Αποκλειστική συνέντευξη του Ken Block
MIRROR
Αποκλειστική συνέντευξη του Ken Block
MIRRORΠερνάμε χρόνο με τον δαιμόνιο Ken Block, τον απόλυτο show man των τεσσάρων τροχών και προσπαθούμε να διαπιστώσουμε τελικά τι τρέλα κουβαλάει!
Συνέντευξη στον Πάνο Σεϊτανίδη (Instagram.com/SeitanF1)
WHAT CAR
(Δημοσιεύτηκε στο τεύχος 5 της ελληνικής έκδοσης του Car Magazine – *Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη)
Δεν είναι ο πιο ταλαντούχος οδηγός στον κόσμο. Σίγουρα δεν είναι ούτε ο πιο γρήγορος. Όμως ο Ken Block αναπληρώνει όποια υστέρηση σε φυσικό χάρισμα, με αγνή, αφιλτράριστη οδηγική τρέλα. Πατάει γκάζι εκεί που οι υπόλοιποι πατούν φρένο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που συνήθως περιλαμβάνουν στραπατσαρισμένες λαμαρίνες και υπερωρίες για τον φαναρτζή της γειτονιάς του. Ίσως να φταίει και ο καπνός που έχει εισπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια από τα αμέτρητα καμένα λάστιχα που υπέφεραν στα αυτοκίνητα που οδηγούσε. Ίσως αυτό να είναι που τον ωθεί κάθε φορά να ανέβει κι άλλο επίπεδο στην τρέλα, να επιχειρήσει κάτι ακόμα πιο παρανοϊκό. Τα Gymkhana αποτελούν μερικά από τα πιο παιγμένα video με θέμα το αυτοκίνητο. Έχουν εκατομμύρια views κι ακόμα «γράφουν». Και θα συνεχίσουν να «γράφουν» όσο ο Block διευρύνει τα όρια. Της αντοχής του, της λογικής.
Τον συνάντησα σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις τα τελευταία τρία χρόνια, πέραν από το χρόνο που περάσαμε μιλώντας είχα την ευκαιρία να τον επεξεργαστώ. Παρακολουθώντας τον να μιλά στα ΜΜΕ, να κινείται στο φυσικό του χώρο, να συναναστρέφεται με το team του Gymkhana Grid, τους άλλους οδηγούς. Το κοινό. Και φυσικά τόλμησα να καθίσω στο δεξί του μπάκετ, στο τρομακτικό Hoonicorn. To χορτάτο από στεροειδή Mustang του 1965 που τότε έπαιρνε ώθηση από 845 ταπεινά αλογάκια (τώρα έχει φτάσει τα 1400). Οι επόμενες δύο χιλιάδες λέξεις περιλαμβάνουν όσα μου είπε αλλά και όσα κατέγραψα πλάι του.
Δείξε μου το ίνδαλμά σου να σου πω ποιος είσαι
Σίγουρα το καμένο καουτσούκ δεν βοηθάει την καθαρότητα της σκέψης αλλά όποια θολούρα του Block σε ότι αφορά στα όρια, έχει άλλη πηγή. «Από μικρό παιδί με συνάρπαζαν τα ράλι, η πλαγιολίσθηση των αγωνιστικών, τα άλματα, η ποικιλία στις ειδικές διαδρομές,: χώμα, χιόνι, από τη δοκιμασία της Αφρικής στις χιονισμένες ειδικές του Μόντε Κάρλο…», λέει ο Αμερικανός με ενθουσιασμό. Λες και περνούν μπροστά του εικόνες που έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη του. «Η εποχή του Group B ήταν κάτι ανεπανάληπτο ενώ έπειτα, τη δεκαετία του ’90, πηγή έμπνευσης αποτελούσε ο Colin McRae. Από εκεί πηγάζει ο τρόπος με τον οποίο οδηγώ αλλά αυτός είναι εν πολλοίς και η αιτία για την οποία βρέθηκα στα ράλι και το RallyCross».
