«The Blues Brothers»: Οι ατσίδες με τα μπλε γίνονται 40 ετών (+video)
ΝΕΑ
«The Blues Brothers»: Οι ατσίδες με τα μπλε γίνονται 40 ετών (+video)
ΝΕΑΓια κάποιους μουσική ταινία, για κάποιους άλλους μία κωμωδία δράσης για εμάς που λατρεύουμε την μουσική και τα αυτοκίνητα μία εμβληματική ταινία. Το film Blues Brothers γίνεται 40.
WHAT CAR
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 40 χρόνων από τότε που προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους ο σκηνοθέτης John Landis διηγείται κάποιες άγνωστες λεπτομέρειες της ταινίας και εμείς ζούμε ξανά την δράση ακούγοντας το soundtrack. Το κείμενο που ακολουθεί είναι τόσο old school όσο και η ταινία. Για τον λόγο αυτό διαβάστε το και μετά δείτε τα video. Αν δεν έχετε δει την ταινία δείτε την πρώτα και μετά ζήστε ξανά τις σκηνές.
Η επίσημη πρεμιέρα έγινε στις 20 Ιουνίου του 1980 και στις 22 «βγήκε» στους κινηματογράφους. Σήμερα το «The Blues Brothers» το θυμόμαστε για το κωμικό άστρο του John Belushi, την φυσιογνωμία του Dan Aykroyd και τον θρίαμβο της μουσική Blues. Τα αδέλφια Blues τιμώρησαν με τον τρόπο τους, τους ναζί και τους rednecks ενώ τους κυνηγούσαν στην Αμερική καταστρέφοντας περιπολικά.
Η πλοκή
Η υπόθεση του φιλμ επικεντρώνεται γύρω από τους Jake και Elwood Blues, δύο ορφανά αδέρφια (ατίθασοι ως και παραβατικοί χαρακτήρες) οι οποίοι μεγάλωσαν σε ένα ορφανοτροφείο στο Σικάγο του οποίου την διεύθυνση είχε μια αυστηρή καλόγρια (με το παρατσούκλι «ο Πιγκουίνος») φαινομενικά διαποτισμένη με υπερφυσικές δυνάμεις. Η ιστορία ξεκινά με την απελευθέρωση του Jake από τη φυλακή. Το δίδυμο επισκέπτεται το ορφανοτροφείο και ανακαλύπτει ότι θα κλείσει σύντομα επειδή οφείλει 5.000 δολάρια σε φόρους. Τα αδέλφια αποφασίζουν να ενώσουν ξανά την blues μπάντα τους για να συγκεντρώσουν τα χρήματα των φόρων. Σε αυτό που θεωρούν ως αποστολή τους από τον Θεό, έρχονται αντιμέτωποι με: Τους ναζί του Ιλλινόις, λεγεώνες αστυνομικών, τον στρατό, την Εθνοφρουρά και μια ομάδα SWAT, δημιουργώντας ανεπιθύμητη καταστροφή.
Ο σκηνοθέτης John Landis κλιμακώνει την δράση της ταινίας, τις καταστροφές και το χιούμορ της ως το όριο και πάνω από αυτό. Ίσως για αυτό «έσπασε» τον προϋπολογισμό, έδωσε υπερδυνάμεις (σχεδόν) στους δύο αντί-ήρωες (οι οποίες λειτουργούν σε βάρος τους) με… χαλί την απίθανη μουσική. Το χάος του κυνηγητού αυτοκινήτων ολοκληρώνεται με την καταστροφή 103 οχημάτων.
«Μέρος του αστείου του «The Blues Brothers» ήταν το μέγεθος της καταστροφής», είπε ο Landis σε συνέντευξη του και πρόσθεσε: «Η σημασία των Blues Brothers φαίνεται στο τέλος όταν στο Daley Plaza, οι μάζες του νόμου συγκεντρώνονται. Αυτή η τεράστια δύναμη αστυνομική και στρατιωτική για να σταματήσουν δύο ανθρώπους σε ένα ασανσέρ, οι οποίοι θέλουν να πληρώσουν ένα χρέος». Ο Landis αναφερόταν στο τέλος της ταινίας όταν ένα κυνήγι αυτοκινήτων 170 χλμ τελειώνει στο κέντρο του Σικάγο. Η πόλη του Σικάγο και η πολιτεία του Ιλινόις συγκεντρώνουν όλες τις δυνάμεις τους για να σταματήσουν τον Jake και τον Elwood Blues να διαφύγουν από την επιτυχημένη συναυλία όπου συγκέντρωσαν τα χρήματα που χρειάζονταν για να σώσουν το ορφανοτροφείο που μεγάλωσαν.
