Live Κίνηση
Περισσότερα
ΑΓΩΝΕΣ

Δέκα λεπτά με αυτόν που εξέλιξε το ΜΙΝΙ στους αγώνες (+video)

Ελλάδα 19:03
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Δέκα λεπτά με αυτόν που εξέλιξε το ΜΙΝΙ στους αγώνες (+video)

ΑΓΩΝΕΣ

Δέκα λεπτά με αυτόν που εξέλιξε το ΜΙΝΙ στους αγώνες (+video)

ΑΓΩΝΕΣ

Τα γενέθλια του MINI ήταν η αιτία για να ψάξουμε λίγο από την ιστορία του. Ο Rauno Aaltonen είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να μας την διηγηθεί και εμείς στο newsauto.gr, προσπαθήσαμε να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε σε 10 λεπτά.

Advertisement
Advertisement

 

Rauno Aaltonen και Pady Hopkin είναι οι άνθρωποι που έκαναν το MINI γνωστό στον κόσμο των αγώνων αυτοκινήτου. Ένας Φινλανδός και ένας Βρετανός οδήγησαν στον κόσμο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, το μικρό αυτοκίνητο πόλης, όταν οι αγώνες ήταν πολυήμερες περιπέτειες. Τότε η αντοχή είχε τον πρώτο ρόλο και η ταχύτητα ακολουθούσε πολύ κοντά της. Το MINI συνδύαζε και τα δύο και ο Rauno Aaltonen (τον φώναζαν Rally Professor) ήταν πίσω από το τιμόνι του. Το οδήγησε στο θρίαμβο δίνοντας του μία ανώτερη διάκριση (τον Ευρωπαϊκό τίτλο του 1965) κερδίζοντας έξι αγώνες. Από τις δυνατές στιγμές του ήταν η νίκη στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο το 1967 αλλά και η δεύτερη θέση στο ράλλυ Ακρόπολις.

Advertisement
Advertisement

Ευγενικός, πρόθυμος να φωτογραφηθεί με όλους, να διηγηθεί ιστορίες και να θυμηθεί περιστατικά ο 81χρονος οδηγός μοιράστηκε για 10 λεπτά μαζί μας εικόνες από μία άλλη εποχή των αγώνων αυτοκινήτου.

Μία φορά και έναν (χειμωνιάτικο) καιρό

Advertisement

Μετά από αγώνες με ταχύπλοα (σε λίμνες όπως θυμάται και γελάει) και μοτοσυκλέτες παίρνει άδεια οδήγησης και ξεκινά τους αγώνες ράλλυ. Είναι 18 ετών χωρίς πολύ μυαλό, (όπως είπε) και με μία Mercedes 220 SE κάνει το Winter rally στην Φινλανδία. «Στον τερματισμό το μοναδικό σημείο που δεν είχε χτύπημα στο αυτοκίνητο ήταν το καπό του πορτ-μπαγκάζ» θυμάται και εξηγεί πως τα ράλλυ στην Φινλανδία ήταν «τυφλά» χωρίς σημειώσεις και εκπαίδευαν έτσι τον οδηγό, να «διαβάζει» τον δρόμο βλέποντας την φύση.

Advertisement

Παράλληλα έκανε και αγώνες σε πίστα οι οποίοι του έδιναν χρήματα. «Τα ράλλυ είχαν ατμόσφαιρα και ήταν μία πρόκληση. Μόλις μάθαινα την πίστα ήταν εύκολο για εμένα να κρατάω ρυθμό και να βελτιώνω το πέρασμά μου, αλλά έχανα και το ενδιαφέρον μου. Έτσι έμεινα στα ράλλυ.»

