«STOP» σημαίνει…
ΝΕΑ
«STOP» σημαίνει…
ΝΕΑΏρα πρωινή, με το παιδί στο παιδικό κάθισμα στην πίσω σειρά, προορισμός «παιδικός σταθμός». Κομβικό σημείο της διαδρομής, η διασταύρωση που βλέπετε στη φωτογραφία και την οποία εγώ προσεγγίζω από αριστερά. Επειδή όποιος καεί απ’ το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι, παρότι γνωρίζω πως τα οχήματα που έρχονται από δεξιά έχουν «Stop», πάντα μειώνω πολύ την ταχύτητά μου. Ειδικά με το παιδί στο αυτοκίνητο, το ακινητοποιώ. Πάλι καλά…
Κυρία άνετη και όχι ωραία, με έφηβη κόρη στο κάθισμα του συνοδηγού και φυσικά με… ειδικής παραγγελίας αυτοκίνητο που δεν βγαίνει με ζώνες ασφαλείας, έρχεται με φόρα. Ναι, από τον δρόμο που έχει τη σήμανση που την υποχρεώνει να σταματήσει. Χωρίς εμπόδια, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς δέντρα να κρύβουν το «Stop». Στέκει εκεί, αγέρωχο, σαν καλαμιά στον κάμπο, αντικείμενο αδιαφορίας από τους περισσότερους που το αντιμετωπίζουν ως κάτι απλά διακοσμητικό.
WHAT CAR
Φτάνουμε στη ζώνη… σύγκρουσης, η κυρία με κοιτάει αλλά δεν δείχνει διάθεση να φλερτάρει με το πεντάλ του φρένου. Ίσως νόμιζε πως η κόρνα μου ήταν μία ηχητική επιβράβευση επειδή διάλεξε το σωστό δρόμο. Ο κύριος που έρχεται από την αντίθετη πλευρά, σταματημένος όπως κι εγώ, κουνάει το κεφάλι με απελπισία. Ναι, όπως βλέπετε στη φωτογραφία υπάρχει και διάβαση πεζών σε εκείνο το σημείο, με πολλά παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο τους εκείνη την ώρα.
Μιας κι ακολουθώ την ίδια διαδρομή με τη… Michele Mouton της ιστορίας μας, 500 μέτρα μετά έχει φανάρι και τυχαίνει να σταθούμε δίπλα-δίπλα. Οπλισμένος με υπομονή, με αποθέματα ευγένειας και με χαμόγελο που δεν συμβάδιζε με το «…τι θα γινόταν αν δεν είχα σταματήσει εγώ νωρίτερα», κατεβάζω το παράθυρο να της μιλήσω.
Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
– Περάσατε από «Stop» νωρίτερα…
– Ναι.
– Ναι, αλλά… δεν σταματήσατε.
– Ωραία, ναι (σ.σ. ήδη εκνευρισμένη).
– Δεν νομίζετε πως θα έπρεπε να σταματήσετε αφού δεν έχετε προτεραιότητα;
– Γιατί, για να περάσεις εσύ;
Ακολουθούν δευτερόλεπτα σιωπής… επεξεργάζομαι τη γεμάτη ύφους απαξίωσης απάντηση. Είναι σαφές πλέον πως η συζήτηση δεν μπορεί να καταλήξει πουθενά και πάντα σε περιπτώσεις οδηγικής διαφωνίας (ειδικά με παιδί στο αυτοκίνητο), οτιδήποτε πέραν από μία ήπια… ανταλλαγή απόψεων είναι απαγορευτικό. Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να μπλέκετε σε διαμάχες στο δρόμο.
Ευτυχώς δεν χρειάζεται καν να σκεφτώ «αποφώνηση». Η κυρία μας ανεβάζει το παράθυρο και μουρμουρίζοντας ξεκινά αφού έχει ανάψει πράσινο φανάρι. Πάει φανερά θυμωμένη να διεκδικήσει αλλού προτεραιότητα κόντρα σε σημάνσεις και κανόνες οδικής ασφάλειας.
«Stop» τι είπαμε πως σημαίνει;
