα του υπεραθλητή. Αλλά μόνο όταν του μιλήσαμε καταλάβαμε το βάθος του ανθρώπου.
Λέει αυτό που σκέφτεται χωρίς φιοριτούρες αλλά και με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια, δεν προκαλεί αλλά και δεν «μασάει», δουλεύει σκληρά αλλά δεν είναι ρομπότ, τον ξέρουν όλοι αλλά δεν σπεύδει να το εξαργυρώσει, λέει ότι είναι ο καλύτερος αλλά το αποδεικνύει κιόλας.
WHAT CAR
Θα περίμενε κανείς ο πιο επιτυχημένος άλτης της εποχής του να σπεύσει να εκμεταλλευτεί την αναγνωρισιμότητά του με χίλιους δυο «εμπορικούς» τρόπους. Δεν το κάνει. Θα περίμενε κανείς ένας 25άρης αθλητής που ξέρει ότι έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του να «φοβάται» να τα βάλει με το αθλητικό κατεστημένο. Δεν κωλώνει. Θα περίμενε κανείς από έναν αθλητή σε τόσο ανταγωνιστικό επίπεδο να δυσκολεύεται να παραδεχθεί την κακή μέρα του.
Ο Μίλτος πήρε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και λίγο-πολύ είπε ότι μπορεί και να μην το άξιζε 100% και ότι ήταν τυχερός. Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι η πεμπτουσία του αθλητή. Του αφοσιωμένου σε αυτό που κάνει, αλλά όχι εμμονικού. Του ανθρώπου που ξέρει την αξία του και δεν διστάζει να την εκφράσει, αλλά δίχως ίχνος αλαζονείας.
Τον συναντήσαμε επιτέλους ένα μεσημέρι, αμέσως μετά την προπόνηση στο ΟΑΚΑ. Ευγενικός αλλά κουρασμένος και κυρίως επιφυλακτικός στην αρχή, απολαυστικός και πολύ συνεργάσιμος στη συνέχεια, με έμφυτη ευγένεια αλλά και ένα σχεδόν υποχθόνιο χιούμορ, απάντησε σε όλα. Οταν στο τέλος είδε το Skoda Enyaq Coupé RS iV που είχαμε φέρει για να φωτογραφηθεί μαζί του και μου είπε με το πιο φυσικό ύφος στον κόσμο ότι νομίζει πως μπορεί να το πηδήξει, εννοείται ότι τον πίστεψα.
– Πώς είναι αυτή την εποχή το πρόγραμμά σου; Κάνεις κάθε μέρα διπλές προπονήσεις;
Οι διπλές προπονήσεις γίνονται τρεις φορές την εβδομάδα. Αλλες τρεις φορές κάνω μόνο μία προπόνηση που διαρκεί περίπου δυόμισι ώρες και την Κυριακή ρεπό. Πάντα.
– Θέλεις να μου περιγράψεις λίγο τι είδους προπόνηση κάνεις; Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την ιδέα ότι κάνεις το ένα άλμα πίσω από το άλλο.
Καμία σχέση. Ειδικά το δικό μου το στυλ είναι να μην κάνω καθόλου άλματα στην προπόνηση. Κάνω κάποια «αλτικά», αλλά όχι άλματα. Αυτό που βλέπετε στον αγώνα δεν το κάνω καθόλου στην προπόνηση. Ως επί το πλείστον κάνουμε αλτικές ασκήσεις και πολύ τρέξιμο. Θα έλεγα ότι η προπόνησή μου είναι όπως φαντάζεται ο κόσμος μια προπόνηση σπρίντερ.
– Δηλαδή, θα μπορούσες να είσαι και κατοστάρης.
Δεν είμαι τόσο γρήγορος. Θα έλεγα ότι σε επίπεδο Ελλάδας είμαι γρήγορος. Εγώ θεωρώ ότι είμαι ο πιο γρήγορος, αλλά ΟΚ. Τέλος πάντων, η προπόνησή μου είναι ακριβώς αυτή. Η τεχνική είναι ένας τομέας που έχω δουλέψει πολύ στο παρελθόν και μου έχει μείνει. Δεν μπορώ δηλαδή να ξεχάσω την τεχνική μου.
– Εχει μνήμη το σώμα σου.
