Με μια Bentley Continental GT στην Ευρώπη
ΔΟΚΙΜΕΣ
Με μια Bentley Continental GT στην Ευρώπη
ΔΟΚΙΜΕΣΜε τη νέα Continental GT, η Bentley δείχνει να θέλει να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε που τα εισιτήρια για τα διηπειρωτικά ταξίδια με αεροπλάνο, ήταν ακριβά και ο κόσμος ταξίδευε από χώρα σε χώρα με αυτοκίνητο.
WHAT CAR
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η Bentley Continental GT είναι ένα πολύ μεγάλο αυτοκίνητο για τα δεδομένα οποιασδήποτε ευρωπαϊκή χώρας. Με ένα μεταξόνιο που μπορεί να χωρέσει ένα ολόκληρο smart fortwo και δύο μέτρα απόσταση από τον έναν εξωτερικό καθρέφτη στον άλλο, η Continental GT καταλαμβάνει όλο το πλάτος του δρόμου στο επαρχιακό δίκτυο. Τα επερχόμενα φορτηγά σε αναγκάζουν να κρατάς την αναπνοή σου μέχρι να περάσουν από δίπλα. Ευτυχώς η προσοχή που έχει δοθεί από τη Bentley σε κάθε λεπτομέρεια έχει κάνει ακόμα και τον αέρα της καμπίνας να είναι πολύ ευχάριστος, οπότε και η ανάσα που παίρνεις σου αφήνει πολύ ωραία αίσθηση.
Για να ζήσεις και να απολαύσεις αυτό το αυτοκίνητο χρειάζεται να φύγεις από τη χώρα. Να ανοίξεις τα φτερά σου, όπως το έμβλημα της Bentley, και να «πετάξεις» πάνω από όλη την Ευρώπη. Μια διαδρομή που θα περιλαμβάνει τη διαγώνια διάσχιση της Γαλλίας μέχρι να βγεις στη Μεσόγειο, στροφή δυτικά για Ισπανία και στη συνέχεια μέχρι την Πορτογαλία. Ενα πραγματικά μεγάλο ταξίδι για ένα Grand Tourer που έχει έρθει στον κόσμο για αυτόν ακριβώς τον σκοπό: να κάνει μεγάλα και απολαυστικά ταξίδια. Από την πρώτη στιγμή όμως εγείρονται κάποια ερωτήματα. Υπάρχει λόγος για να κάνει κάποιος ένα τέτοιο ταξίδι εν έτει 2019 ή έχει να κάνει μόνο με τη νοσταλγία των παλιών εποχών, τότε που οι budget αεροπορικές εταιρείες δεν υπήρχαν ούτε στα όνειρα των μετέπειτα δημιουργών τους; Μπορεί μια τέτοια διαδρομή με ένα τόσο premium και ακριβό αυτοκίνητο να είναι στην πραγματικότητα αυτό που φαντάζονται οι ονειροπόλοι; Mια καλή γεύση, δηλαδή, από dolce vita παλαιάς κοπής;
Στη Γαλλία το φως είναι μονότονο. Εχει μια παστέλ διάθεση σε όλες τις αποχρώσεις του ουρανού, από όπου και αν περάσαμε. Κοντά στην Γκρενόμπλ, εκεί όπου είχαμε έτσι και αλλιώς προγραμματίσει την πρώτη μας διανυκτέρευση, φτάνουμε με σχετική ηρεμία, αλλά έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ανάγλυφο της χώρας για να περάσουμε από τη μια μεριά στην άλλη. Οι Αλπεις και η Route Napoleon μάς γνέφουν προσκαλώντας μας. Εχουμε διανύσει ήδη 1.126 km και έχουμε ακόμα μπροστά μας σχεδόν άλλα 3.000 για να γνωριστούμε καλύτερα με την Conti, το μοντέλο που αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία στη σύγχρονη ιστορία της Bentley. Με δεδομένο ότι πρόκειται στην ουσία για την πρώτη ευρείας παραγωγής Bentley, οι 70.000 και πλέον πωλήσεις που έχει σημειώσει στις δύο του γενιές έχουν αλλάξει θεαματικά την εικόνα της εταιρείας, φέρνοντας πολύ περισσότερους ενδιαφερόμενους κοντά στην Bentley, αλλά και μεγάλα κέρδη για να ανθίσει ταμειακά. Η σχεδίαση είναι ένα από τα δυνατότερα χαρτιά της. Δεν την μπερδεύεις με τίποτε άλλο. Παρατηρώντας το από κοντά, το αμάξωμα διαθέτει μια θαυμάσια μίξη ευθειών και καμπύλων γραμμών. Η οροφή είναι πιο ψηλά από όσο περιμένεις, ενώ η αίσθηση ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο αυτοκίνητο δικαιώνεται απόλυτα όταν βρεθείς κοντά της. Επιπλέον, το μοντέλο παρουσιάζει κάποια πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Η τετράδα των φωτιστικών εμπρός έχει παραμείνει, με αισθητή (τουλάχιστον από κοντά) διαφορά τη διαμόρφωση της εσωτερικής επιφάνειας στα πρότυπα της βάσης κρυστάλλινου ποτηριού για ουίσκι.
