Games
F1 GP Μ. Βρετανίας: Όταν η εξαίρεση γίνεται κανόνας (+video)
FORMULA 1
Εδώ και αρκετά χρόνια η F1 βρίσκεται στην εποχή του Μαξ Φερστάπεν. Και μάλλον είμαστε σε μια περίοδό της κατά την οποίαν ο Ολλανδός κάνει τα απίστευτα να μοιάζουν σχεδόν τετριμμένα.
Το σκηνικό είχε στηθεί για έναν βρετανικό θρίαμβο. Οι Νόρις, Χάμιλτον και Ράσελ είχαν στα χέρια τους μονοθέσια ικανά για την pole στο Σίλβερστοουν.
WHAT CAR
Αλλά ακόμη και να μην τα κατάφερναν υπήρχε η βρετανική MCL39 που θα μπορούσε με τον Πιάστρι να πάρει την πρώτη θέση στις χθεσινές κατατακτήριες. Το να μην έχει η χθεσινή pole βρετανικό χρώμα με κάποιο τρόπο, έμοιαζε μάλλον απίθανο. Σίγουρα θα έπρεπε να υπάρξει παρέμβαση της τύχης ή των καιρικών συνθηκών για κάτι τέτοιο.
Μόνο που είχαμε ξεχάσει μια μικρή λεπτομέρεια. Ότι εδώ και αρκετό καιρό ο Μαξ Φερστάπεν δεν ανήκει απλά στην κατηγορία των κορυφαίων οδηγών αλλά σε εκείνην της… force majeure. Στην κατηγορία φαινομένων, δηλαδή, που πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων.
Επειδή τα όσα έπραξε χθες στο Σίλβερστοουν ο Ολλανδός ήταν απλώς ασύλληπτα. Με το τέταρτο ταχύτερο μονοθέσιο ο Μαξ κατάφερε να πάρει την pole μέσα από τα χέρια συνδυασμών οι οποίοι ήταν θεωρητικά αρκετά ταχύτεροι.
Ας σταθούμε για λίγο εδώ. Δεν μιλάμε για νίκη σε αγώνα αλλά για κατάκτηση pole στα ίσια, σε στεγνό οδόστρωμα. Εάν ο Μαξ είχε κερδίσει αγώνα από ταχύτερα μονοθέσια θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να δώσουμε πολύ πιο λογικές εξηγήσεις. Στρατηγική, καιρός, διάρκεια ελαστικών κλπ. Σε έναν αγώνα οι παράμετροι είναι πάρα πολλές.
Αλλά σε κατατακτήριες που διεξάγονται στο στεγνό, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε ευχέρεια για να επωφεληθεί κανείς από τις παραπάνω παραμέτρους. Για να έρθει ένα αργότερο μονοθέσιο στην pole πρέπει ο οδηγός του να κάνει πράγματα που ξεφεύγουν κατά πολύ όχι απλώς από τη νόρμα αλλά από τα υψηλότερα στάνταρ που έχουν τεθεί στην ιστορία.
Ισορροπία τρόμου
Αυτό ακριβώς έκανε χθες ο Μαξ. Φυσικά για να έρθει σε θέση διεκδίκησης της pole έπρεπε πρώτα να επιλέξει μία ισορροπία… τρόμου στο σετάρισμα της RB21. Να επιλέξει ρυθμίσεις Μόντσα στις πτέρυγες την στιγμή που οι υπόλοιποι είχαν τις προβλεπόμενες.
Αυτό σήμαινε ότι η Red Bull θα ήταν πύραυλος στις ευθείες. Αλλά το Σίλβερστοουν δεν είναι πίστα ντράγκστερ. Έχει μερικές από τις πιο απαιτητικές και τεχνικές στροφές στο πρόγραμμα. Και όποιο πλεονέκτημα τελικής και αν είχε ο Μαξ έναντι των υπολοίπων θα έπρεπε ακόμη να περάσει με κάποιον τρόπο από σημεία όπως η Copse, η Beckett’s και η Stowe.
