Sebastien Ogier: Συνέντευξη με τον νέο Παγκόσμιο Πρωταθλητή
MIRROR
Sebastien Ogier: Συνέντευξη με τον νέο Παγκόσμιο Πρωταθλητή
MIRRORΛίγο πριν το φινάλε του φετινού παγκοσμίου πρωταθλήματος ράλι, συναντήσαμε τον έξι πλέον φορές παγκόσμιο πρωταθλητή και… αυτοκράτορα του WRC, Sebastien Ogier! Αφού μας κέρασε χώμα και πέτρες, μας μίλησε για το μέλλον του, τη Formula 1 και πως αντιδράει όταν βρίσκεται στο δεξί κάθισμα!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟ ΣΕΪΤΑΝΙΔΗ (instagram.com/SeitanF1)
WHAT CAR
Με σύνδρομο στερητικό από την απουσία του Ράλι Ακρόπολις από το καλεντάρι του παγκοσμίου πρωταθλήματος, το άκουσμα δοκιμών της M-Sport στα ελληνικά βουνά ενόψει της τελικής ευθείας της σεζόν, ήχησε σαν την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πήρα το δρόμο για το Ρεγκίνι, εκεί που ο Ogier προσπαθούσε να ‘δαμάσει’ το θηρίο στη διαδρομή ‘σπαστήρι’ της Φθιώτιδας. Ιδανικό πεδίο δοκιμών ενόψει του Ράλι Τουρκίας που ακολουθούσε. Περασμένα μεγαλεία, να θυμάσαι και να κλαις, με εμάς σήμερα να αποτελούμε απλά ‘ζέσταμα’ για τα μεγαλεία των γειτόνων μας. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα, ας επιστρέψουμε στον ήρωα της ιστορίας. Ανέβηκα στο βουνό, έφαγα σκόνη, έφαγα πέτρες και έτσι ετοιμάστηκα ψυχολογικά να ανταμώσω τον Γάλλο. Στο διάλειμμα από τα ανέβα-κατέβα του στο βουνό, ξεκίνησε να μου λέει για την Ελλάδα.
«Χαίρομαι που βρίσκομαι πάλι στην Ελλάδα, είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που έκανα δοκιμές σε αυτούς τους δρόμους. Μου έχει λείψει Ράλι Ακρόπολις, ήταν ωραίο ράλι. Έχω ζήσει πολύ όμορφες στιγμές εδώ, το πρώτο μου βάθρο, έχω γευτεί και τη χαρά της νίκης. Θα ήταν πολύ θετικό το να επιστρέψει στο καλεντάρι – αν και προς το παρόν αυτό δεν μοιάζει πιθανό. Η Ελλάδα ήταν ένα ωραίο μέρος για να έχουμε αγώνα, έχει πολλή ιστορία και πολλούς φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ακόμα και στις δοκιμές, ήταν πολύ όμορφο που είχαμε τόσο υποστήριξη σήμερα εδώ. Θα ήθελα να επέστρεφε στο καλεντάρι. Είναι μία όμορφη χώρα, με ωραίο καιρό και δύσκολους δρόμους. Σκληρούς, απαιτητικούς από το αυτοκίνητο», λέει μαρτυρώντας λίγο-πολύ το ζόρι που τρώει από νωρίς εκείνο το πρωί. Μιλάμε για όσα θυμάται από τις επισκέψεις του στα μέρη μας, τα «καλημέρα, καλησπέρα», το ελληνικό φαγητό που λατρεύει.
O Ogier εν δράσει στο Ράλι Ακρόπολις του 2011
Με στεναχωρεί η συζήτηση αυτή, μου λείπει διάολε το WRC, φαντάζομαι σε όλους σας. Ειδικά σε μία τόσο συναρπαστική σεζόν όπου είχαμε τρεις διεκδικητές για τον τίτλο. Τότε, ενώ ακόμα βρισκόταν σε ρόλο αουτσάιντερ αφού είχε μείνει αρκετά πίσω από τον Thierry Neuville, τον ρώτησα που θα κριθεί αυτός; Η απάντηση ήταν στις λεπτομέρειες: «Υπάρχει μεγάλη μάχη φέτος και εμείς παραμένουμε μέσα σε αυτή. Τα επόμενα ράλι θα είναι πολύ σημαντικά, θα πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί και σταθεροί σε απόδοση αν θέλουμε να διατηρήσουμε τον τίτλο μας. Όμως φέτος είναι πολύ πιθανό η υπόθεση τίτλος να μείνει ανοιχτή μέχρι το τελευταίο ράλι».