Κάθεσαι σχεδόν όσο ψηλά θα καθόσουν σε κάποιο crossover και έχεις πολύ καλή περιφερειακή ορατότητα, ενώ οι χώροι στην καμπίνα είναι τόσο μεγάλοι που μπορώ να κάτσω πίσω από τον εαυτό μου (με ύψος 1.83 m) χωρίς να υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα. Κάτω από το εντυπωσιακό αμάξωμα, η πλατφόρμα MSB που αποτελείται από αλουμίνιο και χάλυβα καταδεικνύει τη σχέση με την υπάρχουσα Porsche Panamera. Η Bentley που οδηγούμε χρησιμοποιεί τον θηριώδη twin-turbo W12 με τη χωρητικότητα των 6,0 lt, ο οποίος έχει γίνει κάτι σαν σήμα-κατατεθέν της εταιρείας. Η δύναμή του καταλήγει και στους τέσσερις τροχούς, με τη μερίδα του λέοντος να κατευθύνεται στους πίσω, ενώ έως και 38% μπορεί να πάει στους μπροστινούς. Το σύνολο αποδεικνύεται εντυπωσιακό, όταν, φεύγοντας από τα διόδια, επιταχύνεις με τέρμα γκάζι έως την τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου. Ενα τέτοιο άτυπο τεστ επιτάχυνσης, με ένα αυτοκίνητο που ζυγίζει 2,2 τόνους και που κανονικά δεν θα είχε κανέναν λόγο να φτάνει από στάση στα 100 km/h σε κάτω από 4,0” για τα 100 km/h, δε μπορεί παρά να σε εντυπωσιάσει. Με τα 91,8 kgm της ροπής να είναι απλωμένα σε ένα διάγραμμα απόδοσης που θυμίζει τραπέζι ακόμα και οι κανόνες της Φυσικής μοιάζουν να κάνουν διακριτικά στην άκρη για να περάσει η Continental GT. Ωστόσο έχει κάποια όρια. Δεν μπορείς να κρύψεις τελείως το ανοικονόμητο βάρος. Παρά τα νούμερα που αναφέρονται στα χαρτιά του αυτοκινήτου, η αίσθηση που εισπράττεις όταν είσαι μέσα είναι πολύ πιο ήπια από ό,τι σε ένα αντίστοιχων επιδόσεων supercar. Ιδιαίτερα όταν έχεις κλειστά τα παράθυρα με τα διπλά τζάμια, η ηχομόνωση είναι τόσο αποτελεσματική που ακόμα και όταν κινείσαι με 130 km/h νομίζεις πως είσαι σταματημένος και μπορείς να κατέβεις από το αυτοκίνητο. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον δύσκολα θα θελήσει κανείς να αφήσει αυτές τις ηλεκτρικά ρυθμιζόμενες καθισματάρες που έχουν μέγεθος πολυθρόνας και στηρίζουν το σώμα στα σωστά σημεία.
