Ποδήλατο που σκοτώνει!
ΝΕΑ
Ποδήλατο που σκοτώνει!
ΝΕΑΗ τραγωδία που έλαβε χώρα στην Αίγινα δυστυχώς μας υπενθύμισε πως οι στιγμές ανεμελιάς μπορούν πολύ εύκολα, πολύ γρήγορα, να εξελιχθούν σε τραγωδία. Ειδικά σε χώρες όπου είτε μιλάμε για κίνηση εν πλω είτε για κίνηση στο δρόμο, η παιδεία όσων βρίσκονται στα πηδάλια/τιμόνι είναι περιορισμένη.
ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΣΕΪΤΑΝΙΔΗ (instagram.com/SeitanF1)
WHAT CAR
Με αφορμή όσα τραγικά συνέβησαν εκεί, θα παραθέσω ένα παράδειγμα όπου από θαύμα δεν συνέβησαν εξίσου τραγικά στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας. Κατά την έξοδο μου από την αστικό εφιάλτη της Αθήνας πίσω από το τιμόνι ενός άνετου Nissan Qashqai 1.6 diesel με το οποίο μοιράζομαι τις διακοπές μου, έχω συνοδοιπόρους εκατοντάδες άλλα αυτοκίνητα. Οχήματα σε όλα τα ρεύματα, με πυκνή ροή και τον κλασικό… -να μην πω- τον Έλληνα να κάνει συνεχείς σφήνες τραβώντας την προσοχή και… γλυκόλογα.
Και ξάφνου, ενώ βρίσκεται περίπου 100 μέτρα και 3-4 αυτοκίνητα μπροστά μου, ο εν δυνάμει φονιάς πέφτει στα φρένα και ακολουθεί πορεία αποφυγής. Βασικός κανόνας όταν κινείσαι σε δρόμο με πυκνή κίνηση, είναι το βλέμμα σου να είναι καρφωμένο όσο γίνεται πιο μπροστά στο δρόμο, για να μπορείς να αποφύγεις αλυσιδωτές αντιδράσεις. Πατάω αμέσως αλαρμ, προσπαθώ να κόψω ταχύτητα χωρίς να με φιλήσει ο «από πίσω» και σε αυτά τα δέκατα… αποφάσεων, διαπιστώνω πως έχουμε άλλου είδους πρόβλημα μπροστά.
Ένα ποδήλατο (!) βρίσκεται στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αριστερή και τη μεσαία λωρίδα, κάπου στο ύψος της Μαλακάσας για να οπτικοποιήσετε στο μυαλό σας την ιστορία. Ο «σφήνας» το γλιτώνει από θαύμα, οι υπόλοιποι έχοντας ως οδηγό την κίνηση των προπορευόμενων, το αποφεύγουμε πιο εύκολα. Μερικά μέτρα μετά, δεξιά παρκαρισμένο το αυτοκίνητο που «έχασε» το ποδήλατο. Τελικά δεν υπήρξε τραγωδία αλλά δείτε πόσα μικρά ή μεγάλα εγκλήματα έγιναν σε μόνο ένα περιστατικό.
Προσπερνάω τον… «Fast and Furious», αυτός αργά ή γρήγορα θα καρφωθεί κάπου αλλού. Θα σταθώ στους ιδιοκτήτες του ποδηλάτου. Προφανώς, στη βιασύνη να μαζέψουμε και όπου φύγει-φύγει, το ποδήλατο δεν τοποθετήθηκε σωστά. Ομολογώ πως δεν πρόλαβα καν να δω αν υπήρχε ειδική βάση όπου τοποθετήθηκε αμελώς ή αν ήταν… στουμπηγμένο κάπου στη φορτωμένη σχάρα οροφής όπως συχνά και εγκληματικά συμβαίνει. Ότι από τα δύο κι αν ισχύει, δεν τοποθετήθηκε σωστά με αποτέλεσμα να πέσει από το αυτοκίνητο.
