Οδηγούμε την ανανεωμένη Ford Mustang
ΔΟΚΙΜΕΣ
Οδηγούμε την ανανεωμένη Ford Mustang
ΔΟΚΙΜΕΣΗ Mustang είναι ένας μύθος. Αντιπροσωπεύει μια φιλοσοφία που τείνει να περιθωριοποιηθεί, αλλά πάντα θα ασκεί μια τεράστια γοητεία σε όσους πραγματικά αγαπούν την αυτοκίνηση. Η ανανεωμένη εξακολουθεί να έχει αυτή την αμερικάνικη macho εμφάνιση του κλασικού pony car αλλά πλέον είναι πολλά περισσότερα από αυτό.
Του ΝΤΙΝΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
WHAT CAR
Όταν, το 1962, δύο σχεδιαστές της Ford –ο Dave Ash και ο Joe Oros- έδωσαν το σχέδιο της πρώτης Mustang στον τότε Πρόεδρο της Ford, Lee Iaccoca, ούτε οι πρώτοι ούτε και ο δεύτερος φανταζόντουσαν ότι δημιούργησαν ένα από τα πιο επιδραστικά αυτοκίνητα που έχουν γίνει ποτέ. Η Mustang απέκτησε μια ξεχωριστή υπόσταση και είναι από τα ελάχιστα αυτοκίνητα που αποτυπώθηκαν στο παγκόσμιο συλλογικό θυμικό. Δεν ήταν το καλύτερο – η πρώτη είχε ταμπούρα και άκαμπτο πίσω άξονα με φύλλα σούστας- αλλά ήταν απίστευτα “μουράτο” και πολύ φθηνό. Δημιούργησε αυτή την συνομοταξία των αμερικάνικων pony cars, που σε πολύ ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ως «φτηνά γκάζια». Και βέβαια έγινε ο συμπρωταγωνιστής σε διάσημες σκηνές καταδίωξης, με κορυφαία αυτή στο Bullitt με τον Steve McQueen να οδηγεί χωρίς αύριο.
Εκτοτε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της εξέλιξης των σπορ αυτοκινήτων και η Mustang μάλλον σκάλωσε σε κάποιο κλαδί. Διότι, από ένα σημείο και μετά έγινε πολύ μεγάλη, πολύ βαριά, πολύ αντι-ευρωπαϊκή. Ενα μαλθακό «θηρίο» κατάλληλο για τις ατελείωτες αμερικανικές ευθείες, πάντα εντυπωσιακό, αλλά -όσον αφορά τις οδηγικές του ικανότητες- μάλλον ξεδοντιασμένο. Οι Αμερικάνοι φυσικά αδιαφορούν για κάτι τέτοιες λεπτομέρειες, αλλά οι Ευρωπαίοι αλλιώς αντιλαμβάνονται την σπορ οδήγηση.
Αυτό το χάσμα μίκρυνε σημαντικά το 2015, όταν η Ford παρουσίασε τη νέα Mustang η οποία, εκτός από τον θηριώδη 5λιτρο ατμοσφαιρικό V8, διέθετε και έναν ακόμα κινητήρα. Τον πολύ σύγχρονο, πολύ τούρμπο και πολύ ευρωπαϊκό 2.3 EcoBoost, ο οποίος της έδινε μιαν άλλη διάσταση. Ξαφνικά η «αμερικανιά» δεν ήταν και τόσο αστεία και η Mustang πλησίαζε επικίνδυνα στο να χαρακτηριστεί ως sports car. Έχοντας φυσικά μια εμφάνιση που στην υπερβολή και την «αντρίλα» της έσβηνε από προσώπου γης όλα τα παρακείμενα M, AMG, Porsche κ.λ.π.
