Games
Ηλεκτροκίνηση: Ποιος τελικά θα αλλάξει τους κανόνες και γιατί;
Mobility
Ας το πούμε καθαρά: το δίλημμα «βιομηχανία ή κλίμα» είναι ψευδές. Η αυτοκινητοβιομηχανία διαθέτει ένα πανίσχυρο –αν όχι το πιο ανίσχυρο από όλα– λόμπι. Μία οικονομική οντότητα που καθορίζει πολιτικές, επενδύσεις και τελικά τις ίδιες τις ζωές εκατομμυρίων εργαζομένων, που άργησε να κινηθεί αποφασιστικά…
Η αποκάλυψη του Guardian ότι BMW, Jaguar Land Rover, Nissan και Toyota άσκησαν έντονη –και σιωπηρή– πίεση στο Λονδίνο για να «χαλαρώσουν» οι υποχρεωτικοί στόχοι πωλήσεων ηλεκτρικών (ZEV) δεν είναι ένα ακόμη επεισόδιο του…λόμπι, όπως γράφουν με άνεση κάποια ΜΜΕ. Είναι το καθαρό αποτύπωμα μιας βιομηχανίας που ισορροπεί ανάμεσα σε τέσσερις συμπληγάδες: κόστος μετάβασης, ζήτηση που δεν ωριμάζει όσο γρήγορα αναμενόταν, παγκόσμιος ανταγωνισμός που σκληραίνει και η συνεχής αύξηση της τιμής των αυτοκινήτων και των ανταλλακτικών, ως αποτέλεσμα όλων αυτών.
Τα ίδια τα έγγραφα που έχουμε αποκαλύψει κατά καιρούς και στο newsauto, δείχνουν πως οι κατασκευαστές προειδοποίησαν για τεράστιες ζημιές περισσότερο από τα πρόστιμα, με άμεσο αντίκτυπο για θέσεις εργασίας και επενδύσεις εάν οι αποφάσεις μείνουν ως έχουν.
Ποιοι είναι όμως οι αποφάσεις αυτές; Οι κανόνες του ZEV mandate της Μεγάλης Βρετανίας, που είναι σχεδόν όμοιες με αυτούς της Ε.Ε. και έχουν αποφασίσει για την πλήρη κατάργηση των πωλήσεων αυτοκινήτων με κινητήρες diesel και βενζίνης (και τα υβριδικών). Πιο συγκεκριμένα προοδευτικά επιβάλλουν ολοένα υψηλότερο μερίδιο αμιγώς ηλεκτρικών στις ετήσιες πωλήσεις (22% το 2024, 28% το 2025). Η μη συμμόρφωση σήμαινε αρχικά έως £15.000 πρόστιμο ανά αυτοκίνητο!
Τον Απρίλιο όμως η Βρετανική κυβέρνηση (όπως και η Ε.Ε.) εισήγαγε «ευελιξίες», μείωσε το πρόστιμο σε £12.000, άνοιξε περιθώρια δανεισμού/μεταφοράς πιστώσεων και επέτρεψε τη συνέχιση πωλήσεων υβριδικών έως το 2035. Πρόκειται για μία ουσιώδη αναδίπλωση, η οποία από την άλλη δε λύνει οριστικά το πρόβλημα.
Στα υπομνήματά τους οι εταιρείες προέβαλαν διαφορετικές αιτιάσεις.
Η BMW μιλά για καθεστώς «πιο ριζικό» από της Ευρωπαϊκής Ενωσης και επικαλείται τις βρετανικές θέσεις εργασίας στην αλυσίδα της.
Η Toyota υπολογίζει ότι οι ποινές μπορούν να ανέλθουν σε «εκατοντάδες εκατ. λίρες» ανά κατασκευαστή, απειλώντας τις πολλές επενδύσεις που έχει στο νησί.
Η Nissan ζητάει περισσότερη ευελιξία ώστε να μη χαθεί το κέντρο R&D που διαθέσει στη χώρα για αμιγώς ηλεκτρικά.
Η JLR διαμαρτύρεται ότι το σύστημα πιστώσεων «επιδοτεί» ανταγωνιστές της που υπεραποδίδουν σε EV, φωτογραφίζοντας τους Κινεζους.
