Δοκιμή: Aston Martin Vanquish

To κιβώτιο ταχυτήτων σε χειροκίνητη λειτουργία, η εξάτμιση ρυθμισμένη στη λειτουργία «αντικοινωνική συμπεριφορά» και τα μπροστινά παράθυρα ανοιχτά λίγα εκατοστά. Απλώς για να ακούσεις τον V12. Στη μεσαία περιοχή λειτουργίας δίνει μια απολαυστική βαρύτονη παράσταση που ανεβαίνει ή κατεβαίνει σε οκτάβες καθώς οι ευθείες διαδέχονται τις στροφές και το αντίστροφο.

Καλά θα πάει αυτό. Μακάρι να μην τελειώσει ποτέ – αν και στην πραγματικότητα ο χρόνος μας με τη Vanquish θα είναι αρκετά σύντομος, και έτσι είμαστε αποφασισμένοι να τον εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Ο πρόσφατα εξελιγμένος V12 των 5,2 lt ενισχύεται από διπλούς υπερσυμπιεστές και ανεβάζει τις στροφές στις 7.000 rpm, ένα όριο που φαίνεται απροσδόκητα χαμηλό σε σχέση με τις πρόσφατες αφίξεις από την Ιταλία. Ferrari και Lamborghini εξακολουθούν να κυριαρχούν στην ηχητική αγριότητα, ειδικά στις ψηλές στροφές, αλλά ο συγκεκριμένος ήχος είναι καλύτερος από μιας Bentley W12 (RIP) και, κυρίως, από αυτόν του V8 της AMG που χρησιμοποιείται στην DB12 της Aston.

Οι πιθανότητες να χρειαστείς και τους 835 PS και τα 1.000 Nm ροπής είναι σχεδόν ανύπαρκτες εδώ στη Σαρδηνία, οπότε μια σπάνια μακριά ευθεία αποδεικνύεται ακαταμάχητη. Η δεύτερη σχέση δεν έχει ακριβώς τη γροθιά στο στομάχι που περίμενα, αλλά η τρίτη προσφέρει την απαραίτητη μηχανική πρόσφυση ώστε η Vanquish επιταχύνει πολύ πιο γρήγορα τώρα που είναι πλήρως συνδεδεμένη με τον δρόμο και δεν βασίζεται στο περίπλοκο σύστημα ελέγχου σταθερότητας της Aston Martin. Tο οποίο όμως, για να είμαστε δίκαιοι, διαθέτει μια έξυπνη διάταξη που δεν αντιδρά μόνο στην ολίσθηση, αλλά μπορεί να την προβλέψει.

Αυτό επιτρέπει την ομαλότερη, λιγότερο παρεμβατική λειτουργία, καθώς το γκάζι, τα φρένα και το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης συνομιλούν ανεμπόδιστα για να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή λύση για το σπινάρισμα των τροχών.

Η διασυνδεδεμένη τεχνολογία μπορεί επίσης να βοηθήσει στον μετριασμό μιας σημαντικής αύξησης κατά 80 mm του μεταξονίου σε σύγκριση με την προηγούμενη Vanquish, η οποία σταμάτησε να παράγεται από το 2018. Ο μπροστινός άξονας έχει προωθηθεί προς τα εμπρός για να μπορέσει να χωρέσει το μεγαλύτερο μέρος του V12 πίσω από αυτόν, αλλά και πάλι η αύξηση του μεταξονίου δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να επιβάλλεται τετραδιεύθυνση.

