Niki Lauda: Ο πρώτος σταρ της F1
MIRROR
Niki Lauda: Ο πρώτος σταρ της F1
MIRRORΟ τελευταίος… Παγκόσμιος Πρωταθλητής μίας άλλης γενιάς οδηγών, με τρεις τίτλους στην Formula 1 λάτρης των γυναικών και σύμφωνα με τον Ρον Ντένις: «Ο άνθρωπος που επέστρεψε από τον άλλο κόσμο, γιατί ο θάνατος δεν άντεξε το δεικτικό χιούμορ και το κακό του ντύσιμο».
WHAT CAR
Αυτή την φορά ο Αντρέας Νικολάους «Νίκι» Λάουντα δεν κατάφερε να πει ένα από τα τόσο έξυπνα αστεία του και να ξεγελάσει τον θάνατο. Τα ξημερώματα της Τρίτης της 21ης Μάϊου οχτώ μήνες μετά την μεταμόσχευση πνεύμονα πέθανε στο σπίτι του στην Αυστρία.
Πολύ πριν την ψηφιακή εποχή, πολύ πριν το Instagram και τα social media, πολύ πριν ακόμη και από τον Άϊρτον Σένα υπήρξε ένας από τους σταρ της F1 ο Νίκι Λάουντα. Είχε και αυτός τις δικές του παραξενιές, ιδιαιτερότητες. Η κόντρα του με τον Τζέιμς Χάντ (μέσα στις πίστες) έγινε ταινία και οι νεότεροι έμαθαν τον Λάουντα ενώ οι παλαιοί θυμήθηκαν μία άλλη εποχή με περισσότερες δυσκολίες αλλά την ίδια ομορφιά των αγώνων.
Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1949 στη Βιέννη της Αυστρίας και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του Χουάν Λάουντα δεν ήθελε ο γιος του να γίνει οδηγός αγώνων. Αυτό δεν σταμάτησε τον Νίκι, να αγωνίζεται με ένα Mini και στη συνεχεία σε αγώνες της «Formula Vee». Ακολούθησαν αγώνες στο πρωτάθλημα sportcars, όμως όλα έδειχναν ότι η καριέρα του… οδηγούνταν σε αδιέξοδο. Τότε ο νεαρός Λάουντα πήρε ένα μεγάλο δάνειο, από τον παππού του, που του εξασφάλισε θέση οδηγού στην ομάδα της March για το πρωτάθλημα της Formula 2 του 1971. Χωρίς να το γνωρίζει ο Λάουντα ξεκίνησε την παράδοση των οδηγών, που πληρώνουν για μία θέση στους αγώνες.
Το ατύχημα στο Νίρμπουργκρινγκ
Το 1976 όλα έδειχναν ότι θα έπαιρνε τον τίτλο. Παράλληλα, όδευε ολοταχώς και προς το ρεκόρ των περισσότερων νικών σε μία σεζόν. Όλα όμως άλλαξαν στο Νίρμπουργκρινγκ. Φτάνοντας στο Γερμανικό γκραν πρι, ο Λάουντα αλλά και οι υπόλογοι οδηγοί βρίσκονταν σε αναβρασμό λόγω των χαμηλών επιπέδων ασφαλείας στους αγώνες της Formula 1. «Θυμάμαι καλά εκείνη την εποχή όταν εμείς οι οδηγοί είχαμε δώσει τριετή διορία στους οργανωτές και το 1976 ήταν η τελευταία χρονιά αυτής της διορίας. Το συζητήσαμε ξανά στο Λονγκ Μπιτς και η άποψη πολλών ήταν πως τα αυτοκίνητα είχαν γίνει υπερβολικά γρήγορα και πως δεν θα έπρεπε να τρέξουμε εκεί. Ψηφίσαμε και η πλειοψηφία αποφάσισε να αγωνιστούμε μία ακόμη φορά. Εγώ ήμουν ενάντιος σε αυτό αλλά ακολούθησα την πλειοψηφία και έτρεξα στον αγώνα», θυμάται.