Προφητικά λόγια ενός οδηγού που έκανε ακριβώς ότι μας υποσχέθηκε. Επέδειξε εντυπωσιακή σταθερότητα και ψυχραιμία, την ώρα που ο Neuville και ο Ott Tanak έκαναν λάθη. Κι έτσι ο Ogier έφτασε στην κατάκτηση του έκτου συνεχόμενου παγκόσμιου τίτλου του. Που όπως ο ίδιος προέβλεψε, κατακτήθηκε στο τελευταίο ράλι της χρονιάς!
Ο Ogier μετρούσε πέντε σερί τίτλους αλλά φέτος, ο ρόλος του είχε αλλάξει. Δεν ήταν ο διωκόμενος, ήταν ο διώκτης. Τον ρώτησα αν αυτό άλλαξε την προσέγγισή του. Μαεστρικά το γυρίζει στον τομέα για τον οποίο παραπονιόταν κάθε χρόνο: «Είναι σίγουρα κάτι καινούριο. Από μία πλευρά είναι κάτι συναρπαστικό καθώς τουλάχιστον δεν χρειάζεται να ‘καθαρίζω»’ τις ειδικές στα χωμάτινα ράλι. Αυτό είναι σημαντικό καθώς όλοι ξέρουμε πόσο μειονέκτημα είναι να βγαίνεις πάντα πρώτος στις ειδικές. Είναι ωραίο που δεν έχω πια αυτό το βάρος στους ώμους αλλά από την άλλη, δεν έχω πια την πολυτέλεια για ένα κακό αποτέλεσμα. Πρέπει να είμαι ανταγωνιστικός σε κάθε ράλι και να μαζεύω σταθερά πολλούς βαθμούς».
Αν κάποιος μπορούσε να το γυρίσει, σίγουρα ήταν εκείνος. Και το έκανε. Κι αν θέλουμε να σκιαγραφήσουμε το αγωνιστικό του προφίλ, οι αριθμοί του τα λένε όλα. Πως μπορεί κάποιος να είναι τόσο επιτυχημένος σε αυτό που κάνει. Γελάει αλλά όχι υπεροπτικά, μάλλον αυθόρμητα, ως αντίδραση στο χαρακτηρισμό ενός εκ των κορυφαίων οδηγών στην ιστορία.
«Υποθέτω πως είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Πολλές μικρές λεπτομέρειες και φυσικά πολλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια», λέει ο Ogier έχοντας πλέον σοβαρή έκφραση. «Επίσης το να έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις με ικανούς συνεργάτες, καλές ομάδες που θα σου δώσουν το κατάλληλο υλικό για να κυνηγήσεις τους στόχους σου. Ίσως είναι όμως και στα γονίδια. Τουλάχιστον στην αρχή, πρέπει να έχεις κάποιο ταλέντο για να ξεκινήσεις. Και μετά, πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά. Ειδικά στα ράλι που είναι περίπλοκη η δουλειά σου, με τις σημειώσεις κτλ. Η συνεργασία με τον συνοδηγό σου είναι πολύ σημαντική και σε αυτό το σπορ πρέπει συχνά να αποδεικνύεσαι πολύ έξυπνος. Ειδικά σε κάποια σκληρά ράλι, υπάρχουν τομείς των ειδικών που πρέπει να είσαι προσεκτικός, να προφυλάσσεις όσο μπορείς το αυτοκίνητό σου ώστε να επιβιώσεις των δύσκολων συνθηκών. Επίσης πρέπει να έχεις την ικανότητα της προσαρμογής. Σε νέες συνθήκες, νέες καταστάσεις. Κάθε ράλι είναι διαφορετικό και καλείσαι να αντιμετωπίσεις μεγάλο εύρος συνθηκών κατά τη διάρκεια μίας σεζόν. Και πρέπει να μπορείς να προσαρμοστείς γρήγορα σε αυτές».