Αντ’ αυτής, η Vanquish είναι σε θέση να ανιχνεύσει πότε φρενάρεις μέσα στη στροφή και θα εφαρμόσει λίγη περισσότερη πίεση στον εσωτερικό πίσω τροχό. Το αποτέλεσμα δεν είναι πουθενά τόσο έντονο όσο σε ένα αυτοκίνητο με σύστημα τετραδιεύθυνσης, όπως στη Ferrari 12Cilindri, ωστόσο μπορείς να αισθανθείς τη μούρη να μπαίνει πιο μέσα προς την κορυφή της στροφής αποτελεσματικά και προβλέψιμα. Είναι η αίσθηση απόλυτα φυσική;

Οχι, αλλά σίγουρα βοηθάει στη διεύρυνση των δυνατοτήτων της Vanquish. Οπως και στις προηγούμενες, δεν αποτελεί προτεραιότητα η ξυραφένια απόκριση – αγοράζεις μια Vantage γι’ αυτό. Είναι όμως ξεκάθαρα πιο σπορ από την DB12, με τον όρο «continent crusher» να χρησιμοποιείται υπερήφανα από τους εκπροσώπους της Aston Martin. Η τελική ταχύτητα των 344 km/h σίγουρα προσθέτει αξιοπιστία στον παραπάνω ισχυρισμό.

Οταν μου δίνουν τα κλειδιά, στις 6.30 το πρωί, δεν σκέφτομαι τόσο τη σταθερότητα σε υψηλές ταχύτητες και τα διηπειρωτικά ταξίδια αλλά το πόσο φιλική είναι προς τον χρήστη. Τέτοια ώρα θα ήθελα πραγματικά να μην πιεστώ ιδιαίτερα, αλλά κοιτάζοντάς τη και μόνο αντιλαμβάνομαι ότι θα το κάνω θέλοντας και μη.

Μια μονοήμερη οδήγηση μπορεί να μη φτάνει για να αποκαλύψει όλο το εύρος των δυνατοτήτων ενός μεγάλου σπορ GT, αλλά τουλάχιστον η Σαρδηνία είναι το ιδανικό μέρος για να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Κάθε νησί που είναι σε θέση να διοργανώσει έναν αγώνα WRC θα πρέπει να έχει μερικούς θεαματικούς δρόμους που θα μου δώσουν την ευκαιρία να ανακαλύψω τι μπορεί να κάνει η Vanquish.

Το σημείο εκκίνησής μας θα είναι η παιδική χαρά των δισεκατομμυριούχων, το Porto Cervo, απλώς για να βεβαιωθούμε ότι ταιριάζει ανάμεσα στις άλλες μάρκες ακραίου πλούτου και ότι συμπεριφέρεται ομαλά στην κυκλοφορία. Στη συνέχεια θα πάμε σε κάποιους επαρχιακούς δρόμους με καλή ορατότητα για να εξοικειωθώ μέχρι να φτάσουμε στις στροφές και τις διαδρομές του WRC.

Η διαδρομή μου θα με οδηγήσει επίσης σε μια πόλη όπου θα διαπιστώσω αν και πόσο η Vanquish μπορεί να ξεσηκώσει τους ντόπιους από τη μεσημεριανή τους σιέστα (και επίσης θα ρουφήξω μια κανάτα καφέ) και στη συνέχεια θα κουτρουβαλήσουμε μέχρι την audostrada για να εκτοξευτούμε πίσω στη βάση μας. Θα έχει πλάκα. Σίγουρα θα γυρίσουν πολλά κεφάλια.

Αν την κοιτάξεις από το πλάι, η Vanquish φαίνεται απίστευτα μακριά, μυώδης και επιθετική, με ακόμα περισσότερους αεραγωγούς από ό,τι η DB12. Οι τροχοί 21 ιντσών φορούν ελαστικά με σχετικά γενναιόδωρα πλευρικά τοιχώματα, τα οποία μπορεί να βοηθήσουν στην ποιότητα κύλισης στους κακοτράχαλους δρόμους του νησιού και βελτιώνουν τις προοπτικές να διατηρηθούν οι ζάντες ανέπαφες στους στενούς δρόμους που ταιριάζουν καλύτερα στα χιλιάδες FIAT Panda που κυκλοφορούν.

Η Vanquish είναι αυστηρά διθέσια, με ελάχιστο χώρο πίσω από τα καθίσματα για δύο σακβουαγιάζ. Διατίθενται ειδικές αποσκευές για να αξιοποιήσετε στο έπακρο ό,τι υπάρχει φυσικά, αλλά ο χώρος αποσκευών είναι στην πραγματικότητα αξιοπρεπής γι’ αυτόν τον τύπο αυτοκινήτου (248 lt).