Ξέρω πως οποιαδήποτε σύγκριση θα ήταν a priori ιερόσυλη αλλά μη μου πείτε πως δεν διακρίνετε παρόμοια συμπτώματα διαταραγμένης οδηγικής ψυχοσύνθεσης;
«Κάθε φορά λοιπόν που μπαίνω σε αγωνιστικό, το απολαμβάνω αφάνταστα. Είτε τρέχω σε ράλι με ειδικές διαδρομές είτε στο RallyCross ή το Gymkhana Grid. Κινούμαι διαρκώς πάνω σε μία λεπτή γραμμή όπου προσπαθώ να πετύχω την καλύτερη δυνατή απόδοση, με το καλύτερο δυνατό όχημα, χωρίς να έχω ατύχημα. Αυτός είναι πάντα ο μεγάλος φόβος. Να βρεις αυτή τη διαχωριστική γραμμή, να αναπτύσσεις τη υψηλότερη δυνατή ταχύτητα αλλά χωρίς τα αρνητικά που μπορεί να έρθουν», λέει και γελάει. Έχω καταλήξει πως αυτό το δυνατό γέλιο είναι μία μορφή άμυνας. Κάθε που αναφέρεται κάτι εκτός της ζώνης άνεσής του ή ένα συμβάν που έχει αφήσει σημάδια, το δυνατό γέλιο αποτελεί την αμόρσα ανάμεσα στα λόγια. Σαν να καμουφλάρει σκέψεις που μένουν κρυφές, που δεν πρέπει να ειπωθούν. Φοβούνται λοιπόν τα παλικάρια;
«Ναι. Επειδή μεγαλώνω…», λέει και παίζει ξανά άμυνα γελώντας. «Αν δεν φοβάσαι έστω κάποιες φορές, σημαίνει πως μάλλον δεν πηγαίνεις αρκετά γρήγορα. Υπάρχει ένα σημείο όπου πρέπει να πιέσεις εαυτόν, να φτάσει σε σημείο να νιώθεις άβολα, ώστε να διευρύνεις τα όρια σου. Ειδικά στις ειδικές διαδρομές, όπου τρέχουμε με περισσότερα από 150 km/h, έρχεται τυφλή στροφή και πρέπει να ακούσεις τις οδηγίες του συνοδηγού σου και να εμπιστευτείς τις σημειώσεις του. Πως η στροφή είναι όπως λέει και να στρίψεις. Αυτό μπορεί μερικές φορές να αποδειχθεί δύσκολο».
Δεν είναι η μοναδική δυσκολία. Του ζητάω ένα Top3 από τις πιο τρομακτικές του εμπειρίες. Ξεκινάμε αντίστροφα, με το #3 να αφορά μία στιγμή που πόνεσε πολύ. Ένα μνημειώδες ατύχημα που είχε στο shakedown του Ράλι Πορτογαλίας του 2011, όπου έχασε τον έλεγχο και το Fiesta RS WRC άρχισε να αναποδογυρίζει. Θαρρείς ατέρμονα. Τούμπα στην τούμπα και πάλι τούμπα, ώσπου δεν έμειναν πολλά. «Μισώ την Πορτογαλία», διατυμπανίζει ενώ το γέλιο του έχει ανέβει μερικά ακόμα ντεσιμπέλ. Ναι, σίγουρα πόνεσε εκείνο το ατύχημα. «Μου αρέσει σαν χώρα αλλά είχα άσχημες εμπειρίες εκεί, που ελπίζω να αφήσω πίσω μου γιατί δεν θέλω να συμβεί ξανά κάτι ανάλογο. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, πάντα είχα προβλήματα εκεί».
Αντίθετα με την Ιβηρική χώρα, οι δύο ακόμα πιο τρομακτικές στιγμές του είχαν happy end. Ωστόσο και μόνο το ταξίδι της σκέψης στο ‘τι θα γινόταν αν…’, αρκεί για να κερδίσουν επάξια τις θέσεις #2 και #1.
«Το Νούμερο 2 ήταν στο Gymkhana 9, όπου οδηγούσα στην άκρη μίας προβλήτας, με τον ένα τροχό στον αέρα. Κινδύνευα να βρεθώ στο νερό. Είχα μπουκάλα οξυγόνου μέσα στο αυτοκίνητο, είχαμε προετοιμαστεί για το worst case scenario», θυμάται. Όσο για την κορυφή της λίστας, εκεί δεν υπάρχει τρόπος να προετοιμαστείς. Αφορούσε στο Climbkhana, όπου σκαρφάλωσε στο θρυλικό Pikes Peak. Σε μία εκ των 156 στροφών, το παράκανε. Πέτυχε ένα εκπληκτικό πλάνο, όπου γλίτωσε στο παρά τρίχα καθώς δεν ήθελε πολύ για να αρχίσει να πέφτει. Κι από εκεί ψηλά, αν αρχίσεις να πέφτεις, δεν σταματάς. «Το πιο τρομακτικό κομμάτι ήταν πως λόγω του υψηλού υψομέτρου, το αυτοκίνητο δεν λειτουργούσε τέλεια. Η σκηνή που έχετε δει αφορούσε στη δεύτερη προσπάθειά μου. Στην πρώτη προσπάθεια, άργησα να βυθίσω το πόδι στο γκάζι, δεν πέρασα όπως θα ήθελα. Ήξερα πως την επόμενη φορά έπρεπε να πιέσω πιο πολύ, να πατήσω περισσότερο γκάζι κι αυτό μου έφερε πιο ανοιχτή τροχιά απ’ ότι ήθελα. Ήθελα να πλησιάσω την άκρη του γκρεμού αλλά όχι τόσο. Ήταν πραγματικά οριακό, μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου».
