Volkswagen up! – UP στη διάθεση, DOWN στις υποχωρήσεις
ΔΟΚΙΜΕΣ
Volkswagen up! – UP στη διάθεση, DOWN στις υποχωρήσεις
ΔΟΚΙΜΕΣΈχω λόξα με τα μικρά αυτοκίνητα. Οδηγώ κάθε μέρα πάρα πολλές ώρες, ψάχνω άλλες για να βρω να παρκάρω στον Πειραιά τα απογεύματα για να πάω στο ραδιόφωνο. Αν θα βρω στο πρώτο εικοσάλεπτο θεωρώ ότι μου κλείνει το μάτι ο Θεός.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΙΑΓΤΖΟΓΛΟΥ
WHAT CAR
Με ενημέρωσε ο Τρακουσέλλης για δοκιμή. Το νέο στην ουσία ανανεωμένο VW UP. A! Χαρά εγώ! Είχα διαβάσει και για τον καινούργιο κινητήρα με τα 90 αλογάκια. Μικρό και βολίδα σκέφθηκα. Και οργάνωσα και τριήμερο στην Θεσσαλονίκη. Οδικώς να το ευχαριστηθώ. Θα το είχα και μια ολόκληρη εβδομάδα οπότε θα είχα άποψη και για την οδήγηση στην πόλη αλλά και για την Εθνική.
Πήγα να το παραλάβω Δευτέρα μεσημεράκι. Σκάει μύτη κατακόκκινο, λαμπερό, καθαρό (κρατήστε το καθαρό για την συνέχεια του αφηγήματος) με ωραία διακοσμητικά αυτοκόλλητα χαμηλά στις πόρτες, ζάντες με το τεράστιο σήμα. Ωραίο. Κάνω τον έλεγχο για χτυπήματα κλπ, βλέπω από έξω το ταμπλό εντυπωσιακό και αλλαγμένο σε σχέση με το UP που είχα οδηγήσει παλιότερα. Έφαγα μια ψυχρολουσία, όμως! Δεν ήταν το 90άρι αλλά ήταν το 75άρι. Έβριζα από μέσα μου. Κύριος. Απλώς σκεφτόμουν ότι θα ταξίδευα λίγο καλύτερα για την Θεσσαλονίκη. Ήρθε όμως πολύ γρήγορα η αποζημίωση. Δεν τυχαία η έκδοση αυτή που είχα στα χέρια μου. Ήταν η έκδοση BEATS με ένα εκπληκτικά δυνατό ηχοσύστημα! Δεν ντρέπομαι να πω ότι έγινα κάγκουρας πολλές φορές. Στην τσίτα τραγουδάρες! Ξέχασα γρήγορα τα χαμένα 15 αλογάκια που δεν είχα στα χέρια μου.
Επανασχεδιασμένοι προφυλακτήρες , μικρή αλλαγή στην μάσκα, φλας στους καθρέφτες, φώτα ημέρας LED μπροστά, εσωτερικά άλλοι χρωματισμοί, η έκδοση που είχα φορτωμένη με πολυλειτουργικό τιμόνι και αυτόματο κλιματισμό! Αλλά η επένδυση των καθισμάτων ήταν μοναδική. Συνδυασμός ενός ωραιότατου γκρι υφάσματος έναν τόνο πιο σκούρο σουέτ! Έκπληξη! Και μάλιστα θερμαινόμενα τα μπροστινά καθίσματα. Δεν το δοκίμασα είχε 30 και βαθμούς Κελσίου όλες τις μέρες!