Ανοίγοντας την πόρτα προς τα έξω και απαλά προς τα πάνω αποκαλύπτεται ένα ακόμη εκπληκτικό εσωτερικό της Aston. Η ποιότητα είναι καλύτερη από ό,τι στις DB12 που έχω οδηγήσει, με μια πιο στιβαρή αίσθηση στο κλείσιμο των θυρών. Τα δέρματα είναι μαλακά, τα διακοσμητικά ανθρακονήματα έχουν βάθος και τα περιστροφικά χειριστήρια μια ικανοποιητική απτικότητα.

Πολλές λειτουργίες ελέγχονται από την κεντρική οθόνη αφής, αλλά όχι υπερβολικά πολλές. Η ένταση του ήχου, η θερμοκρασία και η ταχύτητα του ανεμιστήρα του κλιματισμού έχουν περιστροφικούς διακόπτες, ενώ τα προγράμματα οδήγησης και το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης ρυθμίζονται από έναν επιλογέα.

Ξεχωριστά κουμπιά σου επιτρέπουν να προσαρμόσεις την ανάρτηση, την εξάτμιση και το σύστημα ελέγχου σταθερότητας και να επιλέξεις χειροκίνητη λειτουργία για το κιβώτιο ταχυτήτων. Θα ήθελα ωστόσο φυσικά χειριστήρια στο τιμόνι αντί για τις δύσχρηστες επιφάνειες αφής και τα ευαίσθητα στην αφή εικονίδια. Η ηλεκτρική ρύθμιση φέρνει το κάθισμα αργά προς τα εμπρός μέχρι πόδια μου να συναντήσουν τελικά τα πεντάλ.

Δεν μου παίρνει πολύ μέχρι να ρυθμίσω τιμόνι, το κάθισμα και τους καθρέφτες πριν τελικά εκκινήσω τον V12, ο οποίος ξυπνάει με ενθουσιασμό και «κάθεται» πάνω σε ένα μπάσο ρελαντί. Ο επιλογέας ταχυτήτων σε στυλ 911 κινείται με μηχανική ακρίβεια και χαλαρώνω το φρένο για να ξεκινήσω. Η κύλιση είναι ομαλή και προοδευτική. Σε τέτοιους ρυθμούς ο κινητήρας είναι ευχάριστα ήρεμος και συνεργάζεται με ένα αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων που αλλάζει γρήγορα επιτυγχάνοντας μια ρευστή κίνηση που με βοηθάει να ξυπνήσω ήπια με την ανατολή του ήλιου και λίγη καφεΐνη.

Η Vanquish όχι μόνο ταιριάζει ανάμεσα στα γιοτ εδώ, αλλά κάνει μερικά από αυτά να φαίνονται λίγο φτηνά. Φεύγουμε καθώς ένα ακόμα κακοποιημένο Panda μεταφέρει τους υπαλλήλους του πρατηρίου καυσίμων στο υπόστεγό τους δίπλα στη θάλασσα. Ωρα να βρούμε μερικούς πιο ανοιχτούς και λιγότερο πολυσύχναστους δρόμους. Προς το παρόν το αυτοκίνητο είναι ακόμα σε λειτουργία GT και απολαμβάνω τον τρόπο που καταπνίγει τις λακκούβες του κακοποιημένου οδικού δικτύου καλύτερα από πολλά οικογενειακά σεντάν που θα μπορούσα να σκεφτώ.

Η πρώτη μεγάλη και άδεια ευθεία με προκαλεί να πειραματιστώ. Ενα γενναίο πάτημα του γκαζιού επιβεβαιώνει ότι υπάρχει άφθονο απόθεμα δύναμης, οπότε καρφώνω την τρίτη σχέση. Το στροφόμετρο ανεβαίνει κάμποσες χιλιάδες στροφές προτού χρειαστεί να τσαρουχώσω τα στάνταρ κάρμπον-κεραμικά φρένα, καθώς διαπιστώνω ότι έχω κουβαλήσει περισσότερη φόρα απ’ όση ενδείκνυται στην επόμενη στροφή. Σύντομα γίνεται προφανές ότι η ανάρτηση θα έπρεπε να είναι λίγο πιο σφιχτή ώστε να ελέγχει ιδανικά τα 1.800 kg αλουμινίου και ανθρακονημάτων.