Ανεβαίνοντας το βουνό, έξω από την Γκρενόμπλ, τα μπουκάλια με το νερό που έχουμε στις πόρτες αρχίζουν και παραμορφώνονται από τη διαφορά στην ατμοσφαιρική πίεση. Ο αέρας έχει αρχίσει και γίνεται πιο αραιός και ο δρόμος εμφανίζει ολοένα περισσότερες στροφές. Από την πρώτη στιγμή η Bentley καθιστά σαφές στον οδηγό της ότι είναι προσεγμένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια. Είναι εξαιρετικά σταθερή στις υψηλές ταχύτητες και η υποβοήθηση του τιμονιού της είναι καταπληκτική. Είναι το είδος του γρήγορου τιμονιού που πολύ σπάνια θα χρειαστεί να αλλάξεις τη θέση των χεριών σου, ακόμα και σε πολύ κλειστές στροφές, ενώ την ίδια στιγμή καταφέρνει και περνάει στον οδηγό αρκετή πληροφορία παρά τα θηριώδη λάστιχα που τυλίγονται γύρω από τις ζάντες ελαφρού κράματος που έχουν διάμετρο 21”. Ικανοποιητική είναι η αίσθηση και από τα θηριώδη φρένα που δείχνουν να μην κουράζονται ποτέ και καταφέρνουν πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το κιβώτιο ταχυτήτων της ZF με τις οκτώ σχέσεις και τον διπλό συμπλέκτη δείχνει υποδειγματική ψυχραιμία στις περισσότερες περιπτώσεις. Κάποιες φορές κάνει του κεφαλιού του και δεν αλλάζει στον χρόνο που το περιμένεις, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι τόση πολλή η ροπή που έχει να διαχειριστεί που δύσκολα θα παραπονεθεί ο οδηγός.
Είμαστε για τα καλά μέσα στο Route Napoleon τώρα και το σκηνικό έχει αρχίσει να αλλάζει πιο δραματικά. Ακόμα και η πάχνη στον ορίζοντα αλλάζει χρώματα, με όλες τις αποχρώσεις του μπλε να δίνουν ένα πολύ ζεστό φόντο στην κίνησή μας. Πολύ σύντομα μπαίνουμε στον D4085, ο οποίος μοιάζει με σερπαντίνα που έχει απλωθεί στο βουνό. Τα σκασίματα της εξάτμισης του W12 αντιλαλούν σε κοντινές αποστάσεις, ενώ και το χαρακτηριστικό ηχητικό «διχάλωμα» όταν αλλάζει ταχύτητα στο κιβώτιο, ακούγεται αρκετά όταν τα παράθυρα είναι ανοιχτά. Με τα παράθυρα κλειστά, όλα ακούγονται τόσο απόμακρα που νομίζεις ότι προέρχονται από άλλο αυτοκίνητο. Ενας V12 δεν θα ήταν τόσο πολιτισμένος, ενώ ο W12 μοιάζει πολύ πιο σοφιστικέ σε σχέση με κάποιον V8. Πρόκειται για έναν χαρισματικό κινητήρα σε ό,τι έχει να κάνει με τα λειτουργικά του χαρακτηριστικά, με φανταστική ζυγοστάθμιση και μαζεμένες διαστάσεις – και αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους η Bentley επιμένει στη χρήση του.