Rallyman ή Showman;
Μπορεί να δηλώνει το πρώτο, όμως θέλει δε θέλει ο Block έχει εξελιχθεί στον μεγαλύτερο showman που έχει πιάσει ποτέ τιμόνι. «Είμαι πολύ τυχερός γιατί εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι της δουλειάς μου οδηγός αγώνων, έχω την ευκαιρία να κάνω και πιο διασκεδαστικά πράγματα με τα αυτοκίνητα που τρέχω. Αυτό συνήθως δεν συμβαίνει με τους άλλους οδηγούς. Είναι ένα από τα πράγματα που απολαμβάνω και θεωρώ πως είμαι ίσως ένας από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο αφού δεν οδηγώ μόνο αυτά τα θηρία στις πίστες και τις ειδικές διαδρομές του κόσμου αλλά και σε ξεχωριστά project», παραδέχεται. Κάθε ένα από τα εννέα Gymkhana που έχουν προηγηθεί είχε και κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Για σκεφτείτε το λίγο. Δεν είναι εύκολο πράγμα να «κλείνεις» τους δρόμους μίας πόλης όπως το Σαν Φρανσίσκο ή το Λος Άντζελες, απλά για να ‘παίξεις’ με ένα θεριό ανήμερο με τέσσερις ρόδες. Μετά από εννέα μεμονωμένα ‘επεισόδια’, ήρθε το δέκα το καλό. Και σε αυτό ο Αμερικανός ανακατεύει την τράπουλα.
«Συνολικά αποτελείται από πέντε διαφορετικές τοποθεσίες, με πέντε διαφορετικά αυτοκίνητα. Για μένα είναι κάτι συναρπαστικό γιατί είχα πολλές μικρές ιδέες όλα αυτά τα χρόνια, που δεν θα μπορούσαν από μόνες τους να αποτελέσουν ένα βίντεο – μόνο ένα μέρος αυτού. Έτσι λοιπόν το Gymkhana 10 είναι ξεχωριστό γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να πάρω όλες αυτές τις μικρές ιδέες και με αυτές να συνθέσω ένα ενιαίο concept. Είναι μεγάλη πρόκληση, μεγάλο project. Και παράλληλα είχαμε και το ‘Gymkhana Files’, ένα σόου στο Amazon που θα είναι επί της ουσίας ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με το Gymkhana, με εικόνες από τα παρασκήνια όλων όσων κάνουμε. Είναι πολύ ωραίο να δείχνουμε στον κόσμο, τι απαιτείται για να δημιουργήσουμε αυτά τα βίντεο. Όλες τις δυσκολίες για να βγει το τελικό αποτέλεσμα».
Different kind of hero
Μπορεί να κάνει πράγματα που για άλλους αποτελούν αποκυήματα φαντασίας. Σα να είναι προικισμένος με ένα υπερφυσικό ταλέντο. Έχει δόξα, επιτυχίες, χρήμα. Αν όμως θα μπορούσε να έχει και μία υπερδύναμη, ποια θα ήθελε να ήταν αυτή;
«Να μία ερώτηση που δεν μου έχουν κάνει ποτέ», λέει χαμογελώντας και απαντά χωρίς να διστάσει ιδιαίτερα. «Τη δυνατότητα αναγνώρισης του που υπάρχει πρόσφυση αλλά και της αλλαγής και προσαρμογής του οδηγικού στιλ. Αυτή θα ήθελα να είναι η υπερδύναμή μου. Όλοι οι οδηγοί αγώνων τρέχουμε στις πίστες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Άρα το να ξέρεις από πριν τη σωστή αγωνιστική γραμμή, το τέλειο set-up στο αυτοκίνητο, αυτά είναι πράγματα που έρχονται από την αίσθηση του οδηγού. Που βλέπει που μπορεί να μην έχει σωστό έλεγχο ή να μη πατάει σωστά το αυτοκίνητο. Τύποι σαν τον Sebastian Loeb έχουν μία υπερφυσική αίσθηση αναγνώρισης του που υπάρχει πρόσφυση. Δεν έχω παράπονο για το δικό μου επίπεδο, θεωρώ πως είναι πολύ καλό, όμως θα ήθελα να ήταν πολύ καλύτερο από των υπολοίπων. Σε βαθμό που να θεωρείται υπερδύναμη». Fair enough! Eκτός πίστας;
«Να μπορούσα να πετάω! Ζηλεύω πολύ τα πουλιά που πετούν από το ένα μέρος στο άλλο και βλέπουν τα πάντα από ψηλά», λέει λες και δεν περνάει κι αυτός ένα σωρό χρόνο ‘στον αέρα’ με τα αγωνιστικά του να κάνουν άλματα ξεχνώντας να επιστρέψουν στη Γη.