Στο κομμάτι «Μπέργκβεργκ» οι φόβοι του έγιναν πραγματικότητα. Ο Αυστριακός έχασε τον έλεγχο, όταν η Ferrari απογειώθηκε και πίσω ανάρτηση της Ferrari κατέρρευσε στην προσγείωση . Το μονοθέσιό του κτύπησε στις μπαριέρες και στη συνέχεια ακινητοποιήθηκε στη μέση της πίστας. Το μονοθέσιο του Λάουντα παραδόθηκε στις φλόγες, ενώ ο ίδιος παρέμενε εγκλωβισμένος στο κόκπιτ. Κάποιοι οδηγοί σταμάτησαν πήγαν να βοηθήσουν τον συνάδελφο τους, βγάζοντας τον από το φλεγόμενο κόκπιτ. Ο τρόμος τους έχει κυριεύσει όλους…
Ο Λάουντα απεγκλωβίστηκε, αλλά είχε ήδη υποστεί βαριά εγκαύματα στο κεφάλι, ενώ είχε εισπνεύσει και τοξικά αέρια που είχαν προκαλέσει βλάβες στους πνεύμονές του. Παρόλα αυτά, είχε διατηρήσει τις αισθήσεις του, κατάφερε να σταθεί όρθιος αμέσως μετά το ατύχημα, αλλά λίγες ώρες αργότερα έπεσε σε κώμα. Η περιγραφή του για όσα συνέβησαν, είναι συγκλονιστική:
«Δεν έχω αναμνήσεις από τον πόνο, μόνο από το φόβο του θανάτου. Τον ένιωθα να πλησιάζει και προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Το θυμάμαι ακόμα αλλά ο πόνος, ήταν δευτερεύουσας σημασίας εκείνη τη στιγμή. Δεν έσπασα τίποτα, έχασα μόνο το αυτί μου που ήταν πεσμένο στην άσφαλτο. Αλλά μπορείς να ζήσεις και να ακούς πολύ καλά και χωρίς αυτί. Φυσικά, ο κόσμος κάνει πλάκες σχετικά, αλλά το σημαντικό είναι να συμβιβαστείς με αυτό γιατί αν δεν το κάνεις και κάποιος κοροϊδέψει την εμφάνισή σου, θα σε πειράξει. Σκέφτομαι μόνο τις εικόνες που έχουν δει όλοι γιατί έχω στο μυαλό μου μόνο όσα έχω δει από την τηλεόραση αλλά καμία ανάμνηση από το ατύχημα. Ξέρω ότι έπεσα στις μπαριέρες κι έπειτα κατέληξα στην μέση της πίστας αν οι άλλοι οδηγοί, δεν είχαν έρθει να με βοηθήσουν, δεν θα είχα επιβιώσει. Γιατί, ενώ είχα μείνει μέσα στο μονοθέσιο για 55 δευτερόλεπτα με τη θερμοκρασία στους 800 βαθμούς, με έβγαλαν την τελευταία στιγμή και αυτό με έσωσε. Εξέπληξα τον εαυτό μου γιατί κοιτούσα συνεχώς το χέρι μου που προφανώς πονούσε. Ο Τζον Γουάτσον κρατούσε το κεφάλι μου και τον ρώτησα πώς ήταν το πρόσωπό μου. -Όπως και πριν-, μου απάντησε, πράγμα που φυσικά δεν ήταν αλήθεια. Ένα-δυο δεύτερα παραπάνω και θα ήμουν νεκρός» .
Πράγματι, η κατάσταση του ήταν τραγική. Ωστόσο ξύπνησε από το κώμα και ενάντια σε κάθε πρόβλεψη αλλά και οδηγία των γιατρών, επιχείρησε να επιστρέψει στις πίστες έπειτα από μόλις έξι εβδομάδες. Το ιταλικό γκραν πρι του 1976 άφησε άφωνο τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Κι αυτό διότι σήμανε την επιστροφή του Λάουντα στις πίστες. Μία επιστροφή που αποδείχθηκε πρόωρη: «Είχα τεράστιο πρόβλημα στις δοκιμές της Παρασκευής στη Μόντσα. Βγήκα από τα pit, και ξαφνικά τρόμαξα τόσο που παραλίγο να κατουρηθώ, κυριολεκτικά! Με κτύπησε ξαφνικά το σοκ της ανάμνησης του ατυχήματος και δεν μπορούσα να οδηγήσω. Βγήκα λοιπόν από την πίστα, επέστρεψα στο ξενοδοχείο και άρχισα να ψάχνω τρόπους να ξεπεράσω το φόβο μου. Το λάθος που έκανα ήταν ότι πίεσα πολύ τον εαυτό μου ώστε να είμαι έτοιμος να τρέξω στη Μόντσα. Ύστερα από μία άυπνη νύχτα, έπεισα τον εαυτό μου να πάει ξανά στην πίστα και σκεφτόμουν: «δεν είναι γκραν πρι, απλά οδήγησε όπως μπορείς», κουβαλώντας ο τρόμο του Νίρμπουργκρινγκ. Άρχισα λοιπόν αργά στην αρχή, αδιαφορώντας για το τι κάνουν οι άλλοι και σταδιακά ανακτούσα όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, απέκτησα ξανά την ταχύτητά μου και προς έκπληξή μου, ήμουν ο ταχύτερος οδηγός της Ferrari», δηλώνει σχετικά ο Αυστριακός.