Στο τελευταίο κομμάτι του δρόμου που μας φέρνει στην Γκρας, το φως έχει αρχίσει και γλυκαίνει καθώς χάνεται, δίνοντας τη θέση του με πολύ αργό ρυθμό στο σκοτάδι. Ο ορίζοντας είναι χάρμα οφθαλμών καθώς κατηφορίζουμε, ενώ και η Bentley όσο κάνω χιλιόμετρα μαζί της μου αρέσει ολοένα περισσότερο. Η εκπληκτική πρόσφυση των εμπρός τροχών με κάνει να φρενάρω και να στρίβω όλο και πιο αργά μέσα στη στροφή. Η Continental GT καταπίνει τις ανοιχτές καμπές του δρόμου που διαδέχονται η μία την άλλη με λίγο τιμόνι και χαρακτηριστική ευκολία στόχευσης του apex της κάθε στροφής. Για να μην παρεξηγηθώ, προφανώς και η οδήγηση της Continental GT δεν έχει καμία σχέση με τη συμμετοχικότητα που αισθάνεσαι σε μια Aston Martin ή σε μια Ferrari. Νομίζω πως δεν υπάρχει κάποιος που θα αγόραζε τη Bentley ως αυτοκίνητο για να ευχαριστηθεί την οδήγηση. Παρ’ όλα αυτά, η Continental GT σού δίνει, αναλογικά, πολλά στοιχεία από καθαρόαιμα σπορ μοντέλα. Η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση έχει τρεις ρυθμίσεις (Comfort, Normal και Sport) που μπορούν να επιλεγούν με τη χρήση του περιστροφικού διακόπτη. Οι διαφορές ανάμεσά τους είναι αισθητές. Καταλαβαίνεις πως ενώ στο Sport έχει σφίξει αρκετά, στο Comfort είναι σαν να έχεις ένα -ακόμα- μαξιλάρι τοποθετημένο ανάμεσα στα μαλακά σου μόρια και τις ανωμαλίες του δρόμου. Βέβαια, το πιο ωραίο στοιχείο του αυτοκινήτου, είναι το σύστημα του -48 Volt- ενεργού έλεγχου των κλίσεων. Το σύστημα αυτό ορίζει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου στον δρόμο. Στρίβεις το τιμόνι και την επόμενη στιγμή αισθάνεσαι την ανάρτηση να αντιδρά στη συμπίεση που ορίζει η ταχύτητα κίνησης του αυτοκινήτου. Αντανακλαστικά, βάζεις περισσότερο τιμόνι για να προλάβεις την εμφάνιση της κλίσης, που όμως δεν έρχεται ποτέ. Αντιστοίχως, βγαίνοντας από μια στροφή η Continental GT ισορροπεί στην ευθεία πολύ πιο άμεσα από ό,τι συνήθως κάνουν τα υπόλοιπα αυτοκίνητα. Πολύ σύντομα έρχεται και η εξοικείωση με αυτή τη λειτουργία, κάτι που σου επιτρέπει να πάρεις πολύ περισσότερα πράγματα από τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου υπό πίεση.
Λίγα χιλιόμετρα μετά μπαίνουμε στο Μονακό, εκεί όπου η Continental GT βρίσκεται κυριολεκτικά στο στοιχείο της. Το υπέρλαμπρο προφίλ του Πριγκιπάτου αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τον διττό χαρακτήρα της Continental GT, που από τη μια είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αποκτήματα για κάποιον που θέλει να επιδείξει τον πλούτο του, ενώ από την άλλη αποτελεί ένα πραγματικά εντυπωσιακό δείγμα μηχανολογικής και κατασκευαστικής αρτιότητας. Είναι μια πολυτελής σφαίρα στην οποία επιβιβάζεσαι και κάνεις μεγάλες αποστάσεις ξεκούραστα. Αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος για να ταξιδεύει κανείς. Η αίσθηση που εισπράττεις από την καμπίνα είναι αυτή του σκάφους για τη θάλασσα, με τις μεγάλες ξύλινες επιφάνειες και τις αμέτρητες μεταλλικές επιφάνειες να αστραποβολούν. Κλείνεις τις πόρτες και σφραγίζεις τον εαυτό σου μέσα στην πολυτελή καμπίνα που σε κρατάει αποκομμένο από τον έξω κόσμο. Το φινίρισμα και η εφαρμογή σε κάθε επιφάνεια είναι αμφότερα τέλεια. Δεν υπάρχει υποψία ανομοιομορφίας στις ραφές πάνω στα δέρματα, ούτε κάποια ίνα κλωστής που να εξέχει. Καθετί που αγγίζεις μέσα στην καμπίνα σού δίνει την αίσθηση της τελειότητας: από τον μοχλό-διακόπτη των φλας, έως και την επένδυση της ποτηροθήκης αλλά και τις λαβές για τους αεραγωγούς του ταμπλό. Το ίδιο και η οθόνη αφής, μια από τις πιο ασφαλείς και λείες που έχω χρησιμοποιήσει προκειμένου να μεταφερθούν οι εντολές μου για τις διάφορες λειτουργίες του συστήματος ψυχαγωγίας και όχι μόνο.