Για σκεφτείτε το λίγο. Να οδηγείτε αμέριμνα στην Εθνική Οδό και ξαφνικά από το προπορευόμενο αυτοκίνητο, να πέσει ένα ποδήλατο! Θα μπορούσε να χτυπήσει απ’ ευθείας το όχημα που ακολουθούσε, να πέσει μπροστά του και αναπόφευκτα να το «πάρει από κάτω» ή ο άλλος οδηγός να πέσει στα φρένα και όσοι ακολουθούσαν να καρφωθούν πίσω του. Όλα τα κακά της μοίρας. Φαίνεται πως ήταν τυχεροί κι όταν το ποδήλατο «πήγε βόλτα», δεν υπήρχε όχημα σε κοντινή απόσταση.
Και πάμε στα χειρότερα. Συμβαίνει κάτι τέτοιο, σε εθνικό δίκτυο, με τόσο πυκνή ροή κίνησης. Τι κάνεις; Προφανώς παρκάρεις το αυτοκίνητο στο πλησιέστερο ΑΣΦΑΛΕΣ σημείο, τηλεφωνείς άμεσα στην τροχαία και… περιμένεις! Αντίθετα, βλέπω το αυτοκίνητο σταματημένο στη ΛΕΑ περίπου 100 μέτρα μετά, σε σημείο που υπάρχει αλλαγή κατεύθυνσης και περιορισμένη ορατότητα. Δύο παιδιά είναι εκτός του οχήματος και πίσω από αυτό σκεφτόμενα το ποδήλατό τους και η μαμά έχει περπατήσει λίγο πιο μακριά, αναζητώντας ενδεχομένως κενό στη ροή των αυτοκινήτων για να προσπαθήσει να το μαζέψει από το δρόμο! Ενώ είναι στην αριστερή λωρίδα!
Αν ο «σφηναδόρος» της ιστορίας μας ή οποιοσδήποτε άλλος για να πω την αλήθεια, έπεφτε πάνω στο ποδήλατο, το πιθανότερο είναι πως θα ακολουθούσε καραμπόλα. Το μέγεθος της οποίας θα ήταν ανάλογο της ροής της στιγμής. Καραμπόλα λοιπόν σε σημείο που όλοι πάνε με 100 km/h +, με οχήματα και στις τρεις λωρίδες, σε τυφλό σημείο. Θα μπορούσε να υπάρξει χάος. Σε αυτή την περίπτωση, οι πρώτοι που θα έχαναν τη ζωή τους θα ήταν οι τρεις πεζοί που στέκονταν ανυπεράσπιστοι στα δεξιά του δρόμου. Ένα ίσως και ειλικρινές λάθος όπως η λανθασμένη τοποθέτηση του παιδικού ποδηλάτου, διαδέχθηκε ένα έγκλημα γονιού που έθεσε σε ΑΜΕΣΟ κίνδυνο όχι μόνο τη δική του ζωή αλλά και τη ζωή των παιδιών του.
Κι αυτό είναι ένα συχνό λάθος που μαρτυρά την έλλειψη παιδείας του Έλληνα οδηγού. Δεν σταματάς σε αυτό το σημείο αλλά στο πλησιέστερο ασφαλές. Αλλά ακόμα κι αν σταματάς από ανάγκη, από μηχανικό πρόβλημα κτλ, ποτέ μα ποτέ δεν στεκόμαστε πίσω από το ακινητοποιημένο όχημα μας. Φοράμε επί τόπου το φωσφορίζον γιλέκο που οφείλουμε να έχουμε στο αυτοκίνητο και τοποθετούμε (όσο γίνεται πιο γρήγορα αλλά και προσεκτικά) το προειδοποιητικό τρίγωνο τουλάχιστον 100 μέτρα μπροστά, ζητώντας παράλληλα βοήθεια από τις αρχές. Κι αν υπάρχουν επιβάτες, μαζί με αυτούς περνάμε μπροστά από το ακινητοποιημένο όχημα μας και στεκόμαστε πίσω από την προστατευτική μπαριέρα εφόσον αυτή υπάρχει. Δεν καθόμαστε ανυπεράσπιστοι μπροστά στη συνεχή ροή οχημάτων με υψηλές ταχύτητες.
Ένα λάθος, δεν διορθώνεται με έγκλημα…