Αυτή ήταν πάντα μία απορία μου για αυτούς τους τρελούς τύπους. Πως μπορούν να προσαρμόζονται, οδηγώντας μία στο χιόνι, μία στην άσφαλτο, μία στο χώμα. Τον ρωτάω και γελάει ξανά. Αυτή τη φορά γιατί αυτή την εναλλαγή τη γουστάρει. «Μα αυτό είναι το ωραίο στα ράλι. Δεν βαριέσαι ποτέ! Κάθε ράλι είναι διαφορετικό. Ακόμα και τα χωμάτινα διαφέρουν. Σκέψου τη διαφορά που έχουν οι δρόμοι στη Φινλανδία, με τους ελληνικούς. Είναι εντελώς διαφορετική επιφάνεια και κάθε φορά πρέπει να αλλάζει και το στήσιμο του αυτοκινήτου. Μαζί θα πρέπει να αλλάζει, να προσαρμόζεται στις συνθήκες το οδηγικό σου στιλ. Αυτό μου αρέσει πολύ. Πρέπει να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου περισσότερο από τις εμπειρίες σου», μου λέει ο Ogier.
Διανύουμε μία περίοδο… θεαματική με μία γενιά συγκλονιστικών αγωνιστικών αυτοκινήτων. Συμφωνεί απολύτως: «Σίγουρα είναι τα ταχύτερα rally cars στην ιστορία! Είναι πολύ συναρπαστικά στην οδήγηση, πιστεύω είναι συναρπαστικό και το να τα βλέπεις στο δρόμο ως θεατής. Όλοι απολαμβάνουν σήμερα το να παρακολουθούν τα ράλι. Για εμάς τους οδηγούς η πρόκληση είναι μεγαλύτερη, τα αυτοκίνητα είναι πιο ισχυρά απ’ ότι τα προηγούμενα χρόνια αλλά έχει αλλαγή και η αεροδυναμική τους απόδοση. Πράγμα που τους επιτρέπει να κινηθούν πολύ πιο γρήγορα σε ανοιχτό δρόμο ενώ έχει αυξηθεί και η ταχύτητα που κουβαλάνε στις στροφές. Απολαμβάνω την οδήγησή τους. Παράλληλα, το να έχουμε τέσσερις ομάδες στο σπορ που να είναι όλες ικανές για τη νίκη, με αυτοκίνητα που έχουν προοπτικές, είναι μία καλή συγκυρία για το σπορ».
Και εδώ όμως έπρεπε να προσαρμοστεί. Όχι σε νέα επιφάνεια και συνθήκες αλλά σε νέο… γραφείο!
«Ναι, αλλά αυτό ίσχυε για όλους. Κι αν έχεις την ευκαιρία να είσαι επαγγελματίας οδηγός επί σειρά ετών, τότε από τα τεστ ακόμα προσαρμόζεσαι στα νέα αυτοκίνητα. Τα σημεία αναφοράς στο δρόμο αλλάζουν, γιατί τα προσεγγίζεις πλέον με μεγαλύτερη ταχύτητα αλλά είναι κι αυτό, ένα ακόμα στοιχείο που κάνει τα ράλι συναρπαστικά», τονίζει.
Ένα στοιχείο που πάντα λάτρευα στα ράλι είναι το πόσο εύκολα μπορούν όλα να πάνε στραβά σε μία ειδική. Έχουμε δει τρομακτικά ατυχήματα. Όμως στην ερώτηση αν φοβάται ποτέ κινούμενος τέρμα γκάζι μέσα στο δάσος, απαντά άμεσα και κατηγορηματικά.
