Bugatti Aérolithe: H Bugatti που έπεσε από τα σύννεφα (+video)
ΝΕΑ
Bugatti Aérolithe: H Bugatti που έπεσε από τα σύννεφα (+video)
ΝΕΑΚατασκευασμένη από μαγνήσιο χωρίς υαλοκαθαριστήρες ή εξαερισμό, η Aérolithe είναι μία εκπληκτική αναδημιουργία/ αναπαλαίωση του μεγαλύτερου σπανιότερου αλλά και αποτυχημένου concept αυτοκινήτου της Bugatti.
WHAT CAR
Η ιστορία μας ξεκινά το 1934, όταν ο Bugatti κατάφερε να κατασκευάσει περίπου 800 πλαίσια με κινητήρα από την Type 57 σε διάφορες παραλλαγές αμαξωμάτων. Το σασί ήταν μάλλον επιτυχημένο αφού ήταν κατασκευασμένο σύμφωνα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και με υψηλής ποιότητας υλικά. Ωστόσο, τα πιο διάσημα και εξελιγμένα μοντέλα που ακολούθησαν, το πρωτότυπο Aérolithe και οι Atlantic Coupe δεν βρήκαν εύκολα πελάτες, να τα αγοράσουν.
Το Aérolithe μάλιστα χάθηκε μέσα σε ένα πέπλο μυστηρίου, αν και οι πιο απλοϊκοί φίλοι της Bugatti υποθέτουν πως το ακριβό πρωτότυπο είχε άσχημο τέλος, Το διέλυσαν στο εργοστάσιο για να πάρουν τα πολύτιμα σε μέταλλα ανταλλακτικά του.
Ήταν κατασκευασμένο από κράμα μαγνησίου και αλουμινίου, που ονομάζεται Elektron και ήταν σχέδιο του γιου του Ettore Bugatti, Jean. Το αμάξωμα δεν μπορούσε να ενωθεί λόγω της δυσκολίας συγκόλλησης του μαγνησίου και τα δύο μέρη του αμαξώματος «ράφτηκαν» με μεταλλικά καρφιά. Μετά από μια περιοδεία στην Αγγλία, το show car εξαφανίστηκε, ενώ ο Bugatti κατασκεύασε μόνο τέσσερις Type 57 Atlantics, από απλό αλουμίνιο.
Τρία από αυτά τα sport αυτοκίνητα πολυτελείας πήγαν σε πελάτες, ενώ το «La Voiture Noire», η πρώτη μαύρη Atlantic δημιουργήθηκε για τον ίδιο τον Jean Bugatti. Δυστυχώς, από το 1938 δεν υπάρχει κανένα ίχνος του Aérolithe.
Η δεύτερη Atlantic (αριθμός πλαισίου # 57374), που δημιουργήθηκε το 1936, πήγε στον βρετανό τραπεζίτη Victor Rothschild. Σήμερα, αυτό το γαλάζιο αυτοκίνητο είναι μέρος της εκπληκτικής συλλογής του Mullin Automotive Museum. Η τρίτη Atlantic, (με αριθμό σασί # 57473) καταστράφηκε όταν χτυπήθηκε από ένα τρένο το 1955, ενώ η μοναδική Atlantic του 1938, (αρχικά μπλε με αριθμό # 57591), ανήκει τώρα στην συλλογή του Ralph Lauren.
Η ιδέα για την Atlantic Arorolithe «dorsal-seamed» του Jean Bugatti είχε σαν βάση το πλαίσιο # 57104 και ενώ δεν υπάρχουν αρχεία, που να αποκαλύπτουν την ιστορία του, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι πρέπει να είχε αποσυναρμολογηθεί για να δημιουργηθούν άλλα μοντέλα.
Αλλά η ιστορία της δεν τελείωσε εκεί. Επτά δεκαετίες αργότερα, ο Christopher Ohrstrom, πρόεδρος του World Monuments Fund, αγόρασε το περίφημο πλαίσιο Bugatti # 57104, καθώς και ένα οκτακύλινδρο (σε σειρά) κινητήρα, ο οποίος δεν είχε ανοιχτεί ποτέ. Στη συνέχεια ανέθεσε στην εταιρία Ontario’s Guild of Automotive Restorers να αναδημιουργήσει την Aérolithe. Η εταιρία με επικεφαλής τον David Grainger, με εφόδια εννέα χρήσιμες φωτογραφίες ξεκίνησε το 2008 την προσπάθεια.
Δύο μόνο προμηθευτές στη Βόρεια Αμερική είχαν το υλικό για το αμάξωμα (15 φύλλα μαγνησίου 20,3 εκατοστών με τιμή 2700 ευρώ ανά φύλλο). Για την συναρμολόγηση του αμαξώματος οι καλύτεροι στην οξυακετυλενική συγκόλληση ήταν οι Καναδοί ενώ οι… Ινδοί ήταν οι καλύτεροι στον βουλκανισμό/ δημιουργία ειδικών (χειροποίητων ελαστικών). Τελευταία αφήσαμε την κατασκευή μιας «μάσκας» με θερμοστατικές περσίδες από νικέλιο και το σχεδιασμό του εσωτερικού από τον οίκο Hermes, ενώ η ολική ανακατασκευή του κινητήρα έγινε από έναν άνθρωπο στην Εσθονία.
Το αυτοκίνητο ολοκληρώθηκε μετά από έξι χρόνια. Τότε η Aérolithe ξεκίνησε ένα ταξίδι σε ολόκληρο τον πλανήτη για να δείξει πόσο μπροστά ήταν τα art deco σχέδια του 1935. Όμως η ατυχία των τελευταίων μοντέλων της Bugatti φαίνεται πως κυνηγά και τα recreations με το όνομά της. Κάποια στιγμή ο David Grainger δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. Από την άλλη πλευρά της γραμμής τον πληροφόρησαν πως η Aérolithe έπεσε από ύψος 2,5 μέτρων όταν την φόρτωναν σε αεροπλάνο της KLM.
Η ατυχία των Atlantic συνεχίζεται…