Ναι, κάπως έτσι. Βγαίνει από μέσα μου. Κάποιοι άνθρωποι είναι καλοί σε κάτι χωρίς να προσπαθήσουν ιδιαίτερα. Κάπως έτσι μου βγαίνει εμένα το μήκος.
– Φαντάζομαι ότι οι τεχνικές λεπτομέρειες έχουν να κάνουν από το πώς θα ξεκινήσεις, πώς θα τρέξεις, πώς θα πατήσεις το πόδι σου στη βαλβίδα…
Ναι, ακριβώς. Και μετά είναι και το οπτικό κομμάτι: Πώς βλέπεις τον διάδρομο, πώς βλέπεις τη βαλβίδα, να ξέρεις πολλά μέτρα πίσω πού ακριβώς θα πατήσεις. Είναι όμως και η τεχνική. Η γωνία που θα έχει το σώμα σου όταν φύγεις, η προσγείωση, η ταχύτητα που θα μπεις. Τα βήματα, για παράδειγμα, είναι πάντα μετρημένα.
– Δηλαδή μετράς όταν τρέχεις;
Οχι, εγώ δεν μετράω από μέσα μου, αλλά κάποιοι το κάνουν. Εγώ ξέρω περίπου σαν αίσθηση. Από πολύ πριν βλέπω πού θα πατήσω.
– Θα μπορούσες να είσαι καλός οδηγός αγώνων. Γιατί αυτό που μου λες, ότι ξέρεις από πριν πού ακριβώς θα πατήσεις, είναι χαρακτηριστικό των πολύ καλών οδηγών.
Ναι, το ξέρω αυτό. Το έχω καταλάβει. Οτι ξέρουν για παράδειγμα πριν τη στροφή πού ακριβώς θα πατήσουν φρένο.
– Πιθανόν δηλαδή να ήσουν καλός και στο motorsport.
Δεν ξέρω, αλλά οι αγώνες μού αρέσουν. Ισως και επειδή μου αρέσει να επαναλαμβάνω πολλές φορές την τεχνική μου μέχρι να την κατακτήσω.
– Διάβαζα σε πρόσφατες δηλώσεις σου, εκεί μετά το περίφημο συμβάν με τα παπούτσια, που έλεγες ότι το 8.40 μ. το κάνεις όποτε θέλεις. Πώς ήσουν τόσο σίγουρος;
Εχω ένα μυστικό για το πώς το υπολογίζω αυτό. Βασικά, ας το πάμε ανάποδα: Αν με ρωτήσεις τώρα πόσο μπορώ να πηδήξω, θα σου πω ότι δεν ξέρω. Μπορώ όμως να σου πω όταν ξεκινά η σεζόν και κάνω τον πρώτο αγώνα, στον οποίο σχεδόν ποτέ δεν ξέρω πόσο θα κάνω. Να σκεφτείς ότι το ρεκόρ μου, το 8.60 μ., το έκανα στον πρώτο αγώνα της σεζόν, κάτι που δεν το περίμενα. Αυτό που συμβαίνει συνήθως, ωστόσο, είναι το εξής: Φέτος, στον κλειστό ξεκίνησα με 8.12 μ. Από εκεί και πέρα κάθομαι και σκέφτομαι με βάση τη συμμετοχή μου, αν μπήκα δηλαδή στον αγώνα χαλαρά ή αν μπήκα να τα δώσω όλα. Αυτή είναι η αφετηρία του υπολογισμού μου. Θα μπω σε ένα στάδιο που το ξέρω; Προσθέτω κάποιους πόντους από την αρχική επίδοση. Θα έχω όρεξη στον συγκεκριμένο αγώνα; Αν έχω, προσθέτω άλλους δέκα πόντους. Θα πετύχω την προσγείωση; Συν 10 πόντοι. Ουσιαστικά προσθέτω ή αφαιρώ και με αρκετά καλή προσέγγιση υπολογίζω πόσο μπορεί το σώμα μου τη συγκεκριμένη μέρα να «πάει», δεδομένου πάντα ότι είμαι στην ίδια σεζόν και στην ίδια πάνω-κάτω κατάσταση. Ουσιαστικά μετά την επίδοσή μου στον πρώτο αγώνα μπορώ να ξέρω όλους τους επόμενους αγώνες. Εντάξει, υπάρχει πάντα και το «θαύμα-άλμα» που σημαίνει ότι είναι 20 με 25 πόντους παραπάνω από το μέγιστο που θα μπορούσες να υπολογίσεις. Δεν υπολογίζω ποτέ τον αέρα και επίσης δεν λαμβάνω υπόψη μου ποτέ το τέλειο πάτημα. Οι υπολογισμοί μου γίνονται πάντα με την παραδοχή ότι το πόδι μου είναι στη μέση της βαλβίδας, είμαι δηλαδή 10 πόντους πίσω από το τέλειο πάτημα.