Παρότι δεν θεωρεί εαυτόν τόσο χαρισματικό, είναι ξεκάθαρο πως σε αυτό που κάνει, έχει εξελιχθεί σε θρύλο. Νιώθει άραγε πως αφήνει πίσω του κληρονομιά;
Πάει να απαντήσει. Διστάζει. Σηκώνει το πόδι από το δεξί πεντάλ του λόγου, το σκέφτεται και ξεφυσά. «Δύσκολες ερωτήσεις σήμερα! Κληρονομιά… Νομίζω πως αυτό που με κάνει να ξεχωρίζω από τους άλλους οδηγούς αγώνων είναι πως πραγματικά απολαμβάνω αυτό που κάνω και για μένα όλο αυτό, οι αγώνες, δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη νίκη. Πρέπει να απολαμβάνεις ότι κάνεις και να προσπαθείς το κάνεις στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Όταν ξεκίνησα τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και τα ράλι, απολάμβανα τόσο πολύ το αυτοκίνητο. Το Ford Fiesta RS είναι πραγματικά απίστευτο στις ειδικές διαδρομές, όμως εκεί είναι η μοναδική στιγμή που ένας οδηγός αγώνων βλέπει ή έχει στη διάθεσή του αυτό το αυτοκίνητο. Στους αγώνες ή σε δοκιμές. Το να μπορώ να περνάω τόσο καλά βγάζοντας τα αυτοκίνητα από τον αγωνιστικό στίβο, κάνοντας περισσότερα και πιο διασκεδαστικά πράγματα μαζί τους είναι ξεχωριστό. Μεγάλωσα ως skateboarder και snowboarder, όμως δεν αγωνιζόμουν σε αυτά τα σπορ. Σημασία για μένα είχε να περνάω καλά με τον διαθέσιμο εξοπλισμό. Να διασκεδάζω με το σπορ με το οποίο ασχολούμαι. Κάνοντας το στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο αλλά με αυτοσκοπό την απόλαυση. Είναι θεμελιωδώς αντίθετο με την έννοια του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Προσπάθησα λοιπόν να πάρω το αυτοκίνητο, που αποτελεί απίστευτα σημαντικό κομμάτι στη ζωή όλων μας σε αυτό τη φάση της ιστορίας, και να κάνω όσο γίνεται περισσότερα πράγματα με αυτό. Μου αρέσει ο ανταγωνισμός αλλά μου αρέσει και η οδήγηση σε ξεχωριστά μέρη. Αν αυτό αλλάζει το πως βλέπει ο κόσμος το αυτοκίνητο και τους αγώνες, αν θα έχει συνέχεια κι όταν σταματήσω εγώ, θα με χαροποιήσει».
Συρτάκι και σπασμένα πιάτα!
Εκτός από τα Gymkhana videos, το WRC, το RallyCross, μία άλλη τρέλα την οποία έχει υλοποιήσει και εξελίξει στο πέρασμα των χρόνων, είναι το Gymkhana Grid. Ήρθε και στη χώρα μας, με τη ‘Μάχη του Μαραθώνα’ να αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα μηχανοκίνητα σόου που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε τούτο τον ταλαιπωρημένο τόπο.