«Δεν έχεις το χρόνο να φοβηθείς», ξεκαθαρίζει πριν από ένα αμήχανο χαμόγελο. «Αν φοβάσαι τότε δεν πιέζεις στο όριο, δεν είσαι πια όσο καλός πρέπει να είσαι. Φυσικά πρέπει να σέβεσαι αυτό που κάνεις και να αναγνωρίζεις τους κινδύνους, όμως δεν προλαβαίνεις να φοβηθείς. Αλλιώς, απλά δεν είσαι αρκετά γρήγορος». Το δέχομαι Seb αλλά δεν μπορεί, θα έχει υπάρξει κάποια στιγμή που να ‘μαγκωθείς’, να σφίξεις το τιμόνι πριν το επικείμενο μπαμ! Απαντά με ειλικρίνεια.
«Μερικές φορές έχει τρομακτικές στιγμές, όταν βρεθείς κοντά στο λάθος, κοντά στο ατύχημα. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει, οι χτύποι της καρδιάς το ίδιο. Όμως τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση, να νιώθεις καλά πίσω από τι τιμόνι και σίγουρος πως όλα είναι υπό έλεγχο. Έτσι έχουν άλλωστε τα πράγματα στο 99.9% των περιπτώσεων. Ωστόσο υπάρχουν και οι καταστάσεις όπου συμβαίνει κάτι απρόσμενο. Κάποιες φορές χρειάζεσαι και τη βοήθεια της τύχης, καλά αντανακλαστικά, γρήγορες αντιδράσεις για να το ‘σώσεις’».
Αν δεν το σώσεις, πόσο δύσκολο είναι, ψυχολογικά, να ξεπεράσεις ένα ατύχημα και να πας πάλι τέρμα γκάζι; Φαντάζει βουνό στο φτωχό μου το μυαλό. Ο οδηγός της M-Sport εξηγεί: «Σίγουρα κάποιες φορές αυτό μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο. Όπως πέρυσι που είχα ένα άσχημο ατύχημα στη Φινλανδία, μία άτυχη στιγμή όπου υπήρχε μία μεγάλη πέτρα στο δρόμο που έσπασε το τροχό μου, στέλνοντάς με προς το δάσος. Σίγουρα τέτοιες στιγμές, δεν μπορείς παρά να σκέφτεσαι πως ακόμα κι αν δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό, δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Μπορεί να αντιμετωπίσεις το αναπάντεχο. Πρέπει λοιπόν να αποδέχεσαι πως το σπορ έχει ρίσκα και τουλάχιστον στη δική μας εποχή είμαστε πολύ τυχεροί, διότι τα επίπεδα ασφαλείας έχουν βελτιωθεί πολύ κι αυτό μας κρατά ασφαλείς».
Ίσως υποσυνείδητα, ίσως όχι, αυτό να τον έχει οδηγήσει στην απόφαση, το συμβόλαιο που θα υπογράψει στο τέλος της σεζόν, να είναι και το τελευταίο στο WRC. Ξέρει και ξέρω πως στη Citroen θα τον βρει το 2019 αλλά δεν το παραδέχεται προφανώς. Στέκομαι λοιπόν στο γιατί πήρε μία τέτοια απόφαση, τόσο νωρίς για τα δεδομένα του WRC.
«Μπορεί να είμαι ακόμα νέος όμως πάει πολύς καιρός απ’ όταν ξεκίνησα σε αυτό το σπορ, συμμετέχω πια μία δεκαετία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα», σημειώνει ο Γάλλος. «Προφανώς ακόμα απολαμβάνω αυτό που κάνω, εξακολουθεί να είναι το πάθος μου, ζω ακόμα το όνειρό μου. Έρχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή που γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να αφήνεις την οικογένειά σου και να ταξιδεύεις συνέχεια. Είναι αλήθεια πως ψάχνω κάτι λίγο διαφορετικό, αν και τις συγκινήσεις των ράλι θα είναι δύσκολο να τις βρω κάπου αλλού. Γι’ αυτό και προς το παρόν εξετάζω τις επιλογές μου για να συνεχίσω για λίγο ακόμα. Όμως σίγουρα είμαι πιο κοντά στο τέλος της καριέρας μου, απ’ ότι στην αρχή της».