Βέβαια πρέπει να πούμε ότι ακόμα και εδώ, έχουμε «μερικές κόκκινες κάλτσες σε πλυντήριο για λευκά». Οσο όμορφες κι αν είναι οι λαβές των αεραγωγών, όταν ο κλιματισμός δουλεύει στο φουλ προκαλούν θόρυβο. Παράπονα έχω και από τα αεριζόμενα καθίσματα που είναι μέρος του Comfort Pack που μου έδωσαν την εντύπωση ότι δεν έχουν αρκετά δυνατή λειτουργία. Στην πορεία διαπίστωσα ότι και τα paddles για τις αλλαγές των σχέσεων στο τιμόνι είναι λίγο πιο φθηνά σε αίσθηση από ό,τι περίμενα, ενώ ενοχλήθηκα και από τις αντανακλάσεις του ήλιου πάνω στις γυαλιστερές επιφάνειες της κεντρικής κονσόλας.
Θέλοντας να βάλουμε δύσκολα στην Continental GT, φεύγουμε από την προφανή διαδρομή της Γαλλικής Ριβιέρας και κατευθυνόμαστε προς τα Πυρηναία. Η θέα είναι συγκλονιστική. Με ανοιχτά τα παράθυρα ακούω τον W12 να αντιλαλεί στα κόκκινα βράχια που ακολουθούν την ανωφέρεια. Φτάνουμε για διανυκτέρευση σε ένα πέτρινο σπίτι, ανακαινισμένο για να φιλοξενεί επισκέπτες με όλες τις ανέσεις και μια χωμάτινη διαδρομή που κάνει έναν μεγάλο κύκλο γύρω του και προσφέρεται για ωραίες βόλτες με ποδήλατο mountain. Η οδήγηση σε μια τέτοια διαδρομή είναι μια πρόκληση που δεν θέλω να αποφύγω, όσο και αν σκέφτομαι πως μάλλον δεν έχω και πολλά να κερδίσω. Η Bentley κάθεται υποδειγματικά πάνω στην αερανάρτησή της, στέλνει δύναμη στα μπροστινά ημιαξόνια και σε κάθε πάτημα του γκαζιού σηκώνει πολύ χώμα και το στέλνει στο εσωτερικό των θόλων των τροχών της. Πολύ γρήγορα το Candy Red χρώμα του αμαξώματος καλύπτεται από ένα φιλμ σκόνης, ενώ το εμπρός παρμπρίζ γεμίζει με εκατοντάδες έντομα. Συνεχίζουμε με ιδιαίτερη ένταση τη χωμάτινη διαδρομή για αρκετή ώρα. Ο δείκτης θερμοκρασίας του ψυκτικού υγρού μένει πεισματικά στη θέση του, παρά τις εξοντωτικές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται από τη ζέστη της ατμόσφαιρας και την έξτρα πίεση στο γκάζι. Μετά από λίγο βάζουμε στο σύστημα πλοήγησης ως προορισμό τη Βαρκελώνη, παίρνοντας απόφαση ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το αυτοκίνητο – εκτός από την έλλειψη βενζίνης…
Βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο με τον δείκτη του καυσίμου να δείχνει ότι έχουμε ακόμα 1/4 – κάτι που σήμαινε ότι φτάναμε άνετα στο επόμενο πρατήριο, το οποίο, σύμφωνα με τη σήμανση, ήταν πολύ κοντά μας. Για κάποιο λόγο, όμως, ήταν κλειστό. Παρέμεινα ψύχραιμος μια και το αμέσως επόμενο δεν απείχε και πολύ. Δεν υπολόγισα όμως σωστά και περίπου 11 km πριν φτάσουμε, η Conti «έβηξε» κάνα δυο φορές και έσβησε… Μισή ώρα μετά το τηλεφώνημα ένα φορτηγό έφτασε κοντά μας από