Games
Νέος ΚΟΚ στα μυαλά μας (;)
Mobility
Ανακοινώθηκε, λοιπόν, και κατατέθηκε στη Βουλή ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας. Ένα εκσυγχρονισμένο, αυστηρότερο, πιο «ψαγμένο» νομικό πλαίσιο, που φιλοδοξεί να αλλάξει την οδηγική μας καθημερινότητα. Αλλά…
Και, να τα λέμε όλα, είναι μάλλον η πιο σοβαρή απόπειρα που έχει γίνει εδώ και χρόνια. Πιο στοχευμένες ποινές, αυστηρότερα πρόστιμα για επικίνδυνες παραβάσεις, ακόμα και κοινωνική εργασία για τους «επικίνδυνους» του δρόμου. Στα χαρτιά, ο νέος ΚΟΚ είναι ό,τι πιο λογικό έχει παρουσιαστεί. Μόνο που στην Ελλάδα δεν μας λείπει η λογική των νόμων – μας λείπει η εφαρμογή τους.
Διότι, κακά τα ψέματα, το πρόβλημα στους ελληνικούς δρόμους δεν είναι η έλλειψη ποινών. Είναι η έλλειψη συνείδησης. Και πιο συγκεκριμένα, η έλλειψη της αίσθησης ότι η οδήγηση είναι μια κοινωνική πράξη, όχι μια προσωπική επίδειξη ισχύος ή… μαγκιάς.
Ο Έλληνας οδηγός – ευτυχώς όχι όλοι– μόλις μπει στο αυτοκίνητό του νομίζει ότι απέκτησε το απόλυτο δικαίωμα στην ασυδοσία. Σου κορνάρει χωρίς λόγο, σε προσπερνά από δεξιά, παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο γιατί… “μικρό είναι, ρε αδερφέ”.
Σου κλείνει τον δρόμο, βρίζει, μιλάει στο κινητό λες και είναι σε καφετέρια, οδηγεί μεθυσμένος, με 200 στο κοντέρ, με παιδί στο πίσω κάθισμα χωρίς ζώνη. Και άμα του πεις κάτι, σου απαντά: “Κοίτα τη δουλειά σου”.
Και ερωτώ: ποιος θα του κόψει πρόστιμο; Ποιος θα του πάρει το δίπλωμα; Ποιος θα τον οδηγήσει στο αυτόφωρο; Η Τροχαία προσπαθεί, αλλά δεν αρκεί…
Για να αλλάξει κάτι, δεν φτάνει να αλλάξουμε τον ΚΟΚ. Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά. Πρέπει να ξαναμάθουμε τι σημαίνει σεβασμός στον διπλανό, στην πόλη, στην κοινωνία.
Πρέπει να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε την οδήγηση ως μέσο επιβολής, επίδειξης και νευρικής εκτόνωσης. Και πρέπει να αρχίσουν επιτέλους να εφαρμόζονται οι νόμοι, σταθερά, οργανωμένα, με διάρκεια.
Όχι με εξορμήσεις κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα για να γράψουμε κάνα δελτίο Τύπου με αριθμούς.
Δεν γίνεται να βγαίνει ο άλλος με 180 στην Εθνική και να ανεβάζει stories και να μην τον σταματάει κανείς.
Δεν γίνεται να περνάνε τα μηχανάκια με 100 μέσα από πεζοδρόμους και να μη τους ελέγχει κανείς. Δεν γίνεται να έχουμε τόσους νεκρούς κάθε χρόνο και να μην τρέχει τίποτα.
Ο νέος ΚΟΚ είναι μια αρχή. Αλλά χωρίς κράτος που ελέγχει, χωρίς κοινωνία που πιέζει και – κυρίως – χωρίς πολίτες που σέβονται, δεν θα αλλάξει τίποτα. Και δυστυχώς με το νέον ΚΟΚ, θα μιλάμε πάλι για “τροχαία δυστυχήματα” και “χαμένες ζωές στην άσφαλτο”.
Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να φτιάξουμε πρώτα έναν νέο ΚΟΚ στα… μυαλά μας; Γιατί αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί σε αδιέξοδο. Οδηγεί κατευθείαν στο νεκροταφείο…