Οι αριθμοί και οι υπερβολές της παραγωγής
Σύμφωνα με τον Landis, η παραγωγή χρησιμοποίησε 60 αυτοκίνητα της πολιτειακής αστυνομίας του Ιλλινόις, 42 περιπολικά της αστυνομίας του Σικάγο, 17 ασθενοφόρα, 150 εθνικούς φρουρούς, 60 αστυνομικούς, 400 στρατιώτες, 350 όπλα, τέσσερα tanks Sherman και τρία ελικόπτερα. Η παραγωγή αγόρασε 60 αυτοκίνητα της πολιτειακής αστυνομίας (ήταν σε απόσυρση) για 400 δολάρια το καθένα και χρησιμοποίησε 13 εκδόσεις του Bluesmobile, ένα παλαιό αστυνομικό αυτοκίνητο Dodge Monaco του 1974, που σύμφωνα με το σενάριο, αγόρασε ο Elwood σε δημοπρασία. Σαράντα οδηγοί κασκαντέρ δημιούργησαν τη δράση.
Η παραγωγή σχεδίασε τις σκηνές του κυνηγητού αυτοκινήτων της ταινίας, με χάρτες του Σικάγο, αεροφωτογραφίες και μοντέλα υπό κλίμακα. Έκλεισαν τους δρόμους της πόλης Σάββατο και Κυριακή το πρωί με την αστυνομία και την πυροσβεστική υπηρεσία, και πολλούς βοηθούς παραγωγής με ένα φορητό ραδιοτηλέφωνο τοποθετημένους σε κάθε σοκάκι και διασταύρωση για να βεβαιωθούν ότι κανείς δεν θα βρεθεί κάποιος τυχαία εκεί. Για να γίνει όλο το κυνηγητό ρεαλιστικό ο Landis είπε στους οδηγούς να κινηθούν πολύ γρήγορα. Οι stunt οδηγοί των Belushi και Aykroyd ήταν οι Tommy Huff και Eddie Donno οι οποίοι έτρεχαν με 160 χλμ όταν 34 αυτοκίνητα, που τους καταδίωκαν έτρεχαν με 140 – 150 χλμ.
Η δήμαρχος του Σικάγο Jane Byrne βοήθησε πολύ δίνοντας άδειες για την κινηματογράφηση και δημιουργώντας ένα γραφείο παραγωγής για την πόλη για να προσελκύσει μελλοντικά κινηματογραφικά και τηλεοπτικά προγράμματα και να φέρει χρήματα στα ταμεία της πόλης. Από το «The Blues Brothers», και μετά έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 1.100 ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές στο Σικάγο, σύμφωνα με το Chicago Film Office .
Το Bluesmobile
Κανένας λάτρης του αυτοκινήτου δεν μπορεί να ξεχάσει τον Elwood την στιγμή που ενημερώνει τον Jake για τις ικανότητες του συγκεκριμένου Dodge Monaco του 1974: «Έχει έναν κινητήρα ειδικά για περιπολικό αυτοκίνητο 440 κυβικών ιντσών (περίπου 7200 κ.εκ.) ανάρτηση heavy duty, έχει καρμπιρατέρ, οπότε μπορεί να κινηθεί με απλή βενζίνη». Ο Aykroyd, ο οποίος έγραψε το πρωτότυπο σενάριο που αργότερα «τροποποιήθηκε» από τον Landis, επέλεξε αυτό το «Bluesmobile» για έναν λόγο: «Εκείνη την εποχή, το Dodge Monaco με τον κινητήρα 440-κυβικών ιντσών, ήταν το πιο δυνατό αστυνομικό αυτοκίνητο στην Αμερική και για αυτό έγινε το Bluesmobile» δήλωσε ο Aykroyd στον σχολιασμό του για την ταινία Ας μην ξεχνάμε πως ο κινητήρας αυτός απέδιδε (σύμφωνα με την παράδοση κυβική ίντσα και ίππος) 440 ίππους.