«Ήταν η πρώτη μου φορά στην Ελλάδα, για κάποιο παράξενο λόγο δεν είχε τύχει ποτέ να βρεθώ στη χώρα σας. Και ήταν κρίμα γιατί είναι ένα μέρος με τόση ιστορία που παράλληλα, έχει πανέμορφους προορισμούς και παραλίες. Δυστυχώς δεν είχα πολύ ελεύθερο χρόνο ώστε να δω την Αθήνα, όμως θέλω να την επισκεφτώ ξανά. Πέρασα πολύ όμορφα και υπήρχε μεγάλος πυρήνας φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Λογικό λόγω του Ράλι Ακρόπολις. Ήταν γνώστες και ενθουσιώδεις. Μακάρι να επιστρέψουμε», λέει ο Block για τη μικρή κουκίδα στο χάρτη που λέγεται Ελλάδα. Μιλάμε για το teaser video της έλευσής του στα μέρη μας, όπου μαζί με τον Petter Solberg και την υπόλοιπη παρέα, έσπαγαν πιάτα σε μία ελληνική ταβέρνα. «Μπορώ να το κάνω σε κάθε εστιατόριο στην Ελλάδα αυτό;», αναρωτιέται γελώντας και απογοητεύεται με την απάντηση. Αν και στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο τύπος του σαματά όσο ίσως φαντάζεσαι.
Με αφορμή και την αποχώρησή του από το RallyCross, η ερώτηση ‘τι κάνει ο Block στον ελεύθερο χρόνο του’, φανερώνει την άλλη πλευρά του.
«Θα δούμε. Σίγουρα περισσότερα ράλι, θέλω να βγω πάλι στις ειδικές. Ίσως και κάποια κλασικά ράλι όπως το Rally Legend ή το Eiffel Rally, να τρέξω με το Escort μου. Όμως παράλληλα, έχω τρία παιδιά και προσπαθώ να περνάω όσο γίνεται περισσότερο χρόνο μαζί τους. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν θα συνεχίσω στο RallyCross. Μεγαλώνουν και θα θέλω να περνάω περισσότερο χρόνο πλάι τους, να ασχολούμαι με όσα θέλουν εκείνα να κάνουν», λέει ο 51χρονος πια Ken αλλά μη παραμυθιάζεσαι. Η ιστορία δεν περιλαμβάνει παζλ και κουκλόσπιτα.
«Ήμουν σπίτι πρόσφατα και κάναμε karting με τη μεγάλη μου κόρη. Θέλει να τρέξει σε αγώνες και προσπαθώ να τις μάθω ότι μπορώ. Είναι ήδη πολύ γρήγορη! Σε γενικές γραμμές, όταν είμαι μακριά από τα events όπως το Gymkhana, ζω ως ήσυχος οικογενειάρχης. Τα επόμενα 1-2 χρόνια τα παιδιά μου θα είναι η προτεραιότητά μου».
Τον πιστεύεις; Εγώ μόνο εν μέρει. Ναι, θα επικεντρωθεί σε παιχνίδια στο σχεδόν πάντα χιονισμένο Παρκ Σίτι της Γιούτα αλλά στο αίμα του κυλά βενζίνη υψηλών οκτανίων. Κι αυτή σιγοβράζει.
Σημειώνει πως παράλληλα με το χρόνο σπίτι θέλει να ‘μεγαλώσει’ το Gymkhana Grid αλλά και να επιδιώξει να δώσει αγωνιστική συνέχεια στο Terrakhana. Μία άλλη τρέλα που έστησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και που θα βρεις εύκολα με ένα γκουκλάρισμα. Μία δοκιμασία σε σκληρό τερέν, σχεδόν αχαρτογράφητο, όμως με επιβλητικό φόντο. Η απόλυτη ‘παιδική χαρά’ για κάθε rallyman.
«Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον το να μπορούσαμε να κάνουμε αγώνες όπως το Grid αλλά σε πολύ πιο μεγάλα και πιο δυναμικά πεδία μάχης. Όπως αυτό του Terrakhana. Σε εικονικές τοποθεσίες ανά τον κόσμο. Μερικοί από τους πιο εντυπωσιακούς αγώνες στον κόσμο, είναι μακριά από πίστες. Διότι οι περισσότερες πίστες δείχνουν ίδιες. Αν όμως βλέπεις πλάνα από έναν αγώνα του WRC, από την Ελλάδα ή τη Σουηδία, βλέπεις διαφορετικές, χαρακτηριστικές εικόνες. Θα θέλαμε λοιπόν να βρούμε πιθανά σημεία για τέτοιου είδους μονομαχίες», λέει και ήδη μιλάει για σχέδια τα οποία επίσημα δεν παραδεχόταν πως έχει. Ο Ken Block είναι, για πόσο ήσυχο οικογενειάρχη τον πέρασες;