Μίνιμαλ το σχήμα, αρκετά νεανικό, σίγουρα διαχρονικό, ακροβολισμένοι τροχοί, η μάσκα σου σκάει απλόχερα ένα χαμόγελο, μεγάλο το σήμα του κατασκευαστή και βεβαίως η μεγάλη γυάλινη πόρτα στον χώρο αποσκευών. Ο χώρος χωρίζεται μάλιστα σε δύο μέρη. Στο εσωτερικό μου έκανε εντύπωση ότι σε γενικές γραμμές μιλάμε για απλότητα αλλά χωρίς να λείπει απολύτως τίποτα. Χωρίς φαμφάρες, σκληρά μεν πλαστικά, καλοφτιαγμένα, σωστή συναρμολόγηση. Με κέρδισε, όμως, ο συνδυασμός χρωμάτων. Το επάνω μέρος του ταμπλό σκούρο. Το μπροστινό μέρος άσπρο και στην άκρη το διακριτικό για το «τούμπανο» ηχοσύστημα beatsaudio. Και το κάτω μέρος του ταμπλό, η κεντρική κονσόλα και η επένδυση στις πόρτες ένα ωραιότατο φωτεινό χρώμα μεταξύ άσπρου και ανοιχτού γκρι του πάγου σου φτιάχνει της διάθεση. Δερμάτινο τιμόνι , δέρμα στο κάλυμμα του λεβιέ ταχυτήτων αλλά δέρμα και στο χειρόφρενο. Χλιδή.
Εξαιρετική η περιφερειακή ορατότητα και γενναιόδωροι χώροι. Ειδικά για τον οδηγό και τον συνοδηγό δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ανεξαρτήτων ύψους. Αλλά και οι πίσω μια χαρά θα κάτσουν. Νομίζω ότι τέσσερεις θα βολευτούν άνετα χωρίς σημαντικές υποχωρήσεις ακόμη και για εκτός πόλεις αποστάσεις. Δεν θα κουραστούν.
Μηχανή: 75 ίπποι λιτοδίαιτοι, πολιτισμένοι, ίσως ένα από τα καλύτερα start and stop που προσωπικά έχω δοκιμάσει. Ραφιναρισμένη λειτουργία για τρικύλινδρο μοτεράκι, πρόθυμο από χαμηλά, άριστο σε αίσθηση το 5άρι κιβώτιο. Επιδόσεις αρκετά ικανοποιητικές για τα δεδομένα της κατηγορίας χωρίς να έχεις την αίσθηση ότι πετάει σε μεταφέρει με αρκετή προθυμία. Και ήσυχα. Καλή ηχομόνωση.
Οι αναρτήσεις μου φάνηκαν λίγο σκληρές. Ειδικά για τις λακκούβες μέσα στην πόλη. Λίγο ξερές στις αντιδράσεις τους. Μέτρο σύγκρισης το Aygo μου που μάλλον «διαβάσει» λίγο καλύτερα τις λακκούβες. Από την άλλη όμως οι αναρτήσεις κρατάνε το μικρό VW εξαιρετικά στον ανοιχτό δρόμο ακόμη και με το ταχύμετρο κοντά στα 160 – 170 χιλιόμετρα! Στην πόλη πάντως σε γενικές γραμμές το UP είναι μια ευχάριστη και ξεκούραστη παρέα.
Παρασκευή βραδάκι στις 20.00 τελειώνω την εκπομπή στο ραδιόφωνο ένας μικρός σάκος στο πορτπαγκάζ και την κάνω για Θεσσαλονίκη. Όταν είπα στην παρέα ότι θα πάω με 1000αρι 75άρι η πρώτη αντίδραση ήταν «υπομονή». Καφεδάκι διπλό καπουτσίνο σκέτο, νεράκι και φύγαμε. Θα το πω ξεκάθαρα. Το μικρό τελικά δεν είναι και τόσο μικρό. Σου προσφέρει απλόχερα περισσότερο αυτοκίνητο. Δεν με κούρασε καθόλου. Αν και νύχτα με δύο στάσεις και παρά την κίνηση στον Πειραιά μέχρι να βγω στην Εθνική πάρκαρα στην Τσιμισκή ακριβώς στις 12.45! Γελούσε όλη η παρέα του χαμουτζή. Με την πρώτη να παρκάρεις Παρασκευή βράδυ στην Τσιμισκή δεν παίζει.