– Στον ανοιχτό στίβο οι καιρικές συνθήκες παίζουν σημαντικό ρόλο;
Ναι, αλλά μπορούν να είναι είτε υπέρ, είτε κατά. Ο αέρας, για παράδειγμα, μπορεί να είναι κόντρα ή ευνοϊκός. Η ζέστη επίσης παίζει ρόλο, αν και εμάς που καταγόμαστε από την Ελλάδα η ζέστη συνήθως μας ευνοεί. Ο βασικός μου αντίπαλος είναι από τη Σουηδία και όταν είχε έρθει πέρυσι στην Ελλάδα, με μια θερμοκρασία που δεν ήταν καν καύσωνας, δεν την πάλευε! Συνέχεια μου έλεγε «it’s so hot!». Από την άλλη πλευρά, είχα πάει για έναν αγώνα στη Σουηδία το 2018 και είχε κρύο και ψιλόβροχο, με αυτή τη βροχή που πέφτει πάνω σου και παγώνεις. Εγώ έτρεμα και ο τύπος έκανε ρεκόρ.
– Με το αυτοκίνητο τι σχέση έχεις;
Θα έλεγα απλή. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πάθος. Μου αρέσουν, αλλά πιο πολύ σε χρηστικό επίπεδο. Δεν έχω τρέλα δηλαδή, ούτε είμαι γνώστης.
– Με τι ξεκίνησες να οδηγείς;
Στα Γρεβενά με το αυτοκίνητο της μητέρας μου, ένα Matiz.
– Χώραγες;
Ασ’τα. Τέρμα πίσω η θέση και πάλι διπλωμένος. Μετά που ήρθα στην Αθήνα αγόρασα ένα Yaris, μέχρι που έκανα τη συνεργασία με τη Škoda που μου έδωσε το Enyaq.
– Κατευθείαν ηλεκτρικό δηλαδή. Πώς σου φαίνεται η εμπειρία οδήγησης ενός τόσο προηγμένου και διαφορετικού αυτοκινήτου;
Μου αρέσει πάρα πολύ. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο, μέχρι να συνηθίσω ότι πρέπει να το φορτίζω και είχα αυτό το άγχος της αυτονομίας. Τώρα, όλα καλά. Το φορτίζω σπίτι μου και μου αρέσει πολύ αυτή η αίσθηση της αμεσότητας στο γκάζι και η ηρεμία.
– Εχεις ανέβει με αυτό στα Γρεβενά;
Οχι, δεν το έχω επιχειρήσει ακόμα. Βασικά έχω καιρό να πάω στα Γρεβενά. Ο χρόνος μου είναι ελάχιστος και το ταξίδι στα Γρεβενά δεν είναι μικρό.
– Είσαι υπομονετικός ως άνθρωπος;
Η αλήθεια είναι πως όχι, δεν έχω υπομονή. Αυτό δηλαδή με τη φόρτιση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα με δυσκόλευε.
– Μου κάνει εντύπωση, γιατί φαίνεσαι απίστευτα κουλ.
Κατά βάση είμαι. Εντάξει, δεν έχω υπομονή, αλλά δεν θα στενοχωρηθώ για τις συνέπειες της ανυπομονησίας μου. Αν δηλαδή χρειάζεται να περιμένω για κάτι, απλά θα φύγω αλλά είμαι ΟΚ με αυτό, δεν θα στενοχωρηθώ. Απλώς δεν μπαίνω στον κόπο να έχω υπομονή. Θα προσπαθήσω να βρω έναν άλλο τρόπο.