Κάτι που επιτυγχάνεται στη λειτουργία Sport, μαζί με πιο ζωντανές αλλαγές του κιβωτίου, καλύτερη απόκριση στο γκάζι και περισσότερο δράμα από τις εξατμίσεις. Αναμφίβολα αυτή είναι η ενδεδειγμένη λειτουργία για τέτοιου είδους διαδρομές. Το βάρος του συστήματος διεύθυνσης αυξάνεται όσο πρέπει για να σου δώσει αυτοπεποίθηση αλλά χωρίς να γίνεται υπερβολικό και το ίδιο το τιμόνι παρέχει άφθονο όγκο πληροφοριών για τα τεκταινόμενα στην επιφάνεια του δρόμου.

Οσο κι αν έχει πλάκα να καβαλάω με ασφάλεια όλο αυτό το τεράστιο κύμα ροπής από στροφή σε στροφή, θέλω να ξέρω αν και πώς τα καταφέρνει η ανάρτηση χωρίς το προστατευτικό δίχτυ των ηλεκτρονικών. Μια έρημη ανάβαση μου δίνει την ευκαιρία να το διαπιστώσω, καθώς η Vanquish εξαπολύει όλη την οργή της από τα πίσω ελαστικά της. Θεωρητικά το μακρύτερο μεταξόνιο θα επέτρεπε στην Vanquish ευκολότερες πλαγιολισθήσεις από την απολαυστική σε αυτό τον τομέα DB12.

Στην πράξη οι τουρμπίνες του V12 δεν μπορούν να προσφέρουν το ίδιο ακριβή και γρήγορη ελεγξιμότητα με τον αντίστοιχο V8 της AMG, πολύ περισσότερο σε σχέση με κάποιον ατμοσφαιρικό κινητήρα μιας Ferrari ή μιας Lamborghini. Επομένως πρέπει να περιμένεις λίγο περισσότερο και να ελέγξεις μεγαλύτερο ξέσπασμα ροπής που θα ξεκολλήσει τα πίσω λάστιχα, γεγονός που αποσταθεροποιεί το αυτοκίνητο περισσότερο απ’ όσο θα ήθελες. Ενώ δηλαδή οι Vantage και DB12 είναι πιο αποτελεσματικές στις στροφές, η Vanquish είναι χωρίς αμφιβολία πολύ πιο εντυπωσιακή.

Αυτή η συνειδητοποίηση παγιώθηκε καθώς κατεβαίναμε προς μια μικρή πόλη ονόματι Calangianus για ένα γλυκό και έναν δυνατό εσπρέσο. Οι ντόπιοι που κάθονταν στο καφενείο σύντομα αρχίζουν να βγαίνουν έξω για να χαζέψουν από κοντά το αυτοκίνητο. Σε λίγο καταφτάνει και ένα περιπολικό της αστυνομίας με τον ίδιο σκοπό. Καθώς ο αστυνομικός κάνει νόημα στα διερχόμενα αυτοκίνητα να περάσουν (έχουμε κλείσει τον μισό δρόμο), αρχίζει να μαζεύεται παιδομάνι, με τα κινητά στα χέρια και ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο.

Αποφασίζω να κάνουμε τον γύρο της πόλης μόνο και μόνο για να θαυμάσουμε την αρχιτεκτονική της, αλλά τα στενά πέτρινα καλντερίμια δεν είναι και το πιο κατάλληλο περιβάλλον για ένα τόσο φαρδύ αυτοκίνητο. Με κάποιον τρόπο πάντως καταφέρνουμε να βγούμε με τη Vanquish αλώβητη, αλλά σχεδόν στεγνή πλέον από καύσιμο. Η αναπόφευκτη δίψα του V12 για βενζίνη πολλών οκτανίων με υποχρεώνει να κάνω μια μικρή παράκαμψη για να βρω πρατήριο, πράγμα που με τη σειρά του με βγάζει εκτός χρονοδιαγράμματος, γεγονός που με υποχρεώνει να πατήσω και πάλι βαθιά το πόδι στο γκάζι και να γράψω ψηλά διψήφια νούμερα κατανάλωσης.