Μετά από πολλά χρόνια πήγε στο Νίρμπουργκρινγκ στο σημείο του ατυχήματος. Οι δημοσιογράφοι ήταν σιωπηλοί ως τη στιγμή που ο Λάουντα ξεκίνησε να ψάχνει κάτι. Όταν τον ρώτησαν τι έψαχνε είπε: «Είχα χάσει ένα αυτί εδώ πριν μερικά χρόνια και ίσως το βρω».
Το πάθος με τις γυναίκες
Τώρα όσον αφορά την αγάπη του προς το γυναικείο φύλο αυτό βγήκε από μία κουβέντα που είχε με τον Φέτελ. «Το καλύτερο περιστατικό, που μπορώ να διηγηθώ έγινε στο γκραν πρι της Πορτογαλίας το 1984. Ήταν κρίσιμος αγώνας, αφού το παγκόσμιο πρωτάθλημα παιζόταν ανάμεσα σε εμένα και τον Αλέν Προστ» είπε σοβαρά ο Λάουντα και συνέχεισε: «Το μεσημέρι της Παρασκευής, μετά τα ελεύθερα δοκιμαστικά ο γυμναστής μου, Γουίλι Ντάνγκλ, μου είπε πως μία ξανθιά Ιταλίδα ρωτούσε επίμονα για εμένα και ήθελε να με γνωρίσει. Πήγα να την δω αμέσως. Με τις γυναίκες έχω ένα σχέδιο, το οποίο ξεκινά με φαγητό. Το ίδιο βράδυ φάγαμε μαζί και μου ζήτησε να επαναλάβουμε το… δείπνο και το Σάββατο. Της είπα πως δεν μπορούμε να φάμε, αλλά μπορεί να έρθει στο δωμάτιό μου μεταξύ 20:00 με 22:00 όταν ρώτησε γιατί, της είπα πως έπρεπε να κοιμηθώ γιατί το πρωί θα κατακτούσα το πρωτάθλημα. Εκείνη συμφώνησε και εγώ μετά το δίωρο κοιμήθηκα γαλήνια. Την επόμενη ημέρα είδα τον Προστ στο πιτ μποξ, ο οποίος χαμογελούσε πονηρά. Τον ρώτησα τι έγινε και μου είπε πως το προηγούμενο βράδυ ήταν με τη Στεφανία του Μονακό!».
Τη στιγμή εκείνη ο Φέτελ πάγωσε και ζήτησε από τον Λάουντα να συνεχίσει τη διήγηση. «Δεν ρώτησα τι έγινε», είπε ο Λάουντα και πρόσθεσε: «Ησύχασα καθώς ξεκινούσαμε τον αγώνα με το ίδιο… μειονέκτημα. Μερικές ώρες αργότερα ήμουν πρωταθλητής για 3η φορά. Όμως, το χαμόγελο ήταν ακόμη στο πρόσωπο του Πρόστ».
Νίκι Λάουντα
Ενεργά χρόνια στη Formula 1: 1971-1979, 1982-1985
Ομάδες: March, BRM, Ferrari, Brabham, McLaren
Αγώνες: 177 (171 εκκινήσεις)
Τίτλοι: 3 (1975, 1977, 1984)
Νίκες: 25
Pole positions: 24
Πόντιουμ: 54
Ταχύτεροι γύροι: 24