Το αρχικό σενάριο του Aykroyd περιελάμβανε μια σκηνή που εξηγούσε πώς το Bluesmobile διέθετε ειδικές δυνάμεις. Ήταν σταθμευμένο κάτω έναν μετασχηματιστή, που το χτύπησε κεραυνός και απορρόφησε αυτή τη δύναμη για να του επιτρέψει να έχει ταχύτητα να κάνει άλματα και να αντέχει. Ο Landis κινηματογράφησε την σκηνή, αλλά την έκοψε στο μοντάζ, υποστηρίζοντας ότι οι ικανότητες του αυτοκινήτου δεν χρειάζονταν εξήγηση. Στις σκηνές κυνηγιού, το «Bluesmobile» ξεπερνά, την αστυνομία, τον στρατό και τους ναζί, και στη συνέχεια καταρρέει αμέσως όταν ο Jake και ο Elwood φτάνουν στον προορισμό τους: το Daley Plaza όπου το Γραφείο Αξιολόγησης της Κομητείας μπορεί να δεχθεί την πληρωμή φόρου για το ορφανοτροφείο.
Σημασία έχει το κυνήγι, όχι ο προορισμός
Για τους λάτρεις του «The Blues Brothers», η ουσία είναι η διαδρομή το ταξίδι ή αν θέλετε το κυνήγι. Δύο αξιοσημείωτες είναι οι σκηνές του κυνηγιού, που κάνουν το ταξίδι πολύ πιο διασκεδαστικό: Η πλήρη καταστροφή ενός εμπορικού κέντρου στο Ιλλινόις και το… άλμα των ναζί.
Το Mall
Το Dixie Mall στο Harvey του Ιλλινόις, που βρίσκεται νότια του Σικάγο, είχε εγκαταλειφθεί περίπου ένα χρόνο πριν ξεκινήσει η παραγωγή της ταινίας και χρησίμευσε ως τέλειο σκηνικό για την άγρια ιδέα του Aykroyd. Η παραγωγή γέμισε το χώρο στάθμευσης με (κυρίως) καινούργια αυτοκίνητα και δημιούργησε εκ νέου τα καταστήματα, με δανεικά εμπορεύματα (ό, τι καταστράφηκε ή κλάπηκε πληρώθηκε). Οι κομπάρσοι γέμισαν το εμπορικό κέντρο ως πελάτες και στη συνέχεια οι κινηματογραφιστές άρχισαν την… καταστροφή.
Το κυνηγητό με τους ναζί
Αργότερα, οι Ναζί του Ιλλινόι με ένα wagon Ford Pinto και ένα πράσινο LTD κυνηγούν τα αδέρφια. Tο κυνήγι ξεκινά από το Σικάγο, καταλήγει στο Μιλγουόκι. Για το άλμα χρησιμοποιήθηκε «η γέφυρα στο πουθενά». Ήταν μία γέφυρα που ξεκίνησε ως προγραμματισμένη βόρεια επέκταση του κέντρου I-794 στην καρδιά του Μιλγουόκι, αλλά ποτέ δεν τελείωσε .
Στην σκηνή το Bluesmobile σταματά λίγο να πέσει από τη γέφυρα. Με μια κίνηση που αψηφά τη φυσική, ο Elwood σταματά το αυτοκίνητο καθώς οι ανυποψίαστοι Ναζί πετούν από τη γέφυρα. Το ύψος της ήταν 12 μέτρα αλλά η παραγωγή πέταξε το Pinto, από… 365 μέτρα. Μόνο έτσι φαινόταν ολόκληρο το Σικάγο. Το πρόβλημα ήταν πως το ελικόπτερο που το κουβαλούσε έπρεπε να πάρει ειδική άδεια πτήσης και χρειάστηκε να μπει… μέσον στο στρατό για αυτό.