Ετσι είναι αυτά τα πράγματα… Με το πόδι στο γκάζι, λοιπόν, βγαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο. Η κίνηση είναι πολύ αραιή και η αριστερή λωρίδα σχεδόν άδεια. Η Vanquish παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεχύνεται προς τον ορίζοντα. Δεν μπορώ να το διαπιστώσω εδώ, αλλά είμαι αρκετά βέβαιος ότι η τελική των 344 km/h δεν βρίσκεται απλώς στα χαρτιά.

Το οδόστρωμα είναι καλό σε γενικές γραμμές, μόνο που σποραδικά διακόπτεται από κάποιους ελαφρούς κυματισμούς. Σε τόσο υψηλές ταχύτητες είναι αρκετοί για να προκαλέσουν στην Vanquish κάποιες μικρές τάσεις πλεύσης, ακόμα και στο πρόγραμμα Sport, γεγονός που σε οδηγεί στην ανάγκη να ενεργοποιήσεις το Sport+. Σε αυτό το πρόγραμμα η απόσβεση είναι ακόμα επαρκής αλλά οι ταλαντώσεις εξαλείφονται. Η Vanquish μοιάζει καρφωμένη στον δρόμο καθώς περνάει με πολλά χιλιόμετρα από παρατεταμένες καμπές. Αλλωστε αυτός είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής της: η κάλυψη μεγάλων αποστάσεων με υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα, η αστραπιαία διάσχιση ολόκληρων ηπείρων.

Φτάνουμε στον προορισμό μας, το αεροδρόμιο, πάνω στην ώρα για να προλάβουμε την πτήση για πίσω, κατά τη διάρκεια της οποίας είχα τον χρόνο να αναλογιστώ τι συνέβη τις προηγούμενες ώρες. Από πολλές απόψεις η Vanquish δεν είναι το ίδιο καλή με την DB12. Κατ’ αρχάς είναι αυστηρά διθέσια, κάτι που περιορίζει αρκετά τις επιλογές σε επιβάτες και τις αποσκευές τους. Το ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η DB12 δίνει την αίσθηση ενός ελαφρύτερου, πιο ευέλικτου αυτοκινήτου, κάτι που δεν ισχύει ούτως ή άλλως. Είναι ελαφρύτερη και πιο ευέλικτη. Επίσης η DB12 μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη δύναμη του κινητήρα της.

Η Vanquish είναι υπερβολική και μάλλον αυτό ακριβώς είναι το νόημα της ύπαρξής της. Κανείς δεν χρειάζεται στ’ αλήθεια 835 PS και τελική ταχύτητα κοντά στα 350 km/h – εδώ που τα λέμε αν πραγματικά θέλεις να φτάσεις γρήγορα από σημείο σε σημείο, παίρνεις το αεροπλάνο. Μολαταύτα είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι θα την ερωτευτείς. Ενας V12 κινητήρας είναι πλέον από μόνος του μια εκκεντρική σπανιότητα, αφού ακόμα και η Bentley μετακινείται προς τους V8 και τον εξηλεκτρισμό. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια μοναδική εμπειρία.

Ο ήχος του κινητήρα, πιο πλούσιος και περίπλοκος από αυτόν ενός V8, δημιουργεί μια συναισθηματική παγίδα: λειτουργεί σαν μια μηχανική σειρήνα για τα αυτιά και τις αισθήσεις. Πράγμα που οδηγεί αναπόφευκτα στην ερώτηση: αυτή ή τη Ferrari 12Cilindri; Για κάποιους το αφιλτράριστο ουρλιαχτό του ιταλικού V12 αρκεί για να απαντήσει στο δίλημμα.