Ποιος ήταν ο… αγαπημένος του αντίπαλος

Λέει με σιγουριά το όνομα του Hannu Mikκola. «Είναι φίλος μου και είμασταν πάντα καλοί φίλοι ακόμη και μέσα στους αγώνες» λέει και προσθέτει: «Είναι sportsman μπορούσε να σταματήσει μέσα σε μία ειδική διαδρομή να βοηθήσει, εμένα ή όποιον είχε ανάγκη εκείνη την στιγμή χωρίς να σκεφτεί πως θα χάσει τον αγώνα. Από τους παλαιότερους αγαπούσα πολύ τον Erik Carlsson. Ένας πολύ καλός Σουηδός. Είχε το παρατσούκλι «Erik on the Roof», επειδή αναποδογύριζε τα Saab που οδηγούσε. Βλέπετε τα 96 (το μοντέλο της Saab) είχαν πολύ μαλακή ανάρτηση και μεγάλη διαδρομή. Είχαν καλύτερη πρόσφυση αλλά έγερναν πολύ και εύκολα αναποδογύριζαν σε αντίθεση με τα MINI».

Advertisement

Πως ήταν τότε τα MINI;

Η κουβέντα ήρθε στα MINI και ο Rauno Aaltonen πρόλαβε την ερώτηση πως ήταν να οδηγείς ένα MINI; «Το MINI ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από ότι είχαμε συνηθίσει. Είχε πολλά καινούργια πράγματα και η οδήγησή του απαιτούσε διαφορετική αντιμετώπιση από τα άλλα αυτοκίνητα. Είχε έναν πολύ ανθεκτικό κινητήρα και αναρτήσεις, αλλά το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν πρόβλημα. Δεν είχε αντοχή και ήταν δύσκολο να το αλλάξουμε αφού έπρεπε να βγει μαζί με τον κινητήρα. Ένα μεγάλο πρόβλημα ήταν τα ηλεκτρικά του. Συχνά δεν είχαμε φώτα αλλά είχαμε πολύ δυνατή… κόρνα. Πως γινόταν αυτό; Βλέπετε χρησιμοποιούσαμε αερόκορνες της… Maserati. Τότε ήταν οι καλύτεροι. Ήταν το ακριβότερο ανταλλακτικό μας». Οι μικρές διαστάσεις του αυτοκινήτου το έκαναν να είναι διασκεδαστικό» απάντησε και πρόσθεσε: «Θα οδηγήσω ένα στο Ιστορικό ράλλυ Monte Carlo του 2020, αν η υγεία μου το επιτρέψει. Προς το παρόν είμαι καλά πέρασα τις εξετάσεις για την διεθνή αγωνιστική άδεια και είμαι έτοιμος για αγώνες».

Πως ήταν το ράλλυ Μόντε Κάρλο τότε; «Μία τρέλα με… κρύο» απαντά και συνεχίζει: «Συνεχόμενη πολύωρη οδήγηση σε δύσκολες συνθήκες (όπως όλοι οι αγώνες ράλλυ) και οι τελευταίες 12 ώρες ένα sprint ταχύτητας. Είχε τόσο έντονο συναγωνισμό που η αδρεναλίνη και η προσήλωση στο δρόμο μας κρατούσε ξύπνιους. Με το MINI οδηγούσαμε με την ταχύτητα αν μειώναμε ρυθμό δύσκολα τον κερδίζαμε ξανά. Κάπως έτσι προέκυψε και το φρένο με το αριστερό πόδι (αυτός το εφάρμοσε πρώτος). Θυμάμαι πως σε έναν τερματισμό αφού όλα τελείωσαν και έπεσαν οι ρυθμοί μου, στην απονομή, δεν μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά». Γελά δυνατά και τον ρωτάμε τι τον κάνει να γελά και από που αντλεί το κίνητρό του: «Γελάω γιατί είμαι μεγάλος σε ηλικία και μοιάζω στο μυαλό με μικρό παιδί. Ξέρω πως δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο και δεν έχω έγνοιες. Το κίνητρό μου είναι να έχω κίνητρο, αν το χάσω αυτό θα πέσω σε τέλμα και όλα θα τελειώσουν».

Η φωνή του υπεύθυνου του προγράμματος μας θυμίζει πως πρέπει να χαιρετίσουμε ευγενικά τον συνομιλητή μας. Εκείνος συνεχίζει το πρόγραμμά του με συνεντεύξεις, συνοδήγηση στην πίστα, να επιθεωρήσει παλαιά και νέα MINI για τα «καλλιστεία» και φυσικά να βγάλει αμέτρητες φωτογραφίες με θαυμαστές του κάθε ηλικίας. Όπως και το MINI ο Rauno Aaltonen παραμένει νέος στην ψυχή.