Η ουσία αυτής της τόσο χαρακτηριστικά αμερικάνικης σχολής σχεδίασης παρέμεινε και στην ανανεωμένη Mustang που είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε στη Νίκαια της Γαλλίας. Προσέξτε τη σημειολογία. Οι άνθρωποι της Ford νιώθουν τόση αυτοπεποίθηση με τον προϊόν τους που μας κάλεσαν να οδηγήσουμε σε μερικούς από τους πιο απαιτητικούς, στενούς και στριφτερούς δρόμους της Ευρώπης, όπως είναι η Route Napoleon και οι πέριξ επαρχιακοί δρόμοι. Αλλά θα έρθω σε αυτό αργότερα. Προς το παρόν μαζεύω το σαγόνι μου κοιτώντας τη Mustang να απλώνει τα 4,8 μέτρα της, γεμάτα με φουσκώματα, καμπύλες, ένα θεόρατο κυρτό καπό, θηριώδη μετατρόχια και βαμμένη σε ένα (αλίμονο, τι άλλο…) εξωφρενικό πορτοκαλί χρώμα, το περίφημο Fury Orange. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γυρίσεις να κοιτάξεις αυτό το αυτοκίνητο. Είναι ένα καρφί στο μάτι της ευρωπαϊκής «κορεκτίλας». Σαν να ήρθε ο 6ος στόλος έξω απ’ το μπαλκόνι σου. Οι αισθητικές αλλαγές, ωστόσο, είναι ορατές. Το καπό είναι πιο χαμηλό με ενσωματωμένους αεραγωγούς, η μάσκα είναι επίσης τοποθετημένη πιο χαμηλά και η συνολική εικόνα δείχνει πιο αθλητική και αιχμηρή. Αρκετά βελτιωμένη είναι και η αεροδυναμική του, ενώ τα φωτιστικά σώματα επίσης άλλαξαν, έγιναν πιο ανάγλυφα με τεχνολογία LED. Ομοίως ανασχεδιασμένος είναι και ο πίσω προφυλακτήρας και ο διαχύτης με δύο διπλές απολήξεις.
Στο εσωτερικό τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι εμφανώς αναβαθμισμένα. Τα μαλακά πλαστικά κυριαρχούν, υπάρχουν επιφάνειες με χειροποίητες ραφές και έχει επίσης χρησιμοποιηθεί μπόλικο αλουμίνιο. Στο κέντρο υπάρχει η 8ιντση οθόνη του συστήματος πολυμέσων SYNC3, αλλά τη ματιά σου θα κλέψει η ψηφιακή οθόνη του πίνακα οργάνων 12”, με την εξαιρετικά ευφάνταστη απεικόνιση. Το στροφόμετρο, για παράδειγμα, μοιάζει με κουβάρι που ξετυλίγεται και οι ενδείξεις τους συνεχίζονται και κορυφώνονται σε μία ευθεία στο πάνω μέρος της οθόνης. Εξαιρετικό!
Ο εξοπλισμός είναι σαφώς πιο πλούσιος, κυρίως όσον αφορά τα βοηθήματα ενεργητικής ασφάλειας. Η Mustang διαθέτει πλέον Pre-Collision Assistant με ανίχνευσης πεζών, προσαρμοζόμενο Cruise Control, ειδοποίηση ακούσιας αναχώρησης από τη λωρίδα και όλα τα υπόλοιπα καλούδια.
Αλλά η Mustang είναι αυτή που είναι και θα κάνει «υποχωρήσεις» μέχρις ενός σημείου. Μετά, απλώς θα δείξει το μεσαίο δάχτυλο σε όλους τους περιβαλλοντικά ευαίσθητους κατόχους υβριδικών και ψυχαναγκαστικούς της ανακύκλωσης. Διότι, κάποια στιγμή θα βρεθείς δίπλα τους, θα μαρσάρεις τον 5λιτρο V8 και θα τους στείλεις για χαμομήλι (βιολογικό πάντα…). Τι ήχος είναι αυτός! Πόσο θυμίζει βρυχηθμό αρσενικού λιονταριού σε οίστρο, πόσο σε φέρνει κι εσένα τον ίδιο σε παρόμοια κατάσταση, να πιέζεις όλο και περισσότερο για να φτάσεις εκεί κάπου στις 7.000 rpm, όπου εξαπολύει, εν μέσω βροντών και αστραπών, τους 450 ίππους του. Αυτός είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε αυτή την έκδοση. Ο κινητήρας που εν μέρει επικαλύπτει και τις όποιες αδυναμίες εντοπίζεις. Διότι ναι μεν οι αλλαγές που έχουν γίνει στην ανάρτηση -με την προσθήκη μιας επιπλέον δοκού στήριξης πίσω, παχύτερες αντιστρεπτικές και τα μαγνητοροϊκά αμορτισέρ (εξτρά)- έχουν κάνει τη Mustang σαφώς πιο άμεση και συμπαγή, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορεί να κρύψει το βάρος της. Στρίβει, κρατάει εντυπωσιακά καλά αλλά πάντα έχεις την αίσθηση ότι δουλεύει περισσότερο με τα λάστιχά της παρά με την ανάρτηση. Το χειροκίνητο κιβώτιο είναι σκληρό (ως οφείλει) και απόλυτα θετικό και το τιμόνι μπορεί να γίνεται υπερβολικά βαρύ σε αίσθηση αλλά είναι ακριβές. Χρειάζεται πάντως ν’ ανέβεις πάνω από τις 3.500 rpm για να νιώσεις την δύναμη να ξεδιπλώνεται. Τότε θα διαπιστώσεις ότι πρόκειται για ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο, το οποίο ωστόσο οφείλεις να το σεβαστείς. Θυμίσου -οι πίσω τροχοί πρέπει να διαχειριστούν 53,9 kgm ροπής.