ένα γειτονικό συνεργείο. Είχε μαζί του ένα κάνιστρο με αμόλυβδη και αφού κάναμε τη μετάγγιση, ο W12 πήρε μπρος με το πρώτο πάτημα του πλήκτρου της μίζας. Είχαμε ακόμα 800 km μέχρι τον τελικό μας προορισμό, τη Λισαβόνα, αλλά βρισκόμασταν μέσα σε ένα από τα λίγα αυτοκίνητα στον κόσμο που μπορούν να κάνουν μια τέτοια απόσταση να φαίνεται μικρή. Τα καθίσματα είναι απίθανα αναπαυτικά, ενώ το σύστημα αποτροπής αλλαγής λωρίδας και το ενεργό cruise control που σταματάει το αυτοκίνητο μόνο του σε δρόμο με αρκετή κίνηση πίσω από το προπορευόμενο σε κρατούν χαλαρό σε όλη τη διάρκεια. Ισως παραπάνω από όσο πρέπει. Επέλεγα να τα απενεργοποιώ, για να μένω λίγο περισσότερο αναμεμιγμένος με τη διαδικασία της οδήγησης στην προσπάθειά μου να μείνω ξύπνιος. Προφανώς η διαφορά στην αντιμετώπιση των μεγάλων αποστάσεων είναι διαφορετική για τον κάτοχο του αυτοκινήτου, μια και εκείνον δεν θα τον κυνηγούν τα deadlines του περιοδικού. Πάντως, για κάλυψη τέτοιων αποστάσεων δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερο αυτοκίνητο από τούτο εδώ. Μπορεί να μη σε ξεσηκώνει η οδήγηση συγκριτικά με κάποιο άλλο super-GT, αλλά ο τρόπος με τον οποίο σε θωπεύει κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών δεν έχει ταίρι. Τα καταφέρνει ανάλογα καλά με ένα ιδιωτικό jet. Στους δρόμους της Γαλλίας, εκεί όπου η εστέτ διάθεση είναι σαφώς πιο έντονη από ό,τι στους δρόμους της υπόλοιπης Ευρώπης, η Bentley Continental GT αισθάνεται πιο οικεία από οπουδήποτε αλλού. Ο κόσμος με τον οποίο συναντηθήκαμε στις πόλεις και στα χωριά ήταν πολύ ευδιάθετος και είχε όρεξη να μιλήσει για το αυτοκίνητο, κάνοντας και εμένα να αισθάνομαι καλοδεχούμενος παντού. Σε αντίθεση με τους δρόμους της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, όπου μας αντιμετώπιζαν σχεδόν εχθρικά, με βλέμματα υποτιμητικά και αναίδεια από τα δίκυκλα που έμπαιναν άγαρμπα μπροστά μας στις διασταυρώσεις και τις πλατείες. Με αυτό το δεδομένο, αισθάνομαι πως και το αυτοκίνητο νιώθει καλύτερα στο περιβάλλον της Γαλλικής Ριβιέρας και αν είχε στόμα να μιλήσει, θα μου το έλεγε.
Bentley Continental GT
Τιμή από €174.266 (€214.875 το αυτοκίνητο της δοκιμής)
Κινητήρας 5.950 cc 48v twin-turbo W12, 635 PS @ 6000 rpm, 91,8 kgm @ 1.350 rpm
Μετάδοση 8άρι αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, τετρακίνηση
Ανάρτηση Διπλά ψαλίδια εμπρός, πολλαπλών συνδέσμων πίσω, αερανάρτηση και ενεργές αντιστρεπτικές
Επιδόσεις 3.7 sec 0-100 km/h, 333 km/h, 10,1 l/100 km (μέτρηση κατασκευαστή), 10,5 l/100 km (μέτρηση δοκιμής), CO2 278 g/km
Βάρος 2.244 kg