Ποιο θα είναι λοιπόν το επόμενο βήμα; Έκανε εμφάνιση guest στο DTM αλλά δεν είναι μόνο αυτό στο ραντάρ του. Έχει κι άλλους αγώνες που ονειρεύεται, μου λέει για τον 24ωρο αγώνα του Μαν. Μιας και μιλάμε για άλλους αλλά παράλληλους κόσμους, δεν μπορώ παρά να τον ρωτήσω για το τεστ που έκανε πέρυσι με μονοθέσιο της F1. Οδήγησε μία Red Bull RB8 στο Σπίλμπεργκ.
«Ήταν πραγματικά συναρπαστική εμπειρία. Ήταν κάτι νέο για μένα και φυσικά, όταν μπαίνεις σε ένα μονοθέσιο της F1, το πιο ακραίο όχημα που μπορείς να οδηγήσεις, η ταχύτητα στις στροφές λόγω της παραγόμενης κάθετης δύναμης και η πέδηση, αποτελούσαν τις μεγαλύτερες αλλαγές σε σχέση με όσα κάνω. Μου άρεσε πολύ αυτή η εμπειρία», λέει και το μυαλό του ταξιδεύει εκεί. Ίσως να μη το γνωρίζετε αλλά ίνδαλμά του δεν ήταν ο Ari Vatanen ή κάποιος άλλος θρύλος των ράλι. Ήταν ο Ayrton Senna! Εδώ έχει ζουμί η ιστορία…
«Ήταν το είδωλο της παιδικής μου ηλικίας. Ο μπαμπάς μου έβλεπε F1 και ήταν μεγάλος θαυμαστής του Ayrton. Παρότι ήμασταν Γάλλοι…», λέει και με προλαβαίνει. Την εποχή του Alain Prost, Γάλλοι να υποστηρίζουν τον Senna;
«Κι όμως! Ο μπαμπάς μου λοιπόν ήταν παθιασμένος με τον Ayrton κι ακολούθησα κι εγώ το πάθος του. Ήταν φυσικά ένας σπουδαίος οδηγός αλλά και σπουδαίος άνθρωπος. Με ξεχωριστό χαρακτήρα και τον θαύμαζαν πολλοί. Ο Ayrton χάρισε σε πολλούς από εμάς το πάθος για την οδήγηση και τους αγώνες. Σίγουρα θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην πίστα και να έφτανα στη Formula 1, ωστόσο δεν είχα αυτή την ευκαιρία όταν ήμουν νέος. Κάπως προέκυψε μία ημέρα η ευκαιρία να ξεκινήσω τα ράλι και ήμουν πολύ χαρούμενος με αυτή. Και αγαπώ πολύ τα ράλι, το να οδηγώ στο χώμα με αυτά τα αυτοκίνητα που έχουμε, να κάνω μεγάλα άλματα, να οδηγώ στο χιόνι, είναι κι αυτό κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Φυσικά η F1 είναι η κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού αλλά και τα ράλι, είναι πολύ συναρπαστικά».
Το Ford Fiesta έχει αρχίσει να γρυλίζει, ο συνοδηγός του Julien Ingrassia του κάνει νόημα πως πρέπει να πιάσουν πάλι δουλειά. Τελευταία ερώτηση λοιπόν. Οδηγός είναι σπουδαίος, συνοδηγός θα μπορούσε να γίνει;
«Δεν θα μπορούσα με τίποτα να το κάνω επαγγελματικά! Ακόμα και στο δρόμο, δεν μπορώ να είμαι συνοδηγός. Είμαι κάκιστος σε αυτό το ρόλο, η γυναίκα μου λέει πως είμαι ο χειρότερος γιατί πάντα έχω κάτι να της πω, κάτι να σημειώσω πως κάνει λάθος», λέει και με αφήνει με χαμόγελο. Σκέφτομαι την Andrea, να θέλει να πάει στο σούπερ μάρκετ και ο διπλανός της να φωνάζει: «Τρίτη πατημένη, 150 χάνεται, δεύτερη δεξιά φυλαγμένη, πλασάρισμα με χειρόφρενο και στάση για ψώνια».
