Games
Η μεταφορική φτώχεια και η ελπίδα του νέου αυτοκινήτου με λίγα το μήνα
Mobility
Η «μεταφορική φτώχεια» είναι ένας όρος που ακούγεται όλο και πιο συχνά στις Βρυξέλλες, αλλά στην Ελλάδα αποτελεί καθημερινό βίωμα.
Είναι η αδυναμία των πολιτών να μετακινηθούν με αξιοπρέπεια και προσιτό κόστος, είτε γιατί δεν υπάρχουν μέσα, είτε γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος μετακίνησης. Από το 2026, η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει να διαθέσει περίπου 86,7 δισεκατομμύρια ευρώ μέσω του Social Climate Fund, με στόχο την αντιμετώπιση της ενεργειακής και μεταφορικής φτώχειας στα κράτη-μέλη. Όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, άλλο τα σχέδια και άλλο η πράξη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη ζητήσει από κάθε χώρα να καταθέσει συγκεκριμένα σχέδια –τα λεγόμενα social climate plans– προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση στη χρηματοδότηση. Η Ελλάδα έχει υποβάλει πρόταση, η οποία περιλαμβάνει παρεμβάσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ενίσχυση των υποδομών και –μεταξύ άλλων– την πιθανότητα εφαρμογής ενός «κοινωνικού leasing» για ηλεκτρικά οχήματα. Όμως η πιθανότητα να εγκριθεί αυτό το σκέλος παραμένει εξαιρετικά χαμηλή.
Κυβερνητικοί κύκλοι παραδέχονται στο newsauto, ότι το θέμα είναι πολιτικά ευαίσθητο. Αν εγκριθεί κοινωνικό leasing με κοινοτικά κονδύλια για την Ελλάδα, θα δημιουργηθεί προηγούμενο. Οι υπόλοιπες χώρες της Ένωσης θα ζητήσουν αμέσως το ίδιο, γεγονός που θα εκτοξεύσει το συνολικό κόστος σε δυσθεώρητα ύψη, καθιστώντας τον προϋπολογισμό του προγράμματος ασύμφορο. Η Κομισιόν γνωρίζει ότι μια τέτοια απόφαση θα προκαλέσει ντόμινο αιτημάτων, οπότε προς το παρόν περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές για «κοινωνικές δράσεις κινητικότητας».
Η Ελλάδα, από την πλευρά της, επιχειρεί να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, προτείνοντας μέτρα που συνδέονται με την καθημερινότητα των πολιτών. Στην πράξη, η χώρα μας ζητά στήριξη για ανανέωση του στόλου των λεωφορείων, βελτίωση της συχνότητας των δρομολογίων και ενίσχυση των υποδομών σταθερής τροχιάς. Όλα αυτά υπό τη σκιά ενός γερασμένου στόλου των ΙΧ και φορτηγών στην Ελλάδα, που όχι μόνο επιβαρύνει οικονομικά τα νοικοκυριά αλλά και δημιουργεί σοβαρούς υγειονομικούς και περιβαλλοντικούς κινδύνους.
Η «μεταφορική φτώχεια» δεν είναι θεωρία. Είναι η καθημερινή πραγματικότητα για χιλιάδες πολίτες. Και αυτή η κατάσταση δεν περιορίζεται στα μεγάλα αστικά κέντρα. Από τα νησιά ως τις ορεινές κοινότητες, η έλλειψη μεταφορικών επιλογών δημιουργεί έναν αόρατο αποκλεισμό, που επηρεάζει την πρόσβαση στην εργασία, την εκπαίδευση και την υγεία.
Η Ευρώπη μιλά για «δίκαιη μετάβαση». Στην Ελλάδα όμως, η μετάβαση κινδυνεύει να μείνει στο χαρτί. Το υποτιθέμενο «κοινωνικό leasing» έχει γίνει ήδη αντικείμενο παραπληροφόρησης, δημιουργώντας ψευδείς προσδοκίες στους πολίτες και δημιουργώντας πρόβλημα στην αγορά των ηλεκτρικών οχημάτων. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από οποιαδήποτε εφαρμογή, αφού χρειάζεται πρώτα η έγκριση του συνολικού ελληνικού σχεδίου από τις Βρυξέλλες, και στη συνέχεια η εξασφάλιση των απαιτούμενων κονδυλίων.
Η ουσία είναι μία: η Ελλάδα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και χρηματοδότηση για να καλύψει ένα έλλειμμα δεκαετιών. Να ανανεώσει στόλους, να φτιάξει τα ΜΜΜ και να προσφέρει φθηνότερο εισιτήριο και πιο αξιοπρεπή μετακίνηση. Όμως, όσο οι ευρωπαϊκές πολιτικές παραμένουν γενικόλογες και οι εθνικές προτάσεις χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, η «μεταφορική φτώχεια» θα συνεχίσει να είναι το πιο σκληρό πρόσωπο της κοινωνικής ανισότητας.
Γιατί όσο ωραία κι αν ακούγονται οι όροι «δίκαιη μετάβαση» και «πράσινη κινητικότητα», αν ο πολίτης δεν μπορεί να φτάσει στη δουλειά του χωρίς να πληρώσει μισό ημερομίσθιο μιλάμε απλώς για ωραία λόγια και ελπίδες.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
Η πιο ακριβή επένδυση στη φθηνή δημοσιογραφία
Επανάσταση: Ερχεται το Dacia των 12.000 ευρώ