Και ύστερα μπαίνεις στη «μικρή» Mustang, με τον τούρμπο 2.3 των 290 PS και το νέο 10άρι αυτόματο κιβώτιο με τον μετατροπέα ροπής και διαπιστώνεις ότι ουσιαστικά πρόκειται για ένα άλλο, πολύ πιο σπορ αυτοκίνητο. Εντάξει, ο ήχος, συγκριτικά με του 5λιτρου- μοιάζει με τσαγιέρας, αλλά συνολικά πρόκειται για ένα αυτοκίνητο που πλησιάζει πολύ στην έννοια των ευρωπαϊκών sports cars. Το 10άρι αυτόματο κιβώτιο συνολικά κρίνεται με θετικό πρόσημο. Οι αλλαγές γίνονται με γρήγορο και πειστικό τρόπο και –στις λειτουργίες Sport ή Race- στην αυτόματη λειτουργία κατεβάζει εντυπωσιακά γρήγορα και αποτελεσματικά πριν τη στροφή και διατηρεί τη σχέση για να μην «αμολάει» το αυτοκίνητο στην έξοδο. Έχει κάποιες παιδικές ασθένειες, όπως μια χαρακτηριστικά διακεκομμένη επιτάχυνση από στάση, σαν λόξυγκα, όταν είσαι με μισό γκάζι ή μια αμηχανία στο ανέβασμα όταν φτάσει στο όριο περιστροφής του κινητήρα, αλλά συνολικά πρόκειται για ένα καλό κιβώτιο που αξιοποιεί πλήρως το δυναμικό (και το χαρακτηριστικό overboost) του κινητήρα. Έχεις έτσι στα χέρια σου μια Mustang που δείχνει (και είναι) πιο ανάλαφρη, με εντυπωσιακά καλό turn-in, καλύτερη τοποθέτηση στην μεταφορά βάρους, πιο ισορροπημένο τιμόνι και…ξενέρωτο ήχο. Διαλέγεις και παίρνεις.
Προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι η 5.0 είναι δυναμικά υποδεέστερη. Ωστόσο, όταν πατάς το μπουτόν, ο κινητήρας βρυχάται και τα πουλάκια πέφτουν από τα δέντρα, δεν έχεις και πολλές αναστολές για το ποια από τις δύο εκδόσεις θέλεις να έχεις… Ενδόμυχα κάθε petrolhead θα ήθελε να έχει μια Mustang. Δεν είναι τόσο ότι πρόκειται για ένα συνολικά καλό αυτοκίνητο. Άλλα ευρωπαϊκά είναι σαφώς καλύτερα. Σε τσιγκλάει κάτι μέσα σου, μια παλιά ανάμνηση, μια ανεκπλήρωτη επιθυμία, ένας καταπιεσμένος “κωλοπαιδισμός”. Θα είσαι δακτυλοδεικτούμενος, σύμφωνοι, ωστόσο με έναν συνωμοτικά θετικό τρόπο. Χώρια που ακόμη και η 5λιτρη κοστίζει τα μισά λεφτά από μια 911 και είναι πολύ φθηνότερη από μια Μ3 ή μια C63 AMG. Δεν είναι όμως τόσο στα χρήματα το θέμα. Η Mustang εξακολουθεί να είναι περισσότερο μια ιδέα, παρά ένα αυτοκίνητο και -ως γνωστόν- οι ιδέες (και ο Bullitt…) είναι ως είθισται υπεράνω χρημάτων.