Η άλλη όψη του νομίσματος: παρά το ισχυρό αυτοκινητικό λόμπι, οι στόχοι επιτυγχάνονται ή αγγίζονται, μέχρι σήμερα όμως, γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Το 2024 όλοι οι κατασκευαστές απέφυγαν πρόστιμα μέσω του μηχανισμού πιστώσεων, ενώ στο α’ εξάμηνο του 2025 τα EV έφτασαν το 21,6% των πωλήσεων – πρακτικά πάνω στο «κατώφλι» του κανόνα για φέτος με τις νέες ευελιξίες. Τον Ιούλιο οι αμιγώς ηλεκτρικές πωλήσεις ξεπέρασαν το ένα πέμπτο της αγοράς, ενώ τον ίδιο μήνα η κυβέρνηση επανέφερε επιδότηση έως £3.750 για προσιτά EV, επιχειρώντας να φέρει τη ζήτηση πιο κοντά στους στόχους. Φυσικά, εφόσον δεν υπάρξει επιδότηση στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όλα τα παραπάνω θα καταρρεύσουν, όχι μόνο στην Βρετανία, αλλά σε όλες της αγορές της Ευρώπης.
Ας το πούμε καθαρά: το δίλημμα «βιομηχανία ή κλίμα» είναι ψευδές.
Η Βρετανία όπως η Ε.Ε., μπορεί να κλειδώσει επενδύσεις και να προστατεύσει θέσεις εργασίας μόνο με σταθερούς και προβλέψιμους κανόνες, όχι με παλινωδίες.
Όταν ο κανόνας γίνεται λάστιχο, οι διοικήσεις των αυτοκινητοβιομηχανιών απλά μεταθέτουν αποφάσεις και κεφάλαια αλλού. Αντιθέτως, ένα σταθερό ZEV, με ρεαλιστικούς στόχους με οικονομικά κίνητρα κυρίως προς τους αγοραστές (γιατί αυτοί τα διαμορφώνουν όλα), με σαφές – ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα και στοχευμένα κίνητρα στη ζήτηση (όριο τιμής, ώθηση στην ιδιωτική αγορά, προγράμματα μεταχειρισμένων EV, υποδομές φόρτισης στην περιφέρεια κλπ), δημιουργεί μία αγορά που θα δημιουργήσει τις υποδομές προς την πράσινη μετακίνηση, όπως νέα εργοστάσια μπαταριών, ηλεκτροκινητήρων κλπ. Το ότι είναι δεδομένο πλέον πως οι στόχοι πια δε θα πιάνονται υποδεικνύει ότι το υπάρχον χρονοδιάγραμμα δε δουλεύει. Οπότε χρειάζεται στήριξη και όχι απαραίτητα ξήλωμα.
Υπάρχει και ο γεωοικονομικός παράγοντας: κάθε «νερόβρασμα» στους ευρωπαϊκούς κανόνες ανοίγει παράθυρο σε ανταγωνιστές που τρέχουν ήδη με χίλια –από την BYD μέχρι ένα ολόκληρο κύμα κινεζικών brands– να κερδίσουν έδαφος σε τιμή, τεχνολογία και κλίμακα. Οι κατά καιρούς χαλαρώσεις τον αποφάσεων σήμερα ίσως αποδειχθούν ακριβότερες αύριο, γιατί αν μη τι άλλο θα υπονομεύσει την ταχύτητα με την οποία οι ευρωπαϊκές μάρκες θα περάσουν σε πλήρη ηλεκτροκίνηση με δικά τους, ανταγωνιστικά προϊόντα.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως οι χώρες της Ε.Ε. δεν βλέπουν τα ξεκάθαρα δεδομένα, όπως το πότε και πως θα μπορεί η αυτοκινητοβιομηχανία να κάνει την οριστική στροφή και να πάρουν οριστικές αποφάσεις και όχι μικρο παρατάσεις ΥΠΟ αποφάσεων…
Σε ένα στέρεο έδαφος μόνο μπορείς να διασώζεις και θέσεις και επενδύσεις και κρατάς την αυτοκινητοβιομηχανία σου μέσα στο παιχνίδι, όχι θεατή των κινέζικων στρατηγικών…
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
Αλλάζουν όλα από τη συμφωνία βόμβα ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης
Κάποιος να μας σώσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση
Στη σημαντικότερη ΔΕΘ όλων των εποχών το μανιφέστο του αυτοκινήτου