Πάντα έχω ένα κριτήριο όταν ταξιδεύω προς Θεσσαλονίκη για το πόσο καλά πάει ένα αυτοκίνητο. Το κριτήριο είναι πόσο γρήγορα πάω στις στροφές τις Υλίκης. Και το UP είναι ικανότατο να περάσει γρήγορα και πολύ σταθερά! Στο ταξίδι πάντως η καλύτερη παρέα ήταν το ηχοσύστημα. Είχα φτιάξει και δική μου λίστα με τραγούδια και τσίτα η φωνή. Ένας τρελός που τραγουδούσε νύχτα στην Εθνική εγώ. Δεν έφυγα με γεμάτο ρεζερβουάρ οπότε στον Κορινό σταμάτησα να βάλω βενζίνη. Πλησίασαν και οι δύο υπάλληλοι και άρχισαν να παρατηρούν το κοκκινάκι UP. Τα θετικά σχόλια τα περίμενα. Ειδικά για το εσωτερικό. Τους άνοιξα και πόρτες μπήκαν μέσα. Τους άρεσε πολύ. Για το τι έκαψα γενικά πάλι θα σας πω ότι δεν είμαι ο μέσος όρος γιατί η μέση ταχύτητα μου ήταν 125-165 στο κοντέρ αλλά με το στροφόμετρο μέχρι την 4η να φθάνει στα κόκκινα. Ελπίζω αυτό να μην το διαβάσουν από την αντιπροσωπεία!
Με το UP στο ταξίδι περίφημα τα πήγαμε! Δεν με κούρασε, δεν με κρέμασε. Το εκτίμησα. Νεύρα πολλά για τα διόδια. Κοντά στα 30 ευρώ να πάω και άλλα τόσα να επιστρέψω. Τουλάχιστον στα ταμεία ήταν με ένα χαμόγελο και ευγενικοί. Το κομμάτι πάνω από την Στυλίδα στον Μαλιακό ωραίο. Στα τούνελ νομίζω ότι κράτησα το όριο. Νομίζω. Τα Τέμπη όπως τα αγαπήσαμε. Θέλουν πάντα προσοχή αλλά το φυσικό τοπίο μοναδικό. Οι στροφές του Πλαταμώνα στις θέσεις τους. Ευτυχώς δεν συνάντησα κάποιον τρελό να θέλει να προσπεράσει. Α! Μπορεί αν τρέχω λίγο αλλά σε κάτι τέτοια είμαι κύριος. Τέτοια σημεία θέλουν υπομονή.
Εκεί που λάτρεψα το UP ήταν στους στενούς δρόμους της Άνω πόλης στην Θεσσαλονίκη. Ευελιξία μοναδική. Άσε που πάρκαρα με ευκολία εκεί που λίγοι θα χωρούσαν και θα μπορούσαν. Αν πάτε στην Άνω Πόλη ψάξτε το ταβερνάκι «Ίγγλις» (έτσι γράφεται και λέγεται). Άνοιξε το 1914 σε άλλο σημείο αλλά στο σημείο που είναι τώρα βρίσκεται από τα τέλη του ΄50. ‘Ιγγλις είναι το προσωνύμιο της νέας Αγχιάλου Θεσσαλονίκης, επειδή εκεί βρισκόταν το κεντρικό στρατηγείο του εγγλέζικου στρατού κατά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δοκιμάστε ριζότο μα μανιτάρια και λαδοτύρι Μυτιλήνης. Θα με θυμηθείτε. Ποτάκι μετά στην Καρόλου Ντηλ στο κέντρο. Ωραία μαγαζιά, ωραία ατμόσφαιρα. Ένα ξεχωριστό μπαρ με τεράστια κάβα κρασιών η MENTA σας περιμένει στα λουλουδάδικα και επειδή πάντα μου αρέσουν οι αποθήκες στο λιμάνι περνάω για μπύρα και μεζέ από το KitchenBar.
Δευτέρα πρωί πρωί πήγα να παραδώσω το UP. Tο χάρηκα, το ευχαριστήθηκα, το έλιωσα! Το γέμισα με ότι μυγάκι υπήρχε στην Εθνική σε μάσκα και μπαρμπρίζ! Περίμενα να δω κάποια αντίδραση από τον κύριο στην αντιπροσωπεία. Μόλις το είδε γέλασε. Σας άρεσε; Με ρώτησε. Πάρα πολύ του απάντησα αλλά έκανα και τα παράπονά μου. Θέλω να δοκιμάσω και το νέο μοτεράκι με τα 90 άλογα! Περιμένω! Όταν το άφησα σκέφτηκα πάντως πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Με ένα μικρό αυτοκίνητο ένα τόσο άνετο ταξίδι!
