Games
Ο φονικός πύραυλος του Ιράν που ευτυχώς δεν χρησιμοποιήθηκε – ακόμα
MIRROR
Αυτός ο πύραυλος δεν σχεδιάστηκε για ψυχολογικό πόλεμο. Είναι σχεδιασμένος για να χτυπήσει, να αφανίσει και να επιβάλει την παρουσία του Ιράν ως πυρηνική δύναμη αναφοράς – ακόμα και χωρίς επίσημο πυρηνικό οπλοστάσιο.
Το όνομά του είναι σχεδόν άγνωστο στο ευρύ κοινό, αλλά στον κόσμο των στρατιωτικών επιτελείων προκαλεί ανησυχία. Είναι ο ισχυρότερος βαλλιστικός πύραυλος που έχει αναπτύξει μέχρι σήμερα το Ιράν… Ο Κοραμσάχρ (Khorramshahr), είναι ένα όπλο μαζικής ισχύος που δεν ενεργοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου των 12 ημερών με το Ισραήλ – και ευτυχώς. Διότι αν είχε ενεργοποιηθεί, οι συνέπειες θα μπορούσαν να αλλάξουν το γεωπολιτικό ισοζύγιο ολόκληρης της Μέσης Ανατολής.
WHAT CAR
Ο Khorramshahr αποτελεί ένα από τα πιο προηγμένα όπλα στο πυραυλικό οπλοστάσιο του Ιράν. Η τελευταία έκδοση, ο Khorramshahr-4, φέρει την ονομασία «Kheibar» – ένας συμβολικός τίτλος με αναφορά σε ισλαμική ιστορική μάχη, που ενισχύει το ιδεολογικό και στρατηγικό αφήγημα της Τεχεράνης.
Ο πύραυλος διαθέτει:
Εμβέλεια έως 2.000 χιλιόμετρα, που τον καθιστά ικανό να πλήξει στόχους σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Περσικού Κόλπου και της Κεντρικής Ασίας.
Φορέας υψηλής ακρίβειας με τεχνολογία αποφυγής ραντάρ και ελιγμών κατά την τελική φάση προσέγγισης.
Κεφαλή βάρους έως 1.500 κιλών, συμβατικής ή –πιθανόν στο μέλλον– και πυρηνικής αν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν προχωρήσει σε πολεμική μορφή.
Χρήση καυσίμου υγρής φάσης υψηλής ώσης, που του δίνει δυνατότητα ταχείας επιτάχυνσης και απόκρισης σε προειδοποίηση.
Ο Khorramshahr δεν χρησιμοποιήθηκε κατά τον πόλεμο των 12 ημερών με το Ισραήλ. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η επιλογή αυτή δεν ήταν αποτέλεσμα τεχνικής αδυναμίας αλλά πολιτικής σκοπιμότητας. Η μη χρήση του σηματοδοτεί μια στρατηγική αυτοσυγκράτηση. Ίσως για να παραμείνει ως αποτρεπτικό μέσο, ίσως επειδή το Ιράν δεν ήθελε να οδηγήσει σε ανοιχτή γενικευμένη σύγκρουση με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.
Το γεγονός πάντως ότι αυτό το όπλο παραμένει σε αποθήκευση, σε κρυφή τοποθεσία, ενισχύει την αβεβαιότητα για το μέλλον. Είναι το «αλώβητο ατού» της Τεχεράνης, που διατηρείται σε ετοιμότητα. Και κάθε φορά που κλιμακώνεται η ένταση στην περιοχή, επιστρέφει στις διεθνείς αναλύσεις ως πιθανό μέσο «τελικής προειδοποίησης».