Οι περισσότεροι θα ήταν χαρούμενοι αν απλώς δεν έχαναν το μονοθέσιο σε αυτές τις στροφές με τόσο μικρή κλίση στις πτέρυγες. Ο Φερστάπεν όχι μόνο δεν το έχασε αλλά ήταν και ταχύτερος από την πλειοψηφία των κορυφαίων συνδυασμών. Φυσικά το να καταλάβει κανείς την τέχνη του Ολλανδού σε αυτά τα περάσματα δεν είναι εύκολο. Το μονοθέσιο έδειχνε να πατάει σε ράγες σχεδόν κάθε φορά που περνούσε από τα σημεία αυτά.
Ωστόσο στο Q2 υπήρξε μια στιγμή αποκαλυπτική της υπερπροσπάθειας του Ολλανδού. Ένα μικρό ψάρεμα της RB21 μετά την Beckett’s με 200+ χλμ/ώρα το οποίο ο Μαξ διόρθωσε εκπληκτικά. Να θυμίσουμε ότι ένα αντίστοιχο μικρό ψάρεμα είχε στείλει τον Μπορτολέτο εκτός στο FP3 με σπασμένη ανάρτηση. Και στην Copse ο Μαξ κατέγραψε μεγαλύτερη ταχύτητα όλων των εποχών στα 304 χλμ/ώρα. Με σετάρισμα χαμηλού φορτίου και περνώντας μέσα τον βρόμικο αέρα του προπορευόμενου Αντονέλι. Τι άλλο να πούμε;
Μερικά πράγματα απλώς δεν έχουν εξήγηση σε αυτήν τη ζωή. Και ένα εξ αυτών είναι η ικανότητα του Φερστάπεν να παίρνει την pole από ταχύτερα μονοθέσια. Το πράττει κατ’ επανάληψη. Σε σημείο που η εξαίρεση να έχει γίνει πια ο κανόνας.
Οι διεκδικητές
McLaren: Η επίδοση του Φερστάπεν μας αναγκάζει να δούμε εκείνες των υπολοίπων από διαφορετική σκοπιά. Στην McLaren, για παράδειγμα, δεν μπορούν να μην απορούν για το πώς έχασαν αυτήν την pole. Έχουν το καλύτερο μονοθέσιο και εάν ο αγώνας γίνει σε στεγνό τότε μάλλον θα κερδίσουν σχετικά εύκολα.
Αλλά όταν έφτασε η στιγμή της αλήθειας τόσο ο Πιάστρι όσο και ο Νόρις έκαναν τα λάθη τους. Λάθη τα οποία ήταν αρκετά ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την pole για τον Φερστάπεν. Από τους δύο οδηγούς της McLaren ο Όσκαρ απέδωσε καλύτερα και μάλλον έχει τον πρώτο λόγο στον αγώνα.
Ferrari: Σαφώς βελτιωμένη η SF-25, έδωσε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να πάρει την pole εάν οι Χάμιλτον-Λεκλέρ έκαναν τους τέλειους γύρους. Κανείς τους, όμως, δεν τα κατάφερε. Και οι δύο έκαναν λάθη στον τρίτο τομέα και έτσι ξεκινούν από την τρίτη σειρά εκκίνησης σήμερα. Πάντως η εικόνα της Ferrari ήταν αρκετά ενθαρρυντική, όπως και η βελτίωση του Χάμιλτον.
Ράσελ: Μετά τον Φερστάπεν ήταν ο οδηγός που ξεχώρισε στις χθεσινές κατατακτήριες. Με έναν από τους συνήθεις γύρους του στην κόψη του ξυραφιού ο Τζορτζ κέρδισε της Ferrari οι οποίες ήταν μάλλον ταχύτερες της W16 χθες. Δεν κέρδισε και τις McLaren αλλά εάν επικρατήσουν χαμηλές θερμοκρασίες σήμερα και το οδόστρωμα παραμείνει στεγνό τότε έχει καλές πιθανότητες.
Μπέρμαν: Αν δεν είχε κάνει την γκάφα στο FP3, θα μιλούσαμε για ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα του Όλι. Όπως και στην Σουζούκα έδειξε άριστη αίσθηση της αεροδυναμικά παραγόμενης πρόσφυσης σε αντίθεση πχ με τον Αντονέλι. Αλλά τα λάθη κοστίζουν και όταν κάνεις προσομοίωση οριακής εισόδου στα pits υπό καθεστώς κόκκινης σημαίας, έχεις μόνο τον εαυτό σου να κατηγορείς.