– Ο αθλητισμός δεν χρειάζεται υπομονή;
Θέλει, αλλά ακόμα και εκεί πιστεύω ότι ήμουν τυχερός. Δεν είχα, για παράδειγμα, κάποιον σοβαρό τραυματισμό που θα έπρεπε να κάνω υπομονή για να τον ξεπεράσω. Γενικά τα κάνω όλα χωρίς να έχει χρειαστεί μέχρι σήμερα να επιδείξω κάποιου είδους υπομονή. Ακόμα και την προπόνησή μου την κάνω με τον τρόπο που μου αρέσει, με ένταση. Δεν περιμένω δηλαδή να γίνει κάτι σταδιακά. Τα κάνω όλα γρήγορα και μου βγαίνει.
– Οφείλεται αυτό μήπως και στο γεγονός ότι ξεκίνησες τον αθλητισμό σχετικά μεγάλος;
Ναι, στα 15 μου.
– Επομένως δεν πέρασες και από μια διαδικασία ζύμωσης που περνούν συνήθως οι αθλητές που μπαίνουν από πολύ πιο μικροί. Και εκεί ακόμα «πήδηξες» πίστες.
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Ακόμα και τότε, στην αρχή, ξεκίνησα να κάνω σχεδόν όλα τα αγωνίσματα, αλλά το μήκος με κέρδισε. Εκείνη τη χρονιά, μετά από τέσσερις μήνες προπόνηση, βγήκα δεύτερος στο Πανελλήνιο στην κατηγορία μου. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε η σεζόν και ήθελα να κάνω εφτά μέτρα. Αλλά μετά από δυο-τρεις μήνες προπόνησης άρχισα να βαριέμαι. Δεν είχε αγώνες και διαπίστωσα ότι ξεκινούν τον Απρίλιο. Ε, δεν ήθελα να περιμένω μέχρι τότε και σταμάτησα! Για τρεις-τέσσερις μήνες δεν έκανα προπόνηση. Ξεκίνησα πάλι δύο μήνες πριν αρχίσουν οι αγώνες. Ξεκίνησα μάλιστα με μικρότερη επίδοση από αυτή που είχα κάνει την προηγούμενη χρονιά. Λογικό, αφού ήμουν απροπόνητος. Οσο όμως περνούσε ο καιρός και έδινα αγώνες, διαπίστωνα ότι αυτό ακριβώς χρειάζομαι. Γίνομαι καλύτερος μέσα από τους αγώνες. Ξεκίνησα τη σεζόν με 6.20 μ. και στο τέλος κατέληξα να πηδήξω 7.13 μ. Οι αγώνες με κρατάνε στο άθλημα, ξεκάθαρα.
– Ποια πράγματα που σου αρέσουν έχεις αφήσει στην άκρη; Για ποια πράγματα λες στον εαυτό σου «Μίλτο, αυτό θα το κάνεις όταν σταματήσεις τον πρωταθλητισμό».
Α, είναι αρκετά! Μου αρέσει πολύ να κάνω ποδήλατο, ειδικά στο βουνό. Τώρα δεν μπορώ. Σε μια στροφή να φύγεις και τελείωσαν όλα. Μου αρέσουν πολύ οι μηχανές. Κι σε αυτές τρώνε άκυρο προς το παρόν. Δεν οδηγώ μοτοσικλέτα, μολονότι έχω δίπλωμα. Θέλω να κάνω σκέιτμπορντ, bmx, παρκούρ. Ουσιαστικά λοιπόν έχω θυσιάσει όλα τα «επικίνδυνα» αθλήματα που θα ήθελα να κάνω. Αλλά νομίζω ότι αυτές είναι και οι μοναδικές μου θυσίες. Δεν αισθάνομαι να έχω θυσιάσει τίποτε άλλο.
– Δεν σου λείπει ένα ξενύχτι μια στο τόσο; Λίγη διασκέδαση;
Μπα, δεν μου λείπουν αυτά. Τα έκανα μικρός (σ.σ. ο Μίλτος είναι μόλις 25…). Αν και πάντα προτιμούσα αντί να βγω για να πιω ένα ποτό να κάτσω με τους φίλους μου στο σπίτι να παίξουμε ένα παιχνίδι. Ετσι ήμουν πάντα.
– Τα είχες πάρει πολύ άσχημα με τα παπούτσια;
Ναι, τα πήρα λίγο. Οχι τόσο επειδή μου πήραν την επίδοση, αλλά γιατί είναι υποκριτές. Καλύπτουν άλλα κι άλλα πολύ σοβαρά και τους πείραξαν τα παπουτσάκια.
– Το χρώμα ήταν το «πρόβλημα»;
Στην ουσία δεν ήταν ο σωστός κωδικός του παπουτσιού. Ηταν specialedition από την ταινία «BlackPanther» και το παπούτσι λεγόταν AdidasAntizeroBlackPanther 2.0. Ε, το 2.0 τους πείραξε. Είναι και άσχετοι. Διότι το AdidasAmbition 2 όντως απαγορεύεται, αλλά είναι άλλο παπούτσι. Το 2.0 στο δικό μου παπούτσι αναφερόταν στο σίκουελ της ταινίας «Black Panther»! Τα πήρα λοιπόν επειδή τους εξηγήσαμε ότι πρόκειται για το ίδιο παπούτσι με αυτό που έχω ήδη, αλλά δεν μπήκαν καν στον κόπο να το τσεκάρουν. Νομίζω ότι απλώς μπήκαν στο Google, έγραψαν Adidas Ambition 2, τους έβγαλε το 2.0, που δεν αναφέρεται στο μοντέλο αλλά στην ταινία και έβγαλαν συμπέρασμα. Αν επέμενα θα το κέρδιζα, αλλά όπως σου είπα κάτι τέτοια τα βαριέμαι. Δεν με νοιάζουν. Αυτό που έκανα τελικά ήταν πολύ καλύτερο. Εβαλα τα «σωστά» παπούτσια και πήδηξα έναν πόντο παραπάνω.
– Και έγινε πάρτυ στα social.
Ε, αυτό τους άξιζε!
– Πιστεύεις ότι ήταν προσωπικό; Στόχευαν εσένα συγκεκριμένα;
Αν έψαχναν ένα παράδειγμα για να δείξουν ότι τα παπούτσια είναι σοβαρό θέμα, στόχευσαν λάθος πρόσωπο. Εγώ δεν είμαι ένας αθλητής που έχω ρεκόρ 8 μέτρα και φόρεσα ένα παπούτσι και έκανα 8.40 μ.: «Α, τον βοήθησε το παπούτσι μάλλον, δεν γίνεται να κάνει αλλιώς 40 πόντους παραπάνω». Εγώ έχω ρεκόρ 8,60 μ. και πήδηξα 8.40 μ., που το έχω κάνει άλλες εννιά φορές. Δεν κέρδισα κάτι σπουδαίο με αυτή την επίδοση. Είμαι ολυμπιονίκης, παγκόσμιος πρωταθλητής και μπλα μπλα. Δεν έχω ανάγκη από τέτοια.
– Του χρόνου στους Ολυμπιακούς του Παρισιού ποιος είναι ο στόχος;
Αλλο ένα μετάλλιο. Μπορεί και χρυσό. Θα δούμε.
– Για χρυσό σε κόβω.
Αμα είμαι καλά και συνεχίσω έτσι, εννοείται. Είμαι σε καλή ηλικία και είμαι δυνατός.
– Για πόσα χρόνια ακόμα θεωρείς εσύ ότι μπορείς να βρίσκεσαι στην κορυφή;
Πιστεύω ότι μέχρι τα 30 μου θα είμαι κορυφαίος. Από εκεί και μετά δεν ξέρω. Υπάρχουν αθλητές που έφτασαν μέχρι τα 35 τους να κάνουν ρεκόρ, αλλά είναι σπάνιο φαινόμενο. Οσο περνάει από το χέρι μου βοηθάω το κορμί μου. Προσέχω και πιστεύω ότι τουλάχιστον μέχρι τα 30 θα είμαι σε τοπ φόρμα. Εκείνη την περίοδο άλλωστε θα είναι και οι Ολυμπιακοί στο Λος Αντζελες, το 2028. Αν μετά από εκείνο το ορόσημο νιώθω καλά να πάω και στους επόμενους Ολυμπιακούς, θα το δω τότε.
