Live Κίνηση
Περισσότερα
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Ένα Ιταλικό αριστούργημα με Αμερικανική καρδιά

Ελλάδα 12:51
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΣΥΡΕΤΕ

Ένα Ιταλικό αριστούργημα με Αμερικανική καρδιά

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Ένα Ιταλικό αριστούργημα με Αμερικανική καρδιά

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Όταν δημιούργησε το 5300 GT Strada, ο Giotto Bizzarrini, έβαλε σε αυτό την πείρα που είχε πάρει δουλεύοντας στην Alfa Romeo, τη Ferrari και τη Lamborghini. Στόχος του ήταν να ξεπεράσει την Ferrari 250 GTO στον δρόμο αλλά και την πίστα.

Advertisement
Advertisement

Το Bizzarrini 5300 GT Strada αναπτύχθηκε από τον ίδιο μηχανικό που δημιούργησε την Ferrari Breadvan, τον πρώτο V12 κινητήρα της Lamborghini και τη θρυλική Ferrari 250 GTO.

Ο  και η νύχτα που βγήκαν… μαχαίρια στην Ferrari

Γνωστή ως «Night Of The Long Knives», η αποχώρηση ανώτερων μηχανικών και κατώτερου προσωπικού από τη Ferrari το 1961 άλλαξε για πάντα το πρόσωπο της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας.

Advertisement
Advertisement

Μετά από τριβές και έντονες διαφωνίες μεταξύ της συζύγου του Enzo Ferrari και του διευθυντή πωλήσεων Girolamo Gardini (οι δυο τους είχαν συχνές, έντονες διαφωνίες σχετικά με τις λειτουργίες της εταιρείας) δημιουργήθηκε ένα κακό κλίμα με εντάσεις.

Το ποτήρι ξεχείλισε και ο Girolamo Gardini συνυπέγραψε μια επιστολή προς τον Enzo Ferrari σχετικά με τα προβλήματα. Άλλοι υπογράφοντες ήταν ο Romolo Tavoni, ο αρχιμηχανικός Carlo Chiti και ο επικεφαλής ανάπτυξης πειραματικών σπορ αυτοκινήτων Giotto Bizzarrini.

Advertisement

Ο Enzo Ferrari συγκάλεσε μια συνάντηση μαζί τους, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν μια μαζική αποχώρηση των παραπάνω στελεχών. Πολλοί πίστεψαν ότι θα ήταν το τέλος της Ferrari, αλλά η εταιρεία επέζησε και οι μηχανικοί που έφυγαν συνέχισαν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον κόσμο της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας εκτός της Ferrari.

Αν δεν γίνονταν τα παραπάνω γεγονότα, το Bizzarrini 5300 GT Strada πιθανότατα δεν θα είχε κατασκευαστεί ποτέ. Ο Giotto Bizzarrini ήταν ένα κεφάλαιο ανάπτυξης στη Ferrari. Δημιούργησε το πρωτότυπο 250 GTO χρησιμοποιώντας το δικό του προσωπικό 250 GT SWB ως «μουλάρι» που θα ονόμαζε «Il Mostro» ή «The Monster» (το Τέρας) λόγω της μη ελκυστικής εμφάνισής του.

Advertisement

Ο Giotto Bizzarrini είχε ξεκινήσει την επαγγελματική του ζωή το 1954 εργαζόμενος στο «Servizio Esperimenze Principali» της Alfa Romeo ως οδηγός δοκιμών και μηχανικός. Στη συνέχεια διορίστηκε από τον Enzo Ferrari το 1957 ως οδηγός δοκιμών, προτού προαχθεί γρήγορα σε επικεφαλής μηχανικός ανάπτυξης σε ηλικία μόλις 31 ετών.

Αφού άφησαν τη Ferrari, αρκετοί μηχανικοί, συμπεριλαμβανομένων των Carlo Chiti και Bizzarrini, ίδρυσαν την Automobili Turismo e Sport (ATS) για να αναπτύξουν και να κατασκευάσουν ένα αυτοκίνητο Formula 1 και ένα σπορ αυτοκίνητο GT.

Advertisement

Το 1962 ο Bizzarrini ίδρυσε τη Società Autostar και ένας από τους πρώτους μεγάλους πελάτες του ήταν ο Ferruccio Lamborghini, ο οποίος τον προσέλαβε για να αναπτύξει έναν ολοκαίνουργιο κινητήρα V12 για το πολυτελές αυτοκίνητό του GT που σχεδίαζε. Ένα αυτοκίνητο που είχε αναπτύξει ειδικά για να εκνευρίσει τον Enzo Ferrari αφού οι δύο άνδρες είχαν τσακωθεί.

Ο Bizzarrini προσλήφθηκε επίσης από την Iso Autoveicoli SpA για να αναπτύξει αυτοκίνητα για αυτούς, δημιούργησε το Iso Rivolta IR 300 , το Iso Grifo και το Iso Grifo A3/C , ωστόσο μια διαφωνία οδήγησε στον Bizzarrini να δημιουργήσει τη δική του εκδοχή του Iso Grifo A3/ C, στη συνέχεια το κατασκεύασε και το πουλούσε με το όνομά του. Αυτό το αυτοκίνητο θα ήταν το Bizzarrini 5300 GT Strada.

Το Bizzarrini 5300 GT βασίστηκε στενά στο Iso Grifo που είχε σχεδιαστεί από τον Bizzarrini στα μέσα της δεκαετίας του 1960 για τον Iso. Το αυτοκίνητο κινείται από ένα μοτέρ Corvette V8 368 ίππων, 5400 κ.εκ.  που παρέχεται από τη Chevrolet. Αυτός ο κινητήρας δεν ήταν απλά πιο φτηνός από έναν V12, αλλά ήταν επίσης φθηνότερος και πιο αξιόπιστος.

Το Bizzarrini είχε αρχιτεκτονική αμαξώματος με εξαιρετικά χαμηλή γραμμή οροφής και μακρύ χαμηλό καπό και έναν κινητήρα τοποθετημένο όσο πιο πίσω γινόταν. Το A3/C και το μετέπειτα 5300 GT σχεδιάστηκαν ειδικά για το 24ωρο αγώνα του Le Mans, διοργάνωση, στην οποία συμμετείχε με επιτυχία, κερδίζοντας την κατηγορία του στο Le Mans του 1965.

Η ισχύς μεταφέρεται στους πίσω τροχούς μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου 4 ταχυτήτων Borg Warner T-10 και ενός διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης, ενώ δισκόφρενα Dunlop τοποθετήθηκαν και στους τέσσερις τροχούς.

Η τιμή του αυτοκινήτου αναμένεται να φτάσει τα 750 ως 950.000 ευρώ στην δημοπρασία «Le Castellet, France» του οίκου RM Sotheby’s.