Games
Κάντε εκλογές κάθε δύο χρόνια στους δήμους…
Mobility
… μπας και βλέπουμε πιο συχνά έργα στο απαράδεκτο τοπικό οδικό δίκτυο, το οποίο κοστίζει ακόμα και ζωές.
Η κατάσταση των τοπικών δρόμων στην Ελλάδα – και ειδικά στην Αττική – είναι ντροπιαστική. Ενώ οι αυτοκινητόδρομοι έχουν αναβαθμιστεί τα τελευταία χρόνια χάρη σε κοινοτικά κονδύλια και παραχωρήσεις, το τοπικό και δημοτικό οδικό δίκτυο παραμένει εγκληματικά παραμελημένο. Για να μην πούμε επικίνδυνο. Κυριολεκτικά επικίνδυνο για τη ζωή των οδηγών, των πεζών, των ποδηλατών.
WHAT CAR
Χτεσινή εμπειρία στον Δήμο Ηλιούπολης, και συγκεκριμένα στη λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου, αποκάλυψε για μία ακόμη φορά τη δραματική αλήθεια: δρόμοι που έχουν να συντηρηθούν δεκαετίες, γεμάτοι με φθορές, πρόχειρα μπαλώματα, καθιζήσεις, ασβεστολιθικά στρώματα που γλιστράνε. Ένα χαοτικό παζλ από σκαψίματα και “μπαλώματα” που μόνο υποτυπώδη συντήρηση δεν θυμίζουν. Και μιλάμε για κεντρικότατη οδική αρτηρία, που συνδέει την Αττική Οδό με τη λεωφόρο Βουλιαγμένης και τα Νότια Προάστια. Όχι για κάποιο στενό χωματόδρομο σε βουνό της Ηπείρου.
Αυτή η εικόνα όμως δεν είναι εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Από το Μενίδι μέχρι τη Γλυφάδα, από το Περιστέρι μέχρι τον Μαραθώνα. Οι δρόμοι των δήμων είναι επικίνδυνοι. Και παραμένουν επικίνδυνοι μέχρι… να πλησιάσουν οι εκλογές. Τότε ξαφνικά, βλέπουμε μπουλντόζες να εμφανίζονται, ασφαλτοστρώσεις να ξεκινούν από το πουθενά, “φρεσκάρισμα” δρόμων που για χρόνια έβραζαν από φθορά. Χωρίς σοβαρές μελέτες, χωρίς στρατηγικό σχέδιο. Για τα μάτια του κόσμου. Για την ψήφο.
Όμως αυτό το «σουλούπωμα της τελευταίας στιγμής» δεν είναι λύση. Είναι πρόβλημα. Οι ασφαλτοστρώσεις-εξπρές κρατάνε λίγους μήνες. Δεν βγάζουν ούτε έναν χειμώνα. Και φυσικά δεν λύνουν προβλήματα όπως η κακή αποστράγγιση, οι κακοσχεδιασμένες διασταυρώσεις, οι ελλείψεις πεζοδρομίων και τα φρεάτια που βυθίζονται. Αντίθετα, πολλαπλασιάζουν τα κόστη, φθείρουν τα οχήματα, και – το χειρότερο – απειλούν ανθρώπινες ζωές.
Μήπως λοιπόν η λύση είναι… περισσότερες εκλογές; Μήπως αν οι δήμοι και οι περιφέρειες έβγαιναν κάθε δύο χρόνια στις κάλπες θα βλέπαμε περισσότερες ασφαλτοστρώσεις, περισσότερες παρεμβάσεις, περισσότερη κινητοποίηση; Ίσως. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να λειτουργεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση για τους πολίτες κάθε μέρα, όχι μόνο όταν έρθει η ώρα να ζητήσει ξανά ψήφο.
Η αλήθεια είναι σκληρή: Τοπικοί δρόμοι εγκαταλελειμμένοι, χωρίς σήμανση, με φθορές που εγκυμονούν κινδύνους για τροχαία, δεν είναι «απλώς» πρόβλημα αισθητικής ή άνεσης. Είναι ζήτημα ασφάλειας. Και είναι και ένα μεγάλο «φάσκελο» στην έννοια της ποιότητας ζωής που υποτίθεται πως οι δήμοι έχουν ως προτεραιότητα.
Πόσες ακόμα λακκούβες να αποφύγουμε; Πόσες φορές να πληρώσουμε επισκευές λόγω κακοτεχνιών; Πόσα ακόμα ατυχήματα να συμβούν, μέχρι κάποιος να αναλάβει την ευθύνη; Το 2025 δεν μπορεί να υπάρχουν ακόμα δρόμοι στην Αττική που να μοιάζουν με ναρκοπέδιο.
Οι τοπικές κοινωνίες δεν χρειάζονται προεκλογικά ρετουσαρίσματα. Χρειάζονται συνεχή, ουσιαστική, τεχνικά επαρκή συντήρηση. Και πάνω από όλα, διαφάνεια και λογοδοσία για τα κονδύλια που υποτίθεται ότι πάνε για την οδική υποδομή. Μέχρι τότε όμως… κάντε εκλογές κάθε δύο χρόνια. Ίσως έτσι σωθεί καμιά ζωή…