Για κάποιους άλλους η πιο κοφτερή οδική συμπεριφορά και τα σαφώς πιο προηγμένα ηλεκτρονικά της Ferrari δίνουν την απάντηση. Προσωπικά με ελκύει περισσότερο το πιο πλούσιο και φιλικό προς τον χρήστη εσωτερικό της Vanquish. Στην πραγματικότητα βέβαια αν μπορείς να αντέξεις οικονομικά το ένα, μάλλον δεν θα έχεις πρόβλημα να αγοράσεις και τα δύο.

KEY TECH

Ο κινητήρας παρέχει την υψηλότερη ειδική ισχύ που έχει αποδώσει ποτέ ένας κινητήρας V12 της Aston Martin με 160PS/lt. Περιλαμβάνει ένα ενισχυμένο μπλοκ κυλίνδρων και μπιέλες, επανασχεδιασμένες κυλινδροκεφαλές που ενσωματώνουν επανασχεδιασμένους εκκεντροφόρους, καθώς και νέες θύρες εισαγωγής και εξαγωγής. Τα νέα μπουζί και οι εγχυτήρες καυσίμου υψηλότερης ροής παρέχουν βελτιστοποιημένη καύση για κορυφαίες επιδόσεις και αύξηση της απόδοσης. Τοποθετήθηκαν νέοι υπερσυμπιεστές μειωμένης αδράνειας με υψηλότερη μέγιστη ταχύτητα (+15%) για να αξιοποιήσουν την αυξημένη ενέργεια στην εξάτμιση και να παρέχουν αυξημένη ροή αέρα στον κινητήρα. Η λειτουργία Boost Reserve αυξάνει την πίεση υπερπλήρωσης του turbo πάνω από αυτήν που κανονικά απαιτείται για κάθε δεδομένη θέση μερικού γκαζιού ώστε να είναι έτοιμη να ξεκινήσει όταν απαιτείται πλήρης ισχύς. Αυτό γίνεται κατά τη διάρκεια απαιτήσεων μερικού γκαζιού ανεπαίσθητα για τον οδηγό με την εξισορρόπηση της θέσης του πτερυγίου του γκαζιού (για τον περιορισμό της ροής εισαγωγής) και του έξυπνου wastegate στο turbo (για τη λεπτομερή ρύθμιση της αυξημένης πίεσης εισαγωγής) ώστε να ταιριάζει με αυτό που αναμένει ο οδηγός. Οταν απαιτεί πλήρη ισχύ/ροπή, το γκάζι απελευθερώνει τη συσσωρευμένη πίεση υπερπλήρωσης για άμεση απόκριση. Το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων 8 σχέσεων της ZF συνδυάζεται με ένα ηλεκτρονικό πίσω διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, ενσωματωμένο στο ηλεκτρονικό πρόγραμμα ευστάθειας (ESP). Σε αντίθεση με ένα συμβατικό μηχανικό διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, αυτό το e-diff μπορεί να μεταβεί από πλήρως ανοιχτό σε 100% κλειδωμένο σε 135 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Σε συνδυασμό με την τελευταία τεχνολογία ESP αυτό βελτιώνει σημαντικά τη δυναμική ικανότητα, παρέχοντας μεγαλύτερη ευελιξία στις στροφές με χαμηλή και μεσαία ταχύτητα, ενώ προσφέρει μεγαλύτερο έλεγχο σε συνθήκες υπερστροφής και αλλαγής λωρίδας με υψηλή ταχύτητα.

TECH
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 5.204 cc, V12, 835 PS/6.500 rpm,1.000 Nm/2.500-5.000 rpm
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΑΥΤΟΜΑΤΟ 8 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΟΥΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ (Ε/Π)
0-100 KM/H: 3,3”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: >345 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 13,7 lt/100 km
CO2 : 312 g/km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 4.850/2.176/1.290 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.885 mm
ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ: 248 lt
ΒΑΡΟΣ: 1.910 kg
ΤΙΜΗ: Aπό €394.000 (Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ)