Οι γραμματοσειρές είναι δύσκολο πράγμα…
ΝΕΑ
Οι γραμματοσειρές είναι δύσκολο πράγμα…
ΝΕΑΠως ξεκινά ένα Περιοδικό Αυτοκινήτου; Από τις δοκιμές; Από τις φωτογραφίσεις; Από τις συσκέψεις για τη θεματολογία; Λάθος. Από τις γραμματοσειρές που θα χρησιμοποιήσει. Αν δεν έχεις καταλήξεις σε αυτό το θέμα, καλύτερα να μείνεις σπίτι σου…
Ντίνος Παπαγιαννόπουλος
WHAT CAR
16.10.17 / 19 και μία…
Διότι η γραμματοσειρά είναι θέμα εμφάνισης και ουσίας. Μπορεί να θέλξει τον αναγνώστη όπως ένας όμορφος στήμονας το έντομο ή να τον κουράσει, χειρότερα κι από την κρεβατομουρμούρα. Μια καθαρή και ευανάγνωστη γραμματοσειρά ανυψώνει το κείμενο και ενισχύει την εικόνα. Κυλάει σαν καθαρό νεράκι, σχεδόν την ακούς να ρέει ήσυχα και απροβλημάτιστα. Την ερωτεύεται το μάτι και καθησυχάζει τον εγκέφαλο. Με άλλα λόγια είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα στηθεί ένα καθαρό άρθρο, ο καμβάς πάνω στον οποίο θα αναδειχθεί μια εντυπωσιακή φωτογραφία.
Που είναι το πρόβλημα θα μου πείτε. Βρείτε εκεί μια τέτοια καθαρή γραμματοσειρά και κάντε τη δουλειά σας. Δεν είναι τόσο απλό. Διότι το CAR, ως διεθνής τίτλος έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Μια από αυτές είναι να χρησιμοποιεί συγκεκριμένες γραμματοσειρές. Το αγγλικό Περιοδικό χρησιμοποιεί δύο. Να μη σας μπερδεύω με τα ονόματα. Δεν σας ενδιαφέρει άλλωστε. Το πρόβλημα είναι πως μια γραμματοσειρά αλλιώς δείχνει με το λατινικό αλφάβητο και τελείως διαφορετική με το ελληνικό. Την εφαρμόσαμε λοιπόν στο ελληνικό κείμενο και ο Art Director, Ο Γιώργος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου ως κλασικός “τρελός” καλλιτέχνης, την είδε και κόντεψε να βάλει τα κλάματα. Εντάξει, είχε δίκιο.
Έδειχνε σαν κείμενο μεσαιωνικού πάπυρου, που το είχε αντιγράψει κάποιος Φραγκισκανός μοναχός, σε ένα ανήλιαγο κελί σε κάποιο μοναστήρι στα προάστια της Πράγας. Έπρεπε να κάνουμε κάτι. Του είπα λοιπόν να χρησιμοποιήσει μια άλλη. Όποια του αρέσει. Όντως βάλαμε τα κείμενα δίπλα δίπλα και η διαφορά ήταν η μέρα με τη νύχτα. Ή μάλλον το 1492 με το 2017. “Αυτή πρέπει να βάλουμε” αναφωνήσαμε όλοι με μια φωνή. Αλλά αυτό το συγκεκριμένο θέμα ήταν σαν το δάχτυλο του ποδιού μας: δεν ήταν στο χέρι μας. Έπρεπε να πάρουμε άδεια. Με άλλα λόγια έπρεπε να στείλουμε στους Άγγλους τους προβληματισμούς μας και ένα έτοιμο, στημένο κομμάτι με τη γραμματοσειρά που θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε και την αιτιολογία.
Κάτι που όντως έγινε. Και μετά να περιμένουμε. Αλλά στο μεταξύ η δουλειά δεν μπορούσε να περιμένει. Στήναμε τα κομμάτια με τη συγκεκριμένη γραμματοσειρά και κάθε τρεις και λίγο έκανα και ένα refresh στο mail μου για να δω αν και τι μας είχαν απαντήσει. Όταν λοιπόν έλαβα το mail όπου με μια απρόσμενη άνεση μου απαντούσαν ότι το μόνο που είχαμε απόλυτη υποχρέωση να κρατήσουμε ίδιο ήταν το σήμα του Περιοδικού (κάτι που ούτε από το μυαλό του Γιώργου δεν είχε περάσει…) κατάλαβα δύο πράγματα. Πρώτον ότι το νέο CAR θα έχει – κατά την ταπεινή μου άποψη – την καλύτερη εικόνα ελληνικού Περιοδικού Αυτοκινήτου και δεύτερον ότι οι Άγγλοι φίλοι μας είναι πολύ ωραίοι τύποι.
Άνετοι, ευπροσάρμοστοι, γνώστες. Κι αυτό είναι κάτι που σε κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξο. Ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς σε ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό και ξέρετε το μυαλό είναι όπως τα αλεξίπτωτα: λειτουργεί όταν είναι ανοιχτό. Από σήμερα λοιπόν στήνουμε κανονικά και με τον αγγλικό νόμο τα κομμάτια που γράφουμε με τη δική μας γραμματοσειρά. Το πρώτο βήμα, ένα τεράστιο βήμα, έγινε για να δημιουργήσουμε ένα Περιοδικό με εκπληκτική θεματολογία και τεράστια υποστήριξη από το εξωτερικό, αλλά με δικό του στίγμα, που δεν θα μείνει μόνο σε επίπεδο εικόνας, αλλά θα προχωρήσει πολύ βαθύτερα.
Στο πυρήνα της ύλης και μιας θεματολογίας που θα αφορά το ελληνικό κοινό. Είμαστε πολίτες του Κόσμου, αλλά αν δεν αντιμετωπίσουμε τον κόσμο με τη δική μας κουλτούρα και τις δικές μας αναφορές, είμαστε πολίτες της κενότητας. Και αυτό το Περιοδικό δεν θα είναι ούτε κενό περιεχομένου, ούτε κενό φιλοσοφίας.
Αλλά αρχίζω πάλι να πλατειάζω. Και σήμερα έχουμε πολλή δουλειά. Αυτοκίνητα πρέπει να πάνε και να έρθουν, τηλεφωνήματα πρέπει να γίνουν, φωτογραφίσεις να προγραμματιστούν. Για όλα θα σας κρατώ ενήμερους. Τα λέμε αύριο!
